مجله علوم پزشکی پارس
سال:1401 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: وضعیت های ترمبوآمبولیک در بیماران مبتلا به سرطان پستان که شیمی درمانی می شوند، 4 تا 5 برابر بیشتر از بیماران کنترل است. هدف از این مطالعه ارزیابی فعالیت پیش انعقادی میکروپارتیکل های بیان کننده فسفاتیدیل سرین مشتق از رده سلولی سرطان پستان MDA-MB-231 تیمار شده با داروی آدریامایسین می باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی، سلولی های سرطان پستان رده MDA-MB-231 با غلظت های 5/0، 1 و2 میکرومولار آدریامایسین در 24 و 48 ساعت تیمار شدند. با تکنیک سانتریفیوژ، میکروپارتیکل های موجود در محیط کشت سلولی از سایر محتویات جدا شده و جهت بررسی فراوانی و فعالیت پیش انعقادی MPs، از فلوسیتومتری استفاده شد. آنالیز آماری داده ها با 23-SPSS (IBM, USA) انجام شد. یافته ها: تعداد تام MPs در تیمار 24 و 48 ساعت و دوز 2 میکرومولار در مقایسه با کنترل به میزان3/11 و 8/11 برابر به ترتیب افزایش پیدا کرده بودند (001/0

مقدمه: هدف پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجان، انعطاف پذیری شناختی و راهبردهای ناسازگارانه نگرانی در بیماران دارای اختلال افسردگی بود. روش کار: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش، کلیه مراجعینی بودند که با شکایت افسردگی به مراکز روان شناسی و مشاوره شهرستان جهرم در سال 1401 مراجعه و تشخیص افسردگی دریافت کرده بودند. از بین داوطلبان سه کلینیک حامی، رهگشا و فردای بهتر با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 30 نفر که در پرسشنامه ی افسردگی بک نمره 20 تا 28 (یعنی سطح افسردگی متوسط) کسب کردند، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) وکنترل(15 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال، پرسشنامه راهبردهای ناسازگارانه نگرانی می یر و همکاران و پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجان، انعطاف پذیری شناختی و راهبردهای ناسازگارانه نگرانی تاثیر دارد و باعث افزایش راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان و انعطاف پذیری شناختی و کاهش راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان و راهبردهای ناسازگارانه نگرانی شده است. نتیجه گیری: بنابراین طرحواره درمانی به عنوان روش درمانی در کاهش نگرانی و بهبود انعطاف پذیری شناختی و راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان در بیماران افسرده پیشنهاد می گردد.

مقدمه: یکی از شایع ترین ناهنجاری های جسمانی و حرکتی در دوران کودکی ناهنجاری کف پای صاف و کنترل پاسچر نامناسب است. هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر دو پروتکل تمرینات اصلاحی بر اصلاح عارضه کف پای صاف منعطف و کنترل پاسچر در دانش آموزان پسر دارای اضافه وزن بود. روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل، 60 دانش آموزان با عارضه کف پای صاف منعطف و دارای اضافه وزن با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب و تصادفی در 3 گروه 20 نفره (تمرین تراباند، تمرین مقاومتی در آب و کنترل) جایگزین شدند. گروه های آزمایشی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای، تمرینات اصلاحی را انجام دادند. در ابتدا و انتهای برنامه تمرینی پیش آزمون و پس آزمون در 3 گروه انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار 24SPSS در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، دو پروتکل تمرینات اصلاحی تمرین با تراباند و تمرین مقاومتی در آب به ترتیب با ضریب 23/0، و 15/0 تاثیر معناداری بر بهبود کف پای صاف منعطف در دانش آموزان پسر دارای اضافه وزن دارد (05/0 ≥,p < /span>). هم چنین تاثیر معنادار این دو پروتکل اصلاحی بر بهبود اختلال کنترل پاسچر، به ترتیب با ضریب 21/0 و 35/0 مورد تایید قرار گرفت (05/0 ≥,p < /span>). نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد، پروتکل های تمرینات اصلاحی این مطالعه بر بهبود و اصلاح کف پای صاف منعطف و کنترل پاسچر تاثیر قابل ملاحظه ای دارد. از این رو پیشنهاد می شود، مربیان حرکات اصلاحی و مراکز بازتوانی از این روش های تمرینی استفاده کنند.

مقدمه: بیماری دیابت به عنوان مهمترین بیماری متابولیک در اغلب جوامع است و پژوهشگران به دنبال داروهایی با عوارض کمتر برای کنترل دیابت هستند. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر عصاره گیاه افسنتین بر میزان گلوکز خون در موش های دیابتی شده صورت گرفت. روش کار: 40 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 200_250 گرم از نژاد ویستار انتخاب شدند و به طور تصادفی در 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل شاهد سالم، سالم تحت درمان، شاهد دیابتی و دیابتی های تحت درمان با دوز 80 و 120 میلی گرم عصاره بر هر کیلوگرم وزن بدن، بودند. برای ایجاد دیابت، استرپتوزوسین به صورت درون صفاقی تزریق شد. گروه های مورد آزمایش با عصاره افسنتین به مدت سه هفته به صورت خوراکی مورد درمان قرار گرفتند و سپس مقدار گلوکز نمونه سرم و اندازه ی وزن اولیه و نهایی موش ها اندازه گیری شد. داده های حاصل با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میزان گلوکز خون در گروه های تحت درمان با عصاره نسبت به گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری کاهش نشان داد. همچنین مقایسه اثرات درمانی عصاره گیاه افسنتین در موش های دیابتی شده، نشان می دهد که در دوزهای بالای عصاره اثرات بیشتری در کاهش گلوکز خون داشته است. افزایش وزن نیز در تمامی گروه های تحت درمان با عصاره افسنتین مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر میرسد عصاره افسنتین، به دلیل وجود ترکیبات فلاونوییدی و پلی فنل ها دارای اثر پایین آورنده گلوکز خون است.

مقدمه: اپیدمی کووید-19 علاوه بر تاثیر روی سلامت جسمانی، اثرات قابل توجهی نیز بر سلامت روانی افراد داشته است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی علایم استرس پس از سانحه در افراد مبتلا و افراد مشکوک به ابتلا به کووید-19 بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مقطعی بود. جامعه این پژوهش، کلیه افراد مبتلا به کووید-19 یا افراد مشکوک به کووید-19 بستری شده در بخش کووید بیمارستان امام خمینی (ره) شهر جیرفت در بازه زمانی تابستان سال 1399 بودند. به روش نمونه گیری در دسترس، 304 نفر که توسط پزشک مبتلا به کووید-19 یا مشکوک به ابتلا تشخیص داده شده بودند و برای شرکت در پژوهش نیز رضایت داشتند انتخاب شدند. افراد شرکت کننده در مطالعه به پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه های مقیاس علایم پس از سانحه (PTSS-10) و مقیاس اثر رویداد تجدیدنظر شده (IES-R) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنا داری 5 درصد مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمرات IES-R و PTSS افراد مورد مطالعه به ترتیب 92/14±, 55/34 و 59/2±, 66/2 بود. در مجموع 8/46 درصد شرکت کنندگان اثرات روان شناختی شیوع کووید-19 را متوسط تا شدید ارزیابی کردند و در معرض خطر اختلال استرس پس از سانحه بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل، حداقل نیمی از افراد در مواجه با کووید-19 در معرض اثرات روان شناختی و خطر علایم استرس پس از سانحه بوده و ارایه خدمات مشاوره ای و درمانی به موقع می تواند از پیامدهای احتمالی پیش گیری کند.

مقدمه: ورزش منظم به عنوان محرک فیزیولوژیک برای رهایی سلول های بنیادی خون ساز از مغز استخوان محسوب می شود. هدف از این مطالعه، تعیین اثر یک هفته تمرین هوازی بر تولید سلول های خون ساز CD34+ و میزان گلبول های سفید و هموگلوبین، بعد از پیوند اتولوگ در بیماران سرطان خون است. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 39 بیمار کاندید پیوند اتولوگ سلول های بنیادی مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی به روش تصادفی به دو گروه تجربی (18 نفر) و کنترل (21 نفر) تخصیص یافتند. هر دو گروه G-CSF دریافت کردند. بیماران گروه تجربی، یک هفته تمرین تردمیل با شدت 40 تا 60 درصد ضربان قلب ذخیره انجام دادند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نمونه خون بلافاصله پس از تمرین، حین بستری و در زمان ترخیص از بیمار گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و وابسته با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: سلول های CD34+ بعد از تمرین در دو گروه افزایش یافت (0001/0>P)، ولی تفاوت بین دو گروه معنادار نبود. میزان گلبول های سفید در زمان ترخیص در دو گروه افزایش معناداری نداشت؛ اما میزان هموگلوبین در دو گروه به طور معناداری کاهش یافت (05/0>P). بین دو گروه تفاوت معناداری در شمارش گلبول های سفید و هموگلوبین دیده نشد. نتیجه گیری: اگرچه ترکیب درمان G-CSF و تمرین هوازی، بازیابی سریع تر سلول های خونی را تسهیل نمی کند اما باعث تاخیر بهبودی نیز نمی شود و خطری برای بیمارانی که تحت پیوند اتولوگ سلولهای بنیادی خون محیطی قرار گرفتند، ایجاد نمی نماید.

مقدمه: پروبیوتیک ها میکرو ارگانیسم های زنده ای هستند که مصرف کافی آنها سبب نمایان شدن اثرات سلامت بخش در بدن میزبان می شود. هدف از این تحقیق تولید و بررسی اثرات باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بیان کننده پپتید Tachyplesin I خرچنگ نعل اسبی بر رشد سودوموناس آیروژینوزا است. روش کار: پلاسمید نوترکیب pNZ8148-Tachyplesin Iحاوی ژن Tachyplesin I به روش شوک حرارتی وارد باکتری E. coli شد و سپس تخلیص گردید. وکتور نوترکیب حاوی ژنTachyplesin I به روش الکتروپوریشن وارد باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس شد و غربالگری توسط آنتی بیوتیک کلرامفنیکل و PCR انجام گرفت. سپس تاثیر مهاری باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس مهندسی شده بر روی رشد سودوموناس آیروژینوزا بررسی و با دیسک های آنتی بیوتیکی مقایسه گردید. یافته ها: ورود پلاسمید pNZ8148-Tachyplesin I درون باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس توسط کلرامفنیکل و واکنش PCR تایید شد. سپس مشخص گردید که باکتری مهندسی شده اثر مهاری بر روی رشد باکتری بیماری زای سودوموناس آیروژینوزا داشت به صورتیکه قطر هاله عدم رشد ایجاد شده بر روی سودوموناس آیروژینوزا تحت تاثیر لاکتوباسیلوس مهندسی شده قابل قبول بود. پس از مقایسه قطر هاله های دیسک های آنتی بیوتیکی آمپیسیلین و کلرامفنیکل با لاکتوباسیلوس مهندسی شده و انجام آنالیز آماری، تفاوت معنی داری در هاله عدم رشد گزارش نشد pvalu<0/05، اما قطر هاله حاصل از تتراسایکلین با هاله حاصل از لاکتوباسیل مهندسی شده دارای تفاوت آماری معنی داری بود. نتیجه گیری: با توجه به این که حضور ژنTachyplesin I درون لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس تایید شد، هاله عدم رشد حاصل از آن در اطراف سودوموناس آیروژینوزا نشان دهنده این مطلب است که بیان و ترشح ژنTachyplesin I لاکتوباسیلوس اثری مشابه آنتی بیوتیک بر سودوموناس آیروژینوزا دارد.

مقدمه: تعدادی از فاکتورها بر روی مدت زمان تعیین تکلیف بیماران تاثیر می گذارد و باعث طولانی شدن این زمان در بخش اورژانس می شود. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 129 نفر از پرسنل اورژانس بیمارستان قایم شهرستان مشهد در سال 1401 انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات در این مطالعه شامل دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته ارزیابی علل تاخیر در تعیین تکلیف بیماران اورژانس می باشد. یافته ها: 129 نفر در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین سنی افراد شرکت کننده 8. 0±, 34. 7 سال و سابقه کار آن ها 8. 0±, 8. 7 سال بود. 62 نفر (48. 1%) پرستار، 34 نفر پزشک (26. 4%)، 15 نفر (11. 6%) بهیار و 4 نفر (3. 1%) منشی بودند. شلوغی بیش از حد اورژانس و کمبود نیروی پرستاری، عدم ویزیت به موقع توسط دستیاران ارشد شیفت و پراکنده بودن پرونده ها به ترتیب بیشترین اهمیت را در تعیین تکلیف بیماران داشتند. از نظر پزشکان و پرستاران شلوغی بیش از حد اورژانس و کمبود نیروی پرستاری، از نظر کمک بهیاران تحویل پرونده و دستور پزشک به پرستار، و از نظر منشی آغاز درمان/ثبت داروها و آزمایش ها در سیستم مهم ترین علل تاخیر در تعیین تکلیف بیمار بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شلوغی بیش از حد اورژانس و کمبود نیروی پرستاری و عدم ویزیت به موقع توسط دستیاران ارشد شیفت از علل اصلی تاخیر در تعیین تکلیف بیماران از نظر کادر درمان می باشد.