مدیریت ارتقای سلامت
سال:1401 | دوره:11 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

مقدمه: ارتباط بین "درد عضلانی با شروع تاخیری"با نیروهای عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری هنگام فرود روشن نیست. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر "درد عضلانی با شروع تاخیری" بر نیروی عمودی عکس العمل زمین و میزان بار وارد شده در هنگام فرود در افراد سالم غیر ورزشکار می باشد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی (تمرینات القاء کننده "درد عضلانی با شروع تاخیری" توسط آزمون پله هاروارد)، با یک طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری را دانشجویان غیر ورزشکار تشکیل می دادند که بطور داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. تعداد 15 دانشجوی غیر ورزشکار سالم مرد به صورت نمونه گیری تصادفی ساده به روش قرعه کشی انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه جمعیت شناختی و "پرسشنامه سلامت عمومی"(General Health Questionnaire) به منظور بررسی شرایط سلامتی عمومی و ورود آزمودنی به پژوهش استفاده شد. وزن و قد آزمودنی ها به ترتیب با استفاده از ابزار و دستگاه های صفحه نیروسنج و قدسنج مدل سیکا 206 انجام شد. روایی و پایایی این ابزار ها در مطالعات فراوانی قبلی تایید شده است. جهت کنترل ارتفاع فرود از سیستم تحلیل حرکتی وایکان شامل 4 دوربین پرسرعت مادون قرمز استفاده گردید. نیروی عکس العمل زمین هنگام فرود متقاطع با استفاده از یک صفحه نیرو اندازه گیری و سپس شاخص های کینتیکی شامل اوج و قعر نیروهای عکس العمل زمین و زمان رسیدن به اوج و قعرها و نرخ بارگذاری توسط نرم افزارهای وایکان نکسوس استخراج گردید. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 23 تحلیل شد. یافته ها: "درد عضلانی با شروع تاخیری" تاثیری بر شاخص های نیروی عکس العمل زمین هنگام تماس پاشنه نمی گذارد (05/0

مقدمه: خانواده های کودکان "درخودمانده" به شدت تحت تاثیر عوامل گوناگون بر تعامل والد-کودک هستند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی "گروه درمانی مبتنی برشفقت" و "واقعیت درمانی گروهی" بر تعامل والد-کودک در مادران دارای فرزند درخودمانده است. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و 3 ماه بعد پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمام مادران دارای فرزند درخودمانده سطح یک بود که در نیمه دوم سال 1397 به 8 مرکز مشاوره و روان درمانی کودکان درخودمانده در شهر تهران مراجعه کرده بودند. مراکز به روش در دسترس انتخاب شدند. از میان آن ها 45 تن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی و با قرعه کشی در 2 گروه مداخله و 1 گروه کنترل قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس رابطه والد-کودک" (Child-Parent Relationship Scale) بود. روایی محتوای ابزار به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای 8 جلسه90 دقیقه ای"گروه درمانی مبتنی برشفقت" و "واقعیت درمانی گروهی" برای گروه های مداخله، داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: "گروه درمانی مبتنی برشفقت" و "واقعیت درمانی گروهی" در تعامل والد-کودک در مادران دارای فرزند درخودمانده اثربخش بودند (P<0/01). بین اثربخشی بر زیر مقیاس نزدیکی و نمره کلی رابطه والد-کودک تفاوت وجود داشت (P<0/01). نتیجه گیری: "گروه درمانی مبتنی برشفقت" و "واقعیت درمانی گروهی" بر تعامل والد-کودک در مادران دارای فرزند درخودمانده اثربخش بودند. پیشنهاد می شود، درمانگران از "گروه درمانی مبتنی برشفقت" و "واقعیت درمانی گروهی" را برای تقویت و اصلاح رابطه والد-کودک، کودکان در خودمانده استفاده نمایند.

مقدمه: مدیریت ارتباط با مشتری روشی جدید برای گردآوری اطلاعات درباره مشتری می باشد تا بتوان بر رفتار مشتری با توجه به شناخت وی تاثیر گذاشت. این امر نیاز به ابزاری روا و پایا دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی و روانسنجی "مقیاس عوامل مرتبط با مدیریت ارتباط با مشتری فوتسال" انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، از نوع روش شناختی کیفی-کمی می باشد. در بخش کیفی، عبارت های مقیاس از 59 مقاله به دست آمده از پایگاه های علمی، طراحی شد. سپس از 10 تن از صاحب نظران حوزه بازاریابی ورزشی نظرخواهی در مورد کفایت عبارت ها بعمل آمد و با اضافه شدن 29 عبارت دیگر، پرسشنامه نهایی با 85 عبارت طراحی شد. در بخش کمی، روایی محتوا به روش کیفی با نظر 18 تن متخصصین فوتسال تایید گردید. روایی سازه به روش تحلیل عاملی اکتشافی و روایی همگرا و روایی واگرا بر روی 384 تن هوادار فوتسال شهرهای مختلف ساری و اعضای باشگاه های ورزشی که به روش در دسترس انتخاب شده بودند، محاسبه شد. داده ها، در نرم افزار اس پی ال اس نسخه 23 اس پی اس اس نسخه 18 تحلیل شد. یافته ها: در بخش کیفی"مقیاس عوامل مرتبط با مدیریت ارتباط با مشتری فوتسال" با 85 عبارت طراحی شد. در بخش کمی، روایی محتوا به روش کیفی تایید شد. روایی سازه به روش تحلیل عاملی اکتشافی 10 زیر مقیاس و 82 عبارت را نشان داد. روایی همگرا 70/0 و روایی واگرا 78/0 بدست آمد. پایایی به 3روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ بین 73/0 تا 87/0 و پایایی ترکیبی 74/0 تا 90/0 و پایایی اشتراکی بین 74/0 تا 91/0 بدست آمد. نتیجه گیری: "مقیاس عوامل مرتبط با مدیریت ارتباط با مشتری فوتسال" با 82 عبارت و 10 زیرمقیاس، روا و پایا می باشد. پیشنهاد می گردد از مقیاس طراحی شده در پژوهش های مرتبط استفاده شود.

مقدمه: یکی از ارکان مهم در رقابت جهانی رهبری است و خلاقیت و نوآوری، منابع با ارزشی برای کسب مزیت رقابتی در این عرصه میباشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین همبستگی رهبری اصیل، خلاقیت فردی و کسب مزیت رقابتی با تبیین نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان شهر تهران در سال 1399 بود. روش کار: روش انجام این پژوهش، توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان وزارت ورزش و جوانان شهر تهران در سال 1399 با تعداد 890 تن بود که تعداد نمونه پژوهش برابر با 485 تن به روش تصادفی ساده از نوع قرعه کشی تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه رهبری اصیل" (Authentic Leadership Questionnaire)، "پرسشنامه خلاقیت رند سیپ" (Rand Sip's Creativity Questionnaire)، "پرسشنامه کسب مزیت رقابتی" (Competitive Advantage Questionnaire) و "مقیاس توانمندسازی روانشناختی" (Psychological Empowerment Scale) بود. روایی صوری و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ ابزارها بررسی و تایید شد. تحلیل داده ها با نرم افزارهای آماری اس پی اس اس نسخه 20 و آموس نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: رهبری اصیل همبستگی مثبت و معناداری با خلاقیت کارکنان (47/0) و کسب مزیت رقابتی (47/0) دارد. همچنین، بین رهبری اصیل و توانمندسازی روانشناختی (54/0) همبستگی معناداری وجود دارد. از طرفی توانمندسازی روانشناختی بعنوان یک متغیر میانجی با خلاقیت (37/0) و کسب مزیت رقابتی (70/0) همبستگی مثبت و معنادار دارد. نتیجه گیری: رهبری اصیل و توانمندسازی روانشناختی همبستگی مثبت، معنادار با خلاقیت و کسب مزیت رقابتی دارند. لذا پیشنهاد می شود وزارت ورزش و جوانان از برنامه هایی که موجب توانمندسازی و تقویت خلاقیت کارکنان می شود، بهره گیرند.

مقدمه: امروزه توجه به خانواده و نقش آن در برپایی جامعه سالم بیش از پیش مورد توجه روانشناسان و پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از مسایل مهم و حایز اهمیت در رابطه زناشویی، دلزدگی می باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی "طرحواره درمانی" و "درمان تصویرسازی ارتباطی" بر دلزدگی زناشویی زوج های شهر قم است. روش کار: در پژوهش نیمه تجربی حاضر، از طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره فرهنگسرای جوان در شهر قم در سال 1399 بود. 30 زوج به روش تصادفی ساده با قرعه کشی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و "مقیاس دلزدگی زناشویی" (Marital Boredom Scale) بود. روایی مقیاس به روش شاخص روایی محتوا و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ سنجیده شد. "طرحواره درمانی" طی 8 جلسه 90 دقیقه ای (به صورت هر هفته یک جلسه) و "درمان تصویرسازی ارتباطی" طی 10جلسه 90 دقیقه ای، اجرا گردید. داده ها در نرم افزار اس پس اس اس نسخه 23 تحلیل گردید. یافته ها: تفاوت میانگین نمره متغیر دلزدگی زناشویی در بین گروه های "طرحواره درمانی" و "درمان تصویرسازی ارتباطی" معنادار نبود (05/0P-value). در گروه های "طرحواره درمانی" و "درمان تصویرسازی ارتباطی"، تفاوت میانگین نمره متغیر دلزدگی زناشویی در مراحل پیش آزمون با پس آزمون، پیش آزمون با پیگیری و پس آزمون با پیگیری معنادار بوده است (05/0> P-value). اما در گروه کنترل، تفاوت میانگین نمره متغیر دلزدگی زناشویی در هیچکدام از مراحل 2 به 2 معنادار نبود (05/0< P-value). نتیجه گیری: "طرحواره درمانی" و "درمان تصویرسازی ارتباطی" بر دلزدگی زناشویی زوج های شهر قم معنادار بود. لذا، پیشنهاد می شود روان شناسان و مشاوران جهت کاهش مشکلات زناشویی و به خصوص دلزدگی زناشویی از هر دو درمان بهره گیرند.

مقدمه: کیفیت زندگی مجموعه ای از رفاه جسمانی، روانی و اجتماعی که به وسیله شخص یا گروهی از افراد درک می-شود، می باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "آموزش مهارت خودآگاهی" و "آموزش مدیریت خشم" بر کیفیت زندگی مادران دارای کودک کار ساکن در شهر قم می باشد. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی، با استفاده از طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک کار شهر قم در سال 1400 بود. نمونه گیری، به روش غیرتصادفی و در دسترس بود؛ به این ترتیب که 90 تن از روی پرونده های مادران تحت پوشش کودکان کار و خیابان در مرکز مهرپرور در شهر قم، انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به روش قرعه کشی در 3 گروه (2 گروه مداخله و یک گروه کنترل: هر گروه 30 تن) تقسیم بندی شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل اطلاعات جمعیت شناختی و "پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی-نسخه کوتاه"(World Health Organization Quality of Life Brief Version (WHOQOL-BREF بود. روایی مقیاس سنجیده نشد و به پژوهش های پیشین اکتفا شد و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ سنجیده شد. "آموزش مهارت خودآگاهی" و "آموزش مدیریت خشم" طی 6 جلسه 90 دقیقه ای (به صورت هر هفته یک جلسه)، برای گروه های مداخله (مادران) اجرا گردید. داده ها در نرم افزار آماری اس پس اس اس نسخه 20 تحلیل گردید. یافته ها: "آموزش مهارت خودآگاهی" و "آموزش مدیریت خشم" بر کیفیت زندگی مادران دارای کودک کار شهر قم موثر بوده است. باتوجه به نمره میانگین آزمودنی ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون مشخص شد که "آموزش مهارت خود آگاهی" نسبت به "آموزش مهارت کنترل خشم" موثرتر بوده است. نتیجه گیری: "آموزش مهارت خودآگاهی" و "آموزش مدیریت خشم" بر کیفیت زندگی مادران دارای کودک کار شهر قم معنادار بود. لذا، پیشنهاد می شود روانشناسان و مشاوران جهت مهارت خودآگاهی و کنترل خشم از هر 2 روش بهره گیرند.

مقدمه: با هدف مقایسه اثربخشی "طرحواره درمانی" و "درمان پذیرش و تعهد" بر تنظیم هیجان بیماران با اختلال شخصیت وسواسی-جبری انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه با گروه های مداخله و کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وسواس مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناسی و مشاوره شهر تهران در سال 1400 بود. از بین آن ها تعداد 3 مرکز به صورت در دسترس انتخاب شده، و 51 بیمار مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی-جبری بر اساس ملاک های ورود و خروج و به شیوه نمونه گیری در دسترس گزینش شدند. سپس با استفاده از روش تصادفی ساده به روش قرعه کشی در 3 گروه (17 تن) "طرحواره درمانی"، "درمان پذیرش و تعهد" و گروه کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و "مقیاس دشواری های تنظیم هیجان" (Difficulties Emotion Regulation Scale) بود. روایی صوری و پاپایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ بررسی شد. گروه "طرحواره درمانی" و "درمان پذیرش و تعهد" در 8 جلسه غیرحضوری 5/1 ساعت هفته ای یک جلسه شرکت کردند و گروه کنترل در فهرست انتظار بودند. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 25 تحلیل شدند. یافته ها: بین گروه های مداخله و گروه کنترل تفاوت معنادار وجود داشت؛ و هر 2 مداخله بر تنظیم هیجان بیماران با اختلال شخصیت وسواسی-جبری تاثیر مثبت معنادار داشته است و تاثیر این مداخلات درمانی در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (05/0>P). همچنین، نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی حاکی از آن بود که میزان اثربخشی "طرحواره درمانی" بر تنظیم هیجان بیشتر از "درمان پذیرش و تعهد" بود (05/0>P). نتیجه گیری: "طرحواره درمانی" و "درمان پذیرش و تعهد" می تواند سبب تنظیم هیجان بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی-جبری شود. پیشنهاد می شود درمانگران و مشاوران در راستای بهبود تنظیم-هیجان بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی-جبری در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان ها استفاده کنند.

مقدمه: تعلل ورزی تحصیلی و ناراحتی ناامیدی ازجمله مشکلات قابل توجه در بین دانش آموزان بوده و حل این مشکلات از طریق مداخلات روانشناختی مثمر ثمر خواهد بود. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی "فراشناخت درمانی" و "درمان هیجان مدار" بر تعلل ورزی تحصیلی و ناراحتی ناامیدی دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول بود. روش کار: روش پژوهش مطالعه حاضر، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری 1ماه و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول منطقه افشار شهرستان خدابنده در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش با روش تصادفی خوشه ای از بین 5 منطقه شهرستان خدابنده بصورت تصادفی به روش قرعه کشی، منطقه افشار انتخاب شد. از بین دانش آموزانی که در "مقیاس ارزیابی تعلل ورزی-دانش آموز" نمره بالاتر از 54 (در دامنه 135-27) کسب نمودند و در "مقیاس ناراحتی ناامیدی " نمره بالاتر از 58 (در دامنه 175-35) کسب کرده بودند، 45 دانش آموز به صورت تصادفی ساده از نوع قرعه کشی در 3 گروه 15 تن، 2 گروه مداخله و کنترل بطور تصادفی جایگزین شد. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و "مقیاس ارزیابی تعلل ورزی-دانش آموز" (Procrastination Assessment Scale-Student) و "مقیاس ناراحتی ناامیدی" (Frustration Discomfort Scale) بود. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ بررسی شد. گروه مداخله 1 در جلسات آموزش گروهی "فراشناخت درمانی" در 8 جلسه 90 دقیقه ای و گروه مداخله 2، در جلسات "درمان هیجان مدار" در 8 جلسه 90دقیقه ای در هفته یک بار شرکت کردند. برای افراد گروه کنترل هم بعد از پایان جلسات و اخذ آزمون پیگیری، جلسات آموزشی برگزار شد. در پایان جلسات، پس آزمون و 1 ماه بعد پیگیری برای هر 3 گروه اجرا شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 تحلیل شد. یافته ها: "فراشناخت درمانی" و "درمان هیجان مدار" توانست نمره ناراحتی ناامیدی و نمره تعلل ورزی تحصیلی را نسبت به گروه کنترل ارتقا دهد (001/0≤, P). نتیجه گیری: روش های "فراشناخت درمانی" و "درمان هیجان مدار" بر تعلل ورزی تحصیلی و ناراحتی ناامیدی موثر بوده است. پیشنهاد می شود متخصصان آموزشی از روش های فوق جهت ارتقای ناراحتی ناامیدی و کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول استفاده نمایند.