کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک باعث می شود دست اندرکاران کشاورزی در پی یافتن راههایی برای افزایش هر چه بیشتر بازده آبهای آبیاری موجود باشند. طراحی مبتنی بر اصول علمی روش آبیاری می تواند بازده آبیاری را افزایش دهد. آبیاری جویچه ای یک در میان یکی از روش هایی است که برای صرفه جویی در مصرف آب به کار می رود. گام اول برای طراحی آبیاری سطحی تعیین معادله نفوذ آب در خاک است. معادله های تجربی به علت اینکه در شرایط مختلف آب و خاک نیاز به واسنجی دارد در مدل سازی محدودیت ایجاد می کند. اما معادله های مبتنی بر اصول فیزیکی فرآیند نفوذ را بهتر توصیف می نمایند. معادله گرین - امپت یکی از معادله های فیزیکی است که با داشتن دو عامل هیدرولیکی خاک (ضریب هدایت هیدرولیکی و مکش موثر در جبهه رطوبتی) می تواند در تعیین میزان نفوذ آب به خاک به کار رود. هدف این تحقیق کاربرد چهار روش برای حل معادله گرین - امپت بوده که در روش آبیاری جویچه ای یک در میان مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور از برنامه رایانه ای که به همین منظور نوشته شد مراحل پیشروی، پسروی و آبنمود خروجی با چهار روش (جریان آهسته، جریان آهسته اصلاح شده، نمایی و بدون بعد) شبیه سازی و با داده های مزرعه مقایسه شد. نتایج نشان داد مدل نمایی ((Exponential) برای شبیه سازی مراحل پیشروی، پسروی و آبنمود خروجی در هر دو روش آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان از سه روش دیگر حل معادله مناسب تر است. یکی از داده های ورودی به مدل، فاصله جویچه است. این مقدار در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان متفاوت بوده و در شرایط این بررسی به ترتیب 60 و 120 سانتیمتر بود، لذا کاربرد مدل برای هر دو روش آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان مناسب بوده و نتایج متناسبی با هر روش به دست داده است.