مقدمه: درمان بیماری ها، وابستگی زیادی به نوع رابطه پزشک-بیمار دارد و عدم رضایت از این رابطه توسط بیماران می تواند زمینه ساز تمایل آنان به جایگزینی طب سنتی باشد. بر این اساس، هدف این پژوهش آن است که رابطه پزشک – بیمار را با استفاده از طب سنتی مورد بررسی قرار دهد. روش کار: این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری، افراد 65-18 ساله ساکن در شهر اهواز است که در سال 1399 با استفاده از فرمول کوکران 345 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شدند در ادامه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، نمونه ها انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه های پژوهشگر ساخته شامل «رابطه پزشک –بیمار» و «استفاده از طب سنتی» است. در فرآیند جریان جمع آوری اطلاعات، ابتدا اهداف پژوهش و محرمانه بودن اطلاعات جمع آوری شده به افراد توضیح داده شد و در صورت رضایت کتبی، در پژوهش مشارکت داده شدند. جهت بررسی رابطه دو متغیر «رابطه پزشک-بیمار» و «استفاده از طب سنتی» از ماتریس همبستگی و تحلیل رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS نسخه 25 استفاده شده است. یافته ها: در این پژوهش 174 نفر زن و 171 مرد شرکت کرده اند که از این میزان 139 نفر مجرد و 206 نفر دیگر متأهل در زمان تحقیق بوده اند. 111 نفر از افراد نمونه مورد مطالعه از قوم لر بوده اند و 117 نفر مربوط به قوم عرب بودند و باقی از اقوام فارس، ترک و کرد بوده اند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که با کاهش رابطه بیمار با پزشک، استفاده از طب سنتی به طور معناداری افزایش می یابد (000/0=Sig, 2/4=, T27/2=. (Beta نتیجه گیری: هرچه رابطه پزشک-بیمار در ابعاد رفتاری و احساسی، سردتر باشد و بیماران از آن احساس عدم رضایت و ناخرسندی داشته باشند، افراد تمایل بیشتری به استفاده از طب سنتی پیدا می کنند.