آسیب پذیری یکی از مفاهیم اساسی در چارچوب معیشت پایدار است. زمینه های آسیب پذیری بخشی از چارچوب معیشت را تشکیل میدهند که افراد، گروه ها و خانوارها کنترل حداقلی بر آنها دارند. زمینه های آسیبپذیری اعم از شوک ها، روندها و تغییرپذیری های فصلی معیشت بهره برداران مرتعی و به دنبال آن مدیریت پایدار مراتع را تحت تأثیر قرار میدهند. هدف این تحقیق سنجش معیارهای مرتبط با زمینه های آسیب پذیری معیشت بهره برداران مرتعی سه روستای جلال آباد، حاجی آباد و نهضت آباد از بخش مرکزی شهرستان نجف آباد است. از پرسشنامه ساختارمند محقق ساخته در سه بعد شوک ها، روندها و تغییرپذیری فصلی هر کدام با 5 گویه در قالب طیف پنجگ زینه ای لیکرت استفاده شد. نتایج سنجش نگرش بهره برداران مرتعی نشان داد حدود 80 درصد پاسخگویان تغییرات زمینه های آسیب پذیری معیشت را زیاد و خیلی زیاد (حدود 19 درصد) ارزیابی کردند. شوک های «خشکیدگی گیاهان (مرتعی و جنگلی)» و «اقتصادی» با میانگین رتبه ای 21/3 و 17/3، روندهای «تورم و گرانی» و «تخریب و تغییر کاربری اراضی» با میانگین رتبه ای 92/3 و 80/3 و تغییرپذیری های فصلی «سرمازدگی و گرمازدگی گیاهان» و «افزایش دما و ذوب شدن سریع برف» به ترتیب با مقادیر میانگین رتبه ای 70/3 و 69/3 تأثیر بیشتری بر آسیب پذیری معیشت بهره برداران مرتعی داشتند. ازآنجایی که زمینه های آسیب پذیری متأثر از عوامل متعددی هستند که ممکن است همزمان به وقوع بپیوندند پیشنهاد میشود در مواجهه با زمینه های آسیبپذیری و در راستای پایداری منابع مرتعی مجموعه ای از راهبردهای تطبیقی به کار گرفته شوند. علاوه بر این، ازآنجاییکه افراد، خانوارها و جوامع تحت تأثیر زمینه های آسیب پذیری به دلیل توزیع مختلف فضایی در جغرافیای سرزمین، ممکن است مخاطرات و آسیب پذیری های یکسانی را تجربه نکنند مطالعات آینده می توانند نحوه سازگاری افراد، گروه ها، خانوارها و اجتماعات مختلف در مواجهه با زمینه های آسیب پذیری اعم از مخاطرات محیطی و بلایای طبیعی را مورد بررسی قرار دهند.