باروری و ناباروری
سال:1390 | دوره:12 | شماره:2 (مسلسل 47) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: واژه Cloning، به معنای شبیه سازی، برگرفته از کلمه یونانی "Klon" است و به معنی شاخه  کوچکی که می تواند خود را تکثیر نموده و تبدیل به یک درخت بارور گردد، می باشد. شبیه سازی در حقیقت تولید مثل غیرجنسی و یا تکثیر کپی یا کپی های متعدد از یک ارگانیسم است که غالبا از طریق انتقال DNA سلول سوماتیک به تخمک MII فاقد هسته تحقق می یابد. علیرغم مزایا و کاربردهای گسترده این فناوری لیکن بازده نامناسب آن به ویژه در تولید نتاج با قابلیت حیات قابل قبول، کاربرد آنرا همچنان با چالشی جدی مواجه نموده است. هدف از این گردآوری، طرح عوامل تاثیرگذار بر کارایی روند شبیه سازی با تاکید بر تغییرات اپی ژنتیک می باشد.روش بررسی: منابع این نوشتار با جستجو در پایگاه های اطلاع رسانی الکترونیک، شامل Scopus, PubMed, ScienceDirect جمع آوری گردید. در فرایند جستجو هیچ دامنه زمانی در نظر گرفته نشد و روند بروز رسانی تا زمان ارسال مقاله پیگیری شد.نتایج: با توجه به تعدد عوامل تاثیرگذار بر روند شبیه سازی، افزایش کارایی این فناوری مستلزم ارتقا دانش تئوریک و مهارت های فنی پیرامون مراحل انجام کار می باشد. انجام این مهم از طریق بهبود شرایط کیفی بلوغ تخمک (به ویژه بلوغ سیتوپلاسم)، همزمانی سیکل سلولی سلول دهنده هسته باسیتوپلاسم تخمک MII، اعمال حداقل آسیب فیزیکی به ساختار سایتواسکلتال تخمک در روند خارج سازی هسته تخمک و انتقال هسته دهنده، بهبود شرایط کشت و الحاق سلولی، و در نهایت کاربرد روش های موثر در جهت القای تغییرات اپی ژنتیک به منظور اعطای وضعیت همه توانی در هسته سلول دهنده جهت بهبود شرایط برنامه ریزی مجدد، امکان پذیر می باشد. با توجه به اهمیت و نقش ترانس کریپتها و پروتئین های با منشا مادری موجود در سیتوپلاسم تخمک مرحله MII در حمایت از تقسیمات جنینی تا مرحله فعال شدن ژنوم جنینی (Embryionic genomic activation; EGA) و نیز قابلیت سیتوپلاسم تخمک مرحله MII در القای برنامه ریزی مجدد هسته سلول سوماتیک (reprogramming) و همزمانی EGA و کاهش مشخص ترانس کریپت های با منشا مادری،reprogramming  هسته سلول سوماتیک مبتنی بر تغییرات اپی ژنتیک می بایست همزمان با EGA تکمیل شده باشد. معهذا از آنجاییکه الگوی تغییرات اپی ژنتیک در طی روند تکاملی جنین در مراحل قبل از لانه گزینی از وضعیت دینامیکی برخوردار بوده، اتخاذ روش های درمانی در القای برنامه ریزی مجدد هسته می بایست از الگوی این تغییرات در جنین های طبیعی تبعیت نماید.نتیجه گیری: علیرغم تمامی پیشرفت های حاصله در روند شبیه سازی با استفاده از روش های کارآمد، لیکن هر گونه انحراف از الگوی طبیعی بیان ژنها ناشی از تغییرات اپی ژنتیک ایجاد شده بواسطه مداخلات شیمیایی در جنین مرحله قبل از لانه گزینی، می تواند نتایج نامطلوبی را در مراحل تکاملی فتوسی و حتی مراحل بعدی بدنبال داشته باشد. مع الوصف فهم دقیق روند وقایع مولکولی طبیعی مرتبط با تغییرات اپی ژنتیک و مشخص نمودن عوامل اختصاصی ضروری موجود در سیتوپلاسم تخمک با تغییرات اپی ژنتیک، امکان درک بهتر مکانیزم های درگیر در وقایع مذکور را فراهم نموده و بدین ترتیب امکان بهبود بازده شبیه سازی و فناوری های مرتبط را میسر می نماید.

یکی از علل ناباروری در مردان، از بین رفتن سلول های زایای جنسی، در اثر درمان های ضد سرطان، نظیر شیمی درمانی و پرتو درمانی است. با توجه به افزایش میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان پس از درمان، به ویژه کودکان و رسیدن آنها به سن باروری، اهمیت درمان ناباروری پس از درمان سرطان، در این افراد دو چندان می شود. معمول  ترین روش حفظ باروری در مردان مبتلا به سرطان، انجماد مایع منی و استفاده از اسپرم آنها برای لقاح آزمایشگاهی، پس از درمان سرطان است. به دلیل عدم اسپرماتوژنز فعال در کودکان، حفظ بافت بیضه یا سلول های زایا، به صورت منجمد، پیش از شروع درمان سرطان در این دسته از بیماران یک روش درمانی مناسب محسوب می شود. با این حال، عدم بلوغ اسپرماتوگونیها یکی از مشکلات عمده این روش درمانی است. برای حل این مشکل، تلاش شده است تا سلول های اسپرماتوگونی منجمد به شکل بافت بیضه یا به صورت مجزا، پس از درمان سرطان به بیضه فرد بازگردانده شود تا روند بلوغ سلول های اسپرماتوگونی در محیط طبیعی و زنده انجام گیرد. محیط های آزمایشگاهی نیز گزینه ای جایگزین برای بلوغ اسپرماتوگونی و تولید اسپرم لازم برای IVF هستند. در این مقاله مروری، تلاش بر آن است تا با شناخت سلول های زایا و علل ناباروری ناشی از درمان سرطان، مروری بر روش های حفظ باروری و پیوند سلول های زایا انجام شود.

روش های درمان سرطان می تواند منجر به نارسایی عملکردی تخمدان و ناباروری در زنان مبتلا به سرطان شود. به همین دلیل، دستیابی به شیوه ای به منظور حفظ باروری در این افراد ضروری به نظر می رسد. در این مقاله مروری، مقالات منتشر شده در رابطه با روشهای مختلف حفظ باروری از سال 1976 تا 2009 که امکان دسترسی به مقاله کامل آنها از طریق منابع اطلاعاتی PubMed و Sciencedirect وجود داشت، جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس بررسی مقالات جهت حفظ قدرت باروری در زنان روش های متعددی وجود دارد که شامل جابجایی تخمدان، انجماد تخمک، جنین و کورتکس تخمدان است. روش جابجایی تخمدان در افرادی که از شیمی درمانی استفاده می کنند کارائی چندانی در حفظ باروری ندارد. استفاده از روش انجماد جنین و تخمک مستلزم تاخیر در شروع درمان است. به علاوه تخمک های متافاز II، سلول های بزرگ و تمایز یافته ای هستند که منجمد کردن آنها باعث آسیب های سیتوپلاسمی می شود. محدودیت در تخمک های جمع آوری شده، شانس باروری را بسیار کاهش می دهد. از سویی تحریک تخمدانها و جمع آوری تخمک در بیماران جوان به خصوص کودکان عملی نیست. انجماد جنین علاوه بر محدودیت در تعداد جنین های جمع آوری شده و مسایل قانونی و اخلاقی مطرح شده در مورد آن، تنها محدود به افراد بالغ و متاهل می باشد. روش انجماد کورتکس تخمدان در مقایسه با دو روش قبل مناسب تر به نظر می رسد، مقاومت بافت تخمدان به روش انجماد، جمع آوری نسبتا آسان بافت تخمدان (با روش لاپاراسکوپی)، امکان استفاده از آن در کودکان و تعداد زیاد فولیکول در بافت تخمدان که شانس موفقیت در باروری را افزایش می دهد از مزایای این روش است. به طور کلی انتخاب یکی از روش های فوق بستگی به پارامترهای متعددی از جمله نوع و زمان شروع درمان، نوع سرطان، سن بیمار و وضعیت تاهل فرد دارد.

زمینه و هدف: بارداری، در واقع مانند پیوند عضوی موفق است. عواملی که در عدم دفع جنین موثرند هنوز به خوبی شناخته نشده اند. درصد موفقیت و لانه گزینی جنین حاصل از روشهای کمک باروری نیز ممکن است به همین عوامل وابسته باشد. ملکول HLA-G یکی ازانواع ملکول های MHC کلاس یک غیر کلاسیک است که اخیرا در ارتباط با بارداری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در این مطالعه مقدار HLA-G محلول در سرم زنان تحت درمان با روش ICSI قبل و بعد از انتقال جنین اندازه گیری و همچنین با مقادیر HLA-G محلول در سرم زنان باردار طبیعی مقایسه شد تا رابطه حضور و غلظت سرمی آن با بارداری موفق تعیین گردد. هدف این مطالعه تعیین نقش HLA-G سرمی و تغییرات غلظت آن در موفقیت یا شکست روشهای کمک باروری است تا در تشخیص، پیشگویی و درمان ناباروری مورد استفاده قرار گیرد.روش بررسی: نمونه سرمی از 107 نفر زن تحت عمل ICSI در گروه آزمایشی قبل و 14 روز بعد از انتقال جنین و 24 نمونه سرمی از زنان باردار طبیعی در گروه کنترل در سه ماهه اول بارداری جمع آوری شد. ایزوفرم های  HLA-G1,-G5 محلول و HLA-G محلول توتال با روش الایزای ساندویچ بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی و آزمونهای غیر پارامتریک K-S، یو من ویتنی و ویلکاکسون در سطح معنی داری a=0.05 استفاده گردید.نتایج: ویژگیهای دموگرافیک (سن، مدت ناباروری، رژیم درمانی) در گروه آزمایشی با بارداری موفق و ناموفق تفاوت آماری معنی داری نداشت. مقدار HLA-G1,-G5 محلول و  HLA-Gمحلول توتال در سرم زنان قبل و بعد از ICSI در گروه با بارداری موفق به ترتیب 47.4±62.8 U/ml، 1.47±0.58:OD قبل و 59.6±69.5U/ml، 1.38±0.57 :ODبعد از ICSI و در گروه بارداری ناموفق به ترتیب 35.7±55.2U/ml، 1.37±0.45 :OD قبل و 39.7±57.2 U/ml، 1.31±0.46 :OD بعد از ICSI بود. به همین ترتیب در گروه کنترل با بارداری طبیعی مقادیر به ترتیب 53.16±47.92 U/ml و 1.29±0.49 :OD بود. در هیچکدام از موارد فوق تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. پس از بررسی و مقایسه 29 مورد بارداری موفق و 78 مورد بارداری ناموفق، میزان موفقیت بارداری با تغییر غلظت ایزوفرم های HLA-G1,-G5 محلول و HLA-Gتوتال محلول بعد از درمان با روش ICSI در دو گروه ارتباطی نشان نداد.نتیجه گیری: در زنان تحت درمان با روشهای کمک باروری رابطه معنی داری بین موفقیت بارداری و HLA-G محلول سرمی مشاهده نگردید. بنابراین به نظر میرسد HLA-G سرمی اهمیت تشخیصی چندانی در موفقیت یا شکست این روشها نداشته باشد.

زمینه و هدف: برای اطمینان از عدم سمیت مواد مصرفی که برای کشت جنینها و گامتها استفاده می شوند از سیستم کنترل کیفی استفاده می شود. برای حفظ بالاترین استاندارد در آزمایشگاه ART، تمام وسایل مصرفی در آزمایشگاه ART با کمک روش ارزیابی تحرک اسپرم انسانی (HuSMA) مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: 17 وسیله مورد استفاده در آزمایشگاه ART با روش HuSMA مورد بررسی قرار گرفتند. این وسایل شامل انواع سرنگ، دستکش، پتری دیش، سر سمپلر، پیپت، ظروف نمونه گیری بودند. در هر دو گروه کنترل و آزمایش بعد از 10 دقیقه، 30 دقیقه، 1، 2، 4 و 24 ساعت مورد بررسی قرار گرفتند و درصد اسپرم های در حال تحرک در هر گروه مشخص شد. سپس نسبت درصد اسپرم های متحرک گروه تست به گروه کنترل، به عنوان شاخص برای تشخیص سمیت در نظر گرفته شد. در صورتی که این نسبت از 0.85 کمتر بود، وسیله مورد نظر به عنوان وسیله توکسیک در نظر گرفته می شد. این آزمون برای هر نمونه سه بار تکرار گردید.نتایج: کنترل کیفی با HuSMA نشان داد که 3 نمونه مورد تست شامل دستکش انتقال جنین b و a و دستکش دریافت تخمک a دارای اثر سمی بودند. دستکش انتقال جنین (SMI=0.0) a و دستکش دریافت تخمک (SMI=0.0) a طی 10 دقیقه پس از انکوبه شدن سمیت بالایی را نشان دادند؛ و دستکش انتقال جنین (SMI=0.63) b پس از 24 ساعت سمی شناخته شدند (%46 اسپرم با تحرک پیشرونده در مقابل %68 اسپرم پیشرونده در نمونه کنترل). همچنین 2 نمونه دیگر، پتری دیش (SMI=0.42) e و ظرف جمع آوری مایع منی (SMI=0.67) e در مرز قرار داشتند و پس از 24 ساعت و با وجود4 بار تکرار آزمون نتایج متفاوتی بدست آمد (2 بار سمی و 2 بار غیر سمی).نتیجه گیری: مواردی از وسایل مورد استفاده در آزمایشگاه ART ممکن است اثر سمی بر گامت و جنین داشته باشد و لازم است وسایل مصرفی قبل از استفاده از نظر کیفیت مورد ارزیابی قرار گیرند. برای افزایش دقت HuSMA پیشنهاد می شود برای هر نمونه چندین بار آزمون تکرار گردد.

زمینه و هدف: بررسی اثرات سو الکل و سیگار در دستگاه تناسلی به طور عمده روی بافت بیضه و پروستات معطوف بوده است. در حالیکه مطالعات کاملی روی تاثیر تجویز الکل، نیکوتین و مصرف همزمان آنها روی کیسه منی تولید کننده %70 از ترشحات مایع منی انجام نشده است. مقاله حاضر تاثیر تجویز این مواد و مصرف همزمان آنها بر ساختار سلولی کیسه منی را بررسی کرده است.روش بررسی: 50 موش صحرایی نر بالغ Wistar با سن 9 هفته به 5 گروه تقسیم شدند: دست نخورده (بدون هیچ دریافت)، شاهد (سرم فیزیولوژیک %0.09)، اتانل (2gr/kg) %20، نیکوتین (0.1 mg/kg)، اتانل - نیکوتین که اتانل و نیکوتین را با دوزهای ذکر شده، همزمان دریافت کردند. الکل از طریق گاواژ و نیکوتین به طریق زیر جلدی، به مدت 50 روز تجویز شد. خونگیری قبل از پرفیوژن انجام و کیسه منی برداشته و مقاطع برش داده شده با هماتوکسیلین - ائوزین جهت بررسی مورفولوژیک و مورفومتری رنگ آمیزی شد. برای بررسی تفاوت های آماری بین گروه ها، پس از اطمینان از نرمال بودن یافته ها از آزمون آماری One way ANOVA و تست تعقیبی Tucky استفاده شد. حد معنی داری آزمونها P<0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: کاهش معنی داری در طول سلول های اپیتلیوم ترشحی، در گروه اتانلی نسبت به شاهد مشاهده شد (P<0.0001). مطالعه کیفی آسین های ترشحی حاکی از کاهش چشمگیر ترشحات در فضای اسینی های ترشحی در گروه اتانولی در مقایسه به گروه شاهد بود در دو گروه نیکوتینی و اتانل – نیکوتین کاهش طول سلولی از حیث آماری معنی دار نبود. ضمنا تفاوت معنی داری در سطح هورمون تستوسترون بین گروهها مشاهده نشد.نتیجه گیری: تجویز مزمن اتانل بیشترین تاثیر را بر ساختار سلولی - بافتی کیسه منی دارد. کاهش تاثیر تجویز همزمان الکل و نیکوتین بر کیسه منی را می توان احتمالا به کاهش جذب الکل به دنبال تجویز نیکوتین نسبت داد.

زمینه و هدف: یکی از حشره کشها و کرم کش های قوی ارگانوکلره مورد استفاده در کشاورزی، آندوسولفان است که مصرف آن تاثیر زیادی در کنترل حشرات دارد. این سم در انسانها و حیوانات از طریق خوراکی، استنشاقی و پوستی قابل جذب است. سم ارگانوکلره آندوسولفان در کشتزارها به طور گسترده استفاده می شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر سم مزبور بر صفات تولید مثلی جنس نر بود.روش بررسی: در این تحقیق اثر دراز مدت آندوسولفان  %35Ecروی برخی پارامترهای تولید مثلی جنس نر در رت های بالغ بررسی گردید. بدین منظور 40 عدد رت نر مورد آزمایش به پنج گروه تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده ای دریافت نکرد. گروه دارونما محلول نمکی %0.9 گروه تجربی 1، 2 و 3 به ترتیب آندوسولفان با دوز 5mg/kg،10  و 20 هر سه روز یکبار به مدت 21 روز از طریق گاواژ دریافت کردند. در پایان آزمایشها، موشها با کلروفرم بیهوش شده، خونگیری از قلب انجام گرفت و هورمون های FSH،LH  و تستوسترون با روش های استاندارد آزمایشگاهی ارزیابی گردیدند. سپس موشها کشته شدند و بیضه ها همراه اپیدیدیم خارج و خصوصیات مورفولوژیک اسپرمها مطالعه شدند. نتایج بدست آمده با نرم افزار SPSS و با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه در سطح P<0.05 ارزیابی شد.نتایج: به دنبال تجویز آندوسولفان میزان هورمون های جنسی نر شامل LH و FSH افزایش معنی دار نشان داد (P<0.05). در صورتی که هورمون تستوسترون دارای کاهش معنی دار است. پارامترهای تولید مثلی نظیر تعداد و حرکت اسپرم و وزن بیضه ها کاهش معنی داری (P<0.05) نسبت به گروه کنترل داشتند.نتیجه گیری: آندوسولفان دارای اثرات قابل ملاحظه ای بر شاخص های تولید مثلی دارد و می تواند باعث آسیب های جدی گردد. این سم اثرات نامطلوبی بر حرکت و تعداد اسپرمها گذاشته و با تغییر در غلظت هورمونها سبب ناباروری می شود.

زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی مجموعه ای از علایم رفتاری، جسمی و عاطفی با شدت متفاوت است که باعث به وجود آمدن اختلال در روابط فردی و اجتماعی می شود. علل این سندرم پیچیده است و بر اساس آن روش های درمانی مختلفی از روش های حمایتی تا جراحی تخمدان مطرح شده است. رویکرد جدید استفاده بیشتر از مکمل های غذایی و داروهای گیاهی است. اسانس پوست پرتقال با نام علمی سیتروس ساینسیس دارای ترکیباتی چون لیمونن، فلاندرن وسیترال است که اثرات آرامبخشی، تسکین دهنده سیستم عصبی مرکزی،  مانند فلوکسیتین، و ضد اسپاسمی ضد افسردگی، ضد نفخ برای آن ذکر شده است. فلوکستین از داروهای موثر بر درمان سندرم پیش از قاعدگی می باشد. لذا با توجه به تشابه این دو با هم، پژوهشی با هدف تعیین تاثیر اسانس پوست پرتقال بر علایم سندرم پیش ازقاعدگی در دانشجویان ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی سال 89-1388 انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهددار است که روی 80 نفر دانشجوی ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. نمونه های پژوهش به مدت دو ماه متوالی فرم ثبت وضعیت روزانه آینده نگر را تکمیل کردند و پس از تایید قطعی تشخیص سندرم پیش از قاعدگی به طور تصادفی به دو گروه 40 نفری تقسیم شدند و به مدت دو ماه متوالی با 10 قطره اسانس پوست پرتقال یا دارونما سه بار در روز، حداقل 14 روز قبل از قاعدگی تحت درمان قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و فرم ثبت وضعیت روزانه علایم بود که جهت اعتبارآن از روش اعتبار محتوا و جهت پایایی آن از روش آلفای کرونباخ (%80) استفاده شد. آزمون تی زوجی برای تفاوت شدت سندرم پیش از قاعدگی در داخل گروهها، قبل و بعد از مداخله، وتی مستقل برای برای تفاوت شدت علایم بین دو گروه، آزمون کای اسکوئر برای تمایل به ادامه مصرف و آزمون دقیق فیشر برای وجود عوارض استفاده شد. سطح معنی داری برای کلیه آزمونها P<0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: هر دو گروه از نظر متغیرهای زمینه ای نظیر سن، سن منارک و نیز شدت علایم قبل از مداخله اختلاف معنی دار نداشتند. میزان کاهش شدت علایم سندرم پیش از قاعدگی بعد از مصرف اسانس پوست پرتقال %46.08 و در گروه دارونما %14.21 بود که بین میزان کاهش شدت علایم بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.001). همچنین میزان کاهش شدت علایم جسمی در گروه دارو به میزان %24.30و در گروه دارونما به میزان %5 و میزان کاهش شدت علایم روانی بعد از مصرف دارو %21.78 و در گروه دارونما به میزان 9.21 درصد بود (P<0.001). نتیجه گیری: به نظر می رسد اسانس پوست پرتقال در بهبود علایم جسمی و روانی سندرم پیش از قاعدگی موثر است. پیشنهاد می شود دارو حداقل به مدت دو ماه در فاز لوتئال جهت درمان استفاده شود.

اهدای جنین یکی از فناوری های نوینی است که در دهه های اخیر برای درمان زوج های نابارور به کار گرفته شده است. کاربرد این فناوری همچون دیگر امکانات زیستی و پزشکی جدید، پاره ای دغدغه های اخلاقی، دینی، حقوقی و اجتماعی را پدید آورده است. این مقاله پژوهشی دغدغه های فلسفی ـ اخلاقی به کارگیری فناوری اهدای جنین را با در نظر داشتن «چالش های اخلاقی کلی در مورد اهدای جنین»، «مسایل اخلاقی در فرایند اهدا» و «مسایل اخلاقی پس از اهدا» طرح و به بررسی و ارزیابی نقادانه آنها می پردازد. نتیجه آن است که با رعایت برخی قیود اخلاقی و حرفه ای و پیشگیری از سوء استفاده های احتمالی، می توان استفاده از فناوری جنین را به لحاظ اخلاقی موجه شمرد.

زمینه و هدف: شاخص های پیوند و همبستگی گروهی از عناصر با اهمیتی است که عملکرد و رفتار افراد را در گروه تحت تاثیر قرار می دهد. این شاخص به ویژه در بین گروه های ورزشی و تمرینات آمادگی جسمانی اهمیت اساسی دارد. شواهد پژوهشی نشان می دهند که تمرینات ورزشی متناسب با شرایط دوران بارداری پیامدهای مثبت چندی از جمله کاهش اضطراب، افزایش عاطفه مثبت و آمادگی بیشتر روانی و جسمی برای وضع حمل را به دنبال دارد. بنابراین ضرورت انجام این پژوهش معطوف به ارایه شواهدی برای نقش مولفه های پیوستگی گروهی در گرایش زنان باردار به شرکت در دوره های آمادگی جسمانی بوده است. هدف از انجام این پژوهش نیز بررسی نقش مولفه های پیوستگی گروهی در گرایش زنان باردار به شرکت در دوره های آمادگی جسمانی بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ مقایسه ای، شرکت کنندگان 400 نفر از زنان باردار در سه ماهه دوم بارداری در شهر اصفهان بودند. مولفه های پیوستگی گروهی (شامل جاذبه فردی به گروه اجتماعی، جاذبه فردی به تکلیف گروهی، در هم تنیدگی اجتماعی گروه و در هم تنیدگی وظیفه گروه) با استفاده از پرسشنامه محیط گروهی (GEQ) مورد سنجش قرار گرفت. تمرینات آمادگی جسمانی در این پژوهش طی 12 جلسه 20 تا 30 دقیقه ای، شامل تمرینات مربوط به پیاده روی، شنا، حرکات ریتمیک و دیگر تمرینات هوازی سبک و متوسط بود که به صورت گروهی به مرحله اجرا درآمد. میزان غیبت افراد بر حسب جلسه و میزان تاخیر آنها بر حسب دقیقه در هر جلسه در فهرست حضور و غیاب ثبت گردید. در پایان دوره، پرسشنامه محیط گروهی اجرا شد (در پایان دوازدهمین جلسه). سپس افرادی که دو انحراف استاندارد از نظر غیبت و تاخیر نمره بالاتر یا پایین تر دریافت کردند، به عنوان افراد دارای غیبت و تاخیر زیاد و کم طبقه بندی شدند. روش های آماری مورد استفاده، روش های توصیفی نظیر محاسبه میانگین، انحراف معیار و در سطح استنباطی روش تحلیل تشخیصی (ممیز) بوده است. سطح معنی داری مورد استفاده در سطح استنباطی حداقل 0.05 بوده است.نتایج: میانگین گروه غیبت کم در چهار حوزه جاذبه فردی به گروه اجتماعی (ATG-S)، جاذبه فردی به تکلیف گروهی (ATG-T)، در هم تنیدگی اجتماعی به ترتیب گروه (CI-S) و درهم تنیدگی وظیفه گروه (GI-I)، به ترتیب 34.7، 28.3، 17.3 و 27.9 و میانگین گروه غیبت زیاد در چهار حوزه یاد شده، به ترتیب 27.3، 23.4، 16.9 و 24.7 بود. نتایج تحلیل تشخیصی (ممیز) نشان داد که گروه دارای غیبت کم در دو حوزه جاذبه فردی به گروه اجتماعی (ATG-S) و جاذبه فردی به تکلیف گروهی (ATG-T) به صورت معنی داری (P<0.01) از گروه دارای غیبت زیاد دارای میانگین های بالاتری بودند. میانگین گروه تاخیر کم در چهار حوزه مطرح در پیوستگی گروهی (GI-I, GI-S, ATG-T, ATG-S) به ترتیب 32.6، 22.7، 27.3 و 17.7 و میاگین گروه تاخیر زیاد، 27.3، 23.1، 26.9 و 18.2 بود. نتیجه تحلیل تشخیصی نشان داد که دو گروه دارای تاخیر کم و زیاد فقط در حوزه جادبه فردی به گروه اجتماعی (ATG-S) با یکدیگر دارای تفاوت معنی دار (P<0.05) هستند.نتیجه گیری: جذاب نمودن تمرینات آمادگی جسمانی گروهی و همچنین تشکیل گروه همگن و جذاب برای زنان شرکت کننده در این نوع تمرینات می تواند به عنوان یک عامل انگیزشی برای پیگیری همراه با پشتکار تمرینات آمادگی جسمانی تلقی شود. یعنی باید گروه و فعالیت گروهی (تمرینات آمادگی جسمانی) در این موارد با استفاده از راهبردهای مختلف تقویت شود.

زمینه و هدف: ناباروری تجربه عاطفی دردناکی است؛ واکنش زوجین در مقابل این احساس اندوه به شکل مشکلات روان شناختی از قبیل اضطراب، افسردگی و کاهش در عملکرد شخص بروز می نماید. هدف از این تحقیق تعیین میزان اضطراب، افسردگی و رضایت از زندگی زناشویی در زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری ولیعصر (عج) و مقایسه آن با زنان بارور شرق تهران بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی ـ مقایسه ای بود که در آن میزان اضطراب، افسردگی و رضایت از زندگی زناشویی در 60 نفر شامل 30 زن نابارور و 30 زن بارور انتخاب شده به روش نمونه گیری در دسترس، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. اطلاعات اولیه شامل سن، مدت ناباروری، مدت ازدواج، تعداد فرزندان، شغل و میزان تحصیلات ثبت شد. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های افسردگی بک، اضطراب زانگ و رضایت زناشویی انریچ صورت گرفت. داده ها به وسیله آزمون های استنباطی (مجذور کای، تی مستقل، من ـ ویتنی، دقیق فیشر، رگرسیون لجستیک چندگانه) و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 18 مورد بررسی قرار گرفت،P  کمتر از %5 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: اضطراب و افسردگی در زنان نابارور به طور معنی داری بیشتر از زنان بارور بود (P<0.05)؛ اما تفاوت معنی داری در رضایت زناشویی کلی بین دو گروه مشاهده نشد. اضطراب و افسردگی در هیچ کدام از گروهها با سن و مدت ازدواج ارتباط نداشت؛ اما رضایت جنسی در زنان نابارور با افزایش سن و مدت ازدواج، بیشتر از زنان بارور بود. اضطراب، افسردگی و رضایت زناشویی در هر دو گروه با تحصیلات ارتباط معنی داری نشان نداد؛ ولی مدت ناباروری در زنان نابارور علیرغم عدم ارتباط با اضطراب و افسردگی، در رضایت جنسی تاثیر داشت. همچنین اضطراب در هیچیک از دو گروه با شغل مرتبط نبود؛ اما شغل، با افسردگی و رضایت زناشویی صرفا در زنان نابارور ارتباط معنی دار را نشان داد. افسردگی و روابط جنسی در زنان نابارور خانه دار بیشتر از زنان ناباور شاغل بود.نتیجه گیری: افراد نابارور نیازمند مراقبت از نظر روانی هستند و دریافت درمان های حمایتی در زمینه مسایل روانی کمک قابل توجهی جهت حل مشکل این گروه می باشد.