مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)
سال:1403 | دوره:34 | شماره:231 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: مت آمفتامین یک محرک سیستم عصبی مرکزی است که در حال حاضر سوء مصرف آن به طور فزاینده ای رو به افزایش است. استفاده طولانی مدت از این روان گردان با اختلالات شناختی عدیده ای منجمله آسیب در عملکرد یادگیری و حافظه همراه است. کیس پپتین-13 (Kisspeptin-13) یکی از نوروپپتیدهای درون زا است که پیش تر نقش محافظت عصبی آن بر عملکردهای شناختی به ویژه حافظه در مطالعات متعدد بررسی شده بود. این مطالعه با هدف بررسی نقش کیس پپتین-13 بر کاهش آسیب حافظه اجتماعی ناشی از مصرف مت آمفتامین، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی، برروی تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ، نژاد ویستار با وزن تقریبی 270-200 گرم انجام گرفت. این مطالعه با کد اخلاق (IR. MAZUMS. . REC. 1398. 6037) در مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. در این مطالعه حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه، گروه کنترل، گروه مت آمفتامین، گروه کیس پپتین-13+ مت آمفتامین و گروه کیس پپتین-13 تقسیم می شدند. ابتدا پیش درمانی با کیس پپتین-13 به مدت سه روز به صورت داخل بطنی با دوز 5/1 میکروگرم بر میکرولیتر در گروه های مربوطه انجام شد. سپس برای ایجاد مدل اعتیاد، تزریق دوز افزایشی مت آمفتامین صورت پذیرفت، به این ترتیب که حیوانات ابتدا در روز اول دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم را دو بار با فاصله 4 ساعت دریافت کردند و در روز دوم دوز 2 میلی گرم بر کیلوگرم را به طریق ذکر شده دریافت کردند. این دوز به طور افزاینده در روزهای دیگر به مدت یک هفته ادامه پیدا کرد به طوری که در روز سوم دوز 3 و در روز چهارم دوز 4 و در روز ینجم، ششم و هفتم به ترتیب دوز 5، 6 و 7 میلی گرم برکیلوگرم را دریافت کردند. پس از پایان تزریقات، از تست رفتاری تعامل اجتماعی برای بررسی حافظه اجتماعی و تعامل اجتماعی استفاده شد. این تست در دستگاه سه اتاقه به مدت ده دقیقه در فضای مستطیل شکلی که به سه قسمت تقسیم شده بود، انجام گرفت. در اتاقک های جانبی دو محفظه سیمی وجود داشت که موش غریبه و آشنا در آن قرار داشت. در روز آزمون مدت زمان گذرانده شده در هر اتاقک مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته های این مطالعه در دو مرحله بررسی ا ثر کیس پپتین-13 بر تعامل اجتماعی و حافظه اجتماعی به ترتیب زیر بود. اثر کیس پپتین-13 بر تعامل اجتماعی نشان داد که مدت زمان کاوش در اتاقکی که در آن موش غریبه اول قرار گرفته است در همه گروه های آزمایشی بیش تر از مدت زمان جستجو در اتاقک خالی است. این نتایج بیانگر این است که جامعه پذیری در این حیوانات تحت تاثیر تجویز مت آمفتامین و همین طور کیس پپتین-13 قرار نگرفته است و تمام حیوانات در گروه های دریافت کننده دارو همانند گروه کنترل پاسخ داده اند. نتایج آنالیز آماری در خصوص اثر کیس پپتین-13 بر حافظه اجتماعی نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در مدت زمان صرف شده برای موش غریبه اول و موش غریبه دوم وجود دارد و حیوانات گروه دریافت کننده مت آمفتامین مدت زمان بیش تری را صرف تعامل اجتماعی با موش غریبه قدیمی کردند که بیانگر آسیب به حافظه اجتماعی است و تجویز کیس پپتین-13 در حیوانات دریافت کننده مت آمفتامین نیز نتوانست حافظه اجتماعی را بهبود بخشد. در گروه دریافت کننده کیس پپتین-13 نیز حافظه اجتماعی تفاوت چندانی با گروه کنترل نداشت که نشان دهنده این مطلب بود که تجویز کیس پپتین-13 به تنهایی منجر به آسیب حافظه اجتماعی نمی شود. استنتاج: این مطالعه نشان داد که مت آمفتامین می تواند بدون این که تغییری در تعامل اجتماعی ایجاد کند منجر به آسیب جدی به حافظه اجتماعی شود و پیش درمانی با کیس پپتین-13 نیز نتوانست آسیب حافظه اجتماعی ناشی از تجویز مت آمفتامین را جبران کند.

سابقه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون قاعدگی (MB-MSCs)، اخیرا معرفی شده و بیان کننده مارکرهای CD44، CD90 و CD105 هستند. این سلول ها به علت جمع آوری آسان و بدون هیچ گونه مداخله جراحی تهاجمی و نداشتن هیچ گونه مسئله اخلاقی منبع خوبی از سلول های بنیادی برای تحقیقات و استفاده در پزشکی بازساختی هستند. کشت سلولی یکی از مهم ترین تکنیک ها در زیست شناسی سلولی مولکولی است و محیط کشت مهم ترین جزء است. سرم یکی از اجزای مهم محیط کشت و یک محلول محافظت کننده است. یکی از رایج ترین سرم های مورد استفاده در کشت سلول، سرم جنین گاوی(FBS) است. این سرم مخلوطی نامشخص است و می تواند حاوی فاکتورهای نامطلوبی مانند اندوتوکسین، مایکوپلاسما، آلاینده های ویروسی یا پروتئین های پریون باشد. بنابراین، نیاز به جایگزینی انسانی برای FBS وجود دارد که بتوان از آن برای کاربردهای بالینی استفاده کرد. در این مطالعه، یک پروتکل انسانی با استفاده از سرم اتولوگ (AS) به جای FBS برای بررسی رشد MB-MSCs و اگزوزوم های آزاد شده از این سلول ها آزمایش می شود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، در روز دوم قاعدگی، نمونه خون قاعدگی از اهداکننده جمع آوری شد. نمونه سرم اتولوگ نیز برای تهیه محیط کشت جمع آوری شد. ابتدا، سلول های بنیادی مزانشیمی از خون قاعدگی استخراج و سپس در محیطی غنی شده با سرم اتولوگ در غلظت های مختلف 10، 15 و 20 درصد کشت داده شدند. بررسی بر روی سلول های حاصل شده در پاساژ سوم صورت گرفت. سلول های کشت داده شده در سرم اتولوگ از لحاظ رشد و بیان مارکرهای سطحی مزانشیمی (CD73 و CD105) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای بررسی رشد از میکروسکوپ اینورت و از فلوسایتومتری برای بررسی بیان مارکرهای مزانشیمی استفاده شد. هم چنین در گام بعدی محیط کشت سلول های کشت داده شده در سرم اتولوگ برای جداسازی اگزوزوم جمع آوری شد. جداسازی اگزوزوم از یک روش ترکیبی سه مرحله ای رسوب دهی، سایز اکسکلوژن کروماتوگرافی با رزین سفارز CL-2B و تغلیظ صورت گرفت. در نهایت اگزوزوم های خالص سازی شده از نظر مورفولوژی، اندازه و بیان مارکرهای CD9، CD63 و CD81 بررسی شدند. به ترتیب از آنالیز میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، تفرق نور دینامیکی (DLS) و فلوسایتومتری استفاده شد. یافته ها: با توجه به مشاهدات در هر سه غلظت سرم اتولوگ، گسترش سلولی مشاهده شد که مطلوب ترین نتایج در غلظت 15 درصد مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج فلوسایتومتری حاکی از بیان مارکرهای مزانشیمی CD73 و CD105 در سلول های کشت شده با 15 درصد سرم اتولوگ بودند. هم چنین در بررسی های انجام شده به وسیله DLS، TEM و فلوسایتومتری اگزوزوم های جداسازی شده از محیط کشت سلول های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده با سرم اتولوگ اندازه 30-150 نانومتری داشتند، مورفولوژی آنان فنجانی شکل بود و بیان مارکرهای اگزوزومی (CD9، CD63 و CD81 ) نیز در آن ها تایید شد. استنتاج: در نتیجه، با افزایش استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی در پزشکی بازساختی، اطمینان از ایمنی فرآیند و مواد مورد استفاده در این حیطه بسیار حائز اهمیت می باشد. بنابراین می توان گفت، سرم اتولوگ می تواند گزینه مناسبی برای کشت سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون قاعدگی باشد.

سابقه و هدف: نقش رادیکال های آزاد در ایجاد بسیاری از بیماری ها به خوبی اثبات شده است. این ذرات توانایی تخریب بیومولکول ها را دارند. آنتی اکسیدان ها می توانند مانع از این اثرات زیان آور شوند. نظر به این که گیاهان منبع آنتی اکسیدان های طبیعی می باشد تحقیقات در این زمینه رو به افزایش است. هیپوکسی به معنای کاهش اکسیژن موجود در بافت های بدن بوده که می تواند به اختلال در عملکرد بدن منجر شود. هیپوکسی موجب افزایش قابل ملاحظه ذرات فعال اکسیژن می گردد، پس آنتی اکسیدان ها به عنوان آنتی هیپوکسی مطرح می باشند. بادرنجبویه (Melissa officinalis L. ) گیاه دارویی شناخته شده از خانواده Lamiaceae بوده که برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله قلبی عروقی و در مشکلات تنفسی و همچنین به عنوان تقویت کننده حافظه مورد استفاده می گیرد. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر روش استخراج بر محتوای تام فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی اکسیدانی این گیاه طراحی شده است. فعالیت آنتی هیپوکسی تمامی عصاره ها در سه مدل در موش بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، اندام هوایی خشک شده بادرنجبویه به سه روش ماسیراسیون، با کمک سوکسله و با کمک امواج التراسونیک با حلال متانول عصاره گیری شدند. فعالیت آنتی اکسیدانی تمامی عصاره ها با روش بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH و تست احیاکنندگی ارزیابی شد. محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی تعیین گردید. اثر محافظتی عصاره ها در دوزهای اولیه mg/kg 250-5/62 در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل خفگی، خونی و جریان خونی مورد ارزیابی قرارگرفت. زمان زنده ماندن موش ها به دقیقه اندازه گیری شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. درتست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (50 میلی گرم برکیلوگرم، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول (20 و 30 میلی گرم برکیلوگرم، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفتند. در تمامی تست ها، نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد. آنالیز واریانس یک سویه و متعاقب آن نیومن کولز با کمک نرم افزار گراف پد پریزم 8 به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد. یافته ها: برای استخراج ترکیبات پلی فنلی، روش خیساندن و عصاره گیری به روش التراسونیک(0/0001P<) و در تست بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH عصاره های حاصل از روش سوکسله و خیساندن موثر از روش دیگر بودند. در تست قدرت احیا کنندگی، تمامی عصاره فعالیت بالایی از خود نشان دادند(0/05P>). در مدل خونی، هیچ یک از عصاره ها اثری از خود نشان ندادند. حتی عصاره حاصل از روش سوکسله در دوز mg/kg250، علی رغم این که زمان مرگ را حدود یک دقیقه افزایش داد، نتوانست تغییر معنی داری ایجاد کند(0/05P>). در مدل گردش خونی، هیچ یک از عصاره ها در پایین ترین دوز تست شده یعنی mg/kg 62/5 اثری از خود نشان نداند اما تمامی عصاره ها در دوزهای بالاتر اثر بسیار قوی از خود نشان دادند. تمامی عصاره ها در دوز mg/kg 250 اثری به مراتب قوی تر از پروپرانولول mg/kg 30 از خود نشان دادند. در مدل خفگی، تمامی عصاره ها اثرات بسیار خوبی از خود نشان دادند به گونه ای که بارها مجبور به کاهش دوز شدیم. عصاره حاصل از روش خیساندن در دوز mg/kg 1/95 و عصاره های حاصل از روش سوکسله و روش التراسونیک در دوز mg/kg 7/81اثری مشابه فنی توئین از خود نشان داد(0/05P>). استنتاج: باتوجه به نتایج این مطالعه مشخص شدکه روش استخراج تأثیر زیادی بر فعالیت آنتی اکسیدانی ومحتوای تام فنلی و فلاونوئیدی دارد. روش استخراج با کمک التراسونیک و روش خیساندن به ترتیب مناسب ترین روش ها برای استخراج ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی از این گیاه بود. تمامی عصاره ها اثرات آنتی اکسیدانی بالایی نشان دادند. عصاره ها اثر بسیار خوبی در تست خفگی از خود نشان دادند واژه های کلیدی: بادرنجبویه، روش استخراج، آنتی اکسیدان، آنتی هیپوکسی، هیپوکسی خفگی، هیپوکسی گردش خونی، هیپوکسی خونی

سابقه و هدف: درد بعد از عمل یکی از مهم ترین عوارض جراحی های آنورکتال است. مدیریت این دردها باعث بهبود وضعیت و رضایت بیش تر بیماران می شود. استفاده از داروهای موضعی یک روش پیشنهادی است و فنی توئین برای این روش انتخابی است. از این رو این مطالعه با هدف مقایسه بین اثرات پماد موضعی فنی توئین 1 درصد و دارونما موضعی بر بهبود زخم و درد پس از عمل در بیماران مبتلا به فیستول پری آنال پس از فیستولوتومی انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده دوسوکور می باشد که مطابق کدهای 31 گانه اخلاق پژوهشی ایران انجام شد. در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 44 بیمار مبتلا به فیستول مقعدی تحت فیستولوتومی در بیمارستان امام خمینی شهر ساری بعد از اخذ رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی انتخاب شدند تا پماد موضعی فنی توئین 1 درصد یا دارونما موضعی را دو بار در روز دریافت کنند. کرم فنی توئین 1 درصد از شرکت داروپخش ایران و دارونما از پماد وازلین تهیه شد. معیارهای ورود و خروج بررسی شد. داروها در قوطی های دارویی کدر کدگذاری شدند و با استفاده از روش تصادفی سازی محدود به گروه های مطالعه اختصاص داده شدند. پس از آن، تا 8 هفته پس از عمل، درد، بهبودی، درد ناشی از اجابت مزاج، خارش و عوارض در گروه ها تعیین و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS (نسخه 13) انجام شد. از آزمون های Chi-Square، Independent-Sample-Ttest و Repeed-Measure ANOVA برای مقایسه بین دو گروه استفاده شد. یافته ها: 44 بیمار مطالعه را تکمیل کردند وآنالیز انجام شد. میانگین سنی درگروه مداخله 11/8±43/0 سال و درگروه کنترل 6/9±42/1 سال بود (05/0P). هم چنین درد بعد از اجابت مزاج از ویزیت اول تا پنجم در گروه فنی توئین به طور معنی داری کم تر از گروه دارونما بود(0/001>P). درصد بهبودی از ویزیت اول تا پنجم در گروه فنی توئین در مقایسه با گروه دارونما به طور معنی داری بیش تر بود(0/001>P). تفاوت آماری معنی داری بین شدت خارش در بین گروه ها وجود نداشت(0/05>P). ترشح زخم در گروه فنی توئین و گروه کنترل به ترتیب 63/6 درصد و 68/2 درصد مشاهده شد(0/05

سابقه و هدف: زخم معده یکی ازشایع ترین بیماری های دستگاه گوارش است. در میان عوامل ایجادکننده زخم معده، مصرف زیاد الکل بزرگ ترین عامل آسیب مخاط معده است؛ از این رو مدل تجربی زخم معده ناشی از اتانول اغلب برای غربالگری ترکیبات ضد زخم استفاده می شود. داروهای شیمیایی متعددی برای درمان زخم معده در دسترس هستند که ضمن اثر بخشی دارای عوارض جانبی نیز هستند. بنابراین، تلاش برای یافتن داروهای جدید با اثربخشی بیش تر و عوارض جانبی کم تر همواره در حال انجام است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر محافظت معده ای ژل رویال بر زخم معده ناشی از اتانول در موش صحرایی، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش صحرایی نژاد Sprague-Dawley به 6 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه های 1 و 2 به عنوان کنترل نرمال (بدون درمان) و کنترل اتانول در نظر گرفته شدند. حیوانات در گروه سوم 10 میلی گرم/ کیلوگرم امپرازول و در گروه های 4، 5 و 6 به ترتیب و 1، 5/2 و 5 میلی گرم/کیلوگرم ژل رویال را به صورت پیش درمان به مدت 3 روز دریافت کردند. در روز سوم، یک ساعت پس از تجویز داورها، تمام حیوانات به غیر از گروه کنترل نرمال، 5/1 میلی لیتر اتانول دریافت کردند و پس از گذشت یک ساعت به روش آسان کشی معدوم شدند. معده حیوانات به منظور ارزیابی های بافتی و اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی جدا گردید. یافته ها: در بررسی ماکروسکوپیک قسمت غده ای معده، بیش ترین میزان پرخونی و خونریزی شامل باندهای طولی هموراژیک و ضایعات پتشی در گروه کنترل اتانول مشاهده شد. در گروه های درمان شده با امپرازول و دوزهای مختلف ژل رویال، شدت و وسعت ضایعات به صورت قابل توجه ای کم تر بود. در بررسی میکروسکوپیک، بیش ترین آسیب در بافت غده ای معده موش ها در گروه کنترل اتانول مشاهده شد که شامل زخم های وسیع مخاطی، خونریزی شدید در مخاط، نکروز قطعه ای اپیتلیوم مخاط معده، بهم خوردن نظم غدد معده، از بین رفتن سلول های اصلی و مرزنشین، ادم شدید زیر مخاط همراه با نفوذ فیبرین در برخی از مقاطع و نفوذ سلول های التهابی در زیر مخاط بود. هر چند شکل ضایعات در معده موش های دریافت کننده امپرازول و دوزهای مختلف ژل رویال مشابه گروه کنترل اتانول بود، اما شدت و وسعت ضایعات کم تر بود. در بررسی سطح فعالیت های اکسیدانی/آنتی اکسیدانی، افزایش معنی داری در میزان فعالت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و از طرفی کاهش معنی داری در میزان فعالیت آنزیم میلوپراکسیداز و مالون دی آلدئید در گروه های پیش درمان با امپرازول و دوزهای مختلف ژل رویال در مقایسه با گروه کنترل اتانول مشاهده شد. در مقایسه با گروه های تحت درمان، بهترین اثرات درمانی و محافظتی مربوط به دوز بالای ژل رویال بود. استنتاج: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، ژل رویال علاوه بر بهبود بخشیدن اینکس زخم به صورت ماکروسکوپی، ضایعات هیستوپاتولوژیک ناشی از اثر اتانول بر مخاط معده را کاهش داد و باعث افزایش قابل ملاحظه ایی در فعالیت آنزیم های GPx و SOD و هم چنین میزان TAC و کاهش غلظت MPO و MDA شد. اثرات محافظتی ژل رویال می تواند به فعالیت های آنتی اکسیدانتی و محافظت سلولی این ماده مرتبط باشد.

سابقه و هدف: تمرینات اینتروال شدید (HIIT) بر بیان ژن های تغییر یافته به واسطه چاقی و کبد چرب غیرالکلی تأثیر می گذارند. پریلیپین ها (PLINs) خانواده ای متشکل از پنج پروتئین هستند که بر سطح قطرات چربی در بافت های مختلف از جمله بافت چربی احشایی بیان می شوند و متابولیسم لیپید را تنظیم می کنند. پژوهش حاضر اثر یک برنامه هشت هفته ای HIIT بر بیان ژن های پریلیپین 3 و 5 در بافت چربی احشایی موش های نر چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی را مورد مطالعه قرار می دهد. مواد و روش ها: آزمودنی ها در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار تشکیل داده است. حیوانات به صورت تصادفی و مساوی به سه گروه با نام های کنترل، کبد چرب، و HIIT با کبد چرب تقسیم شدند. برای القای چاقی و کبد چرب از رژیم غذایی پرچرب استفاده شد. موش های صحرایی گروه کبدچرب به مدت 10هفته تحت رژیم غذایی در دسترس پرچرب قرارگرفتند. پس از اتمام 10هفته مصرف رژیم غذایی پرچرب برای اطمینان از القاء مداخله از شاخص لی (Lee's index = body weight [g]/body length [cm] ×100) استفاده شد. برنامه HIIT به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه با استفاده از تردمیل مخصوص جوندگان و شیب صفر اجرا گردید. شدت تمرین با محاسبه حداکثر اکسیژن مصرفی تخمینی تعیین شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از ده ساعت ناشتایی موش ها با ترکیب مناسب زایلزین و کتامین بیهوش شدند. نمونه بافت چربی احشایی در میکروتپوب های مخصوص با استفاده از نیتروژن مایع منجمد گردید و برای اندازه گیری بیان ژن به آزمایشگاه ارسال شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05 P< جهت بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده گردید. یافته ها: آنالیز داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که بین گروه های مطالعه حاضر در مورد بیان ژن های ( PLIN3 (F2, 21 = 471/30، P= 0/001 و ( PLIN5 (F2, 21 = 185/60، P= 0/001، بافت چربی احشایی تفاوت معنی داری وجود دارد. استفاده از آزمون تعقیبی توکی بیانگر افزایش بیان ژن های(0/001 PLIN3 (P= و (0/001 PLIN5 (P= بافت چربی احشایی در گروه کبد چرب نسبت به گروه کنترل بود. کاهش معنی دار بیان ژن های مذکور در گروه HIIT با کبدچرب نسبت به گروه های کنترل و کبد چرب مشاهده شد (0/001=P). استنتاج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بیان ژن های PLIN3 و PLIN5 بافت چربی احشایی به واسطه القای کبد چرب افزایش پیدا کرد و برنامه HIIT باعث تعدیل این افزایش شد. کاهش بیان ژن های مذکور نسبت به گروه سالم اشاره به اثر مفید فعالیت بدنی در شرایط سلامت دارد و در مطالعه حاضر می تواند بیانگر این باشد که برنامه HIIT اثرات مفید بیش تری علاوه بر جبران خسارت بیماری داشته است. کاهش بیان ژن های PLIN3 و PLIN5 بافت چربی احشایی به عنوان مکانیسم هایی از اثرگذاری HIIT به عنوان راهی برای مقابله با اثرات مضر چاقی و کبد چرب مطرح هستند.

سابقه و هدف: کووید-19 یک بیماری ویروسی دستگاه تنفس است. با توجه به این که میزان ماندگاری آنتی بادی بر علیه کووید-19 در گزارشات متفاوت بوده است و از آن جایی که تفاوت های قومی و نژادی در این بیماری تاثیر گذار بوده است این مطالعه با هدف تعیین بررسی وضعیت آنتی بادی ها و ماندگاری در بیماران مبتلا به کووید-19، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه طولی، در سال 1399 بر روی بیماران مراجعه کننده به کلینیک تب در شهرستان میاندورود انجام شد. تشخیص بیماری بر اساس شرح و تست Real time PCR یا سی تی اسکن ریه بود 87 بیمار براساس معیارهای تشخیصی وارد مطالعه شدند و معیار خروج شامل موارد عدم مراجعه در پیگیری بود. سطح آنتی بادی IgM و IgG توسط روش الیزا و کیت پیشتاز طب در ابتدای تشخیص اندازه گیری گردید و برای بررسی ماندگاری مجددا 6 ماه بعد سطح IgG همان بیماران مجدد چک گردید که براساس دستورالعمل کیت مقادیر بالاتر از 1/1 مثبت در نظر گرفته شد. اطلاعات شامل اطلاعات زمینه ایی، درگیری ریه در CT اسکن و نتایج الیزا پس از ورود به کامپیوتر با نرم افزار آماری 21 SPSS و آزمون های T-test و Fisher's exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 0/05P< در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 17±7/47 سال بود. از افراد مورد بررسی 55 نفر (63 درصد) زن، 20 نفر (23 درصد) افزایش فشارخون و 18 نفر (20/7 درصد) دیابت داشتند. 84 نفر از بیماران تست Real time PCR آن ها مثبت بود 43 نفر (49/4 درصد) درگیری CT داشتند. IgM اولیه در 20 نفر (23 درصد)، IgG اولیه در 58 نفر (66/7 درصد) مثبت بود که بعد از شش ماه IgG در 36 مورد (41/4 درصد) مثبت بود. پایداری آنتی بادی در 67/4 درصد مردان و 56/4 درصد زنان دیده شد(0/41=P). ابتلا به فشارخون (0/329=P) و دیابت (0/21=P) و نیز درگیری ریه در سی تی اسکن (0/586=P) ارتباط معنی داری با پایداری آنتی بادی نداشت. میانگین سنی افراد با پایداری آنتی بادی (16/2±50 سال) و افرادی که آنتی بادی در آن ها منفی شده بود (14/1±42 سال)، اختلاف معنی داری (0/077=P) نداشت. استنتاج: یافته ها نشان داد آنتی بادی علیه بیماری در یک سوم بیماران تولید نشده بود و بعد از گذشت 6 ماه میزان IgG در بخش قابل ملاحظه ای از بیماران کاهش یافته بود. هم چنین نتایج نشان داد پایداری آنتی بادی ارتباط معنی داری با سن، جنس، درگیری ریه در سی تی اسکن و بیماری زمینه ایی از قبیل فشارخون و دیابت نداشت.

سابقه و هدف: دیابت نوع 2 یک مشکل بهداشتی و یکی از فوریت های بهداشتی است که سریع ترین رشد را در سرتاسر جهان دارد. مراقبت از دیابت جزو اولویت های همه سیستم های بهداشت عمومی است. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت کنترل دیابت در مراکز پزشک خانواده شهری شهرستان ساری را در سال 1399-1398 انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات توصیفی و مقطعی بوده است. حجم نمونه لازم برابر 275 بیمار به دست آمد که با احتساب ریزش در نهایت به صورت تصادفی (جمعا 300 بیمار) انتخاب شدند. 20 خوشه (مرکز) که هر کدام شامل 15 بیمار دیابتی بود تحت کنترل قرار گرفت. جامعه آماری پرونده کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز خدمات بهداشتی و درمانی شهرستان ساری بود. شایان ذکر است از پرونده بیماران متغیرهای سن، جنسیت، میزان FBS، 2hpp، HbA1c، فشارخون، تری گلیسرید، کلسترول، HDL، LDL، و شاخص توده بدنی و هم چنین معاینه چشم و قطع عضو ثبت شد. تمام اطلاعات دارای مهر پزشک خانواده تاییدکننده و ثبت توسط ایشان بود. در این مطالعه پس از جمع آوری داده ها، میزان مطابقت آن ها با دستورالعمل های ADA تطبیق داده شد. بر طبق گایدلاین انجمن دیابت آمریکا (ADA)، هدف از درمان این بیماری رسیدن به FBS: 90-130، HbA1c زیر 7 درصد، 180BS2hpp<، فشارخون زیر 130/80، BMI بین 18/5 تا 24/9، TG زیر 150، LDL زیر 100 و HDLبیش تر مساوی 50 می باشد. تمامی بررسی های آماری در نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام گرفت. از امار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار برای متغیرهای کمی و فراوانی و درصد برای متغیرهای کیفی پرداخته شد. یافته ها: بررسی 300 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 نشان می دهد که دامنه سنی بین 30 تا 86 سال با میانگین و انحراف معیار 10٫4±5/57 سال داشتند. هم چنین کم ترین نمایه توده بدنی بیماران 21و بیش ترین آن 53 با میانه29/4 و فاصله میان چارکی (32/8-27/20) بود. فشارخون سیستولی بیماران دارای میانه 120 و فاصله میان چارکی(130-110) و فشارخون دیاستولی دارای میانه 75 و فاصله میان چارکی (80-70) بود. پس از مطابقت با دستورالعمل ADA، فراوانی مطابقت قندخون ناشتا (38/4 درصد)، قندخون دو ساعت بعد از غذا (37/1 درصد)، به طور کلی 52 مورد (2/17 درصد) از بیماران کنترل قندخون مطابق با دستورالعمل انجمن دیابت آمریکا داشتند. تری گلیسیرید (39/7 درصد)، HDLدر (49 درصد) و LDL (55/6 درصد) با دستورالعمل ADA مطابقت داشتند. هم چنین 32 مورد (6/10 درصد) از بیماران کنترل چربی خون مطابق با دستورالعمل ADA داشتند. معاینه چشم(14/6 درصد) یک نوبت، (8/3 درصد) دو نوبت، (1/3 درصد) سه نوبت و (0/3 درصد) چهار نوبت انجام شده است. هم چنین در 65 مورد(21/6 درصد) از بیماران معاینه دقیق پا صورت گرفته است. علاوه بر این 4 مورد (1/3درصد) دارای قطع عضو ناشی از دیابت و 12 مورد (4 درصد) دچار میکروآلبومینوری بودند. استنتاج: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان می دهد که وضعیت کنترل دیابت در جمعیت مورد بررسی نسبت به سایر مطالعات در ایران وضعیت بهتری دارد، با این وجود فاصله زیاد آن با استانداردهای انجمن دیابت آمریکا لزوم برنامه ریزی و مداخلات بیش تر ضرورت آموزش صحیح و ارجاع به موقع به مراکز فوق تخصص، آموزش و مداخلات جهت کاهش وزن این بیماران وجود دارد. عواملی مانند سبک زندگی و شرایط اجتماعی– اقتصادی که موسسات و ارائه دهندگان خدمت هیچ کنترلی روی آن ندارند باید توسط سیاست گذاران اصلاح شود

سابقه و هدف: یکی از مشکلات پیچیده در دندانپزشکی، درمان نهفتگی دندان مولر سوم است. پیچیدگی در اتیولوژی نهفتگی مولر سوم به علت شرایط پاتولوژیک مختلف منجر به درهم ریختگی قوس دندانی و تحلیل ریشه دندان مجاور می گردد. این مطالعه با هدف، ارزیابی وضعیت رویشی دندان عقل نهفته فک تحتانی و تحلیل خارجی ریشه مولر دوم مجاور، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: درمطالعه مقطعی و اپیدمیولوژیک تحلیلی حاضر، تصاویرCBCT حدود 500 دندان مولر سوم فک تحتانی مورد بررسی قرار گرفت. دندان های مولر سومی که دارای نهفتگی مزیوانگولار یا افقی بودند وارد مطالعه شدند. کلیه تصاویر توسط دستگاه CBCT CS9300 (Carestream Dental LLC, Atlanta, Georgia) با پارامترهای اکسپوژر مشابه تهیه شده بودند. تصاویر توسط دانشجوی سال آخر دندانپزشکی، زیر نظر متخصص رادیولوژی دهان، فک و صورت در اتاق نیمه تاریک و مانیتور LG (LCD, 20inch, 1600×900pixel) در پلن های ساجیتال، آگزیال و کرونال ارزیابی شدند. تصاویر براساس موقعیت تحلیل خارجی ریشه به صورت 3/1 اپیکالی، میانی و سرویکال ریشه طبقه بندی شدند. شدت تحلیل خارجی ریشه در دندان مولر دوم نیز در سه دسته ی مختصر ( Slight)، مقدار بسیار کمی از ضخات عاج درگیر شود، متوسط ( Moderate)، نیمی از عاج درگیر شود و شدید (Severe)، حفره پالپ درگیر شود، طبقه بندی شد. هم چنین ارتباط آن با سن و جنسیت تعیین گردید و در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 22) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه حاضر در مجموع 500 دندان عقل در تصاویر CBCT مشاهده شد که 101 دندان عقل نهفته دارای موقعیت مزیوانگولار یا افقی بودند. در این ارزیابی، شیوع دندان عقل نهفته با موقعیت مزیوانگولار (68 مورد) و افقی(33 مورد) حدود 2/20 درصد بود و شیوع تحلیل خارجی در ریشه مولر دوم مندیبل مرتبط با دندان عقل نهفته حدود 10/9 درصد بود. شیوع تحلیل خارجی در زنان بیش تر از مردان بود(0/04=P). درتعیین موقعیت تحلیل خارجی و شدت آن در ریشه ی دندان مولر دوم مشخص شد که بیش ترین موقعیت تحلیل خارجی ریشه مربوط به قسمت میانی دندان (63/7 درصد) و کم ترین آن مربوط به قسمت اپیکال (9/2 درصد) بود. در بررسی شدت تحلیل خارجی ریشه، در 189/1 درصد ازنمونه ها تحلیل ریشه دندان مولر دوم مشاهده نشد. در بررسی گروه سنی مشخص شد تحلیل در گروه سنی 30-18 سال شایع تر بود( 0/04=P). تنها نمونه دارای تحلیل متوسط در گروه سنی 45-55 و مرد بود. گروه سنی 18-30 سال و خانم ها، به طور معنی داری، تحلیل مختصر بیش تر از گروه های متناظر خود دارند. ارتباط میان نوع نهفتگی دندان عقل تحتانی و فراوانی تحلیل خارجی ریشه مولر دوم مجاور از نظر آماری معنی دار بود (0/03=P). در بررسی رابطه میان نوع نهفتگی دندان عقل فک تحتانی و شدت تحلیل خارجی ریشه مولر دوم مجاور مشاهده شد که میان نوع نهفتگی دندان عقل تحتانی و شدت تحلیل خارجی ریشه مولر دوم مجاور ارتباط آماری معنادار بوده است (0/01=P). هم چنین شدت تحلیل در موقعیت افقی نسبت به مزیوانگولار شدیدتر بود. استنتاج: از بررسی نتایج این مطالعه، گروه سنی بیمار، جنسیت و موقعیت دندان مولر سوم نهفته به عنوان فاکتورهای مهم اثرگذار بر تحلیل خارجی ریشه مولر دوم مجاور با دندان مولر سوم نهفته می باشد. میان نوع نهفتگی دندان عقل تحتانی با فراوانی و شدت تحلیل خارجی ریشه مولر دوم مجاور از نظر آماری ارتباط معنی داری وجود دارد. واژه های کلیدی: توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی، دندان نهفته، تحلیل ریشه، دندان عقل، شدت تحلیل ریشه

سابقه و هدف: گیاهان دارویی نقش بسیار مهمی درحفظ سلامت انسان ها ایفا می کنند و حاوی ترکیبات فیتوشیمیایی مختلفی هستند که به عنوان ترکیبات فعال درمانی شناخته می شوند. تاریخچه طولانی استفاده انسان از گیاهان دارویی نشان می دهد که این منابع طبیعی دارای خصوصیات ضد باکتریایی، ضد التهابی، آرام بخش و آنتی اکسیدانی می باشند. از جمله مزایای مهم گیاهان دارویی می توان به تسکین علائم بیماری ها، افزایش سیستم ایمنی بدن، و حتی پیشگیری از برخی بیماری ها اشاره کرد. هم چنین، استفاده از گیاهان دارویی به عنوان جایگزین یا مکمل درمان های سنتی، می تواند به کاهش عوارض جانبی و سمیت های مرتبط با داروهای شیمیایی کمک کند. از این رو، تحقیقات بیش تر در زمینه شناخت و استفاده از گیاهان دارویی می تواند به توسعه روش های درمانی نوین و بهبود سلامت عمومی افراد منجر شود. کورکومین، اصلی ترین ترکیب پلی فنل فعال مشتق شده ازگیاه کورکوما لانگا، می تواند به عنوان مکمل برای درمان بیماری های کبد، بیماری های قلبی عروقی، دیابت، ناباروری و سرطان ها استفاده شود. اثرات درمانی کورکومین شامل خواص ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی از طریق مکانیسم های تعدیل مستقیم و غیرمستقیم مولکول ها و مسیرهای سیگنال دهی ژن های دخیل در پاتوژنز بیماری است. کورکومین بر بیان سیتوکین های التهابی، اینترلوکین ها، فاکتورهای رشد، آنزیم ها، مولکول های چسبندگی، فاکتورهای رونویسی و پروتئین های آپوپتوز تأثیر می گذارد. در این مطالعه مجموعه ای از مرورها و مقالات پژوهشی از پایگاه های اطلاعاتی اینترنتی جستجو و تا سال 2024 وارد مطالعه شد. این مطالعه با هدف بررسی مکانیسم های مولکولی مسیرهای سیگنالینگ کورکومین و شواهد بالینی مرتبط با اثرات آن بر درمان بیماری های مختلف انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش مروری، مواد و منابع پژوهشی مرتبط از مطالعات کتابخانه ای از پایگاه های اطلاعاتی Scopus، Web of Science، Pubmed و Google Scholar در 20 سال اخیر تهیه و گردآوری شده است. کلید واژه های کورکومین، متابولیسم، فواید درمانی، فارماکوکینتیک، مسیر سیگنالینگ، التهاب و عوامل رشد در پایگاه های اطلاعاتی مختلف جستجو شد. سپس منابع مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج به دست آمده خلاصه و گزارش گردید. یافته ها: اکثر مطالعات نتایج مثبتی در مورد استفاده از کورکومین در کاهش علائم سرطان ها، آرتریت، آلرژی، تصلب شرایین، بیماری های عصبی، سیروز کبدی، چاقی، پسوریازیس و بیماری های خودایمنی و به تاخیر انداختن روند پیری گزارش کرده اند. به طور کلی می توان از کورکومین به عنوان مکمل در کنار داروهای شیمیایی استفاده کرد. کورکومین موجب توقف پاسخ های التهابی می شود و اثر ضد التهابی آن با داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی قابل مقایسه است. استنتاج: گیاهان دارویی دارای تنوع زیادی هستند و می توانند برای درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرارگیرند. تحقیقات بیش تر در زمینه داروهای گیاهی می تواند به شناخت بهتر اثرات و کاربردهای آن ها منجر شود و در ایجاد داروهای جدید موثر باشد. باتوجه به تحقیقات حاضر، به نظر می رسد کورکومین با توانایی های متعدد ازجمله ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی می تواند نقش مؤثری در روند پیشگیری و درمان برخی بیماری ها داشته باشد که خود گام موثری در جهت استفاده از آن در کنار داروهای شیمیایی رایج است و موجب کاهش اثرات جانبی و هزینه برای فرد و جامعه خواهد شد. با این حال، مطالعات و تحقیقات بالینی بیش تری برای ارزیابی دقیق تر اثرات طولانی مدت و ایمنی مصرف کورکومین مورد نیاز است. درآینده، تحقیقات گیاهان دارویی چشم انداز امیدوارکننده ای برای توسعه مداخلات درمانی جدید دارد، زیرا تحقیقات علمی در حال انجام برای آشکار کردن ترکیبات زیست فعال پیچیده و مکانیسم های مولکولی زیربنای خواص دارویی آن ها ادامه می یابد و راه را برای کاربردهای دارویی نوآورانه و راه حل های بهداشتی پیشرفته هموار می کند.