پژوهش پرستاری ایران
سال:1401 | دوره:17 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: یوگا یکی از برنامه های بازتوانی می باشد که ذهن و بدن را برای پیامدهای مثبت سلامت درگیر می کند و نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر تمرینات تنفسی و آرام سازی یوگا بر تنش، افسردگی و اضطراب در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد. روش کار: این مطالعه تجربی مداخله ای، در سال 1395 در شهر کرمانشاه انجام شد. در این پژوهش، تعداد100 بیمار آماده جراحی پیوند عروق کرونر به صورت تصادفی به گروه آزمون (تعداد 50 بیمار) و گروه شاهد (تعداد 50 بیمار) در بیمارستان های منتخب تقسیم شدند. تمرینات تنفسی و آرام سازی یوگا به مدت سه روز قبل و سه روز بعد از برداشتن لوله تراشه در گروه آزمون انجام شد. داده ها توسط پرسش نامه dass21 قبل و بعد از پایان مداخله جمع آوری شدند. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی، اسپیرمن و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مطابق با یافته ها: ارتباط معنی داری بین توزیع فراوانی جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات، وضعیت شغلی و سن بیماران در دو گروه مورد و شاهد یافت نشد(0. 05 < P-Value). بین میانگین امتیازات تنش، اضطراب و افسردگی نمونه های پژوهش قبل و بعداز مداخله در گروه مورد تفاوت معنی داری وجود داشت(0. 05P-Value<). در حالی که این تفاوت در گروه شاهد معنی دار نبود. همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین متغیرهای تنش، اضطراب و افسردگی در دو گروه مورد و شاهد بعد از انجام مداخله وجود داشت(0. 05P-Value<). نتیجه گیری: با انجام تمرینات کم هزینه و ساده تنفسی و ارامسازی یوگا در بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر می توان در راستای بهبودی و پیشگیری از مشکلات روانشناختی به خصوص اضطراب، تنش و افسردگی گام برداشت.

مقدمه و هدف: دانش عنصر اساسی یک سازمان برای دستیابی به مزیت رقابتی و حداکثر نتیجه می باشد. در حال حاضر اجرای مدیریت دانش در حوزه پزشکی و مدیریت بهداشت عمومی جهت ایجاد یک مرکز بهداشتی پژوهش محور، یک موضوع بسیار مهمی می باشد. در این راستا مدیریت سایبرنتیک به دنبال حذف ساختارهای سنتی و ناکارآمد و تسهیل ارتباطات میان بخش ها و سیستم های فرعی درون سازمانی است. مدیریت سایبرنتیک به معنای دانش کارآمد و سازمان یافته است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت سایبرنتیک و ارتباط آن با مدیریت دانش در کارکنان دانشکده پرستاری و مامایی علوم پزشکی تهران انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر، توصیفی-مقطعی و از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان و اعضای هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای سه قسمتی شامل اطلاعات فردی، پرسشنامه سایبرنتیک و پرسشنامه مدیریت دانش بود که به روش خودگزارشی تکمیل شد. داده های پژوهش با استفاده نرم افزار SPSS ویرایش 25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین و انحراف معیار امتیازات سایبرنتیک واحدهای مورد مطالعه 3/12±, 4/75 در حد مطلوبی و همچنین میانگین و انحراف معیار امتیازات مدیریت دانش واحدهای پژوهش 2/10 ±,3/63 که نشان می دهد میانگین مدیریت دانش بیشتر از حد متوسط بوده است. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که بین مدیریت دانش و ابعاد تصمیم گیری مشارکتی، ساختار مسطح، جریان صحیح اطلاعات، عدالت در پرداخت و آموزش آنلاین سایبرنتیک ارتباط مستقیم معنی داری وجود دارد (05/0 < P) و با تعهد سازمانی و توسعه حس مالکیت ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: یافته ها: ی پژوهش حاضر نشان داد که مدیریت دانش در حد مطلوبی قرار دارد و همچنین سایبرنتیک در کارکنان در حد متوسطی قرار دارد. بنابراین نیاز است برنامه ریزی های منسجم در جهت ارتقای وضعیت سایبرنتیک در سازمانها انجام گیرد تا بتوان از مزایای مدیریت دانش بهره برد.

مقدمه: رشته روانپرستاری شاخه ای از رشته پرستاری است که با تلفیق آموخته های آموزشی و به کارگیری اصول ارتباطات انسانی و نظریه های روان پرستاری به درمان و مراقبت از افراد در هر سنی که از بیماری روانی و اثرات آن رنج می برند، می پردازد. مقایسه برنامه روانپرستاری ایران با سایر کشورها این امکان را فراهم می کند تا مشکلات و مسایل آموزشی برنامه های درسی و هم چنین عوامل زمینه ای که در شکست یا موفقیت برنامه مورد نظر نقش داشته اند، شناسایی شوند و به کمک آن ها بتوان راه حل های مناسب برای مشکلات تعیین شده پیشنهاد داد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تطبیقی برنامه درسی دوره ارشد روانپرستاری ایران و دانشکده پرستاری دوک آمریکا است. روش کار: این پژوهش توصیفی تطبیقی (مقایسه ای)، در سال 1401، در انجام شد که در آن شاخص های مهم برنامه درسی ارشد روانپرستاری دانشکده های پرستاری ایران و دانشگاه دوک به صورت هدفمند انتخاب شدند و تطبیق بین دو برنامه با استفاده از روش Beredy که شامل چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه است، صورت پذیرفته است. یافته ها: مقایسه برنامه آموزشی کارشناسی ارشد روانپرستاریدر هر دو محیط دارای شباهت ها و تفاوت هایی است. در جزییات اهداف، رسالت و چشم انداز، نحوه و سیستم پذیرش در دو دانشگاه تفاوت هایی وجود دارد. پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد روان پرستاری در ایران هنجاری و متمرکز و در امریکا ملاکی و غیر متمرکز می باشد. در هیچ یک از دانشگاه ها اهداف اختصاصی رشته تعریف نشده است. رسالت برنامه ایران در سطح ملی تعریف شده است اما دانشکده دوک در بیان رسالت خود از دیدگاهی فرامرزی برخوردار است. نتیجه گیری: جهت ارتقای کیفیت سلامت روان جامعه و تربیت روانپرستارانی آگاه و ماهر جهت افزایش کیفیت خدمت رسانی به افراد دچار اختلالات روانی و حفظ و ارتقای بهداشت روان در جامعه، برنامه آموزشی روان پرستاری نیاز به بررسی و بهبود مستمر در زمینه های شرایط پذیرش دانشجو، تعریف جایگاه واقعی و نقش فارغ التحصیلان، تبیین اهداف اختصاصی رشته و بازنگری در شیوه های آموزشی و ورود شیوه های آموزشی نوین دارد.

مقدمه: در پاسخ به افزایش روزافزون میزان خودکشی و اقدام مجدد به خودکشی در جهان که آز آمار قابل توجهی برخوردار است؛ توجه و تمرکز روی توسعه و اجرا مداخلات پیشگیری کننده از خودکشی افزایش یافته است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش پیشیگیری از خودکشی بر واکنش پذیری شناختی، افکار خودکشی و سلامت اجتماعی در اقدام کنندگان مجدد به خودکشی بود. روش کار: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه درمانجویان اقدام کننده مجدد به خودکشی در سال 1400 در شهرستان مهاباد در محدوده سنی 20 تا 34 سال بودند که از این جامعه تعداد 40 نفر بر اساس روش نمونه گیری دردسترس و منطبق با معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و در دو گروه مداخلهو کنترل هر گروه 20 نفر جایگرین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسنامه سلامت اجتماعی کییز (2004)، مقیاس افکار خودکشی بک (1976) و پرسشنامه واکنش پذیری شناختی ون در دویز و ویلیامز (2003) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه آموزش پیشگیری از خودکشی بر واکنش پذیری شناختی، افکار خودکشی و سلامت اجتماعی در اقدام کنندگان مجدد به خودکشی تاثیر دارد (05/0>P). در واقع برنامه آموزش پیشگیری از خودکشی باعث کاهش واکنش پذیری شناختی و افکار خودکشی و افزایش سلامت اجتماعی در آن ها می شود. نتیجه گیری: بنابراین برنامه آموزش پیشگیری از خودکشی به عنوان روش درمانی در کاهش خودکشی و بهبود سلامت اجتماعی این افراد پیشنهاد می گردد.

مقدمه: همه گیری کووید-19 از بزرگ ترین چالش های است که سیستم بهداشت و درمان طی چند سال اخیر با آن روبرو بوده است. پرستاران به عنوان عضو اصلی مراقبت کننده تیم درمان در این ایام تعارضات بسیاری را در زمینه ایجاد تعادل بین کار-خانواده تجربه نمودند. این مطالعه با هدف تعیین چالش های تعارض کار و خانواده و راهکاری موثر در مدیریت آن در پرستاران انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع مرور یکپارچه بوده و از مقالات فارسی و انگلیسی مستخرج از پایگاه های اطلاعاتی داخلی SID، MAGIRAN و IRANDOC و خارجی PubMed، EMBASE، ScienceDirect، Google Scholar، ProQuest, SCOPUSو CINHEAL در بازه زمانی 2019 تا 2022 با استفاده از کلید واژه های پرستار، تعارض کار و خانواده، کروناویروس و کووید 19 به صورت مجزا، ترکیبی و معادل انگلیسی آن با استفاده از عملگرهای بولین استفاده شد. معیار ورود شامل مطالعاتی کیفی، کمی و ترکیبی بود، که به چالش های تعارض کار و خانواده پرستاران پرداخته و در ارزیابی کیفیت گیفورد نمره قابل قبولی کسب کرده بودند. یافته ها: از مجموع 256 مقاله مرتبط، 21 مقاله واجد شرایط (18 مقاله انگلیسی و 3 مقاله فارسی) مرور شدند. نتایج نشان می دهد چالش های تعارض کار و خانواده پرستاران در دوران کرونا در 3 طبقه چالش های مبتنی بر سازمان؛ چالش های مبتنی بر فرد و چالش های مبتنی بر خانواده بدست آمد. نتیجه گیری: تغییر مرزها و تعادل خانواده-کار در طول همه گیری کووید 19 منجر به افزایش تعارضات در قشر پرستاری شده است. این اتفاق حاصل از نگرانی های موجود در مورد مسری بودن ویروس و تغییرات روانی و بهداشتی مربوط به ماهیت این بیماری است. در این خصوص با استفاده از حمایت های خانوادگی و سازمانی و آموزش های فردی در مقابله با بحران ها می توان میزان این تعارضات را در پرستاران کاهش داد.

مقدمه: ناباروری و درمان آن علاوه بردرگیری های جسمی موجب واکنش های روانی، مخصوصا اضطراب می شود. این اضطراب می تواند موفقیت درمان را تحت تاثیر قرار دهد. فشارهای اجتماعی ناباروری میتواند برخی مسایل روانشناختی ازجمله رنجش، اضطراب و پریشانی ایجاد نماید و پتانسیل باروری میتواند وضعیت اجتماعی و عزت نفس برخی از زنان را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مشاوره روانشناختی-رفتاری بر اضطراب زنان نابارور از طریق آموزش مجازی انجام گرفت. مواد و روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی با رویکرد یک گروه مداخله و یک گروه کنترل، که در سال 1397 با مشارکت 60 زن نابارور در اصفهان انجام شد. گروه مداخله از طریق مجازی آموزش و مشاوره شناختی-رفتاری را به صورت صوت دریافت نمودند. محتوی مشاوره شامل پنج صوت30 دقیقه ای بود بدین منطور گروه مداخله از طریق واتساپ در طی 5 هفته 5 صوت30 دقیقه ای آموزشی و مشاوره ای دریافت میکردند سوالات آنها از طریق پیام و یا تماس پاسخ داده می شد. پرسشنامه اضطراب بک قبل و بعد از مداخله سنجیده شد. داده ها با آزمون tزوجی و کوواریانس با نرم افزار spss نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: براساس نتیجه آزمون تی زوجی، میانگین امتیاز اضطراب آزمودنی های گروه کنترل در پس آزمون نسبت به پیش آزمون اختلاف معناداری نداشت. (386/0=p) ولی درگروه مداخله میانگین امتیاز اضطراب در پس آزمون نسبت به پیش آزمون بطور معناداری کاهش داشته است. (001/0>p). نتیجه گیری: مشاوره مجازی سبب کاهش نمره اضطراب درگروه مداخله گردید. با توجه به حالات روحی-روانی مراجعین و ترس از شکست های متوالی که گاها در روند درمان ناباروری رخ میدهد، بنظر میرسد مشاوره مجازی سبب بهبود اضطراب در زنان نابارور میشود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.