مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1401 | دوره:18 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

مقدمه کیفیت درمان ریشه، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر موفقیت درمان اندودنتیک می باشد. هدف این مطالعه، بررسی رادیوگرافیک خطاهای حین درمان ریشه ی دانشجویان دکترای عمومی سال 5 و 6 دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال های 1397-1394 می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی-توصیفی، 860 پرونده ی درمان ریشه شده ی بیماران مراجعه کننده طی سال های 1397-1394 به بخش اندودنتیکس عمومی و بخش درمان جامع دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) شامل 1903 کانال درمان ریشه شده، بررسی شد. کلیشه های رادیوگرافی پری اپیکال توسط دو متخصص درمان ریشه مورد استفاده و بررسی قرار گرفت و در فرم ها ثبت گردید. در مرحله ی تهیه ی حفره ی دسترسی، پرفوراسیون فورکا، گسترش کم یا زیاد حفره ی دسترسی ارزیابی شد. در مرحله ی آماده سازی کانال خطاهایی نظیر پیدا نکردن کانال، لج، ترانسپورت، انواع پرفوریشن و وسیله ی شکسته بررسی شد. طول و تراکم پرکردگی معیارهای بررسی شده در مرحله پرکردن کانال بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها آنالیز آماری توسط آزمون Chi-Square و آزمون دقیق Fisher انجام شد. یافته ها: میزان فراوانی درمان ریشه های مطلوب 37/5 درصد بود. دندان مولر اول پایین بیشترین آمار وجود خطا (40/7 درصد) را نشان داد. پرفوراسیون فورکا با 9/4 درصد بالاترین خطای مرحله ی تهیه ی حفره ی دسترسی گزارش شد. در مرحله ی آماده سازی کانال ترنسپورتیشن 7/8 درصد بیشترین میزان خطا گزارش شد. تراکم پرکردگی نامناسب (وجود گپ) 36/9 درصد بود. نتیجه گیری بخش اندودنتیکس عمومی نیازمند برنامه ریزی دقیق برای افزایش کیفیت درمان های ریشه انجام شده توسط دانشجویان است.

مقدمه: شکستگی بینی، شایع ترین شکستگی ناحیه ی فک و صورت است، بنابراین رضایت جراح و بیمار پس از عمل جراحی بسته از منظر زیبایی و عملکردی (از جمله اثرات تنفس و بویایی) حایز اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان رضایتمندی جراحان و بیماران از ظاهر و عملکرد بینی متعاقب عمل جااندازی بسته طی 12-6 ماه پس از جراحی جهت ارتقاء نتایج حاصل از این روش می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی و مقطعی در دو بیمارستان الزهرا و کاشانی اصفهان در طی سال های 1397-1398 بر روی 90 بیمار انجام شد که در طی 6 تا 12 ماه پس از جراحی، تحت عمل جااندازی بسته شکستگی بینی قرار گرفتند. همه بیماران و جراحان به سوالاتی در مورد نتایج زیبایی و عملکرد و نیاز به سپتورینوپلاستی پس از جااندازی بسته پاسخ دادند. جهت آنالیز داده ها از محاسبه Pearson correlation coefficient، t-test و paired-sample t-test استفاده گردید. p value کمتر از 0/05 بعنوان سطح معناداری در نظر گرفته شد. یافته ها: حدود 55 درصد از بیماران از نتیجه زیبایی بینی رضایت داشتند و 38/8 درصد اظهار داشتند که برای اصلاح ناهنجاری باقیمانده بینی، جراحی تکمیلی را در نظر خواهند گرفت. میانگین امتیاز رضایت جراحان از زیبایی و عملکرد بینی به ترتیب 3/74 و 3/50 بود. جراحان بیان داشتند که نیاز بیماران به سپتورینوپلاستی کم تا متوسط است. نتیجه گیری: میزان رضایت بیمار و جراح از جااندازی بسته بینی در بازه بالا-متوسط قرار گرفت. همچنین چه از نظر بیماران و چه از نظر جراحان، نیاز به جراحی سپتورینوپلاستی ارتباط معنادار و مستقیم با مسایل زیبایی شناختی و نیز انسداد مسیر تنفسی به دنبال شکستگی استخوان نازال دارد.

مقدمه: کانال های تغذیه ای در قدام مندیبل از شاخه ی اینسایزیو عصب تحتانی منشا گرفته که آسیب های جراحی به آن ها می تواند باعث خون ریزی بیشتر و بی حسی بعد از عمل شود. هدف از این مطالعه، بررسی حضور و محل آناتومیکی این کانال ها به وسیله ی (Cone-beam computed tomography) CBCT می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، تصاویر CBCT مربوط به 196بیمار شامل 89 زن و 107 مرد با میانگین 49/1 سال، از آرشیو بخش رادیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. جنسیت بیمار و محل، تعداد، سایز (عرض مزیودیستالی و باکولینگوالی) و شکل (بیضی یا گرد) کانال های تغذیه ای ثبت شد. نتایج به وسیله ی آزمون Mann-Whitney، Independent t-test و Kruskal-Wallis بررسی شد (سطح معنی داری 0/05 = p value). یافته ها: کانال تغذیه ای در 83/6 درصد افراد وجود داشت که در اکثر افراد مورد بررسی (73/4 درصد) 2 کانال تغذیه ای در قدام مندیبل مشاهده شد. آزمون Independent t-test نشان داد که میانگین قطر مزیودیستالی (0/48 = p value) و باکولینگوالی (0/40 = p value) فورامن تغذیه ای بین نواحی دندان دار و بدون دندان اختلاف معنی دار نداشت. تعداد کانال های تغذیه ای قدام مندیبل در نواحی دندان دار به طور معنی داری بیشتر از نواحی بدون دندان بود (0/001 > p value). نتیجه گیری: کانال های تغذیه ای در اغلب افراد وجود داشت. بین رده ی سنی و تعداد کانال های تغذیه ای قدام مندیبل رابطه ای وجود نداشت. بین جنس و تعداد کانال های تغذیه ای قدام مندیبل رابطه ای وجود نداشت. بین دندان دار یا بدون دندان بودن ناحیه و تعداد کانال های تغذیه ای قدام مندیبل رابطه وجود داشت. آگاهی از این یافته ها پیش از عمل، به وسیله ی تصاویر CBCT تهیه شده، در پیشگیری از عوارض جراحی های مندیبل، مفید می باشد.

مقدمه پپریودنتیت مزمن، بیماری شایعی است که با تخریب بافت همبند و استخوان حمایت کننده ی دندان مشخص می شود. پوکی استخوان، یک بیماری سیستمیک بافت اسکلتی است که با کاهش توده ی استخوانی مشخص می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط بین پوکی استخوان سیستمیک و بیماری پریودنتال در زنان یایسه ی مراجعه کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان در شهر گرگان بود. . مواد و روش ها: در این مطالعه ی مشاهده ای، 56 خانم یایسه ی 45-65 سال مراجعه کننده به یک مرکز سنجش تراکم استخوان در شهر گرگان در سال 1399 شرکت کردند. از بین شرکت کنندگان، 28 نفر مبتلا به پوکی استخوان و 28 نفر سالم بودند. عمق پاکت پریودنتال، از دست رفتن اتاچمنت، شاخص پلاک و شاخص التهاب لثه برای هر بیمار اندازه گیری شد. سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین شاخص التهاب لثه در گروه استیوپروتیک (0/74 ±,1/43) و در گروه غیر استیوپروتیک (0/77 ±,1/32) بود (0/28 = p value). میانگین عمق پروب در گروه استیوپروتیک (0/63 ±,3/73) بیشتر از گروه غیر استیوپروتیک (0/57 ±,3/66) بود (0/36 = p value). میانگین شاخص پلاک در دو گروه استیوپروتیک و غیر استیوپروتیک به ترتیب برابر (15 ±,37/11) و (15 ±,37/39) بود (0/47 = p value). همچنین میانگین از دست رفتن اتاچمنت در گروه استیوپروتیک (64/0 ±,38/4) بود که بیشتر از مقدار آن در گروه غیر استیوپروتیک (0/55 ±,3/66) بود (0/002 = p value). نتیجه گیری: میانگین از دست دادن رفتن اتاچمنت در زنان یایسه ی مبتلا به پوکی استخوان به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از زنان یایسه ی نرمال بود. از طرفی تفاوت چشمگیری در سایر شاخص های بیماری پریودنتال از جمله شاخص التهاب لثه، پلاک و عمق پروب وجود نداشت.

مقدمه فلزات به طور وسیعی در مواد ترمیمی مستقیم و غیرمستقیم در پروتز و در ارتودنسی استفاده میشوند. سازگاری زیستی این فلزات به طبیعت شیمیایی آنها، مقدار یون آزاد شده و طول مدت تماس این فلزات وابسته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تفاوت دمای الکتروپالیش بر روی میزان آزادسازی عنصر کبالت از آلیاژ کروم کبالت بود. مواد و روش ها در این مطالعه ی آزمایشگاهی، 24 الگوی مومی به قطر 15 و ضخامت 1 میلیمتر بریده شد. سپس نمونه ها اسپروگذاری شد و سیلندرگذاری، حذف موم و کستینگ برای ریختن آلیاژ انجام شد. نمونه های فلزی با اکسید آلومینیوم سند بلاست و پرداخت شد و به صورت تصادفی در دو گروه 12تایی در دو دمای 45 و 55 الکتروپالیش شد. نمونه ها در مدت زمان 15 و 30 روز برای ارزیابی عنصر کبالت به دستگاه اسپکتروفوتومتری جذب اتمی فرستاده شد. داده ها با آزمون های آماری t-test و Paired t-test تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α, ). یافته ها: میانگین آزاد شدن کبالت از آلیاژ کروم کبالت هم در دمای 45 و هم در دمای 55 درجه ی سانتی گراد در روز 30 بیشتر از 15 بود و این اختلاف در دمای 45 درجه معنی دار بود (0/036 = p value). در حالی که در دمای 55 معنیدار نبود (0/0754 = p value). در مقایسه ی میزان آزاد شدن یون در دو دمای 45 و 55 درجه ی سانتی گراد، اختلاف این دو در روز 15 و روز 30 معنیدار نبود (0/0754 = p value). نتیجه گیری میزان آزاد شدن عنصر کبالت از آلیاژ کروم-کبالت در دمای 45 درجه، باعث آزاد شدن یون کمتری نسبت به دمای 55 درجه، به مرور زمان می شود.

مقدمه در تعدادی از مطالعات، فتودینامیک تراپی با استفاده از منابع نوری و مواد جاذب نور علیه قارچ کاندیدا به کار رفته است. هدف این مطالعه، بررسی اثرات ضدقارچی فتوسان با غلظت های مختلف متیلن بلو بر کاندیدا آلبیکنس رشد یافته بر روی دنچر بود و در جستجوی بانک های اطلاعاتی، مطالعه ی مشابهی دیده نشد. مواد و روش ها: این مطالعه ی تجربی-آزمایشگاهی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال 1397-98 انجام شد. 26 دنچر مشابه تهیه گردید. سوسپانسیون کاندیدیا معادل 5/0 مک فارلند بر روی دنچرها تلقیح شد. نمونه ها به سه گروه هفت تایی با غلظت های مختلف متیلن بلو (0/1، 0/01، 0/001 گرم بر لیتر) انتخاب شدند و فتوسان با طول موج 630 نانومتر به کار رفت. پنج نمونه ی شاهد شامل شاهد بدون درمان، شاهد فتوسان تنها، سه شاهد با غلظت های متیلن بلو تنها در نظر گرفته شد. تعداد کلونی ها با روش دستی و به طور چشمی شمارش شد. داده ها با آزمون های ANOVA و T-test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین تعداد کاندیدا آلبیکنس رشد یافته بر روی دنچر پس از فتودینامیک تراپی و غلظت های مختلف متیلن بلو، با گروه های شاهد اختلاف معنی دار داشت (05/0 > p value). میانگین تعداد کاندیدا آلبیکنس رشد یافته بر روی دنچر پس از فتودینامیک تراپی بین سه غلظت متیلن بلو اختلاف معنی دار داشت (0/001 >p value) و در متیلن بلو با غلظت 0/1 به طور معنی داری بیشترین کارآیی در کاهش کاندیدیا داشت (0/001 > p value). نتیجه گیری: فتودینامیک تراپی با فتوسان و متیلن بلو با غلظت 0/1 بیشترین کارآیی نسبت به بقیه ی موارد در کاهش کاندیدیا آلبیکانس را داشت.

مقدمه همکاری بیمار در درمان ارتودنسی، یکی از مهم ترین پیش بینی کننده های نتیجه ی درمان می باشد. عدم همکاری، باعث طولانی شدن درمان، کاهش بازده، نتایج غیرقابل پیش بینی و نامطلوب و افزایش هزینه ها می شود. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط میان برخی ویژگی های شخصیتی بیماران با میزان همکاری آنان در درمان ارتودنسی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، 90 نفر از بیمارانی که در سال 1397 برای درمان به 7 مرکز تخصصی ارتودنسی در شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، به روش خوشه ای آسان انتخاب شدند. 5 ویژگی شخصیتی بیماران توسط تست شخصیتی NEO-Five Factor Inventory و میزان همکاری آنان در بازه ی 2 و 6 ماهه توسط پرسش نامه ی Orthodontic Patient Cooperation Scale استخراج شد. داده های حاصل توسط آزمون هایPearson و ANOVA آنالیز شدند. سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میان روان رنجورخویی و میزان همکاری بیماران در 2 و 6 ماه همبستگی معنی داری با ضرایب به ترتیب 0/25 و 0/24 وجود دارد (به ترتیب 0/01 = p value و 0/03 = p value). همچنین میان وظیفه شناسی و همکاری در 6 ماه همبستگی با ضریب 28/0 وجود دارد (0/01 = p value). نتیجه گیری: به نظر می رسد، فاکتور شخصیتی روان رنجورخویی می تواند یک عامل خطر در عدم همکاری بیماران در درمان ارتودنسی باشد. همچنین وظیفه شناسی فاکتوری است که می تواند پیش بینی کننده ی همکاری خوب در درمان ارتودنسی باشد. البته این ارتباطات ضعیف می باشند.

مقدمه: کنترل اضطراب کودکان در حین اعمال دندان پزشکی از عوامل مهم و موثر بر موفقیت درمان می باشد که فاکتورهای شخصیتی و ویژگی های تربیتی والدین در قالب سبک و شیوه ی فرزندپروری آن ها می تواند در شکل گیری این اضطراب در کودکان بسیار تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط شیوه های فرزند پروری و اضطراب و رفتار کودکان در محیط دندان پزشکی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی، 126 کودک 4 تا 6 ساله و والدین آن ها از بین مراجعین به بخش کودکان دانشکده ی دندان پزشکی خوراسگان در سال تحصیلی 1399انتخاب شدند. پرسش نامه ی (Modified Child Dental Anxiety Scale) MCDASF و مقیاس فرانکل برای اندازه گیری اضطراب و تعیین رفتار کودکان در محیط دندان پزشکی و پرسش نامه ی سبک فرزندپروری Bumrind برای تعیین نمره ی والدین در سبک های فرزندپروری مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با آزمون های آماری Pearson، Spearman و Chi-square تجزیه و تحلیل شدند (0/05 > p value). یافته ها: بین امتیاز سبک فرزند پروری مقتدر در والدین و اضطراب دندان پزشکی کودکان ارتباط معنی دار وجود نداشت (0/803 = p value، 0/022 = r). بین امتیاز سبک فرزندپروری مستبد در والدین و اضطراب دندان پزشکی کودکان ارتباط معکوس و معنی داری وجود داشت (0/001 > p value، 0/307-= r). بین امتیاز سبک فرزندپروری سهل گیرانه در والدین و اضطراب دندان پزشکی کودکان ارتباط مستقیم و معنی داری مشاهده شد (0/001 > p value، 0/318 = r). نتیجه گیری: اضطراب و رفتار کودکان در محیط دندان پزشکی با سبک فرزندپروری والدین مرتبط بود.

مقدمه با توجه به کاربرد فزاینده ی رستوریشن های دارای زیرساخت زیرکونیا و سینترون و کاربرد پرسلن های مختلف بر روی آن ها و کمبود مطالعات جهت بررسی تطابق مارجین آن ها در شرایط مختلف، در این مطالعه به بررسی تطابق مارجین این رستوریشن ها و اثر پخت پرسلن بر روی آن ها پرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی-آزمایشگاهی که در سال 1398 در مرکز تحقیقات ترانسژنزیز دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) انجام شد، 40 عدد اباتمنت به دو گروه 20 عددی با دو نوع زیرساخت (زیرکونیا و آلیاژ کروم-کبالت پره سینتر نشده نرم (سینترون) تقسیم شدند، سپس هر گروه به دو گروه 10عددی تقسیم شده و با دو نوع پرسلن (نوریتاکه وکریشن) چینی گذاری شدند. تطابق لبه ای پیش و پس از پخت پرسلن با استریومیکروسکوپ اندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری one-way ANOVA و two-way ANOVA و در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: پخت پرسلن بر میزان تطابق لبه ای با توجه به نوع فریم معنی دار بود (0/001 = p value) در حالی که نوع پرسلن بکار رفته در این اختلاف بی تاثیر بود (0/214 = p value) کم ترین میزان تغییر پس از پخت با پرسلن مربوط به گروه زیرساخت سینترون همرا باپرسلن نوریتاکه بود که با دوگروه فریم زیرکونیا تفاوت معنی داری داشت (0/045 = p value) و (0/006 = p value). نتیجه گیری: فلزسینترون بکار رفته در این مطالعه نسبت به زیرکونیا کمتر تحت تاثیر مراحل پخت قرار گرفت. دو نوع چینی بکار رفته در این مطالعه در میزان تطابق لبه ای تاثیری نداشت.

مقدمه مشکلات بهداشت دهان بیماران با نارسایی مزمن کلیوی می تواند سلامت سیستمیک آنان را به مخاطره بیندازد. هدف از این مطالعه، بررسی همبستگی بین شاخص (Decayed, Missing, Filled, Teeth) DMFT با شاخص (Glomerular filtration rate) GFR بود. مواد و روش ها در این مطالعه ی توصیفی تحلیلی، جهت گردآوری داده ها از طرح شاهدیه که بر روی 9000 نفر در شهر شاهدیه یزد در سال 1396 انجام شده بود، استفاده گردید. متغیرهای کراتینین سرم، سن، جنس و وزن از پرسش نامه مخصوص شاهدیه یزد، استخراج شد. سپس با استفاده از فرمول (Cockcroft Gault) CG میزان GFR برای هر فرد محاسبه شد. نحوه ی محاسبه بهداشت دهان بر اساس شاخص DMFT (Decay Missing filling) در افراد بزرگسال صورت گرفت. داده ها با آزمون های T و ANOVA ضریب همبستگی و رگرسیون، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها وزن با تعداد دندان های پوسیده رابطه نداشت ولی با تعداد دندان های ترمیم شده رابطه ی مستقیم داشت. همچنین وزن با تعداد دندان های از دست رفته و DMFT رابطه ی معکوس داشت. کراتینین سرم با تعداد دندان های پوسیده رابطه ای نداشت ولی با تعداد دندان های از دست رفته و DMFT رابطه ی مستقیم داشت. کراتینین سرم با تعداد دندان های پر شده رابطه ی معکوس داشت. سن با تعداد دندان های پوسیده و پر شده رابطه معکوس ولی با تعداد دندان های از دست رفته و DMFT رابطه ی مستقیم داشت. GFR با تعداد دندان های پوسیده و دندان های پر شده رابطه مستقیم دارد ولی با تعداد دندان های از دست رفته و DMFT رابطه معکوس داشت. GFR و شاخص DMFT رابطه ی معنادار و معکوس داشتند. نتیجه گیری: بر طبق مطالعه ی حاضر، هرچه میزان GFR در فرد کمتر و کراتینین سرم بیشتر و فرد در stage بالاتری از بیماری کلیه قرار داشته باشد، ارتباط مستقیم با افزایش شاخص DMFT نشان می دهد.

مقدمه لیکن پلان دهانی، یک بیماری خودایمنی و التهابی مزمن نسبتا شایع است که تغییر پاسخ ایمنی با واسطه ی سلولی نقش اصلی را در پاتوژنز آن ایفا می کند. در میان عوامل احتمالی موثر در ایجاد این بیماری، نقش اختلالات روانی به خصوص افسردگی و اضطراب در پاتوژنز بیماری مورد بحث قرار گرفته است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان شیوع افسردگی در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دندان پزشکی دانشگاه اصفهان در سال 98-1397 بود. مواد و روش ها: در پژوهش مورد-شاهدی حاضر، تعداد 40 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی مراجعه کننده به کلینیک ویژه ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1397-98 (گروه مورد) و تعداد 40 فرد غیرمبتلا به بیماری لیکن پلان دهانی و کاملا سالم (گروه شاهد) مورد بررسی قرار گرفت. سپس پرسش نامه افسردگی بک (BDI) توسط افراد مورد مطالعه تکمیل گردید. در نهایت داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزارهای آماری تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری در مطالعه ی حاضر 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین سنی گروه مورد (53/43 سال) کمتر از گروه شاهد (44/68 سال) می باشد. بعلاوه میانگین افسردگی در گروه مورد (12/78) بیشتر از گروه شاهد (9/5) بود، با این حال این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/05 < p value). نتیجه گیری: بطور کلی این مطالعه نشان دهنده ی نقش افسردگی در پاتوژنز بیماری لیکن پلان دهانی بود. بطوری که سطح بالای افسردگی می تواند نقطه شروع واکنش های خودایمنی مختلف و ابتلا به لیکن پلان دهانی باشد.

مقدمه رابطه ی بین پوسیدگی دندان در کودکان و اختلالات در شاخص توده ی بدنی آن ها یک مشکل بحث برانگیز است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین شاخص توده ی بدنی و پوسیدگی شدید دوران کودکی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مورد-شاهدی، 150 کودک با پوسیدگی شدید و 150 شاهد بدون پوسیدگی دندان از تعدادی از کلینیک های خصوصی شهر اصفهان در سال 1399 جمع آوری شدند. پارامترهای وزن و قد اندازه گیری شد و (Body mass index) BMI محاسبه گردید. کودکان بر اساس BMI تطبیق یافته برای سن و جنس به کم وزن (صدک کمتر از 5)، وزن طبیعی (صدک 5 تا کمتر از 85)، در معرض خطر اضافه وزن (صدک 85 تا 95) و اضافه وزن (صدک بیشتر از 95) طبقه بندی شدند. داده ها با آزمون های آماریChi-squared، Fisher، t-test و Mann-Whitney تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α, ). یافته ها از نظر فراوانی گروه های وزنی، بین دو گروه کودکان بدون پوسیدگی و با پوسیدگی شدید، تفاوت معنی دار وجود داشت (0/007 = p value). فراوانی گروه های وزنی در بین پسران و دختران دو گروه کودکان تفاوت معنی دار وجود داشت (0/001 > p value). فراوانی گروه های وزنی در رده های سنی 2، 3، 4 و 5 سال دو گروه کودکان تفاوت معنی دار وجود داشت (0/001 > p value). میانگین شاخص توده ی بدنی در کودکان دارای پوسیدگی شدید دندانی بطور معنی داری کمتر از کودکان بدون پوسیدگی بود (0/001 > p value). نتیجه گیری: تعداد موارد کم وزنی در کودکان با پوسیدگی شدید بیشتر از کودکان بدون پوسیدگی دندان بود که نشان می دهد پوسیدگی شدید ممکن است بر رشد تاثیر نامطلوب بگذارد