زمینه و هدف: خودکشی با مفهوم پایان دادن به زندگی بشر یکی از بالاترین علتهای مرگ در جهان محسوب می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین همبستگی میزان خودکشی با شاخص های آدم کشی، صلح، امید به زندگی، توسعه انسانی و نابرابری جنسیتی و مقایسه این شاخصها در سال 2016 و 2019 در کشورهای مختلف جهان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه اکولوژیک، اطلاعات متغیرهای مطالعه از گزارشها و وب سایتهای معتبر جهانی برای 144 کشور جهان استخراج شد. همبستگی میان متغیرهای مطالعه با آزمون Spearman بررسی شد. سپس از رگرسیون خطی برای بررسی ارتباط هر شاخص با میزان خودکشی استفاده شد. همچنین، میانگین و میانه متغیرها در سال 2016 و 2019 با استفاده آزمون t زوجی و آزمون Wilcoxon مقایسه شد. یافتهها: در کشورهای مورد مطالعه، میانه میزان خودکشی در سال 2019 (15/7) نسبت به سال 2016 (25/7) در هر 100, 000 نفر کاهش داشت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که ارتباط خودکشی با نابرابری جنسیتی مستقیم بود (406/0=r، 001/0P<). همچنین، همبستگی میزان خودکشی با شاخص آدم کشی (260/0-=r، 05/0>P) و صلح (371/0-=r، 001/0P<) در این مطالعه معکوس بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای مستقل نابرابری جنسیتی، آدم کشی، صلح و امید به زندگی احتمالاً میتوانند پیشبینی کننده تغییرات شاخص خودکشی در کشورهای مورد مطالعه باشند. نتیجهگیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، خودکشی با شاخصهای نابرابری جنسیتی، آدمکشی، صلح و امید به زندگی ارتباط دارد. به نظر میرسد کاهش نابرابریهای اجتماعی میتواند به پیشگیری از خودکشی در سطح جهان بیانجامد.