در برخی از نظام های حقوقی برای حمایت از پدیدآورنده برخی آثار هنری، از «حق تعقیب» یا «حق بر بازفروش اثر» سخن به میان آمده است. لیکن حق مزبور در حقوق ایران شناسایی نشده است. در نظام های حقوقی فرانسه، انگلستان و اتحادیه اروپا، حق تعقیب حقی است که برای پدیدآورنده برخی از آثار هنری نسبت به منافع حاصل از فروش های بعدی اثر پذیرفته شده است. به موجب این حق، پدیدآورنده می تواند درصدی از ثمن بازفروش های اثر پس از انتقال اولیه را دریافت کند. این حق که مبتنی بر ملاحظات منصفانه است، ناظر به آثار هنری اصلی است که با اولین فروش از دایره اختیارات پدیدآورنده خارج می شوند. حق تعقیب قابل اسقاط و توقیف نبوده، به صورت ارادی قابل انتقال نیست، لیکن در اثر فوت به ورثه پدیدآورنده منتقل می شود. تعهد پرداخت حق تعقیب بسته به مورد بر عهده فروشنده، خریدار و یا واسطه های فروش است.