بیماری های پستان ایران
سال:1402 | دوره:16 | شماره:4 (پیاپی 63) |تعداد مقالات:7

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان در سراسر جهان است که عوامل مولکولی متعددی در آن دخیل هستند. اعضای خانواده پروتیین موتیف سه جانبه (TRIM) در انواع مختلف سرطان نقش دارند، اگرچه تاثیر این عوامل در سرطان پستان به خوبی مشخص نیست. گزارش شده است که TRIM14 و TRIM29 در برخی سرطان ها بیش ازحد بیان گردیده و ممکن است نقش انکوژنی داشته باشند. این مطالعه با هدف بررسی بیان TRIM14 و TRIM29 در نمونه های بافت سرطانی نسبت به نمونه های بافت غیر سرطانی پستان و تعیین ارتباط آن ها با ویژگی های بالینی و پاتولوژیک سرطان پستان انجام گرفت. روش بررسی: 40 جفت نمونه، شامل بافت توموری و غیر توموری مجاور مربوط به بیماران مبتلا به سرطان پستان از بانک تومور بیمارستان امام خمینی تهران دریافت شد. بیان نسبی ژن های TRIM14 و TRIM29 از طریق qRT-PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در نمونه ها تعیین شد. مقایسه بیان این دو ژن در بین مراحل، درجات و حالت های تهاجمی مختلف سرطان پستان به کمک آزمون ANOVA انجام شد. یافته ها: TRIM14 و TRIM29 در نمونه های تومور پستان به ترتیب به 58/5 و 72/3 برابر افزایش بیان داشتند. بیان TRIM14 و TRIM29با اندازه، مرحله و تهاجم تومور، همبستگی مثبت نشان داد. علیرغم همبستگی مثبت TRIM29 با درجه تومور، هیچ ارتباطی میان TRIM14 و این فاکتور پاتولوژیک مشاهده نشد. همچنین وجود همبستگی بین بیان TRIM14 و TRIM29 اثبات نگردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، ما TRIM14 و TRIM29 را به عنوان تومورمارکرهای بالقوه برای تشخیص سرطان پستان پیشنهاد می کنیم.

مقدمه: افزایش غلظت استروژن و مواجهه طولانی مدت با آن، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. تغییر بیان گیرنده استروژن α, ، به عنوان واسطه کلیدی پاسخ به استروژن در بافت پستان، در استعداد ابتلا به سرطان پستان نقش دارد. بر همین اساس در مطالعه حاضر نقش چندشکلی عملکردی ER-NE T>C در ناحیه تنظیمی ژن ESR1 با خطر ابتلا به سرطان پستان بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، پس از استخراج ژنوم از نمونه خون 200 بیمار مبتلا به سرطان پستان و 172 فرد سالم، ژنوتیپ چندشکلی rs9478245 برای هر داوطلب با تکنیک PCR-RFLP تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون رگرسیون لجستیک با سطح معناداری p<0. 05 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که آلل C)001/0 P=، 70/2-27/1CI=، 85/1(OR= و ژنوتیپ های TC (009/0 p=، 99/2-16/1 CI=، 86/1 OR=) و CC (04/0 p=، 15/7-01/1 CI=، 68/2OR=) چندشکلی rs9478245 به عنوان فاکتور خطر، ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند. نتیجه گیری: به نظر می رسد چندشکلی rs9478245 استعداد ابتلا به سرطان پستان را تحت تاثیر قرار می دهد به طوری که آلل C به صورت غالب، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد که ممکن است ناشی از نقش عملکردی این چندشکلی بر بیان ژن ESR1 باشد.

مقدمه: در زنان مبتلا به سرطان پستان شیوع اضطراب و افسردگی بعد از تشخیص تقریبا دو برابر جمعیت عمومی است که موجب تشدید بار بیماری بر این افراد است. بنابراین مداخلات روانشناختی برای کاهش این عوارض لازم است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مشاوره معنادرمانی با و بدون یوگا بر اضطراب، افسردگی و شادکامی در بهبودیافتگان سرطان پستان می باشد. روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار در 90 نفر از مبتلایان به سرطان پستان بود که درمان های مرسوم را تمام و در سال 1400الی 1402 به کلینیک پیگیری پژوهشکده معتمد مراجعه کرده بودند. شرکت کنندگان، نمره افسردگی بالاتر از 11 داشته و با رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. افراد به طور تصادفی، 45 نفر در گروه مداخله، و 44 نفر در گروه عدم مداخله جایگزین شدند و مشاوره معنا درمانی با یوگا یا معنا درمانی به تنهایی دریافت کردند. قبل و بعد از مداخلات، پرسشنامه های اضطراب و افسردگی بک و شادکامی آکسفورد را پر کردند. تغییرات نمرات افسردگی و اضطراب و شادکامی بین دو گروه در طول مدت مطالعه مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. یافته ها: به طورکلی شرکت کنندگان در بازه سنی 51-49 بودند. در هر دو گروه، اغلب متاهل، خانه دار و دارای تحصیلات دیپلم بودند و اکثرا در مرحله II بیماری سرطان پستان بودند. نتایج نشان داد پس از مداخلات، در هردو گروه افسردگی و اضطراب کاهش و شادکامی افزایش یافت (0001/0˂, p). همچنین بررسی ها نشان داد افزایش شادکامی بین گروه ها پس از مداخله نسبت به دو متغیر دیگر به طور معنی داری بالاتر بود (026/0˂, p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، معنادرمانی همراه با یوگا و به تنهایی به طور معناداری اثرات مفیدی بر کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش شادکامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان نشان دادند. بنابراین توصیه می شود مداخلات روانشناختی به عنوان درمان تکمیلی و به مدت طولانی تری انجام شود تا بتوان نتایج پایدار افزایش شادکامی و کاهش اضطراب و افسردگی را مشاهده کرد.

مقدمه: بافتار فرهنگی بر چگونگی سازگاری روانشناختی با بیماری سرطان پستان در زنان اثر می گذارد. این مطالعه با هدف به دست آوردن درک عمیق از تجربیات زندگی زنان با در نظر گرفتن نقش فرهنگ بر شکل گیری تجربیات مواجهه با سرطان پستان انجام گرفت. روش بررسی: این پژوهش با استفاده از طرح پدیدارشناسی کیفی با هدف درک عمیق تر تجربیات زنان مبتلا انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان ایرانی مبتلا به سرطان پستان که به مراکز آموزشی و انکولوژی دانشگاه های علوم پزشکی کشور جهت انجام فرآیند درمانی مراجعه کرده بودند و در گروه مجازی سرطان پستان تهران عضو بودند. داده ها از طریق نمونه گیری هدفمند و به روش گلوله برفی و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و عمیق با 11 زن در مراحل 1و2و3 سرطان پستان در محدوده سنی 29 تا 51 سال انجام شد. راهنمای مصاحبه سوالات نیمه ساختار یافته بود. یافته ها: مفاهیم مهم پدیدار شده که نشات گرفته از عوامل فرهنگی اثرگذار بر سازگاری با سرطان پستان بود. چالش هایی که زنان مبتلا به سرطان پستان با آن روبرو بودند: شامل ترس افراد از بیماری سرطان محدودیت های مالی و شغلی، تغییر در ایفایی نقش مادرانگی، نگرانی های درک شده از پیش بینی ناپذیر بودن شرایط اجتماعی، همدری های ناسالم نزدیکان و افراد جامعه و تابو بودن بیماری سرطان و راهبرد هایی که برای فایق آمدن بر شرایط تهدید کننده بیماری استفاده می شد: اتکا به معنویات، حمایت اداراک شده، حفظ توانایی های فردی، برون ریزی هیجانات. نتیجه گیری: شکل گیری تجربیات افراد و تعامل با سرطان پستان، تحت تاثیر فرهنگی است که افراد در آن زندگی. مداخلاتی که به لحاظ فرهنگی متناسب با نیازهای جمعیت باشد می تواند بواسطه زبان مشترک (فرهنگ) اثر بخش تر واقع شود.

مقدمه: ابتلا به سرطان پستان می تواند منجر به کاهش امید افراد شود و زندگی آنان را تحت تاثیر قرار دهد ازاین رو برنامه ریزی برای حفظ یا ارتقای امید در این بیماران با آموزش هایی متمرکز بر شفقت به خود، ضروری به نظر می رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر اجرای برنامه خودشفقتی بر امید بیماران زن مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش بررسی: در مطالعه مداخله ای حاضر، 60 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان شهر زاهدان در سال 1402به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی سازی بلوکی در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند. جهت بیماران گروه مداخله، 8 جلسه برنامه آموزشی خودشفقتی اجرا گردید. قبل و 3 ماه پس از اجرای مداخله، امید بیماران با استفاده از پرسشنامه امید اسنایدر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، تی زوج و کای اسکویر تحت نرم افزار آماری SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل سه ماه بعد از مداخله آموزشی اختلاف آماری معنی داری برای میانگین نمره کل امید، تفکر عاملی و تفکر راهبردی بین دو گروه کنترل و مداخله نشان داد (001/0=P). از طرفی آزمون تی زوجی نشان دهنده ی افزایش معنی دار میانگین نمره کل امید و مولفه های تفکر عاملی و تفکر راهبردی سه ماه بعد از اتمام مداخله آموزشی در گروه مداخله است (001/0=P). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر حاکی از تاثیر مثبت برنامه خودشفقتی بر امید بیماران مبتلا به سرطان پستان توسط پرستاران است. لذا می توان برنامه آموزشی-ارتباطی مذکور را که شیوه ای آسان، ارزان قیمت، قابل اجرا، ایمن و موثر است را جهت ارتقای امید بیماران بعد تشخیص سرطان پستان بکار بست. با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، اجرای تحقیقات بیشتری در این خصوص پیشنهاد می شود.

مقدمه: مواجهه با سرطان پستان بر روابط زوجین تاثیر مخربی می گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر زوج درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: روش انجام پژوهش مداخله ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن ها که در بازه زمانی چهار ماهه از خرداد تا پایان شهریور 1401 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد که تعدادشان 711 نفر بود. پس از اجرای پرسش نامه های 21 سوالی دلزدگی زناشویی پاینز (2003) و 30 سوالی صمیمیت جنسی باگاروزی (2001) در بین 220 زوج که مایل به شرکت در پژوهش حاضر بودند، 140 زوج که در این پرسشنامه ها به ترتیب یک انحراف معیار بالاتر و پایین تر از میانگین نمره کسب کردند، 16 زوج با رعایت ملاک های ورود به مطالعه و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی بلوکی به دو گروه مداخله (8 زوج) و گواه (8 زوج) تقسیم شدند. گروه مداخله زوج درمانی هیجان مدار را در 10 جلسه 5/1 ساعته (دو و نیم ماه، هفته ای یک جلسه) به صورت گروهی، طبق برنامه درمانی جانسون دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به پرسشنامه های پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام گرفت. یافته ها: در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه مداخله برای دلزدگی زناشویی 68/5±, 06/106 و برای صمیمیت جنسی 41/4±, 5/72، و در گروه گواه برای دلزدگی زناشویی 92/4±, 25/108 و برای صمیمیت جنسی 30/4±, 81/73 بود (05/0p). در مرحله پیگیری، اثر زوج درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی 63/5±, 38/101 و صمیمیت جنسی 94/4±, 44/78 ماندگار بود (001/0>p). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی هیجان مدار موجب کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش صمیمیت جنسی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان شده است.

مقدمه: سرطان پستان یکی از دلایل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان در سراسر جهان است. استفاده از لیپوترانسفر اتولوگ به نحو فزاینده ای برای بازسازی پستان مورد توجه قرار گرفته است. با داده های در حال ظهور در مورد کارایی بخش عروقی استرومایی (SVF) در ایمنی انکولوژیک و میزان بقا، بسیاری از مطالعات بر روی بهبود حفظ حجم پیوند چربی با این ماده متمرکز شده اند، اما سوالاتی در مورد ایمنی و اثربخشی آن باقی می ماند. این مطالعه با هدف تعیین مزایا و معایب SVF در پیوند چربی به ویژه در حفظ آن انجام شد. روش بررسی: جستجوی ما برای تحقیقات منتشر شده بین سال های 2000 تا 2022 با استفاده از چندین پایگاه داده بین المللی از جمله Scopus، PubMed، Web of Science و Google Scholar انجام شد. ما همچنین شواهد اضافی را از مقالات منتشر شده مرتبط بررسی کردیم. یافته ها: جداسازی SVF از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی (ADSCs) آسان تر است، اما حاوی ترکیبی ناهمگن از سلول ها است. SVF ممکن است از طریق ترویج رگ زایی توسط سلول های اندوتلیال/پیش ساز و تعدیل ایمنی توسط ADSCها عمل کند. گرافت های چربی با SVF باعث بهبود حفظ حجم در مدل های حیوانی می شود. داده های بالینی محدود از افزایش حجم پستان با SVF بدون افزایش عود سرطان پشتیبانی می کند اما جداسازی بهینه SVF و نسبت سلولی نیاز به مطالعه بیشتر دارد. نتیجه گیری: SVF نویدبخش بهبود نتایج پیوند چربی در بازسازی پستان است. با این وجود مطالعات بالینی بیشتری در مورد ایمنی انکولوژیک و ملاحظات فنی ضروری است.