ارمغان دانش
سال:1402 | دوره:28 | شماره:3 (پی در پی 158) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت کاهش درد و بهبودی اپی زیاتومی و بازگشت سریع تر مادران به فعالیت های روزانه و عدم مطالعه موجود در زمینه تاثیر ژل ترکیبی ژل ترکیبی هلپه آلویه ورا متعاقب اپیزیاتومی، لذا هدف از این مطالعه تعیین و ارزیابی تاثیر ژل ترکیبی هلپه آلویه ورا بر بهبود زخم اپیزیاتومی، شدت درد و رضایت زنان نخست زا در مقایسه با پلاسبو بود. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور می باشد که بر روی 100 شرکت کننده در بیمارستان خلیج فارس بندرعباس انجام شد. ژل ترکیبی هلپه آلویه ورا یا ژل پلاسبو دو بار در محل زخم اپیزیاتومی به مدت 10 روز به ترتیب در گروه مداخله و کنترل تجویز شد. متغیرهای پیامد شامل درد و بهبود زخم با مقیاس ریدا(میزان قرمزی، ادم، اکیموز، ترشحات و نزدیکی لبه های زخم اپیزیاتومی)، رضایت بیماران وارزیابی عوارض جانبی بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، تی تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان می دهد که دو گروه از نظر نمره ریدا در ساعت های روز چهارم و دهم پس از زایمان تفاوت آماری معنی داری داشتند(05/0p<). گروه ژل ترکیبی هلپه آلویه ورا نسبت به پلاسبو در طول زمان، بهبود زخم بهتری داشتند. هم چنین، در موضوع درد، امتیاز آماری معنی داری پایین تری در گروه ژل ترکیبی هلپه آلویه ورا در روز چهارم (34/1±, 80/5 در مقابل 42/1±, 79/6) و دهم (88/0±, 71/1 در مقابل 91/0±, 58/2) بعد از زایمان نسبت به پلاسبو گزارش شد(05/0p<). نتایج مطالعه نشان می دهد که رضایت بیمار در روز چهارم(17/1±, 45/3 در مقابل 37/1±, 42/5) و دهم (57/0±, 33/1 در مقابل 21/1±, 50/2) پس از زایمان به طور معنی داری در مقایسه با پلاسبو بهتر بود(05/0>p). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که ژل ترکیبی هلپه آلویه ورا باعث بهبود زخم اپیزیاتومی، رضایت بهتر بیماران و شدت درد کمتر در مقایسه با پلاسبو می شود.

زمینه و هدف: درد یک حس ناخوشایند است. مطالعه بر روی ترکیبات ضد درد طبیعی می تواند سودمند باشد. لذا هدف از این مطالعه اثرات ضددردی آلفا پاینن در مدل های درد ایجاد شده به وسیله آزمون های رایتینگ و پلانتار در موش صحرایی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال 1399 انجام شد، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 30±, 270 گرم مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در 5 گروه به طور تصادفی تقسیم شدند؛ گروه اول: نرمال سالین به صورت داخل صفاقی تجویز شد، گروه دوم: دیکلوفناک سدیم با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تجویز شد، گروه سوم: آلفا پاینن با دوز 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تجویز شد، گروه چهارم: آلفا پاینن با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تجویز شد و گروه پنجم: آلفا پاینن با دوز 10میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تجویز گردید. سپس آزمون های رایتینگ و پلانتار تست(پنج گروه برای هر آزمون) انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که در آزمون رایتینگ تعداد پیچش های شکمی در گروه هایی که آلفا پاینن دریافت کردند به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود(05/0p<). هم چنین دیکلوفناک سدیم 5 میلی گرم موجب کاهش شدت درد در مقایسه با گروه کنترل در آزمون رایتینگ شد(05/0p<). در برخی از زمان های آزمون پلانتار شدت درد در گروه هایی که آلفا پاینن با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم و دیکلوفناک سدیم 5 میلی گرم دریافت کرده بودند، به طور معنی داری از گروه کنترل کمتر بود(05/0p<). نتیجه گیری: آلفا پاینن در دوزهای 5 و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می تواند همانند دیکلوفناک سدیم با دوز 5 میلی گرم موجب کاهش شدت در مدل درد احشایی آزمون رایتینگ شود. هم چنین در زمان 30 و 60 دقیقه در آزمون پلانتار آلفا پاینن با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم توانست همانند دیکلوفناک سدیم با دوز 5 میلی گرم موجب کاهش درد ناشی از حرارت در مقایسه با گروه کنترل شد.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پوست در تنظیم درجه حرارت و حفظ مایعات بدن و نقش بارز آن در سیتم دفاعی، بهبود هرگونه گسستگی در پوست که به آن زخم اطلاق می شود، حایز اهمیت می باشد. گرچه زخم های محدود و سطحی، خود به خود بهبود می یابند، ولی درمان زخم های عمق نیازمند دارودرمانی می باشد، لذا هدف این مطالعه تعیین و تهیه کرم موضعی حاوی عصاره گیاه سماق(Rhus Coriaria L) و مقایسه اثر آن با فنی تویین در ترمیم زخم پوستی در مدل حیوانی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال 14001399 انجام شد، 25 خرگوش نیوزیلندی از حیوانخانه دانشگاه علوم پزشکی همدان با محدوده وزن 2500 تا 3000 گرم مورد استفاده قرار گرفت. خرگوش ها در 5 گروه به طور تصادفی تقسیم شدند؛ گروه کنترل، گروه دریافت کننده کرم فنی تویین 1درصد، گروه دریافت کننده پایه کرم، گروه دریافت کننده کرم حاوی عصاره سماق استاندارد شده حاوی 1/0 درصد تانیک اسید و هم چنین گروه دریافت کننده کرم حاوی عصاره سماق استاندارد شده حاوی 05/0 درصد تانیک اسید انجام شد. سپس زخمی با ابعاد 2×2 سانتی متر در ناحیه پشت خرگوش ایجاد گردید و کرم های مذکور دو بار در روز به صورت موضعی در گروه درمان مورد استفاده قرار گرفت. اثربخشی درمانی کرم های حاوی عصاره گیاه سماق با ارزیابی بهبود زخم و میزان هیدروکسی پرولین تعیین شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در هر یک گرم از عصاره استاندارد شده، 86/0±, 74/2 میلی گرم تانیک اسید یافت شد. نتایج حاصل از هیدروکسی پیرولین درصد بهبود و طول مدت بهبود زخم نشان داد درمان با کرم های 1/0 و05/0 درصد(وزنی/وزنی) عصاره گیاه سماق به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل، سبب بهبود زخم می شوند. نتایج بافت شناسی حکایت از افزایش تراکم فیبرهای کلاژن و کاهش سلول های التهابی در گروه های درمانی در مقایسه با گروه کنترل را داشت. نتیجه گیری: کرم عصاره گیاه سماق به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی و افزایش سنتز هیدروکسی پرولین، می تواند منجربه تراکم فیبرهای کلاژن و تسریع بهبود زخم باز پوستی در گروه های درمانی شود و هم چنین نقش موثری در کیفیت ترمیم در ناحیه زخم های پوستی دارد.

زمینه: خانواده محل ارضای نیازهای مختلف جسمانی، عقلانی و عاطفی است و داشتن آگاهی از نیازهای زیستی و روانی و شناخت چگونگی ارضای آن ها و تجهیز شدن به تکنیک ها و شناخت تمایلات زیستی و روانی، ضرورتی انکارناپذیر می باشد. لذا هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار(EFT) و زوج درمانی مبتنی بر طرح واره بر الگوهای ارتباطی زوج ها انجام بود روش بررسی: این یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد می باشد. جامعه مورد بررسی را کلیه زوج ها دارای نارضایتی زناشویی که جهت حل مشکلاتشان به کلینیک روان شناختی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تشکیل داد. نمونه ها شامل 45 زوج بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی1 (15 زوج) و آزمایشی 2 (15 زوج) و شاهد (15 زوج) قرار گرفتند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار(Emotionally focused therapy یا EFT) و زوج درمانی مبتنی بر طرح واره بر الگوهای ارتباطی زوج ها انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس، شاپیرو ویلک، آزمون لون، بونفرونی و گرین هاوس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی EFT و زوج درمانی مبتنی بر طرح واره در مقایسه با گروه شاهد، موجب افزایش الگوهای ارتباطی زوج ها می شود(05/0 p<). تفاوت معنی داری بین میزان اثربخشی آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر EFT و زوج درمانی مبتنی بر طرح واره در الگوهای ارتباطی زوج ها در مراحل پس آزمون و پیگیری مشاهده گردید (05/0 p<) و آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر EFT موثرتر از زوج درمانی مبتنی بر طرح واره در الگوهای ارتباطی زوج ها بود. نتیجه گیری: آموزش هیجانات و آموزش خودآگاهی، روش موثری در جهت افزایش الگوهای ارتباطی زوج ها می باشد.

زمینه و هدف: با توجه به این که زنان جزء گروه های آسیب پذیر جامعه محسوب شده و در زمینه مسایل بهداشتی و درمانی ویژگی های خاصی دارند، به همین دلیل شناخت دقیق نیازها و تلاش جهت رفع آن ضروری است. لذا هدف از این پژوهش، تعیین و اثربخشی یک دوره فعالیت بدنی مبتنی بر وب بر میزان سواد جسمانی و راهبردهای مدارایی تصویر بدن در زنان میانسال دارای اضافه وزن با پیگیری دوماهه بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1400 به صورت پیش آزمون پس آزمون با یک گروه تجربی و یک گروه کنترل انجام شد، تعداد 24 نفر زن دارای اضافه وزن با دامنه سنی 6040 سال انتخاب و بعد از انجام پیش آزمون، به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل طبقه بندی شدند. شرکت کنندگان گروه تجربی در یک برنامه تمرین هشت هفته ای مبتنی بر وب شرکت کردند و برنامه تمرین شامل 10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه بدنه اصلی مشتمل بر تمرینات مقاومتی و استقامتی با شدت متوسط و در نهایت 10 دقیقه سرد کردن بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد اثر برنامه فعالیت بدنی بر سواد جسمانی و مولفه های آن معنی دار است و شرکت کنندگان گروه تجربی، عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری دارند(05/0p<). هم چنین در مولفه های راهبردهای مدارایی تصویر بدن، نتایج نشان دهنده برتری گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری بود(05/0p<). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته فعالیت بدنی مبتنی بر وب اثرات مثبتی بر سطح سواد جسمانی و راهبردهای مدارایی تصویر بدن در زنان میانسال دارای اضافه وزن دارد. بنابراین فعالیت بدنی برای زنان میانسال دارای اضافه وزن جهت افزایش سواد جسمانی و بهبود راهبردهای مدارایی تصویر بدن توصیه می شود.

زمینه و هدف: کولونوسکوپی روش اصلی بررسی روده بزرگ می باشد. آمادگی قابل قبول روده، نقش موثری برای بررسی داخل روده دارد. تشخیص و درمان پلیپ و یا ضایعات بدون برآمدگی کولون مانند اشکالات عروقی و پلیپ های دندانه ای به میزان تمیزی روده در زمان ارزیابی وابسته می باشد. از طرف دیگر آمادگی ناکافی باعث سخت تر شدن ارزیابی، ناتمام ماندن ارزیابی، افزایش زمان انجام کولونوسکوپی و نیاز به تکرار پروسیجر می شود و این امر باعث افزایش هزینه می شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین و آمادگی روده بزرگ برای کولونوسکوپی با پیدرولاکس تولید ایران با و بدون شربت سناگراف در دو مرکز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی آینده نگر دوسوکور که در سال 1396 بر روی 273 نفر بیمار نیازمند به کولونوسکوپی غیر اورژانس مراجعه کننده به درمانگاه های شهید مطهری و شهید فقیهی انجام شد، 227 نفر به صورت انتخاب تصادفی در دو گروه دارو(111نفر) و کنترل(116) دسته بندی شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیراضافه نمودن سناگراف به پیدرولاکس تولید ایران با پیدرولاکس همراه با دارونما بر میزان آمادگی روده (بر اساس نمره دهی اوتاوا) در بیماران واجد شرایط (20تا 78 ساله) که حاضر به ورود در مطالعه بودند، بررسی و مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره تمیزی روده در کل و نیز به تفکیک قسمت های مختلف، در گروه دارو، کمتر از گروه کنترل بود که موید آمادگی بهتر می باشد(001/0=p). در مقایسه با افراد مسن تر، جوان ترها روده تمیزتری داشتند(001/0=p). میزان آمادگی روده در بیماران خانم نیز بهتر از آقایان بود(001/0=p). زمان رفت از رکتوم تا سکوم و زمان برگشت از سکوم تا رکتوم نیز به طور معنی داری، کمتر از گروه کنترل بود (001/0=p). عوارض جانبی مهمی در دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: افزودن سنا به پلی اتیلن گلایگل(پگ) ایرانی قبل از انجام کولونوسکپی، باعث افزایش آمادگی روده و کاهش زمان کولونوسکوپی میگردد، بدون آنکه عارضه جانبی بیشتری ایجاد نماید.

زمینه و هدف: در سال های اخیر، خشونت علیه زنان یک مشکل مهم در کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته می باشد، به گونه ای که سازمان جهانی بهداشت، خشونت خانگی را به عنوان یک اپیدمی سلامت عمومی اعلام کرده و یک پدیده پیچیده اجتماعی همراه با آسیب های روانی، فیزیکی و اخلاقی است، لذا هدف از این مطالعه تعیین شیوع خشونت خانگی و برخی عوامل مرتبط با آن در زنان 4918 سال همسردار شهر یاسوج بود روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی می باشد، که در سال 1396 انجام شد. جامعه مورد مطالعه را 384 زن متاهل 4918 سال همسردار با سابقه حداقل یک سال ازدواج دارای پرونده خانوار در چهار مرکز بهداشتی درمانی شهری یاسوج به صورت تصادفی ساده انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه دموگرافیک و خشونت خانگی علیه زنان دارای 33 سوال در حیطه های خشونت فیزیکی، عاطفی، کلامی و مالی جمع آوری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن زنان شرکت کننده در مطالعه 89/5 ±, 32/29سال، میانگین سن ازدواج 20/4±, 55/21 سال بود. میانگین سن و سن ازدواج همسر به ترتیب 62/6±, 92/33 و 28/4±, 47/26 سال بود. حدود90 درصد زنان نوعی از خشونت خانگی را در طول دوره زندگی خود تجربه کرده بودند. خشونت کلامی، عاطفی، مالی و فیزیکی به ترتیب 80، 73، 48 و 22 درصد به وسیله زنان گزارش گردید. شایع ترین فرم خشونت کلامی، داد زدن(29 درصد) و مشاجره کلامی(21 درصد)، شایع ترین فرم خشونت عاطفی، دخالت کردن شوهر در رابطه بین زن و اعضای خانواده خود(18 درصد)، سلطه گری شوهر و توقع داشتن تبعیت زن(17 درصد)، شایع ترین فرم خشونت مالی، پرداخت پول با اکراه به زن(12 درصد)، تصمیم یری شوهر در امور مالی بدون نظرخواهی از زن(10 درصد) و شایع ترین فرم خشونت فیزیکی هل دادن(5/11 درصد)، سیلی زدن(9 درصد) و پرتاب اجسام(9 درصد) بود. بر اساس آنالیز رگرسیون لجستیک، تجربه یا عدم تجربه هر نوع از خشونت خانگی به عنوان متغیر پاسخ و متغیرهای تعداد فرزند، وضعیت مسکن، وضعیت بارداری زنان، سن زن و همسر در هنگام مطالعه و سن ازدواج، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، سابقه بیماری روانی، مصرف سیگار و مواد مخدر در زنان و همسران خود به عنوان متغیرهای پیش بینی کننده وارد مدل شدند و سن ازدواج شوهر تنها فاکتور پیش بینی کننده خشونت خانگی علیه زن بود(Exp β,=0/925, CI0/95 Expβ, =0/86-0/99, Sig= 0/0025). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای خشونت خانگی علیه زنان به ویژه خشونت های کلامی و عاطفی، آموزش مهارت های زندگی به خصوص مهارت های ارتباطی در زندگی زناشویی در مشاوره های قبل از ازدواج ضروری می باشد.

زمینه و هدف: بیماری آرنج تنیس بازان از شایع ترین بیماری های ایجاد کننده درد در مفصل آرنج است که شیوع آن قبل از 40 سالگی به طور میانگین 1 تا 2 درصد بوده و در افراد بالای 40 سال در مردان 4 برابر و در زنان 2 برابر می گردد. دندان پزشکان گروهی هستند که به سبب انجام مکرر فعالیت های فیزیکی ظریف و یک شکل بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند، لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی سطح دانش، نگرش و عملکرد (KAP)دندانپزشکان شیراز در رابطه با بیماری آرنج تنیس بازان بود. روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد، که در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل 51 دندان پزشک با سابقه فعالیت بالینی حداقل سه سال در شهر شیراز بودند. شرکت کنندگان فاقد فعالیت بالینی مستقیم و افراد دارای بیماری زمینه ای مرتبط از مطالعه خارج شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بوده و پرسشنامه نهایی در پنج بخش؛ اطلاعات شخصی، اطلاعات طبی، بررسی دانش، بررسی نگرش و بررسی عملکرد طراحی شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در جامعه مورد مطالعه، 8/9 درصد افراد علایمی که حاکی از ابتلا به بیماری آرنج تنیس باز می باشند را نشان دادند. به طور میانگین دندان پزشکان مورد بررسی 13/0 بار در سال گذشته به بیماری آرنج تنیس باز مبتلا شده بودند. میانگین نمره آگهی در جامعه 9/34 نمره از 100، میانگین نمرات نگرش1/73 و میانگین نمرات عملکرد1/64 محاسبه گردید. طبق آزمون های آماری نمرات حاصله از این سه فاکتور به صورت معنی داری با هم در ارتباط هستند(05/0p<). نتیجه گیری: علی رغم سطح قابل قبول دانش، نگرش و عملکرد، نتایج نشان داد که بین سن، سابقه کار و میزان مواجهه با بیماری های مفصلی و از کار افتادگی حاصل از بیماری آرنج تنیس باز با نمره دانش، نگرش و عملکرد ارتباط معنی داری وجود دارد که با توجه به دوری از فضای آموزش با افزایش سن طبیعی است. بالا بردن سطح دانش، نگرش و عملکرد به وسیله سیاستگذاران سلامت با گذراندن واحدهای تحصیلی و برگزاری آموزش های مدون در این حیطه ها پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: لوسمی میلوییدی مزمن یا CML یک اختلال میلوپرولیفراتیو کلونال با شاخص سیتوژنتیکی کروموزوم غیر طبیعی فیلادلفیا می باشد. یکی از مسیرهای پیام رسانی مهم در روند تکثیر و آپوپتوز سلول های سرطانی و پاتوژنز بیماری β,-TGF می باشد که عدم تنظیم بیان اجزای آن مانند خانواده SMADها نقش به سزایی در تنظیم رشد تومور و توسعه سرطان ایفا می کند. هدف از این مطالعه تعیین و بررسی بیان ژن های SMAD3 وSMAD4 در بیماران مبتلا به CML و رده سلولی K562 بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی به صورت مورد شاهدی می باشد که در سال 1400 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل 80 نفر مراجعه کننده به پیوند می باشند که در دو گروه؛ 40 بیمار مبتلا به CML به عنوان گروه مورد و 40 فرد سالم به عنوان کنترل که از نظر سن و جنس سازگار بودند و رده سلولی K562 انتخاب شدند. میزان بیان ژن های SMAD3 و SMAD4به وسیله تکنیک Real Time PCR و سنتز cDNA سنجیده شد و داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری T test آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: ژن SMAD3دربیماران مبتلا به CML به طور معنا داری دچار کاهش بیان بود و این نتیجه در رده سلولی K562 نیز مشاهده گردید(p<0. 0001) و میزان بیان ژن SMAD4 در بیماران و رده سلولی K562 هیچگونه ارتباط معناداری با بیماری را نشان نداد(p<0. 001) مقادیر P کمتر از 0. 05 در نظر گرفته شد). نتیجه گیری: بر طبق مطالعه انجام شده بیان برخی ژن ها در مسیرهای پیام رسانی می تواند نقش موثری در توسعه بیماری یا مقاومت دارویی داشته باشد. کاهش بیان SMAD3 در CML می تواند نشان دهنده ارتباط بیماری و اختلال در بیان ژن ها باشد.

زمینه و هدف: ترومبوز وریدهای عمقی(DVT) یکی از بیماری های شایع قلبی عروقی است که با ایجاد لخته در وریدهای عمقی ایجاد می شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی عوامل خطر ترومبوز ورید های عمقی اندام تحتانی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی شهر یاسوج از سال 1390 تا 1400 بود. روش بررسی: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگر می باشد که در سال 1400 انجام شد، 277 پرونده بیمار مبتلا به بیماری DVT که در بیمارستان های آموزشی شهر یاسوج بستری بودند، وارد مطالعه شدند. سپس، مشخصات بیماران شامل؛ سن، جنس، BMI، بیماری قلبی، بیماری کلیوی، استعمال دخانیات، مشکلات انعقادی مادرزادی، سابقه ی DVT، مصرف داروی ضد بارداری خوراکی(OCP)، سابقه سرطان، شکستگی اندام بدون نیاز به عمل جراحی، دیابت، بیماری کبدی، فشارخون، استفاده از کاتتر و مدت زمان بستری در ICU با استفاده از یک چک لیست جمع آوری گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSSو آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که 9/50 درصد بیماران DVT را زنان و 1/49 درصد آنان را مردان تشکیل دادند که از نظر آماری تفاوت معنی داری بین آنها وجود نداشت. توزیع فراوانی افراد مبتلا به DVT بر حسب گروه سنی نشان داد که در بین گروه های سنی در خصوص بیماران مراجعه کننده، محدوده سنی 50 سال به بالا و بعد از آن محدوده سنی50 40 به ترتیب بالاترین فراوانی را داشتند. توزیع فراوانی بیماران مبتلابه DVT برحسب بیماری قلبی نشان داد که 13 درصد بیماران مبتلا به DVT دارای بیماری قلبی و 87 درصد دیگر بیماری قلبی نداشتد. از مجموع 277 نفر بیماران مورد مطالعه، 9/7 درصد بیماران دارای مشکلات کلیوی و 1/92 درصد فاقد مشکلات کلیوی بودند. هم چنین، 8/40 درصد از بیماران دارای فشارخون و 2/59 درصد فاقد فشارخون بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از بین ریسک فاکتورهای بروز DVT اندام های تحتانی، سابقه بیماری قلبی، سن بالا، مشکلات کلیوی و فشار خون در بیماران مورد مطالعه، شاخص بودند. از سوی دیگر سایر ریسک فاکتورهای بررسی شده در این مطالعه خیلی مورد توجه نبودند و اغلب بیماران، فاقد آن ها بودند.