پژوهش های دانش زمین
سال:1400 | دوره:12 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

گردشگری به عنوان یکی از مولفههای اثرگذار بر رشد و توسعه اقتصادی در ادبیات جهان شناخته شده است. مدیران و برنامهریزان همواره در پی سیاستگذاری برای بهرهگیری از مزایای گردشگری و کاهش آسیبها آن بودهاند. از این رو پژوهش حاضر با هدف ارزیابی گردشگری و نقش آن به دنبال بررسی تاثیرات مثبت و منفی گردشگری بر ابعاد گوناگون پایداری شهری به ویژه شهرهای کوچک است. بنابراین شهر کوچک زیر آب به دلیل وجود پتانسیلهای طبیعی و تاریخی با وجود مشکلات پیش رو برای توسعه گردشگری پایدار به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است. روش پژوهش، پیمایشی و دادهها از طریق پرسشنامه کارشناسان جمعآوری شده است. نتایج پژوهش در سطح کارشناسان (10 نفر) بیانگر تاثیر متفاوت (مثبت یا منفی) گردشگری در ابعاد پایداری شهری است. افزایش قیمت زمین و مسکن و در نتیجه هزینههای خانوار، تغییر کاربری اراضی کشاورزی و تراکم و شلوغی و گسترش فیزیکی شهر از پیامدهای منفی و رشد اقتصادی و اشتغال، کاهش فقر، توجه به ثروت اکولوژیکی و فرهنگ محلی، سرمایهگذاری و گسترش خدمات و ارائه آن به مسافران و گردشگران از اثرات مثبت گردشگری در شهر زیر آب بوده است. افزون بر آن تحلیل نظر ساکنان (100 نفر) به صورت معادلات ساختاری تببین شده است که تحلیل این مدل بیانگر تاثیر بیشتر گردشگری بر بعد کالبدی و اجتماعی شهر بوده است.

در مباحث برنامه ریزی شهری، کیفیت زندگی و ارزیابی شاخص­های آن یکی از ضروری ترین جنبه های مطالعاتی است. به نحوی که شاخص کیفیت زندگی به عنوان عامل اساسی جهت سنجش توانایی های مدیران و تصمیم گیران شهری و نیز نظارت بر عملکرد اجرایی آنان تبدیل شده است. مدیران شهری با هدف ارتقای کیفیت زندگی شهروندان، به نوسازی و بهسازی مناطق شهری اقدام می­نمایند، یکی از راه‏حل­های آنان جهت ارتقاء کیفیت زندگی و رفاه شهروندی و تحقق نیازهای اجتماعی به کارگیری رویکرد بازآفرینی شهری است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی است. جمع آوری اطلاعات اسنادی-میدانی و با استفاده از پرسشنامه در طیف لیکرت 5 گزینه ای می باشد. جامعه آماری 50 نفر از مدیران و مسئولین ارشد شهرداری منطقه 15 تهران که دیدگاه خود را درخصوص40 پرسش نسبت به سطح کیفیت زندگی شهروندان منطقه 15بیان داشته اند. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی آزمون تی تک نمونه­ای، و آزمون همبستگی کانونی استفاده شده است. طبق نتایج از میان متغیرهای مستقل(ابعاد بازآفرینی پایدار)، بیشترین تأثیر برکیفیت زندگی در بعد اقتصادی مؤلفه "کارآفرینی" با 86/0= β، و در رتبه دوم بعد کالبدی مؤلفه "شبکه دسترسی­ها و اتصالات شهری" با 83/0 = β، و نیز بعد مدیریتی مؤلفه های "اعتمادسازی" با 82/0= β، و سومین رتبه بعد اجتماعی مؤلفه "مشارکت" با 81/0 = β، می باشند. مسئولین معتقدند سطح کیفیت زندگی شهروندان منطقه مطلوب است و همچنین آنان از نحوه نظارت، اجرا دستورالعمل­ها و قوانین شهری در منطقه رضایت کامل داشته و شیوه مدیریت شهری خود را مناسب و مطلوب می دانند.

تحلیل خشکسالی و پارامترهای متأثر بر آن با استفاده از اطلاعات سنجش از دور توانمندی بالایی برای بهبود دانش علمی در مورد خصوصیات خشکسالی و تأثیرات این پدیده بر روی پوشش گیاهی دارد. تحقیق پیش رو با هدف بررسی ارتباط میان شاخص های ماهواره ای و شاخص SPI در نواحی جنوبی کشور ایران می باشد. بدین منظور ابتدا شاخص SPI در منطقه مورد مطالعه شامل (استان های خوزستان، فارس، کهگیلویه و بویراحمد، چهارمحال و بختیاری، بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان) مورد محاسبه قرار گرفت، سپس نقشه های پهنه بندی با استفاده از مکانیزم پهنه بندی کریجینگ تهیه گردید. در مرحله بعد شاخص SPI در منطقه مورد مطالعه مورد محاسبه قرار گرفت، سپس نقشه های پهنه بندی با استفاده از مکانیزم پهنه بندی کریجینگ تهیه گردید. در نهایت به منظور بررسی ارتباط میان شاخص های تصاویر ماهواره ای با شاخص SPI از ضرایب همبستگی استفاده گردید. پوشش گیاهی طی سال های 2008 تا 2017 به میزان قابل توجهی کاهش یافته و به اراضی بایر و یا پوشش گیاهی ضعیف تبدیل شده است. پوشش گیاهی از غرب به شرق منطقه مورد مطالعه کاهش یافته است. در نهایت بین شاخص های مذکور همبستگی گرفته شد. نتایج حاصل از همبستگی بیانگر روند کاهشی می باشد و بیانگر کاهش میزان پوشش گیاهی با افزایش میزان خشکسالی می باشد.

در ایران به دلیل کمبود داده­های رطوبت اعماق خاک با توزیع مکانی مناسب، تحقیقات مرتبط با خشکسالی کشاورزی و پایش رطوبت خاک نسبت به خشکسالی از نوع هواشناسی و آب­شناسی کمتر انجام شده است. هدف اصلی از تحقیق حاضر پایش رطوبت خاک در اعماق 10، 20، 30، 40، 50 و 70 سانتی­متری به کمک داده­های زمینی و سنجش از دور در مراحل رشد گندم دیم (جوانه­زنی تا 4 برگی، ساقه­دهی و شکم پر تا رسیدگی کامل) در شهرستان نیشابور بوده است. اثر نوسانات رطوبت خاک روی عملکرد گندم دیم در مراحل رشد نیز مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور تاریخ­های دیدبانی شده مراحل رشد گندم دیم در ایستگاه تحقیقات هواشناسی کشاورزی نیشابور طی سال­های زراعی 1390-1389 تا 1393-1392 و متغیرهای هواشناسی به همراه نمایه­­های SPI، SPEI، NDVI، VCI و TCI مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که تنها رطوبت عمق 10 سانتی­متری خاک با نمایه­های NDVImax (r=0. 595) و SPEI (r=0. 780) ارتباط معنی­دار داشته است. براساس نتایج به دست آمده، 35 و 61 درصد تغییرات رطوبت عمق 10 سانتی­متری خاک به ترتیب به کمک NDVImax و SPEI قابل توجیه بوده است. در خصوص تغییرات عملکرد گندم دیم با رطوبت اعماق خاک هر چند روابط معنی­داری حاصل نشد، اما نتایج بیانگر اهمیت بارش­های فروردین ماه در نوسانات رطوبت خاک و متعاقب آن عملکرد گندم دیم در نیشابور می­باشد. در پایان می­توان نمایه­هایNDVImax و SPEI را به دلیل ماهیت ذاتی مؤلفه­های دخیل در محاسبه آن­ها، به عنوان سنجه­های پایش رطوبت خاک معرفی نمود.

امروزه، رکوردهای گرما «به معنای گرم ترین شهر کشور در هر روز و دمای آن»، مرتب رسانه‏ای می شود. در این تحقیق با تهیه دماهای روزانه 33 شهر کشور از سازمان هواشناسی طی نیمه گرم سال (1971-2010)؛ شهرهای رکورددار، فراوانی و مقادیر دمای آنها مشخص گردید. نخستین نتایج گویای کاهش تدریجی فراوانی شهرهای رکورددار گرما طی سه دهه از 11 شهر به 6 شهر بود. یعنی از این پس شهرهای رکورددار کمتر ولی فراوانی رکوردداری آنها در سال بیشتر خواهد بود و این مخاطره بیشتر متوجه شهرهای آبادان، اهواز و بندرعباس است. در بخش همدید، طراحی الگوهای همدید پرفشارهای آزور و ساهارا و کم­فشار سند طی روزهای بالاترین رکوردها نشان داد: 1) کانون های پرفشار جنب حاره ای آزور در زمان بالاترین رکوردها، در میانه اقیانوس اتلس گروه­گرایی دارند ولی در زمان رخداد پایین ترین رکوردها، در این اقیانوس پراکنده ترند. 2) همین تفاوت برای کانون های پرفشاری ساهارا مشاهده می شود. 3) کم­فشار سند آرایش مداری تری از خود نشان داد. در مجموع بالاترین رکوردهای گرما در ایران با تقویت جو پایدار در گستره ای از اقیانوس اتلس میانی تا شبه قاره هند همراهی می شود.

موضوع بازآفرینی سکونت­گاه های غیر رسمی همواره به عنوان یکی از مهم­ترین چالش­های مدیران و برنامه­ریزان شهری مطرح بوده است، حدود یک سوم از جمعیت شهری ما در این بافت­ها زندگی می­کنند از اینرو لازم با بهره­گیری از روش­های مداخله نوین از زوال رو به رشد آنها جلوگیری کرد، یکی از مهم­ترین راهکارها استفاده از سرمایه بخش خصوصی در این بخش می­باشد، الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقل (TOD) به عنوان یکی از تکامل یافته­ترین الگوهای توسعه شهری با استفاده بهینه از اراضی اطراف ایستگاه­های حمل و نقل عمومی می­تواند ضمن بازسازی کالبدی زمینه­ساز توسعه اقتصادی و اجتماعی در این سکونت­گاه ها شود، در این مقاله امکان سنجی و اولویت­بندی بهره­گیری از این الگو در بازآفرینی سکونت­گاه های غیر رسمی واقع در امتداد خط دو BRT شهر همدان با استفاده از مدل ANP مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از مدل تحلیل شبکه نشان داد معیارهای حمل و نقل، شهرسازی و اقتصادی در رتبه­های اول تا سوم قرار گرفتند. و نیز با توجه به شاخص­های (TOD) دو ایستگاه واقع شده در این مناطق که دارای قابلیت تراکم و اختلاط کاربری بالاتری هستند، از امتیاز بیشتری برخوردار هستند. و نیز با توجه به نقش ترانزیتی محورهای شریانی شهر همدان در غرب کشور و تردد وسایط نقلیه از این محور ایستگاه­هایی که به دروازه شهر نزدیک­تر هستند به لحاظ عملکردی قابلیت بالاتری نسبت به سایر ایستگاه­ها جهت بهره­گیری از الگوی TOD دارند.

پژوهش حاضر به واکاوی اثرات توانمندسازی ساختاری ذی­نفعان روستایی برای مشارکت آنان در فراگرد کارآفرینی با نقش میانجی اثرات ادراک شده از توسعه کارآفرینی در شهرستان طارم پرداخت. در این پژوهش کمی و توصیفی تحلیلی، جمع­آوری داده­ها به­وسیله پرسشنامه انجام شد. پی­آیندهای پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت و معنادار بین متغیر توانمندسازی ساختاری ذی­نفعان روستایی با سه متغیر میانجی اثرات محیطی اکولوژیک، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی ادراک شده از توسعه کارآفرینی است. همچنین، رابطه بین توانمندسازی ساختاری ذی­نفعان روستایی و مشارکت آنان در فراگرد کارآفرینی با نقش میانجی اثرات اجتماعی فرهنگی و اقتصادی ادراک شده از توسعه کارآفرینی با توجه به مقدار z به دست آمده، مورد تایید قرار گرفت. اما رابطه بین توانمندسازی ساختاری ذی­نفعان روستایی و مشارکت آنان در فراگرد کارآفرینی با نقش میانجی اثرات محیطی اکولوژیک ادراک شده از توسعه کارآفرینی تایید نشد. به ­سخن دیگر، اجرای طرح­ها و برنامه­های توسعه کارآفرینی در حوزه محیطی اکولوژیک، به­گونه­ای نبوده که بتواند مشارکت ذی­نفعان روستایی را در این زمینه با خود همراه سازد. به­طورکلی، یافته­های پژوهش نشان داد، توانمندسازی ساختاری ذی­نفعان روستایی با نقش میانجی اثرات اجتماعی فرهنگی و اقتصادی ادراک شده از توسعه کارآفرینی بر مشارکت آنان در دو بعد اجتماعی فرهنگی و اقتصادی کارآفرینی تاثیر مثبت و معنادار داشته است.

میدان سلمان، یکی از مهم­ترین میادین تولیدی در بخش شرقی خلیج فارس محسوب می­شود که در افق­های کنگان/دالان دارای گاز و در افق­های سورمه، گدوان و داریان دارای نفت است. پژوهش حاضر به بررسی پتانسیل هیدروکربن­زایی سازندهای گورپی، سروک، کژدمی، داریان، گدوان، فهلیان، سورمه و سرچاهان در میدان سلمان با استفاده از اطلاعات پیرولیز راک­اول، انعکاس ویترینایت و نتایج مدل­سازی یک بعدی در یکی از چاه­های عمیق میدان، می­پردازد. بدین منظور 50 نمونه سنگ، بجز سازند سرچاهان، از اعماق مختلف در دو چاه، مورد آنالیز و ارزیابی قرار گرفت. نمونه­های مربوط به سازندهای سروک و سورمه به ترتیب پتانسیل هیدروکربن­زایی خوب و متوسط را نشان دادند در حالی که بقیه نمونه­ها دارای پتانسیل ضعیف بودند. مواد آلی سازند سروک دارای کروژن تیپ II و مواد آلی سازند سورمه دارای کروژن تیپ II/III بودند. بنابر انعکاس ویترینایت حاصل از پتروگرافی و مدلسازی، سازند سروک نابالغ، سازند سورمه در اوایل پنجره نفتی و سازند سرچاهان در پنجره گازی قرار دارند. نسبت تبدیل برای سازند سرچاهان، 95 درصد است در حالی که این نسبت برای سازندهای سروک و سورمه صفر می­باشد.

مجموعه نفوذی کلاسور به سن الیگوسن، در جنوب غرب شهرستان کلیبر، شمال­غرب ایران و در پهنه ساختاری البرزغربی-آذربایجان قرار دارد. قدیمی­ترین رخنمون در منطقه متعلق به دوره کرتاسه می­باشد که شامل گدازه­های جریانی آندزیتی می­باشد. توده­های پلوتونیک نیمه­ عمیق الیگوسن درون واحدهای آتشفشانی کرتاسه نفوذ کرده­اند و ترکیب سنگ­شناسی آنها از گابرو-دیوریت، دیوریت، کوارتز دیوریت، کوارتز مونزودیوریت، کوارتز مونزونیت، مونزونیت و گرانیت در تغییر است. این توده­ها توسط دایک­های متعددی با ترکیب دیوریتی، میکرودیوریتی، لامپروفیری و دایک­های آپلیتی قطع شده­اند. سری ماگمائی گرانیتوئیدهای منطقه از نوع کالک­آلکالن بوده و از نظر شاخص اشباع از آلومین اکثراً در محدوده پرآلومینوس تا متاآلومینوس واقع می­شوند. این سنگ­ها از نظر ژنتیکی از نوع گرانیتوئیدهای I-type می­باشند. نمودارهای عنکبوتی مقایسه­ای و الگوی REE این گروه از سنگ­ها نشان می­دهد که سنگ­های منطقه از یک منشأ یکسان به وجود آمده­اند و با توجه به بالا بودن نسبت LREE/HREE، منشأ سنگها گارنت-لرزولیت است. مطالعات ژئوشیمی عناصر نادر بیانگر این مطلب است که نفوذی­های مورد مطالعه در محیط تکتونیکی قوس آتشفشانی پس از برخورد جایگیری کرده­اند.

سنگ های آتشفشانی پالئوژن رودبار (شمال ایران) دارای تنوع ترکیبی بین اولیوین بازالت، آندزیت بازالتی، هورنبلند آندزیت پیروکسن دار و آندزیت هستند. از نظر ژئوشیمیایی آنومالی های منفی Ti، Nb، Ta، Zr، Ba، P و آنومالی مثبت Rb، Pb، Th، K از شاخصه های آلودگی پوسته ای این سنگ ها هستند. مطالعات ژئوشیمیایی نشان می دهد که سنگ های بازیک منطقه با پوسته تحتانی و سنگ های حدواسط با پوسته فوقانی آلوده شده اند. تغییرات Y/Nb در برابر Zr/Nb و نیز Rb/Y در برابر Nb/Y و Ba/La در برابر La/Sm بیانگر آلودگی پوسته ای ماگماهای منشاً گرفته از منبع مورب می باشد. در نمودارتشخیص جایگاه های تکتونیکی تمامی نمونه ها در محدوده بازالت های ریفت درون قاره ای قرار گرفته اند. بررسی های ژئوشیمیایی نشان می دهد که سنگ های منطقه از یک منبع گوشته ای تیپ مورب با رخساره اسپینل در یک محیط ریفتی درون قاره ای حاصل شده که با سنگ های پوسته قاره ای آلوده شده اند.

محاسبه دقیق اشباع شدگی، به ضریب سیمان شدگی (m) وابسته است که به­طور رایج به صورت یک عدد ثابت در نظر گرفته میشود. با توجه به ساختار ناهمگون در سنگهای کربناته، استفاده از مقادیر ثابت میتواند منجر به خطای زیادی در محاسبات اشباع سیالات شود. در این پژوهش به منظور بهبود ضریب سیمانشدگی و محاسبه دقیق اشباع آب مخزن کربناته شکافدار آسماری ارزیابی پتروفیزیکی یک بار با دیدگاه مرسوم و با در نظر گرفتن مقدار ثابت برای m و بار دیگر با میزان m متغیر مشخص شده توسط لاگهای تصویری انجام شد. در این راستا ابتدا تفسیر پتروفیزیکی لاگ­های متداول چاه مورد مطالعه با استفاده از مدل Multimin در نرم افزار Geolog صورت پذیرفت. در ادامه داده­های لاگ­های تصویری FMI چاه مذکور برای استخراج پدیده­های مختلف ساختمانی به ویژه شکستگی­ها مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت ضریب سیمانی شدگی متغیر با در نظر گرفتن چگالی شکستگی­های زون­های مختلف به دست آمد و ارزیابی پتروفیزیکی مجددا با در نظر گرفتن تاثیر آن صورت گرفت. نتایج ارزیابی پتروفیزیکی نشان داد که میزان و الگوی شکستگی­ها یکی از فاکتورهای مهم کنترل­کننده ضریب سیمان­شدگی مخزن مورد مطالعه هستند. مقایسه نتایج ارزیابی پتروفیزیکی به دو روش مرسوم و روش استفاده از نتایج لاگهای تصویری و تطابق با دادههای مغزه حاکی از آن است که علیرغم تغییرات ضریب سیمانشدگی، تغییرات زیادی بر روی میزان تخلخلهای مخزن آسماری در میدان نفتی مورد مطالعه مشاهده نمیشود. در حالی که تغییرات کمی در ضریب سیمانشدگی، منجر به تغییرات وسیعی در میزان فاکتور اشباع شدگی این مخزن میگردد.

اندیس آهن کرفس در 5 کیلومتری شمال روستای کرفس در استان همدان و از نظر زمین­شناسی در زون سنندج سیرجان قرار دارد. سنگ­های منطقه، شامل آندزیت، شیست، فیلیت، اسکارن و آهک است. کانسنگ آهن در تشکیلات آهکی کرتاسه تحتانی تشکیل شده است. کانه اصلی این ذخیره عمدتاً گوتیت و هماتیت، هرکدام با دو نسل می­باشد. در هماتیت بافت­های جانشینی مانند خوردگی، باقیمانده، کلوفرم، جعبه­ای و در گوتیت بافت­های لایه­ای، جانشینی و گل­کلمی تشکیل شده است. کوارتز، کلریت، اپیدوت و سرسیت، کانی­های باطله را در این ذخیره تشکیل می­دهند. در نمودارهای همبستگی رسم شده عناصر Zn، Cu، P، Mn، Mg همبستگی مثبت و عناصر V، Ti، Ni، Co، Si همبستگی منفی با Fe نشان می­دهند. نمودارهای Sr-Y و Co-Ni و محاسبه پارامترهای عناصر REE به همراه رسم الگوی پراکندگی این عناصر و نمودارهای کوواریانس و ضریب همبستگی این عناصر نشان­دهنده منشاء گرمابی مشتق شده از سیستم گرانیتوئیدی بوده و ذخیره پس از تشکیل دچار شستشوی گرمابی مجدد شده است.

در این تحقیق سازندگورپی با سن کامپانین تا دانین، در برش یال جنوبی سیاه کوه دهلران و یال شمالی کوه گورپی بررسی شده است. هدف از این پژوهش بررسی توان هیدروکربن زایی و میزان بلوغ حرارتی سازندگورپی براساس پارامترهای حاصل از پیرولیز راک­اول به همراه استفاده از داده های گامای سطحی، جهت بررسی نسبت اورانیوم به کربن آلی (U / TOC) می باشد. ضخامت سازندگورپی در برش سیاه کوه 122 متر و در برش کوه گورپی 305 متر است. براساس نتایج به دست آمده از پیرولیز راک­ اول (34 نمونه برداشت شده) از سازندگورپی، این سازند از دیدگاه توان هیدروکربن زایی در برش سیاه کوه، در محدوده ضعیف و در برش کوه گورپی در محدوده ضعیف تا متوسط قرار می گیرد. مواد آلی موجود در نمونه های سازندگورپی در برش سیاه کوه از نوع III و II/III و مواد آلی موجود در برش کوه گورپی غالبا از نوع II/III و III می باشند. مواد آلی موجود در این نمونه ها برجا بوده و براساس میزان بلوغ حرارتی نمونه های مورد مطالعه، سازند گورپی در برش های سیاه کوه و کوه گورپی بالغ و مربوط به پنجره نفت زایی و مرحله اصلی تولید هیدروکربن می باشد. همچنین بر اساس داده های اورانیوم برداشت شده توسط دستگاه پرتونگار گامای سطحی در مقایسه با نتایج کربن آلی، مشخص شد که در برش سیاه کوه، با افزایش اورانیوم میزان کربن آلی کاهش می یابد. این رابطه معکوس می تواند بر اثر ارتباط اورانیم با حضور ترکیبات فسفاتی و گاها گلوکونیت (نه حضور آن در کربن آلی) بوده باشد. در برش کوه گورپی رابطه مستقیم بین تمرکز ماده آلی و مقدار اورانیوم مشاهده شد، فراوانی اورانیوم اغلب توسط کربن آلی کنترل شده است.

محدوده معدنی سرب و روی بهرامتاج در 90 کیلومتری شمال­غرب شهر یزد و 10 کیلومتری جنوب­غرب عقدا، استان یزد قرار دارد. از لحاظ موقعیت زمین­شناسی معدن بهرامتاج در زون ایران مرکزی قرار می­گیرد. سنگ­های رخنمون یافته در معدن شامل سازندهای عقدا، لالون و واحدهای تفکیک نشده پرکامبرین تا کامبرین (سری دزو) است. کانسنگ موجود در محدوده متشکل از لنزها، رگه­ها و رگچه­های غیرسولفیدی روی و سرب مانند کانی­های اسمیت­زونیت، همی­مورفیت، هیدوزینکیت، سروزیت و به مقدار کمتر کانی­های سولفیدی سرب مانند گالن و اکسیدهای مس (مالاکیت، بچرریت و اوری­کلسیت) هستند که در سنگ های آهکی-دولومیتی پالئوزوئیک (بین شیل-کربنات یا توالی­های کربناته) تشکیل شده­اند. توالی­های سنگی منطقه تحت­تأثیر گسل­های ناحیه­ای از جمله گسل­های شمال فخرآباد (رورانده-معکوس با مولفه راستالغز راستگرد) و گسل امتدادلغز راستگرد نائین-سورک و شکستگی­های مرتبط با آن­ها که روند غالب شمال­شرقی-جنوب­غربی تا شرقی-غربی را دارا هستند، قرار گرفته­اند. لنزها و رگه­های کانی­سازی سرب و روی به خصوص کانی­های غیرسولفیدی روی در مناطق گسل، زون­های برشی و چین­خورده به­طور واضح دیده می­شود. مطالعات زمین ساختی نشان داد که گسترش کانی­سازی روی و سرب در راستای گسلش­های شمال­غربی-جنوب­شرقی بیانگر تاثیر کششی مربوط به سیستم شکستگی شمال­غرب-جنوب­شرق است، که سبب شده تا در پهنه­های کششی مرتبط با این سیستم، کانی­سازی سرب و روی گسترش بیشتری داشته باشد. گسل­های شمال شرق-جنوب­غرب که جوا­ن­تر از گسل­های دیگر بوده، نقش نسبتا کمتری در کانی­سازی غیرسولفیدی داشته ولی غالبا باعث جابجایی پهنه­های کانی­سازی­ شده­اند.