علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد
سال:1395 | دوره:5 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

هدف: استئوآرتریت زانو شایع است و سالیانه تعداد زیادی از افراد را مبتلا می سازد. درمان استئوآرتریت زانو به دو شیوه درمان جراحی و غیر جراحی است. استفاده از زانو بند و کفی های طبی در درمان غیر جراحی رایج است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی تاثیر یک مدل کفی طبی قوس دار همراه با گوه خارجی بر متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی مفصل زانو حین راه رفتن بود.روش بررسی: تعداد 10 آزمودنی با استئوآرتریت بخش داخلی زانو به صورت نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس با دامنه سن 30 تا 60 سال، میانگین قد 176.1±14.20 سانتیمتر و میانگین وزن 75.5±6.3 کیلوگرم در این تحقیق نیمه تجربی شرکت کردند. جهت اندازه گیری متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی راه رفتن از یک صفحه نیروی Kistler و 7 دوربین آنالیز حرکت پرسرعت با فرکانس نمونه برداری 100 هرتز استفاده شد. کلیه متغیرها حین راه رفتن در دو حالت با کفی قوس دار همراه با گوه خارجی و با پای برهنه ثبت گردید. یافته ها: میانگین سرعت راه رفتن با کفی طبی 63.10±3.10 میلیمتر بر ثانیه بود که هیچگونه تفاوت معنی داری با راه رفتن با پای برهنه نداشت (p=0.42). حداکثر قله اول نیروی عمودی عکس العمل سطح وارد شده به مفصل زانو 0.55 N/BW به طور قابل توجهی حین استفاده از کفی افزایش پیدا کرد (p=0.03). گشتاور نزدیک کنندگی (adductory) وارد شده به مفصل زانو حین راه رفتن با کفی 0.45±0.05 نیوتن متر بدست آمد که به طور معنی داری کمتر از راه رفتن بدون کفی بود (p<0.01). نتیجه گیری: کفی قوس دار همراه با گوه خارجی، گشتاور نزدیک کنندگی وارده به مفصل زانو را کاهش داد. کاهش گشتاور نزدیک کنندگی با کاهش نیروهای اعمال شده به بخش داخلی مفصل زانو همراه است. بنابراین می توان گفت استفاده از کفی قوس دار، به خاطر کاهش گشتاور نزدیک کنندگی، به کاهش درد و تسهیل راه رفتن بیماران مبتلا به استئوآرتریت می انجامد. پیشنهاد می شود متخصصان توانبخشی کفی حاضر را جهت کاهش درد زانو به بیماران مبتلا به استئوآرتریت تجویز کنند.

هدف : بررسی تغییرات عیوب انکساری و حدت بینایی قرنیه قبل و شش ماه بعد از عمل جایگزاری مایورینگ در بیماران با قوز قرنیه در بیمارستان فارابی تهران، ایران.روش بررسی: این مطالعه گذشته نگر پرونده 34 چشم28 بیمار قوز قرنیه ای با میانگین سن 29±7.41 که تحت عمل مایورینگ قرار گرفتند و بعد از 6 ماه ارزیابی مجدد شده بودند، مورد بررسی قرار می دهد. دراین مطالعه حدت بینایی دور اصلاح شده، نتایج انکساری و داده های دستگاه پنتاکم (OCULUS GmBh) ارزیابی شدند. درهمه بیماران مرکز قرنیه شفاف بود و امکان تجویز یا تحمل لنز برای آنها وجود نداشت و ضخامت مرکزی قرنیه در همه نمونه ها بیشتر از 360 میکرومتر بود.یافته ها: شش ماه بعد از عمل جراحی میانگین حدت بینایی دور اصلاح شده (در سیستم لگمار) به طور معنی داری از 0.22±0.30 به 0.20±0.20 بهبود پیدا کرد (p=0.006) و میانگین عیب انکساری اسفریکال (از -4.66±3.76 دیوپتر به -1.48±3.72 دیوپترکاهش پیدا کرد (p=0.001). میانگین عیب انکساری سیلندریکال از -4.27±3.15 دیوپتر به -2.18±1.63 دیوپتر کاهش پیدا کرد (p=0.001). درصد فراوانی محورهای سیلندریکال رفرکشن قبل از عمل به ترتیب 21%، 44% و 35% موافق قاعده، مایل و مخالف قاعده بودند و بعد از عمل به ترتیب 18%، 24% و58% محورهای موافق قاعده، مایل و مخالف قاعده شده اند.نتیجه گیری: عمل مایورینگ بهبود قابل توجهی در حدت بینایی دور اصلاح شده، عیب انکساری اسفریکال و سیلندریکال و میزان آستیگماتیسم قرنیه فراهم می کند.

هدف: دوندگان مبتدی در معرض ریسک بالایی از آسیبهای ناشی از دویدن قرار دارند. با این حال، سازوکارهای مربوط به آسیب این ورزشکاران کمتر شناخته شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر خستگی ناشی از دویدن روی الگوی roll-over (وضعیت حرکتی پا در تماس با زمین هنگام راه رفتن و دویدن) پای دوندگان مبتدی بود.روش بررسی: تعداد 18 نفر (12 مرد و 6 زن) دونده مبتدی در این مطالعه شرکت کردند. توزیع بار کف پایی آزمودنیها قبل و پس از خستگی، توسط دستگاه Footscan ثبت شد. حداکثر فشار کف پایی، حداکثر نیروی مناطق مختلف پا و نسبت نیروی داخلی-خارجی پا در مرحله هل دادن جلوی پا محاسبه شد.هم چنین متغیرهای زمانی مانند زمان رسیدن به حداکثر نیرو و درصد زمان طول کشیدن هر مرحله به دست آمد.یافته ها: پس از خستگی افزایش در بارگیری جلوی پا و وسط پا مشاهده شد. نتایج کاهش معناداری را در نسبت نیروی داخلی-خارجی در مرحله هل دادن جلوی پا نشان داد (p=0.029). همچنین، نسبت درصد زمانی مرحله تماس اولیه و تماس جلوی پا کاهش (p=0.001 و p=0.009 به ترتیب) و درصد زمانی مرحله هل دادن جلوی پا افزایش پیدا کرد (p=0.036). کاهشی هم در زمان رسیدن به حداکثر نیروی Metatarsal (استخوان کف پایی) چهارم مشاهده شد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، نشان داد که خستگی ناشی از دویدن سبب افزایش توزیع بار و فشار کف پایی و در نتیجه تغییر در الگوی roll-over دوندگان مبتدی می شود.این نتایج می تواند اطلاعات مفیدی را در شناسایی سازوکارهای ایجاد برخی از آسیبهای ناشی از دویدن فراهم کند.

هدف: اضطراب از شایعترین مشکلات قبل از عمل جراحی است و با توجه به تکنیکهای پیشرفته جراحی، همچنان اکثر بیماران اضطراب قبل از عمل را تجربه می نمایند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین میزان آگاهی بیماران از روشها و عوارض عمل جراحی مغز و اعصاب و اضطراب قبل از عمل در بیمارستانهای آموزشی مشهد انجام شد.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1393 انجام شد. جامعه پژوهش کلیه بیماران مشمول عمل جراحی مغز و اعصاب با هوشیاری نسبی که هنوز عمل جراحی نشده و یا منتظر عمل جراحی بودند را تشکیل داد. بر اساس مطالعات قبلی و فرمول محاسبه حجم نمونه تعداد 10 درصد بیماران کاندید عمل جراحی مغز و اعصاب در 8 ماهه نخست سال 1393 (104بیمار) انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در قسمت بررسی میزان آگاهی بیماران از روش جراحی و عوارض عمل، پرسشنامه محقق ساخته و در قسمت بررسی شدت اضطراب بیماران از عمل جراحی، پرسشنامه استاندارد بک (Beck) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت.یافته ها: در خصوص اضطراب کل بیماران 3.8 درصد اضطراب بسیار کم و یا اضطراب نداشتند، 34.6 درصد اضطراب خفیف، 43.3 درصد اضطراب متوسط و 18.3 درصد اضطراب شدید داشتند. متوسط اضطراب در بیماران 19.16±14.05 بوده است. آشنایی بیماران از عوارض عمل جراحی و روش عمل در حد متوسط بود.افرادی که سابقه بستری در بیمارستان داشتند اضطراب کمتری نسبت به گروه دیگر داشتند (p=0.027).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، بیمارانی که با محیط آشنایی داشتند اضطراب کمتری احساس می کردند بنابراین ارائه سطح مناسبی از اطلاعات و پاسخگویی به نیازهای اطلاعاتی بیماران و اطرافیان آنها هنگام اخذ رضایت آگاهانه و آشنایی بیمار با محیط و شرایط اتاق عمل می تواند در کاهش سطح اضطراب بیماران کاندید عمل جراحی مغز و اعصاب تاثیرگذار باشد. توجه به نیازهای اطلاعاتی این بیماران باید به طور مداوم مورد ارزیابی و پایش قرار گیرد.

هدف: با توجه به اینکه اختلال در وضعیت بدن، ثبات دینامیک را در حین انجام حرکات و مهارتهای ورزشی تحت تاثیر قرار می د هد هدف از انجام این مطالعه مقایسه تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم حین برش جانبی در مردان کاراته کای نخبه با زانوی پرانتزی و نرمال بود.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم بدن حین برش جانبی20 مرد کاراته کای نخبه (10 نفر زانو پرانتزی و 10 نفر نرمال) محاسبه شد.یافته ها: نتایج نشان داد، تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم در جهت داخلی- خارجی در هر دو اندام غالب (p=0.024) و غیرغالب (p=0.004) در گروه زانوی پرانتزی به طور معناداری از گروه نرمال بیشتر بود. در حالی که در جهت قدامی- خلفی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (p³0.05). ضمن اینکه تفاوت بین اندامهای غالب و غیرغالب در هیچکدام از مولفه های قدامی- خلفی و داخلی- خارجی معنادار نبود (p³0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که پرانتزی بودن زانو می تواند عاملی تاثیر گذار بر تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم حین انجام مانور های برشی باشد.

هدف: مصرف سیگار به عنوان یکی از مهمترین عوامل موثر در ایجاد ضایعات حنجره و اختلالات صوتی شناخته می شود. حنجره و صوت گفتار را قابل شنیدن می کنند. ارتباط گفتاری نقش مهم و غیرقابل انکاری در زندگی انسان دارد. بررسی تاثیر سیگار بر وضعیت صوت سیگاریها از منظر پیشگیری، درمان و توانبخشی ضرورت دارد.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و بر روی 45 فرد سیگاری مراجعه کننده به مرکز ترک سیگار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (34 مرد و 11 زن) با میانگین سنی (38.40±9.7) و 32 نفر غیرسیگاری (19 مرد و13 زن) با میانگین سنی (28.4±7.8) انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل شاخصهای آکوستیک واکه /a/ به مدت 5 ثانیه تولید و با نرم افزار (Multi-Dimensional Voice Program Software; MDVP) فرکانس پایه و تغییرات آن، Jitter، Shimmer، (Amplitude Variation; vAm) و (Noise to Harmonic Ratio; NHR) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که شاخصهای فرکانس پایه F0 (Fundamental Frequency)، (Fundamental Frequency Minimum)Fmin در افراد سیگاری کاهش یافته و با افراد غیرسیگاری تفاوت معناداری دارد (p<0.05). مقدار NHR، میانگین vAm، میانگین (Amplitude Tremor Intensity Index)Atri، میانگین (Fundamental Frequency Variation)vF0 در افراد سیگاری به طور معنی داری بالاتر از افراد غیرسیگاری است (p<0.05). همچنین بررسی ارتباط تعداد نخ سیگار مصرفی در روز نشان داد که این عامل با شاخصهاF0 ، (r=-0.374, p=0.010) و Fmin (r=-0.423, p=0.004) و همبستگی معناداری دارد اما با سایر شاخصهای اکوستیک صوتی همبستگی معناداری ندارد. نتیجه گیری: شاخصها آکوستیکی صوت در افرادی که مدت طولانی سیگار مصرف می کردند به طور معناداری نشان دهنده اختلال در عملکرد حنجره و صوت آنها می باشد. مصرف سیگار به مقدار 15 نخ در روز و مدت زمان بیشتر از 10 سال می تواند تاثیرات مشخصی را بر روی حنجره و در نتیجه شاخص های صوتی گذاشته و منجر به اختلال در صوت شود.

هدف : کاهش در یکپارچگی حسی، افت عملکرد گیرنده های حسی عمقی، بینایی و دهلیزی از عوامل مهمی هستند که منجر به کاهش تعادل می شوند.هدف تحقیق حاضر برسی تاثیر تعدیل سیستمهای بینایی، حس عمقی، و دهلیزی بر تعادل افراد قطع عضو اندام تحتانی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 23 فرد قطع عضو اندام تحتانی شرکت کردند. جهت ارزیابی کنترل قامت و تعادل آزمودنیها از آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی استفاده شد. این دستگاه سطح تعادل را در شش وضعیت اول (وجود هر سه حس بینایی، دهلیزی و حس عمقی)، دوم (حذف حس بینایی)، سوم (حذف حس دهلیزی)، چهارم (حذف حس عمقی)، پنجم (حذف بینایی و حس عمقی) و ششم (حذف هر سه حس بینایی، دهلیزی و حس عمقی) ارزیابی نمود. آزمون سازماندهی حسی نمره تعادل را بر اساس متغیرهای پایداری و جابجایی مرکز کنترل ثقل تعیین نمود.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد افراد آمپوته اندام تحتانی در وضعیت دوم به طور معنی دار بر اساس نمره پایداری، تعادل بهتری نسبت به وضعیتهای چهارم تا ششم داشتند. افراد آمپوته اندام تحتانی در وضعیت سوم تعادل بهتری نسبت به وضعیتهای چهارم و پنجم داشتند (p<0.05). همچنین افراد آمپوته در وضعیت اول بر اساس نمره جابه جایی مرکز ثقل، تعادل بهتری نسبت به پنج وضعیت دیگر داشتند (p<0.05).نتیجه گیری : با حذف دو یا هر سه اطلاعات آوران حسی تعادل افراد قطع عضو نیز کاهش می یابد.

هدف: نویز و داروهای اتوتوکسیک از جمله مهمترین عوامل ایجاد کننده کم شنوایی دائمی می باشند. بطور معمول تصور بر این است که ارائه همزمان این عوامل آسیب رسان غالبا سطح آسیب شنوایی را به شکل غیر خطی بالا می برند، اما اگر روش ارائه این عوامل با دقت انتخاب شوند، نه تنها می توان میزان آسیب را کنترل کرد بلکه حتی می توان سطوحی از محافظت را نیز ایجاد کرد. این مطالعه مروری به بررسی این موضوع می پردازد که در چه شرایطی ارائه دو عامل آسیب رسان در کنار هم می تواند سبب محافظت شود و در چه مواردی سطح آسیب را بیشترمی نماید.روش بررسی: در این مطالعه مروری آخرین مقالات پیرامون آسیبهای شنوایی ناشی از نویز و داروهای اتوتوکسیک در بانکهای اطلاعاتی Science direct، Google scholar،Springer، Magiran، Scopus،Proquest و Pubmed و با استفاده از کلید واژه های مرتبط در فواصل سالهای 1960 تا2015 جستجو شد که از بین 125 مقاله مرتبط بدست آمده، با حذف مقالات تکراری (duplicates) و مقالاتی که در راستای تحقیق نبودند، نهایتا 59 مقاله مرتبط مورد بررسی دقیق قرار گرفت.نتیجه گیری: ارائه عامل آسیب رسان شنوایی در مقادیر پایین و در بازه زمانی محدود می تواند دستگاههای حفاظتی درون سلول را فعال کند. این امر به نوبه خود مقاومت حلزون را در مقابل عوامل آسیب رسان افزایش می دهد. درک دقیق این بازه زمانی امکان ارائه مداخلات درمانی مناسب را فراهم خواهد ساخت.