نشریه فصل مشترک ها، لایه های نازک و سیستم های با بعد کم
سال:1401 | دوره: | شماره: |تعداد مقالات:6

در این تحقیق، مقاومت نمونه های پلی کریستالی BSCCO (Bi-2223) (x=0.0، 0.002، 0.0075 و 0.01) سنتز شده به روش سل-ژل تحت میدان مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، خواص ساختاری و مورفولوژیکی ابررساناهای سرامیکی با استفاده از اندازه گیری های پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی انتشار میدانی (FESEM) مورد بررسی قرار گرفته است. مشخص شد که فاز ساختاری Bi-2223 بیش از سایر فازها در نمونه های سنتز شده برای x≤0.0075 تشکیل شده است. بر اساس اندازه گیری های مقاومت، مشخص می شود که TC با افزایش دوپینگ Zr کاهش می یابد و دومین انتقال ابررسانا برای x≥0.0075 دیده می شود. مدل خزش شار فعال شده حرارتی (TAFC) در ابررساناهای سرامیکی سنتز شده بررسی شده است. علاوه بر این، رفتار مقاومت مغناطیسی همه نمونه ها برای تعیین وابستگی انرژی پینینگ با میدان های مغناطیسی اعمال شده و دوپینگ Zr مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. دریافتیم که انرژی پینینگ با افزایش دوپینگ Zr بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. بنابراین خزش گردشاره ها و عبور از سد انرژی با سهولت بیشتری رخ می دهد و بنابراین انرژی پینینگ با افزایش دوپینگ Zr کاهش می یابد. علاوه بر این، توافق خوبی بین مدل TAFC اصلاح شده و داده های تجربی برای ترکیبات سنتز شده به دست آمده است.

لایه نازک مجسمه سازی شده آلومینیم زیگ زاگ از دو ستون یکسان تشکیل شده است، نانوستون های اول (زیگ) در زاویه χ و نانوستون های دوم (زاگ) در زاویه (π-χ) جهت گیری شده اند. خواص نوری این نانوساختارها با استفاده از روش ماتریس انتقال برای نورهای تابشی پلاریزه خطی s و p در محدوده طول موج 300-1000 نانومتر به دست آمد. طیف بازتاب و انتقال نانوساختارهای زیگزاگ با تعداد بازوها و طول های مختلف در زوایای تابش مختلف به دست آمد. قله های براگ برای نانوساختارهای زیگ زاگ بیش تراز 4 بازو برای نور پلاریزه در زوایای بیشتر از 30  ظاهر می شوند. برای نانوساختارهای زیگزاگ 4، 8 و 16 بازو به ترتیب یک، دو و سه قله براگ مشاهده شد. با این حال، برای نور پلاریزه p هیچ قله براگی در هیچ یک از زوایای تابش مشاهده نشد. همچنین برای ساختار زیگزاگ 8 بازو برای نور پلاریزه s در زوایای تابش 60، تعداد قله های براگ با افزایش طول بازو افزایش می یابد. علاوه بر این، قله های ایجاد شده در طول موج های کمتر از 550 نانومتر جابه جایی قرمز و قله های به وجود آمده در طول موج های بیشتر از 550 نانومترجابه جایی آبی را نشان دادند.

یک موجبر پلاسمونیک هیبریدی مبتنی بر گرافن (GHPW) با ساختار هندسی منحصر به فرد برای هدایت و مدولاسیون پلاریتون پلاسمون سطحی (SPP) در محدوده فرکانس 30-10 THz طراحی شده است. این موجبر از یک لایه گرافن در وسط، یک لایه دریچه ای پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) و دو لایه جداکننده دی الکتریک داخلی و دو زیرلایه ژرمانیوم نیمه استوانه ای تشکیل شده است که به طور متقارن در هر دو لبه گرافن تعبیه شده اند. برای انتشار مدهای SPP در ناحیه فرکانسی 10-30 تراهرتز، ناحیه مدی کوچک( 4-10~) و طول انتشار بلند (10.67-28.92 میکرومتر) در انرژی فرمی 1.0 الکترون ولت، بدست آمده است. با کنترل انرژی فرمی گرافن، مشخص شد که به ازای گستره فرکانسی 30-10 تراهرتز، این ساختار دارای عمق مدولاسیون بالاتر از 20 درصد است و در فرکانس بیشتر از 28.75 تراهرتز به بیشینه مقدار خود می رسد. موجبر پیشنهاد شده، نوید بخش بهره مندی از انتشار پهن باند با راندمان مدولاسیونی بالا، و ایجاد نسل متفاوتی از موجبرهای MIR، مدولاتورها، و دستگاه های فوتونیکی و نوری را می دهد.

در مقاله حاضر، دینامیک درهم تنیدگی یک سیستم دو اسپین را با اندرکنش هایزنبرگ و اندرکنش ژیالوشینسکی-موریا (DM) را مورد بررسی قرار داده ایم.. فرض می کنیم که هر دو ضرایب J و D سیستم وابسته به زمان هستند. دو سناریو مختلف را در نظر می گیریم: در مورد اول، هر دو ضریب هایزنبرگ و DM تابع سینوسی هستند. یافته ها نشان می دهد که اگر وابستگی زمانی هر دو برهمکنش یکسان باشد، درهم تنیدگی کوانتومی سیستم استحکام بیشتری را نشان می دهد و نوسانات زمانی آن به طور قابل توجهی در طول زمان کاهش می یابد. در حالت دوم، ضریب هایزنبرگ و برهمکنش DM دارای اختلاف فاز در نظر میگیریم یافته ها حاکی از آن است که این نوع وابستگی به زمان باعث نوسانات شدید درهم تنیدگی می شود، به طوری که گاهی اوقات همبستگی به صفر می رسد. بنابراین، برای دستیابی به درهم تنیدگی پایدارتر در طول زمان، بهتر است وابستگی زمانی اندرکنش هایزنبرگ و اندرکنش DM یکسان باشد.

تأثیر شتاب ناظر را بر روی اطلاعات فیشر کوانتومی و درهم تنیدگی با استفاده از یک حالت هیبریدی مطالعه می کنیم. حالت هیبرید درهم تنیده دو بخشی از حالت های متغیر گسسته (خلاء و تک فوتون) و پیوسته (همدوس) تشکیل شده است. وقتی یکی از ناظران (مثلا راب) نسبت به شریک دیگر یعنی آلیس به طور یکنواخت شتاب می گیرد، متوجه می شویم که اطلاعات فیشر کوانتومی ساختار پایدارتری نسبت به درهم تنیدگی دارد. نتایج نشان می دهد که اطلاعات فیشر کوانتومی با افزایش شتاب کاهش می یابد اما در حد شتاب بی نهایت که در تضاد با درهم تنیدگی است، محدود می ماند. علاوه بر این، اثر شتاب بر روی مقدار چلاندگی دو حالته بررسی شده است.

تکامل زمانی پرتو ایکس سخت با استفاده از شبکه عصبی هیبریدی NARX-GA در ناحیه پایدار توکامک پلاسما شبیه سازی شد. ولتاژ حلقه و اشعه ایکس سخت اندازه گیری شده توسط ابزار تشخیصی توکامک به عنوان ورودی شبکه انتخاب شدند. شبکه NARX با استفاده از الگوریتم ژنتیک (GA) آموزش داده شد و به طور دقیق تکامل زمانی پرتو ایکس سخت را تا 500 میکرو ثانیه شبیه سازی کرد (MSE = 4.13×10-5). افزایش زمان محصور سازی هدف ویژه ای در استفاده از توکامک برای تولید انرژی از طریق همجوشی می باشد. کاربرد بلادرنگ این روش ما را به این هدف نزدیکتر می کند. پیش بینی سخت اشعه ایکس می تواند از کاهش انرژی پلاسما جلوگیری کند. همچنین می تواند آسیب شدید ناشی از برخورد الکترون های گریزان (RE) با دیواره توکامک را کاهش دهد. پیش بینی تکامل زمانی پرتو ایکس سخت برای کاهش اثرات بالقوه خطرناک الکترون های گریزان امری حیاتی است.