مجله دانشکده پزشکی
سال:1401 | دوره:80 | شماره:5 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: به سبب مزمن بودن بیماری دیابت، کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در معرض عوارض بلند مدت متعددی هستند. یکی از عوارض مهم این بیماری درگیری قلبی عروقی به علت تصلب شرایین می باشد که ارتباط مستقیم با وضعیت کنترل چربی های خون دارد. استفاده از پروبیوتیک ها ممکن است با تاثیر بر متابولیسم چربی، در روند بروز عوارض در این بیماران موثر باشد. هدف ما از انجام این مطالعه بررسی اثر پروبیوتیک خوراکی بر پروفایل چربی در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک می باشد. روش بررسی: این مطالعه در بیمارستان فوق تخصصی کودکان بهرامی از اردیبهشت 1397 تا اردیبهشت 1398 انجام شده است. در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، تعداد 52 کودک مبتلا به دیابت نوع یک ( از 16-2 ساله) مراجعه کننده به بیمارستان کودکان بهرامی مورد بررسی قرار گرفتند و بیماران به دو گروه 26 نفره تقسیم شدند. گروه پروبیوتیک علاوه بر درمان روتین انسولین، روزانه یک کپسول پروبیوتیک به مدت 90 روز دریافت نمودند و گروه شاهد صرفا درمان روتین انسولین را دریافت کردند. نمونه خون بیماران دو گروه در شروع و پایان مداخله برای ارزیابی پروفایل چربی گرفته شد. یافته ها: در نتایج این مطالعه مشاهده شد HDL-C در گروه پروبیوتیک نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است، هرچند از نظر آماری معنادار نبود (05/0P>). همچنین تغییرات کلسترول کل، LDL-Cو تری گلیسرید نیز از نظر آماری معنادار دیده نشد. نتیجه گیری: براساس این مطالعه، استفاده از پروبیوتیک خوراکی به مدت 90 روز در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک، تاثیر چشمگیری بر پروفایل چربی خون در مقایسه با گروه کنترل نداشته است.

زمینه و هدف: تکنیک پلیکاسیون عمودی معده با پیامدهای درازمدت ضعیف، در درصد بالایی از بیماران با افزایش مجدد وزن همراه است. بنابراین در این مطالعه، نتایج درمانی دو روش با و بدون پلیکاسیون قسمت دیستال معده درعمل جراحی رو–, ان–, وای گاستریک بای در افراد مبتلا به چاقی مرضی مقایسه شد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، 40 بیمار مبتلا به چاقی مرضی مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اهواز از اسفند 98 تا اسفند 99، به صورت تصادفی به دو گروه، بدون پلیکاسیون (20 تایی) و با پلیکاسیون (20 تایی) قسمت دیستال معده درعمل جراحی رو–, ان–, وای گاستریک بای پس تقسیم شدند. میزان کاهش وزن، عوارض، نتایج جراحی و میزان رضایت مندی بیماران ثبت شد. مدت پیگیری بیماران یک سال بود. یافته ها: میانگین درصد کاهش وزن در زمان های مختلف بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0

زمینه و هدف: بیماری های قلبی مادرزادی، از شایع ترین ناهنجاری های مادرزادی می باشند. مهم ترین تست های تشخیصی جهت شناسایی نوزادان با بیماری های قلبی مادرزادی شامل اکوکاردیوگرافی جنین در دوران بارداری و انجام معاینات فیزیکی پس از تولد می باشند. غربالگری پالس اکسیمتری به طور بالقوه می تواند در تشخیص زودرس بیماری های قلبی مادرزادی شدید موثر باشد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تکاملی چند مرحله ای است که به مدت 12 ماه از اسفند سال 1399 تا اسفند سال1400 در مرکز تحقیقات قلب کودکان واقع در پژوهشکده قلب و عروق اصفهان انجام شد. پس از شناسایی موضوع و اهداف مطالعه، سوالات پژوهشی به روش PICO طراحی شد. پس از انجام جست وجوهای نظام مند، کیفیت راهنماهای بالینی با استفاده از ابزار AGREE و توسط کمیته ای متشکل از صاحب نظران و متخصصین قلب کودکان و نوزادان مورد بررسی قرار گرفت. براساس نظر متخصصان از تعداد شش راهنمای بالینی تشخیص زودرس بیماری های قلبی مادرزادی شدید در نوزادان بدو تولد به وسیله پالس اکسیمتری، کیفیت یک راهنمای بالینی مطلوب ارزیابی شد. سرانجام پیش نویس راهنما با استفاده از روش دلفی و پنل متخصصین مورد بررسی قرار گرفت و پس از برگزاری جلسات پنل متخصصین و توافق بین اعضای نسخه نهایی راهنما تدوین گردید. یافته ها: معیارهای عملکرد بالینی مربوط به غربالگری نوزادان به وسیله پالس اکسیمتری در بدو تولد براساس شواهد موجود و شرایط بهداشتی تعیین و در قالب 28 توصیه در شش بخش تدوین شد. نتیجه گیری: پزشکان، پرستاران و ماماها می توانند از توصیه های این راهنمای بالینی جهت تشخیص زودرس و ارجاع نوزادان با بیماری های قلبی مادرزادی شدید استفاده کنند.

زمینه و هدف: چاقی واضافه وزن یکی از اجزای سندرم متابولیک و زمینه ساز بیماری قلبی عروقی و مرگ ناگهانی قلبی می باشد. چاقی با طیف گسترده ای از ناهنجاری های الکتروکاردیوگرام همراه است. روش بررسی: این مطالعه موردی-شاهدی در 50 کودک و نوجوان 18-9 ساله شهر بیرجند از خرداد 1399 تا آبان 1399 انجام شد. در گروه شاهد 25 نفر با وزن نرمال و در گروه مورد 25 نفر دارای چاقی یا اضافه وزن وارد مطالعه شدند. پس از معاینه بالینی، قد، وزن و شاخص های الکتروکاردیوگرام اندازه گیری و با استفاده از آزمون های آماری توسط نرم افزار SPSS software, version 19 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA)مقایسه شدند. یافته ها: در گروه شاهد 15 نفر و در گروه مورد 17 نفر پسر بودند. میانگین سنی گروه شاهد و مورد به ترتیب 13/2±, 28/11 سال و 97/1±, 96/10 سال برآورد گردید. میانگین فاصله بین قله تا انتهای موج T در گروه مورد 15/72±, 120/323 و در گروه شاهد 06/13±, 20/79 و میانگین اختلاف بین کوتاه ترین و طولانی ترین فاصلهTP-e به ترتیب در لیدهای 12 گانه ECG در گروه مورد 04/23±, 48 بوده و گروه شاهد 58/5±, 44/18 بوده است. که در این دو شاخص تفاوت آماری معنادار وجود داشت (001/0P<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که چاقی می تواند بر روی نوار قلب کودکان نسبت به افراد با وزن نرمال اثرات نامطلوب داشته باشد که این تغییرات با افزایش خطر آریتمی همراه است. با توجه به اینکه این تغییرات با کنترل وزن قابل اصلاح می باشد هشدار به خانواده ها و آموزش در جهت پیشگیری و کنترل اضافه وزن و چاقی توصیه می شود.

زمینه و هدف: سی تی اسکن یک روش تشخیصی مهم و استاندارد-طلایی در تشخیص سنگ کلیه و مجاری ادراری است. این تصویربرداری سبب پرتودهی به بیماران و افزایش ریسک ابتلا به سرطان می شود به ویژه در بیمارانی که نیازمند بررسی مکرر هستند. هدف این مطالعه مقایسه توانایی تشخیصی سونوگرافی در کشور نسبت به سی تی برای تشخیص سنگ کلیه در جمعیت بیماران با دردهای کولیکی پهلو است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر اطلاعات بیماران مشکوک به نفرولیتیازیس که از اول فروردین 1398 تا 31 شهریور 1398 برای انجام سی تی به بیمارستان نمازی شیراز مراجعه کرده بودند به همراه گزارش سونوگرافی آن ها از سیستم پکس جمع آوری شد. برای مقایسه سونوگرافی و سی تی، حساسیت، ویژگی، ارزش پیشگویی مثبت و منفی محاسبه گردید و درصد تفاوت تشخیصی دو مدالیته بررسی شد. کارآیی تشخیصی سونوگرافی در سنگ های با اندازه های مختلف و مکان های متفاوت نیز بررسی شد. یافته ها: 807 بیمار وارد مطالعه شدند. حساسیت، ویژگی، ارزش پیشگویی مثبت و منفی سونوگرافی در تشخیص اولیه سنگ به ترتیب 47/83%، 15/62%، 94/85% و 58/57% تخمین زده شد. تشخیص سونوگرافی تفاوت چشمگیری با سی تی نداشت. 23=P و تشخیص های سونوگرافی تنها در 11/2% از موارد با سی تی متفاوت بود. سونوگرافی در تشخیص سنگ های بزرگتر از mm 10 در مثانه و پیشاب راه بیشترین موفقیت را داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه مشخص کرد اگرچه سونوگرافی نسبت به سی تی حساسیت و ویژگی کمتری برای تشخیص نفرولیتیازیس دارد، اما استفاده از سونوگرافی می تواند به عنوان آزمون تشخیصی اولیه در بیماران مشکوک به نفرولیتیازیس مفید باشد.

زمینه و هدف: ویتیلیگو (Vitiligo) با تخریب کامل یا نسبی ملانوسیت های پوست در نقاط درگیر تظاهر یافته و زمینه ساز مشکلات روانی اجتماعی و نقص در کیفیت زندگی بیماران می شود. از آن جایی که نقش عوامل روحی روانی در برخی از بیماری های پوستی و اختلالات مزمن شناسایی شده است، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر وقایع استرس زای زندگی در بروز بیماری ویتیلیگو انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی (گذشته نگر) در بیمارستان رازی وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران از شهریور ماه 1399 تا اسفند ماه 1399 انجام شد. 87 نفر از بیماران ویتیلیگو دارای تشخیص قطعی زیر سه سال با 130 نفر از مبتلایان به سایر بیماری های پوستی غیرمرتبط با عوامل روان تنی به روش در دسترس انتخاب و از نظرحوادث استرس زای تجربه شده طی یک سال پیش از تشخیص بیماری مقایسه شدند. بدین منظور از پرسش نامه حوادث استرس زای زندگی (SLE) استفاده شد. سایر متغیرها شامل مشخصات دموگرافیک و وضعیت اجتماعی اقتصادی، تاریخچه پزشکی و وضعیت بیماری فعلی از پرونده پزشکی افراد استخراج و داده ها در محیط نرم افزار SPSS software, version 23 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) آنالیز شد. یافته ها: تجربه وقایع استرس زای زندگی با بروز بیماری ویتیلیگو با کنترل متغیرهای زمینه ای ارتباط معنادار داشت (89/1=OR، 95%=CI، 1/0=P). به ازای یک واحد افزایش در میانگین وقایع استرس زا، شانس ایجاد بیماری 89% افزایش می یافت. در بررسی انواع حوادث، افزایش در تضادهای شخصی (23/2 =OR، 00/0=P)، نگرانی های تحصیلی (94/1=OR، 00/0=P)، امنیت شغلی (28/1=OR، 03/0=P) و زندگی خانوادگی (57/1=OR، 03/0=P) به طور معنادار (95%=CI) شانس ایجاد ویتیلیگو را افزایش می داد و سایر وقایع استرس زا در دو گروه تفاوت معناداری نداشتند. نتیجه گیری: با توجه به نقش استرس به عنوان عامل زمینه ساز باید به جایگاه مداخلات روان شناختی در پیشگیری و درمان بیماری توجه نمود.

زمینه و هدف: شکستگی های پاتولوژیک به شکستگی های استخوانی غیرترومایی اطلاق می شود که تحت شرایط خاص از جمله متاستازهای سرطانی، استئوپروز، مصرف طولانی مدت داروهای کورتیکواستروییدی، و غیره بروز می کنند. هدف از انجام این مطالعه بررسی علل بروز شکستگی های پاتولوژیک ناشی از بیماری های مختلف در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی امام خمینی (ره) شهرستان ارومیه می باشد. روش بررسی: در این مطالعه به روش سرشماری تمامی بیماران مبتلا به شکستگی پاتولوژیک بستری شده در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه از فروردین ماه سال 1394 تا اسفند ماه سال 1398 مورد بررسی قرار گرفتند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیکی، ارتباط احتمالی علل شکستگی با جنسیت، سن، و محل آناتومیک شکستگی از طریق Chi-square test مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 168 بیمار با میانگین سنی 1/21±, 6/58 وارد مطالعه شدند. طبق نتایج به دست آمده در این مطالعه، توزیع فراوانی شایع ترین علل شکستگی پاتولوژیکی به ترتیب مربوط به استئوپروز (3/33%) و متاستاز کارسینومایی (6/28%)، و تومور اولیه (3/11%) بود. مهره های ستون فقرات (1/57%) و ناحیه پروگزیمال گردن استخوان فمور (4/27%) به ترتیب بیشترین محل های آناتومیکی در معرض شکستگی بودند. به طوری که استئوپروز و متاستاز کارسینومای استخوانی به ترتیب بیشترین علل گزارش شده در میان زنان و مردان بود. همچنین، معمول ترین علت شکستگی در سنین زیر پنجاه سال استئوسارکوم اولیه، و در سنین بالای پنجاه سال استئوپروز بود (05/0P<). نتیجه گیری: در این مطالعه مهمترین علل شکستگی های پاتولوژیکی، استئوپروز و متاستازهای کارسینومایی بودند که در سنین بالای 50 و زیر 50 سال متفاوت بود. طبق نتایج آماری، شایع ترین محل آناتومی در ستون مهره ها و ناحیه پروگزیمال گردن استخوان فمور گزارش شد.

زمینه وهدف: توسعه صلاحیت جراحی نیازمند شناسایی دقیق و واکاوی ابعاد مفهوم صلاحیت است. این مطالعه باهدف تبیین و ارایه مدل توسعه صلاحیت جراحی دستیاران رشته جراحی عمومی با استفاده ازرویکرد هشت مرحله ای واکر و اوانت انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه کیفی است که در سال 1399 در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفت. برای مشخص کردن ویژگی های تعریفی مفهوم صلاحیت جراحی از روش هشت مرحله ای تحلیل مفهوم واکر و اوانت استفاده شد. حاصل جست وجوی نظام مند در پایگاه داده ها و بر اساس معیارهای ورود، شناسایی تعداد 20 مقاله مرتبط بود. یافته ها: براساس نتایج حاصل از این مطالعه، مفهوم صلاحیت جراحی تعریف شده و ابعاد چهارگانه عناصر، اهداف، مولفه ها و فرایند توسعه صلاحیت جراحی مشخص شد. سپس با روشن شدن ویژگی های صلاحیت جراحی، مدل توسعه صلاحیت جراحی ترسیم شد. نتیجه گیری: توسعه صلاحیت جراحی منوط به کسب دانش تخصصی و مهارت های متعددی است که ازطریق کسب تجربه و تحت نظارت دیگران در یک جامعه عملی جراحی به دست می آید.

زمینه و هدف: جهت کنترل استرونژیلوییدس استرکورالیس، اطلاع از وضعیت پراکندگی آن در مناطق مختلف مورد نیاز می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع استرونژیلوییدس استرکورالیس انجام شد. روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر به صورت گذشته نگر (1399-1390) انجام شد. اطلاعات آزمایش مدفوع بیمارانی که از به بیمارستان روحانی شهر بابل مراجعه کرده بودند، جمع آوری شد. تشخیص استرونژیلوییدس استرکورالیس به روش گسترش مرطوب و فرآیند تغلیظ فرمال-اتر انجام شد. شاخص های میانگین، انحراف معیار، تعداد و درصد برای توصیف داده ها استفاده شد. یافته ها: در مدفوع 420 بیمار (05/1%)، وجود استرونژیلوییدس استرکورالیس تایید شد. جمعیت بیماران مرد ( 249 بیمار) از زنان (171 بیمار) بیشتر بود. علایم در 206 بیمار مثبت بود. شایع ترین بیماری زمینه ای در بیماران درد شکم (220 نفر) بود. نتیجه گیری: شیوع این انگل در مردان، افراد با سنین بالا و با بیماری های زمینه ای بیشتر بود. بررسی و کنترل شیوع بیماری های انگلی، بخصوص در افراد با بیماری های زمینه ای با اهمیت است.

زمینه و هدف: اطلاعات مربوط به ابتلا به ویروس کرونا ویروس 2019 (COVID-19) که از نظر تظاهرات بالینی از عفونت بدون علامت تا پنومونی شدید و کشنده متغیر است، در گیرندگان پیوند هنوز کم است. معرفی بیمار: در این مطالعه، 10 بیمار گیرنده پیوند با میانگین سنی 25/11±, 3/50 سال را که به علت ابتلا به COVID-19 در بیمارستان آیت الله روحانی بابل از فروردین 1399 تا شهریور 1399 بستری شدند، بررسی می کنیم. چهار بیمار زن و شش بیمار مرد بودند. تب و سرفه شایع ترین علامت در بیماران بود. تمامی بیماران از داروهای سرکوب کننده ایمنی (Immunosuppressive) استاندارد (تاکرولیموس، کورتون، مایکوفنولات، سیکلوسپورین) استفاده می کردند. میانگین سطح اشباع اکسیژن در بدو بستری در این بیماران 3/11%±, 9/87 و در دو بیمار با پیامد مرگ 57% و 95% در بدو بستری بود. میانگین لنفوسیت های این بیماران 05/516±, 5/1081 بود. در بیماران مورد بررسی، میانگین سال های گذشته پیوند، 09/7±, 01/8 بود و دو مورد بیمار فوت شده 20 سال و پنج سال از زمان پیوند کلیه شان گذشته بود. دو مورد از این ده بیمار(20%) با سن 57 و 50 سال با علایم تنفسی پیشرونده درگذشتند و هشت بیمار دیگر بهبود یافته و از بیمارستان ترخیص شدند. نتیجه گیری: به نظر می رسد برای درک بهتر از تاثیر درمان سرکوب سیستم ایمنی ضد رد پیوند در پیامد عفونت با COVID-19 در گیرندگان پیوند کلیه، اطلاعات بیشتری مورد نیاز می باشد.

سردبیر محترم امروزه با توجه به افزایش مراکز تحقیقاتی و همچنین عطش پژوهشگران به جست وجو و رفع مشکلات موجود، میزان رشد تحقیقات و مقالات در سطح جهان افزایش قابل توجهی داشته است، چنین مقالاتی علاوه بر اینکه موجب افزایش علم و دانش و رشد آن در سطح جامعه می شوند می توانند به حل مشکلات جامعه نیز کمک کنند، اما در این مسیر، یک راه قابل توجه نیز وجود دارد که می تواند مسیر تحقیق را گم کند. 1 این مسیر چاپ بیشتر این مقالات توسط پژوهشگران دانشگاه ها و اعضای هیات علمی آن می باشد. ممکن است بگویید این که خیلی خوب است که مطلب و مقاله علمی توسط اعضا هیات علمی و اساتید دانشگاه انجام گیرد، بله من هم تایید می کنم بسیار عالی است اساتید دانشگاه و اعضای هیات علمی علم و دانش خود را با سایر محققیان به اشتراک بگذارند، اما نقطه تاریک این موضوع تاثیر چاپ مقالات بیشتر بر وضعیت رتبه بندی اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه ها و پژوهشگران مراکز علمی می باشد. 1 در این صورت کمیت و بی اخلاقی بر کیفیت و اخلاق سایه می اندازد و اثر علمی را که ماهیت گسترش علم دارد به ماهیت تاثیر بر رتبه تبدیل کند. در این حالت گاهی با مقالات و پژوهش های بی شماری مواجه می شویم که هیچ علمی به جامعه اضافه نمی کنند و هیچ مشکلی در جامعه را حل نمی کنند اما انجام شده اند. در این حالت می توانیم شانس اضافه شدن داده سازی، پلاجیاریسم (plagiarism) و کپی کردن مطالب را نیز به مقالات اضافه کنیم. این بدین معنا است که در صورتی که کمیت به جای کیفیت مدنظر قرار گیرد و مقاله تنها برای تاثیر رتبه اساتید و محققین مدنظر قرار گیرد امکان داده سازی و پلاجیاریسم نیز افزایش می یابد و شاید نویسندگان فکر کنند پس از چاپ مقاله، دیگر مراحل بررسی تمام شده و کسی ایرادی از آن ها نخواهد گرفت. حال سوال اینجاست که آیا با چاپ مقاله، فرد از روی پل بررسی و داوری رد شده و مقاله به سر منزل مقصود رسیده است؟ آیا مقاله ای که چاپ شده و تاثیر خود را بر پژوهشگر گذاشته، رتبه پژوهشگر را افزایش داده و تقدیر و تشکر را برای پژوهشگر به ارمغان آورده و به اصطلاح دیگر مرده است، قابلیت زنده شدن دارد؟ بله، همان گونه که شما یک مقاله می نویسید و این مقاله در مجلات تحت داوری قرار می گیرد و سپس برای چاپ برگزیده می شود، مقالات پس از چاپ نیز همچنان زنده می مانند و هیچ گاه نمی میرند. این مقالات تا سالیان دراز توسط محققین دیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند و از اطلاعات آن ها در مجامع علمی و مقالات دیگر استفاده می گردد. بنابراین اگر ما مقاله را یک زمین حاصلخیز در نظر بگیریم، اگر شما یک دانه، فقط یک دانه فاسد (اطلاعات غلط، داده سازی، پلاجیاریسم) را وارد مقاله کنید، تمام زمین شما را فاسد خواهد کرد و تمام دانه هایی که از آن دانه اصلی و فاسد وارد زمین های حاصلخیز دیگر (مقالات دیگر) می شوند نیز فاسد خواهند بود و بدون اینکه فرد محقق بداند مقاله آن توسط اطلاعات غلط محقق دیگر فاسد شده است. مقالات چاپ شده پس از چاپ نیز مورد بررسی قرار می گیرند و داده ها و مطالب آن ها ارزیابی و مورد نقد قرار خواهند گرفت. سایت Pubpeer یک وب سایت است که سال 2013 ایجاد شده و اجازه یک بحث دو طرفه را بر روی یک مقاله عملی منتشر شده می دهد و محیطی را برای افراد و محققان ایجاد می کند که در آن هر کسی می تواند با اکانت ناشناس و یا با هویت واقعی خود بر روی هر مقاله ای که DOI دارد، نظر دهد و به توضیح و نقد مقالات و خطاهای موجود در مقالات بپردازد و ایرادات علمی یک مقاله را برای همگان و بدون سانسور بیان کند. این در حالی است که این کامنت ها و نقد ها برای انتشار عمومی نیازی به دریافت مجوز از سوی مجلات ندارد. 2 بنابراین، علاوه بر اینکه اخلاق حکم می کند مقاله بر پایه اطلاعات صحیح پایه گذاری شود و همچنان کیفیت و اخلاق در شکل گیری مقالات مدنظر قرار گیرد، محققان ایرانی توجه داشته باشند که مقالات آن ها پس از چاپ نیز مورد بررسی قرار می گیرد و اگر اطلاعات آن ها درست و مناسب تشخیص داده نشود می تواند عواقب جبران ناپذیری برای آن ها همچون باز پس گیری مقالات (retract) و طرد توسط مجامع علمی و حتی اخراج را به دنبال داشته باشد و این زنگ خطری جدی برای محققین است که نباید نادیده گرفته شود.