پژوهش در نشخوار کنندگان
سال:1398 | دوره:7 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: آزمون تولید گاز به منظور بررسی ارزش غذایی مواد خوراکی در تغذیه دام استفاده می شود. در آزمون تولید گاز، حجم گاز تولید شده در طول زمان انکوباسیون با استفاده از یک مدل غیر خطی برازش می شود و از این طریق برخی فراسنجه های مربوط به تخمیر شکمبه ای ماده خوراکی پیش بینی می گردد. در طول سال های گذشته، محققین تغذیه دام، انواع مدل های غیر خطی را برای این منظور پیشنهاد نموده اند. اما گزارش شده است که هر کدام از این مدل ها، فراسنجه های تخمیر شکمبه ای را با دقت متفاوتی پیش بینی کرده و نتایج متناقضی را ارایه داده اند. هدف از انجام این آزمایش، مقایسه دقت برخی از مدل های غیر خطی در پیش بینی کینتیک تولید گاز در جیره های مختلف بود. مواد و روش ها: برای انجام این آزمایش، تعداد 5 جیره غذایی با نسبت های مختلف علوفه به کنسانتره (30: 70، 40: 60، 50: 50، 60: 40 و 70: 30) تهیه شدند. مواد خوراکی مورد استفاده برای تهیه این جیره ها، شامل علوفه یونجه، کاه گندم، دانه جو، سبوس گندم و کنجاله سویا بودند. جهت بررسی کینتیک تخمیر شکمبه ای جیره های آزمایشی از آزمون تولید گاز در 3 دوره جداگانه استفاده شد. در هر دوره، مایع شکمبه، قبل از خوراک دهی صبحگاهی از تعداد 3 راس گوسفند نر نژاد مهربان مجهز به فیستولای شکمبه ای گرفته شد. سپس، مقدار 200 میلی گرم ماده خشک از هر کدام از جیره های آزمایشی به همراه 30 میلی لیتر مایع شکمبه بافری شده به داخل هر یک از ویال های شیشه ای (در 3 تکرار) منتقل و همه ویال ها درپوش گذاری شدند. ویال های آماده شده (تعداد 3 عدد ویال هم به عنوان بلانک در نظر گرفته شد) در دمای 39 درجه سانتی گراد انکوباسیون شده و حجم گاز تولید شده در زمان های 2، 4، 6، 8، 10، 12، 16، 20، 24، 36، 48، 72، 96، 120، 144 ساعت پس از انکوباسیون ثبت گردید. نتایج به دست آمده (حجم گاز تولید شده در زمان های مختلف انکوباسیون) با استفاده از مدل-های اکسپونانشیال، اکسپونانشیال همراه با فاز تأخیر، میچرلینگ، کورکمز-اوکاردس و ویبول برازش شدند. نکویی برازش مدل ها با استفاده از آماره های میانگین مربعات خطا، ضریب تبیین، انحراف مطلق میانگین باقیمانده، میانگین درصد خطا و کارآیی نسبی انجام شد. از آزمون-های دوربین-واتسون و معیار اطلاعات آکائیک نیز به منظور انتخاب بهترین مدل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد مدل ها از نظر پیش بینی پتانسیل تولید گاز تفاوت معنی داری با هم نداشتند. مدل اکسپونانشیال دارای بیشترین مقدار میانگین مربعات خطا (74/35)، انحراف مطلق میانگین باقیمانده (67/4)، میانگین درصد خطا (46/4) و کمترین مقدار ضریب تبیین (970/0) بود (05/0p

سابقه و هدف: بسیاری از صفات برجسته در دام های اهلی شامل: مقاومت به بیمارها و سختی زایش مشمول یک توزیع طبقه بندی از فنوتیپ هستند. این صفات به علت اهمیت در آسایش حیوان و گرایشات انسانی به تولیدات با کیفیت بالا و سالم از اهمیت ویژه ای در اصلاح دام برخوردار می باشند. بنابراین شناسایی و تشخیص واریانت های ژنتیکی موثر بر صفات آستانه ای اعم از مقاومت به بیماری یکی از اهداف اصلی در ژنتیک حیوانی است. در این رأستا گزینش ژنومی می تواند نقش مهمی در افزایش پیشرفت ژنتیکی صفات آستانه ای ایفا کند. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد (AUROC) ژنومی روش های ماشین بردار پشتیبانی (SVM)، GBLUP و بیز لاسو (LASSO) برای نرخ مختلف توزیع فنوتیپ دودویی در جمعیت مرجع بود. مواد و روش ها: یک جمعیت پایه 1000 رأسی برای 1000 نسل با استفاده از نرم افزار QMSimشبیه سازی شد. جمعیت های ژنومی برای سطوح مختلف وراثت پذیری (05/0 و 2/0)، عدم تعادل پیوستگی (221/0 و 435/0) و تعداد متفاوت جایگاه صفات کمی (100 و 1000) بر روی 29 کروموزوم شبیه سازی شدند. جهت ایجاد نسبت های مختلف فنوتیپ آستانه ای دودویی، فنوتیپ افراد جمعیت مرجع وابسته به این که باقی مانده آنها کمتر از میانگین باقی مانده (e ̅ : رویکرد اول)، e ̅ 〖-1SD〗 _e (رویکرد دوم) یا e ̅ 〖 +1SD〗 _e باشد کد یک (فنوتیپ نامطلوب) و سایر حیوانات کد صفر (فنوتیپ مطلوب) اختصاص داده شدند. جهت آنالیز داده های شبیه سازی شده سه مدل آماری شامل: SVM، بیز لاسو و GBLUP به کار گرفته شد. نتایج: بهترین نرخ آستانه جمعیت مرجع هنگامی بود که فنوتیپ نامطلوب این مجموعه نسبتی نزدیک به شرایط واقعی داشت (1〖 SD〗 _e-e ̅ ) و منجر به ایجاد بیشترین سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد در روش های ماشین بردار پشتیبانی، بیز لاسو و GBLUP شد. بیشترین (813/0) و کمترین (521/0) میزان سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد برای روش ماشین بردار پشتیبانی مشاهده شد. به طور کلی وراثت پذیری صفت عاملی مؤثر بر سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد ژنومی روش های آماری ماشین بردار پشتیبانی، بیز لاسو و GBLUP بود. به طوری که با افزایش وراثت پذیری سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد ژنومی در هر سه روش آماری افزایش یافت. میانگین LDبرای جمعیت های LLD و HLD در فاصله 05/0 سانتی مورگان به ترتیب 221/0 و 435/0 بود و سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد ناشی از روش های GBLUP، بیز LASSO و ماشین بردار پشتیبانی با افزایش سطح عدم تعادل پیوستگی افزایش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که سطح بالای LD میان QTLها و نشانگرها، باعث افزایش احتمال نمونه گیری نشانگرهای مجاور در روش های باز نمونه گیری می شود، که این امر عملکرد مثبت ماشین بردار پشتیبانی را به همراه داشت. با وجود سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد ژنومی بالاتر بیز لاسو و GBLUP در جمعیت های مختلف، هنگامی که صفات گسسته توسط تعداد زیادی QTL کنترل شدند، روش ماشین بردار پشتیبانی عملکرد بهتری داشت. نتیجه گیری: علی رغم نقش مهم نرخ توزیع فنوتیپ دودویی در جمعیت مرجع، بهترین پیش بینی سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد ژنومی صفات گسسته دودویی روش ماشین بردار پشتیبانی به ساختار ژنتیکی جمعیت مورد آنالیز و پارامتر جریمه وابسته بود.

سابقه و هدف در دام های چراکننده در مراتع (همانند دام های عشایری) ممکن است کمبود مواد مغذی به ویژه پروتئین قابل تجزیه و غیرقابل تجزیه در شکمبه، ویتامین ها و برخی مواد معدنی مثل گوگود و فسفر رخ دهد. به همین دلیل در برخی از نقاط دنیا برای رفع این کمبودها و بهبود ارزش تغذیه ای خوراک مصرفی، از مکمل های مواد مغذی به شکل بلوک مکمل در تغذیه دام استفاده می شود. کاربرد بلوک های مکمل تغذیه ای در سال های اخیر گسترش زیادی یافته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات بلوک مکمل حاوی اوره، ملاس و مواد معدنی-ویتامینی بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی گوسفند در شرایط عشایری ایل قشقایی در استان فارس طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها برای انجام پژوهش، تعداد 75 رأس میش ترکی قشقایی (یک تا چهار شکم زایش) انتخاب شده و سپس در قالب یک طرح کاملا تصادفی بین سه گروه (تیمار) آزمایشی هر یک با 25 رأس میش توزیع شدند. در طول دوره آزمایش، همه ی گروه ها با علوفه مرتعی به عنوان خوراک اصلی تغذیه شدند. میش ها در تیمار شاهد بلوک مکمل دریافت نکردند اما در دو تیمار دیگر، هر رأس میش روزانه 100 (تیمار 100) و یا 150 (تیمار 150) گرم بلوک مکمل در دو مرحله (مرحله اول از 20 روز پیش از قوچ اندازی در گله تا 50 روز پس از آن و مرحله دوم از 30 روز پیش از زایش میش ها تا زمان از شیرگیری بره ها در سن 90 روزگی) دریافت کرد. بلوک مکمل حاوی ملاس، اوره، سبوس گندم، نمک معمولی، مکمل معدنی-ویتامینی، گچ، سیمان و جوش شیرین بود. یافته ها نتایج نشان داد تغذیه میش ها با بلوک مکمل باعث کاهش معنی دار درصد میش های قسر شد (05/0P

سابقه و هدف: ایران رویشگاه اصلی بسیاری از گونه های علوفه ای و دارویی با ارزش تغذیه ای مناسب می باشد. این گونه ها در شرایط سخت محیطی نظیر بارندگی های کم و خشکسالی رشد کرده و می توانند جایگزین مناسبی برای برخی اقلام علوفه ای متداول نظیر علوفه یونجه باشند که اغلب شرایط بسیار مساعدی برای رشد خود نیاز دارند. پژوهش حاضر تعیین سطح مناسب جایگزینی گیاه خرفه در جیره و اثر آن بر فعالیت هضمی و تخمیری جمعیت میکروبی، میکرواگارنیسم هاجدا شده از شکمبه بره های پرواری تغذیه شده با این جیره های آزمایشی بود. مواد و روش ها: تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (فاقد مکمل خرفه) و چهار جیره حاوی سطوح 25، 50، 75، 100 درصد خرفه به صورت جایگزین شده با یونجه بودند. از آزمایش تولید گاز برای تعیین سطح مناسب جایگزینی استقاده شد. مقدار گاز تولیدی نمونه ها در زمان های 2، 4، 6، 8، 10، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از انکوباسیون ثبت و فراسنجه های تولید گاز، گوارش پذیری ماده آلی و انرژی متابولیسمی آنها برآورد گردید. قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در شرایط کشت اختصاصی میکروارگانیسم ها مورد بررسی قرار گرفت. در این مرحله جیره های حاوی (صفر، 25، 50 درصد) گیاه خرفه که از آزمایش تعیین سطح انتخاب گردیده بودند با مایع شکمبه بره های تغذیه شده با جیره حاوی این تیمارها مورد آزمایش قرار گرفت. داده های حاصل با طرح کاملا تصادفی آنالیز شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که سطح 100 درصد خرفه جایگزین شده با یونجه، به طور معنی داری بالاترین مقدار تولید گاز (80/25 میلی لیتر) را نسبت به سایر جیره های آزمایشی داشت و اختلاف آن با سطوح 25 و 50 درصد معنی دار نبود (05/0P>). بخش قابل تخمیر در تمام سطوح دارای خرفه بالاتر بوده و نسبت به شاهد اختلاف معنی داری داشت (05/0P

سابقه و هدف: افزایش جمعیت دامی منجر به کمبود منابع خوراکی و رقابت بین انسان و دام شده است. این مشکلات باعث افزایش توجه به استفاده از محصولات فرعی کشاورزی در تغذیه دام شده است. اما اکثر ضایعات کشاورزی به دلیل وجود ترکیبات لیگنوسلولزی و متابولیت های ثانویه ارزش غذایی اندکی دارند. در چنین شرایطی از روش های مختلف فرآوری و همچنین ترکیبات مختلف آنزیمی برای بهبود ارزش غذایی این محصولات استفاده می شود. هدف از این مطالعه تعیین ترکیب شیمیایی محصولات فرعی کشاورزی شامل پوسته سویا حاوی دانه، پوسته سویا فاقد دانه، پوسته نرم پسته و تفاله چغندر قند و بررسی تاثیر یک مخلوط آنزیمی بر فراسنجه های تخمیری این محصولات فرعی در آزمایش تولید گاز است. مواد و روش ها: در آزمایشگاه پوسته سویا به دو بخش تقسیم شد و برای تهیه پوسته سویای فاقد دانه از جریان باد در آزمایشگاه استفاده شد. مقدار پروتئین خام، دیواره سلولی، عصاره اتری، لیگنین و ماده آلی مواد خوراکی مورد بررسی با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری شد. مقدار انرژی قابل متابولیسم، ماده آلی قابل هضم و اسیدهای چرب فرار با استفاده از معادلات مربوطه محاسبه شدند. برای انجام آزمایش تولید گاز 200 میلی گرم از محصولات فرعی مورد مطالعه به همراه یک مخلوط آنزیمی در سرنگ های شیشه ای 100 میلی لیتری ریخته و به آن محیط کشت حاوی مایع شکمبه به میزان 30 میلی لیتر اضافه شد و در حمام آب گرم 39 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. مخلوط آنزیمی با نام تجاری ناتوزیم به مقدار 05/0 درصد برای تیمار محصولات فرعی استفاده شد. مقدار تولید گاز در طی ساعات 2، 4، 8، 12، 24، 48، 72، 96 و 120 اندازه گیری شد. نتایج در قالب طرح کاملا تصادفی آنالیز شد. یافته ها: بیشترین مقدار پروتئین خام در پوسته سویای دارای دانه (49/20 درصد ماده خشک) و بیشترین مقدار لیگنین در پوسته نرم پسته (55/8 درصد ماده خشک) مشاهده شد. پوسته نرم پسته و تفاله چغدر قند دارای مقدار کربوهیدرات های غیر الیافی بالایی در مقایسه با دو نوع پوسته سویای مورد بررسی بودند. آنزیم مورد استفاده بر اساس دز پیشنهادی تاثیری بر مقدار گاز تولیدی در ساعات مختلف، مقدار تولید گاز تجمعی و نرخ تولید گاز نداشت. همچنین آنزیم تاثیری بر مقدار ماده آلی قابل هضم، انرژی متابولیسمی و اسیدهای چرب فرار نداشت. نتیجه گیری: پوسته پسته و تفاله چغندر قند مقادیر زیادی کربوهیدرات غیرفیبری دارند و پوسته سویا و تفاله چغندر قند مقادیر اندکی لیگنین دارند. استفاده از آنزیم در دز پبشنهادی تاثیری بر پارامترهای تخمیری، ماده آلی قابل هضم، انرژی متابولیسمی و کل اسیدهای چرب فرار نداشت.

سابقه و هدف کاشت گیاهان علوفه ای با توان تولید و کیفیت بالا و سازگار با شرایط آب و هوایی ایران به دلیل کمبود علوفه در ایران مورد توجه زیادی قرار گرفته است. امروزه علاوه بر ارقام بومی متداول، کشت ارقام هیبرید پر محصول سورگوم در ایران رو به افزایش است. سورگوم نه تنها از عملکرد بالائی برخوردار است بلکه با شرایط اقلیمی اکثر مناطق ایران به خصوص مناطق خشک و معتدل سازگاری خوبی دارد. سورگوم از مهم ترین گیاهان علوفه ای مناطق خشک و نیمه خشک دنیاست که به علت سازگاری با شرایط گرم و تا حدی شوری خاک و بالا بودن بازده مصرف آب می تواند تولید خوبی داشته باشد. این گیاه قادر است که آب را بهتر دیگر علوف ها جذب کند. هدف از این تحقیق تعیین میزان عملکرد، ترکیبات شیمیایی، خواص سیلویی ونیزتخمین انرژی متابولیسمی، قابلیت هضم ماده آلی، قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک و اسیدهای چرب فرار به روش تولید گاز ارقام سورگوم علوفه ای بود. مواد و روش ها ااین آزمایش به منظور تعیین میزان عملکرد، ترکیبات شیمیایی، خواص سیلویی، تخمین انرژی متابولیسمی و اسیدهای چرب فرار، قابلیت هضم ماده آلی، قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک ارقام سورگوم علوفه ای شامل: ICRISAT520×R166، ICRISAT625×R165، ICRISAT623×R165، ICRISAT632×R165 و speed feed (اسپیدفید) به روش تولید گاز در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار انجام شده است. ارقام سورگوم خرد شده در قطعات 2 سانتیمتری در سطل های 10 کیلویی فشرده و ذخیره گردید. بعد از 45 روز ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خاکستر خام، قندهای محلول و ازت آمونیاکی مواد سیلویی اندازه گیری شد. یافته ها: بیشترین عملکرد ماده خشک و پروتئین خام (کیلوگرم در هکتار) مربوط به سورگوم رقم ICRISAT520 ×R166 و کمترین عملکرد مربوط به سورگوم اسپیدفید بود. نتایج نشان داد که هیبرید های سیلو شده در این آزمایش از نظر درصد ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام، خاکستر خام، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، قندهای محلول و ازت آمونیاکی اختلاف معنی داری با هم دارند. رقم ICRISAT625×165 دارای بیشترین مقدار گاز تجمعی، انرژی متابولیسمی، قند محلول، اسیدهای چرب فرار و چربی خام بود. اما رقم های ICRISAT520 ×R166و ICRISAT632×R165 دارای مقادیر کمتری بودند. اختلاف بین ارقام سورگوم از نظر تخمین میزان قابلیت هضم ماده آلی و قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک با استفاده از میزان گاز تولیدی معنی دار نبود. نتیجه گیری بر اساس نتایج این تحقیق، رقم ICRISAT520×R166 از نقطه نظر تولید ماده خشک (18487 کیلوگرم در هکتار) وتولید پروتئین (1400 کیلوگرم در هکتار) قابل توصیه برای کشت در استان گلستان می باشد، اما رقم ICRISAT625 ×R165 به دلیل مقدار انرژی قابل متابولیسم و ماده آلی قابل هضم بیشتر نسبت به بقیه ارقام ارجحیت دارد.

سابقه و هدف یک جزء مهم در طراحی برنامه های اصلاح نژادی برآورد صحیح ارزش های اصلاحی می باشد. در بسیاری از کشورها معمولا تصمیمات انتخاب در اصلاح نژاد حیوانات براساس ارزش های اصلاحی حاصل از روش بهترین پیش بینی نااریب خطی (BLUP) انجام می شود. کاربردهای اولیه مدل های مختلط خطی و روشBLUP برای ارزیابی ژنتیکی گاو شیری با فرض همگن بودن مولفه های واریانس همراه بوده است. اما مطالعات مختلفی نشان داده اند که برای تولید شیر واریانس های ژنتیکی و باقیمانده بین گله ها و سطوح مختلف تولیدی ثابت نیستند. مشکل واریانس های ناهمگن در ارزیابی گاو شیری این است که حیوانات با میانگین تولید بالا ممکن است در گله های متغیرتر بالاتر از حد ارزیابی شوند و نسبت به حالتی که واریانس ها همگن هستند نسبت زیادتری از حیوانات از این گله ها انتخاب شوند. سطح تولید گله، اعمال مدیریتی و تغذیه ای و استراتژی های اصلاح نژادی از عوامل ناهمگنی واریانس ها هستند. وقتی که ناهمگنی وریانس به درستی محاسبه نشود، تفاوت ها در مولفه های واریانس می تواند منجر به برآوردهای اریب ارزش های اصلاحی، رتبه بندی نادرست گاوهای نر و ماده ممتاز و کاهش پیشرفت ژنتیکی شود. در ارزیابی گاو شیری، یک روش ساده برای کاهش ناهمگنی واریانس، پیش از برازش مدل حیوانی، پیش تصحیح داده ها بر اساس واریانس فنوتیپی است. اهداف پژوهش حاضر، بررسی ناهمگنی مولفه های واریانس رکوردهای روزآزمون تولید شیر و همچنین تاثیر روش پیش تصحیح داده ها بر پارامترهای ژنتیکی، ارزش های اصلاحی و رتبه بندی گاوهای نر و ماده برتر در جمعیت گاوهای هلشتاین ایران بودند. مواد و روش ها در این تحقیق، ناهمگنی مولفه های واریانس صفت تولید شیر با استفاده از 1843985 رکورد روزآزمون شیر گاوهای هلشتاین شکم زایش اول بررسی شد. بدین منظور از رکوردهای مربوط به 301197 راس گاو شیری متعلق به 983 گله مختلف که طی سال های 1365 تا 1395 توسط مرکز اصلاح نژاد و بهبود تولیدات دامی کشور جمع آوری شده بود، استفاده گردید. داده ها براساس میانگین سطوح مختلف تولید گله-سال به سه گروه بالا، متوسط و پائین دسته بندی شدند. ناهمگنی واریانس ها با استفاده از آزمون لون بررسی شد. برای تصحیح ناهمگنی واریانس ها از روش پیش تصحیح داده ها استفاده شد. مولفه های واریانس، همبستگی های ژنتیکی، وراثت پذیری ها و همچنین ارزش های اصلاحی با استفاده از برنامه ASreml و تحت مدل حیوانی برآورد شدند. همبستگی های رتبه ای و تغییر رتبه حیوانات نر و ماده ممتاز قبل و بعد از پیش تصحیح داده ها بررسی شد. یافته ها نتایج آزمون لون برای رکوردهای روزآزمون تولید شیر معنی دار (0. 001>p) بود که نشان دهنده ناهمگن بودن واریانس ها است. پیش تصحیح داده ها منجر به واریانس های همگن نشد اما مقدار ناهمگنی واریانس را تا 25 درصد کاهش داد. بکارگیری روش تصحیح باعث شد وراثت پذیری ها اندکی بالاتر باشند به طوریکه برآوردهای وراثت پذیری کل قبل و بعد از تصحیح ناهمگنی واریانس ها به ترتیب 0. 007± 0. 319 و 0. 009± 0. 351 بودند. تصحیح داده ها تاثیر قابل توجهی بر 1 درصد حیوانات ممتاز داشت و باعث شد به ترتیب 14 و 20 درصد گاوهای نر و ماده ممتاز در مقایسه با سناریوی واریانس همگن از لیست انتخاب خارج شوند. تفاوت قابل ملاحظه ای در تغییر رتبه حیوانات برتر اتفاق افتاد و بهترین گاوهای نر و ماده، به ترتیب رتبه های 8 و 23 را پس از تصحیح ناهمگنی واریانس داشتند. نتیجه گیری نتایج نشان دادند که مولفه های واریانس رکوردهای روزآزمون شیر در جمعیت گاوهای هلشتاین ایران بر اساس سطوح مختلف تولید گله-سال همگن هستند و ناهمگنی واریانس ممکن است ارزیابی ژنتیکی و تغییر رتبه گاوهای نر و ماده ممتاز را تحت تاثیر قرار دهد.

سابقه و هدف اسیدوز یکی از اختلالات تغذیه ای در نشخوارکنندگان می باشد که به دلیل مصرف مقادیر زیاد کربوهیدرات های با قابلیت تخمیر بالا و ظرفیت بافری پایین شکمبه در نتیجه مصرف کم فیبر ایجاد می شود. از این رو راهکارهایی از جمله استفاده از افزودنی های میکروبی به منظور جلوگیری از بروز اسیدوز پیشنهاد شده است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر استفاده از سه افزودنی خوراکی میکروبی (باکتری های تولید کننده و مصرف کننده اسید لاکتیک و مخمر ساکارومایسیس سرویسیه) در جیره با کنسانتره بالا بر فراسنجه های تولید گاز و تخمیر شکمبه ای در شرایط برون تنی در گوسفند و با فرض تاثیر مثبت استفاده هم زمان افزودنی ها در مقایسه با کاربرد آن ها به تنهایی و تیمار کنترل انجام گرفت. مواد و روش ها: به منظور بررسی تاثیر افزودنی های میکروبی بر فراسنجه های تولید گاز، تخمیر شکمبه ای و قابلیت هضم مواد مغذی به روش برون تنی 8 تیمار آزمایشی شامل 1) کنترل (جیره پایه (نسبت کنسانتره به علوفه 70 به 30) بدون افزودنی میکروبی)؛ 2) جیره پایه + مگاسفرا السدنی (Me)؛ 3) جیره پایه + ساکارومایسیس سرویسیه(SC)؛ 4) جیره پایه + لاکتوباسیلوس فرمنتوم+لاکتوباسیلوس پلانتاروم (FP)؛ 5) جیره پایه + مگاسفرا السدنی+ساکارومایسیس سرویسیه (MSC)؛ 6) جیره پایه + مگاسفرا السدنی+لاکتوباسیلوس فرمنتوم+لاکتوباسیلوس پلانتاروم (MFP)؛ 7) جیره پایه + ساکارومایسیس سرویسیه+لاکتوباسیلوس فرمنتوم+لاکتوباسیلوس پلانتاروم (SCFP) و 8) جیره پایه + مگاسفرا السدنی+ساکارومایسیس سرویسیه+لاکتوباسیلوس فرمنتوم+لاکتوباسیلوس پلانتاروم (MSCFP) در قالب آزمایش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی اثر بخشی تیمارهای آزمایشی از تکنیک تولید گاز و هضم دو مرحله ای در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. مایع شکمبه مورد نیاز از 3 راس گوسفند نر عربی تغذیه شده با جیره بر پایه علوفه گرفته شد. یافته ها: تحت تاثیر استفاده از افزودنی های خوراکی میکروبی میزان گاز تولیدی در همه زمان ها به طور معنی داری برای تیمار MSCFP افزایش یافت (05/0>P). همچنین کم ترین میزان متان تولیدی در تیمار MSC مشاهده شد (05/0>P). استفاده از افزودنی های خوراکی میکروبی سبب بهبود فراسنجه های تولید گاز شد (قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم) (05/0>P). همچنین بیش ترین میزان پروتئین میکروبی در تیمار MSC مشاهده شد. قابلیت هضم پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی به طور معنی داری در تیمارهای FP و MSCFP افزایش یافت (05/0>P). بیش ترین میزان قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی در تیمار SCFP مشاهده شد (05/0>P). غلظت کل اسیدهای چرب فرار به طور معنی داری برای تیمار MSCFP افزایش یافت (05/0>P). بیش ترین درصد اسید چرب استات در تیمار کنترل مشاهده شد (05/0>P) و در مقابل استفاده از افزودنی های خوراکی میکروبی سبب افزایش درصد پروپیونات و بوتیرات به ترتیب در تیمارهای MSC و FP شد (05/0>P). همچنین استفاده از افزودنی های خوراکی میکروبی سبب کاهش نسبت استات به پروپیونات و همچنین کاهش نسبت استات+بوتیرات به پروپیونات شد (05/0>P). بیش ترین غلظت نیتروژن آمونیاکی در تیمارهای MSCFP و SCFP مشاهده شد (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مثبت تیمارهای آزمایشی بر تولید گاز، کاهش تولید متان و همچنین قابلیت هضم مواد مغذی، شاید بتوان استفاده از این افزودنی های میکروبی را در جیره با کنسانتره بالا در بره پرواری توصیه کرد. از این رو این تیمارها FP، SCFP و MSCFP کاندیدای خوبی برای استفاده هستند.