سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1402 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

اهداف آندروپوز اصطلاح رایج برای یائسگی در مردان سالمند است که کاهش سطح هورمون تستوسترون را توصیف می کند. بسیاری از مردان سالمند مبتلابه آندروپوز برای گفت وگو درمورد مباحث جنسی مشکل دارند و یا خجالت می کشند که موجب کمبود اطلاعات در این باره و اعتقادات و نگرش های غلط نسبت به این موضوع به ویژه در میان خانواده هاست و مطالعات موجود نیز بر روی این مسائل بحث عمیق و خاصی نداشته اند. از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی کیفی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی جنسی مردان سالمند مبتلابه آندروپوز بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر با رویکرد کیفی به روش تحلیل محتوا در سال 2022 انجام شد. در مطالعه حاضر به منظور دسترسی آسان به سالمندان مبتلابه نشانگان آندروپوز، به روش نمونه گیری هدفمند، سالمندان شرکت کننده از میان مردان سالمندی که به 5 مرکز بهداشتی مناطق مختلف شهر مشهد مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شدند. تجزیه وتحلیل داده ها هم زمان با نمونه گیری و با استفاده از روش تحلیل محتوا قراردادی صورت گرفت. از نرم افزار MAXQD برای مدیریت داده ها استفاده شد. یافته ها میانگین سنی سالمندان شرکت کننده 70 سال و با تحصیلات ابتدایی (8 نفر)، راهنمایی (3 نفر)، دیپلم (1 نفر ) و بی سواد (2 نفر) بود. یافته ها در290 کد، 19 زیرطبقه، 9 طبقه و 3 درون مایه دسته بندی شدند. درون مایه اول حاکی از ناتوانی جنسی درک شده به صورت های مختلف بود. درون مایه دوم به احساس و تجربه غیرجنسی مردان سالمند شرکت کننده اشاره می کند. درون مایه سوم نیز نوعی از تمایلات به داشتن زندگی جنسی فعال را مطرح ساخت. نتیجه گیری نتیجه مصاحبه های عمیق با سالمندان مبتلابه نشانگان آندروپوز بیان کننده مؤلفه هایی است که می تواند با مطرح شدن و موردتوجه قرار دادن آن ها (شامل ناتوانی جنسی درک شده، حس و تجربه زندگی غیرجنسی و تمایل به زندگی جنسی فعال)، مسئولین و پژوهشگران را در تسهیل برنامه ریزی های مناسب این حوزه یاری دهد. همچنین شناخت حاصل شده از وضعیت موجود و نحوه اثرگذاری عوامل مؤثر بر آن، می تواند مبنای پژوهش های جدید در این حوزه قرار گیرد.

اهداف نارسایی قلبی از بیماری های مزمن شایع در سالمندی و به عنوان یک اختلال پیشرونده و ناتوان کننده مطرح می باشد. امروزه به کارگیری روش های حمایتی و غیردارویی در مدیریت بیماری و توانمندسازی بیماران سالمند از اهمیت روزافزونی برخوردار می باشد. مطالعات محدودی در این خصوص در سالمندان دردسترس می باشد. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه خودمدیریتی مبتنی بر مدل 5آ بر شدت تنگی نفس و توان خودمدیریتی سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی مزمن انجام شد. مواد و روش ها این تحقیق یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده است که 75 سالمند مبتلابه نارسایی قلبی مزمن کلاس 2 و 3 شرکت کردند که با توالی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایش تحت اجرای برنامه آموزشی خودمدیریتی مبتنی بر مدل 5آ، به مدت 12 هفته قرار گرفتند. گروه کنترل آموزش های معمول را دریافت کردند. داده های تمامی بیماران قبل از مداخله و بلافاصله بعد از مداخله با استفاده از پرسش نامه توان خودمدیریتی (SMAS) و معیار شدت تنگی نفس 5 موردی شورای تحقیقات اصلاح شده (MMRC) بررسی شدند. اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه24 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها میانگین سنی در گروه آزمایش 3/956±68/026 و در گروه کنترل 4/079±69/595 بود. بین دو گروه ازنظر مشخصات جمعیت شناختی و بالینی تفاوت معناداری یافت نشد. پس از اجرای مداخله، توان خودمدیریتی و شدت تنگی نفس در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0/001>P). این اختلاف در تمام زیرمقیاس های توان خودمدیریتی بین دو گروه یافت شد (0/001>P). نتیجه گیری باتوجه به تأثیر مثبت برنامه خودمدیریتی مبتنی بر مدل 5آ بر بهبود توان خودمدیریتی و کاهش شدت تنگی نفس در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی مزمن، می توان از آن به عنوان روشی ساده، کم هزینه، مؤثر و بدون نیاز به مراجعه به مراکز درمانی جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده کرد.

اهداف سالمندان، باتوجه به شرایط فیزیولوژیکی خود، مستعد بیماری های جسمی و روانی مختلفی هستند که می تواند رضایت از زندگی آ ن ها را تحت تأثیر قرار دهد و آ ن ها را به سوی خمودگی و احساس ناشادی بکشاند. از سوی دیگر، مرور زندگی می تواند مداخله ای مؤثر در افزایش هیجانات مثبت و شادی در سالمندان باشد. بنابراین این مطالعه باهدف تعیین تأثیر برنامه مرور زندگی بر خودشکوفایی و شادکامی سالمندان انجام شد. مواد و روش ها مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. آزمودنی ها شامل 22 سالمند 60 سال به بالا مراجعه کننده به مراکز توان بخشی روزانه شهر تهران بودند که به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (11=n) و کنترل (11=n) تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس شکوفایی پرما و پرسش نامه شادکامی آکسفورد استفاده و برنامه مرور زندگی براساس پروتکل درمان مرور زندگی هایت و وبستر اجرا شد. دو مقیاس پیش گفت، بلافاصله و 1 ماه پس از مداخله اندازه گیری شدند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها براساس نتایج مطالعه، افزایش معنادار در میانگین کلی نمره های شادکامی و شکوفایی و مؤلفه های آ ن ها بلافاصله پس از مداخله و 1 ماه پس از مداخله در گروه آزمایش وجود داشت، اما این تغییر در گروه کنترل مشاهده نشد (0/001>P). میانگین نمره شادکامی و شکوفایی در مراحل پیش آزمون در بین نمونه های موردبررسی به ترتیب 50/27 و 98/63 بود که این میزان در پس آزمون و پیگیری به ترتیب برای شادکامی به 58/27 و 57/09 و برای شکوفایی به 111/63 و 104/81 افزایش یافت. نتیجه گیری مطالعه حاضر نشان می دهد که کاربرد این نوع مداخله در سالمندان می تواند فرصتی برای شکوفایی و رشد روانی افراد مسن فراهم و بر سطح شادکامی آنان بیفزاید.

اهداف تأثیر سالمندی جمعیت بر مخارج سلامت اجتناب ناپذیر است. سالمندی از طریق تغییرات سلامت افراد و تغییر در تقاضا برای مراقبت های سلامت بر هزینه های سلامت اثر می گذارد. در این مطالعه توزیع سنی و جنسی نرخ مراجعه به بیمارستان و هزینه های مرتبط با آن تعیین و تحلیل شده و همچنین هزینه 19 گروه از خدمات بیمارستانی و طول مدت اقامت در سالمندان و غیرسالمندان مقایسه شده است. مواد و روش ها مطالعه از نوع کمی، مقطعی و توصیفی تحلیلی است که با بررسی 41 میلیون از بیمه شدگان سازمان بیمه سلامت ایران در سال 1399 انجام شده است. نرخ مراجعات، طول مدت اقامت و هزینه های بیمارستانی، متغیرهای پاسخ هستند. هزینه شامل مجموع پرداخت های بیمه، بیماران و یارانه های دولتی است. سن و جنس بیمار، مالکیت بیمارستان و نوع پرونده بیماران متغیرهای توصیفی هستند. برای مقایسه هزینه ها در گروه سالمندان و غیرسالمندان و همچنین زنان و مردان از آزمون من ویتنی استفاده شده است. همبستگی میان گروه های سنی و متغیرهای پاسخ نیز با آزمون همبستگی اسپیرمن بررسی شد. یافته ها تعداد 3 میلیون و 800 هزار مراجعه به بیمارستان در مدت مطالعه ثبت شد. نرخ مراجعه به بیمارستان در سالمندان 3/7 برابر سایر گروه های سنی است. متوسط طول مدت اقامت در سالمندان 3/1 روز و در غیرسالمندان، 2/2 روز است. در سالمندان نرخ مراجعه مردان بیشتر از زنان است، درحالی که در افراد غیرسالمند، نرخ مراجعه زنان بالاتر است. میانگین هزینه برای هر بیمار غیرسالمند، 28 میلیون ریال و میانگین هزینه بیماران سالمند 45 میلیون ریال است. میانگین هزینه جراحی، اقامت، دارو و لوازم مصرفی در سالمندان، بیش از 1/5 برابر بیماران زیر 60 سال است. میان نرخ مراجعه و سن بیماران، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (r=0/879, P<0/001). با افزایش سن بیماران، مدت اقامت در بیمارستان به طور معناداری افزایش می یابد (r=0/582, P<0/001). رابطه میان سن بیمار و میانگین هزینه های بیمارستانی بیمار، مثبت و معنادار است (r=0/582, P<0/001). به طورکلی طول مدت اقامت و میانگین هزینه های بیمارستانی مردان بیشتر از زنان است. نتیجه گیری سالمندان در مقایسه با سایر گروه های سنی، نرخ مراجعه به بیمارستان، طول مدت اقامت و میانگین هزینه های بالاتری دارند.

اهداف بستری شدن سالمندان در بیمارستان یک دوره آسیب پذیر برای آن ها محسوب می شود و خطراتی آن ها را تهدید می کند که از مهم ترین آن ها سقوط می باشد. راهنماهای بالینی مختلفی درزمینه پیشگیری از سقوط وجود دارند که سودمندی استفاده از آن ها به کیفیت و پذیرش آن ها در بالین مرتبط است. هدف از مطالعه، ارزیابی کیفیت روش شناختی راهنماهای بالینی منتخب پیشگیری از سقوط در سالمندان بستری در بیمارستان با ابزار اگری بود. مواد و روش ها جست وجوی نظام مند از سال 2009 تا 2020 و با کلیدواژه های راهنمای بالینی، سقوط، پیشگیری، سالمند و بستری در بیمارستان انجام شد. از بین 351 راهنمای بالینی شناسایی شده، 4 راهنما براساس معیارهای ورود و خروج و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. 5 متخصص کیفیت راهنماهای منتخب را به طور مستقل با ابزار نقد راهنماهای بالینی در پژوهش و ارزشیابی نسخه 2 ارزیابی کردند. برای شناسایی کیفیت راهنماها، نمرات به صورت «به شدت توصیه می شود» یا«با تغییرات توصیه می شود» دسته بندی شدند. یافته ها سه راهنمای بالینی به عنوان «به شدت توصیه می شود» و یک راهنما به عنوان «با تغییرات توصیه می شود» دسته بندی شدند. ازاین رو برای کاهش خطر سقوط سالمندان بستری در بیمارستان ها، امکان بومی سازی و استفاده از راهنماها وجود دارد. میانگین نمرات کلی هر 6 حیطه در راهنماها از زیاد به کم به این شرح بود: 91/1 درصد برای «گویائی در ارائه»، 86/6 درصد برای «چشم انداز و هدف»، 83/6 درصد برای «مشارکت ذی نفعان»، 72/08 درصد برای «استقلال در ویرایش»، 71/14 درصد برای «دقت و کیفیت روش شناختی تدوین» و 66/66 درصد برای «قابلیت به کارگیری». نتیجه گیری ارزیابی کیفیت روش شناختی راهنماهای بالینی با استفاده از ابزار اگری، یک مرحله اساسی در استفاده از آن ها در بالین است. پیشنهاد می شود در به روزرسانی راهنماهای بالینی موجود و تدوین راهنما در آینده، از ابزارها و متدولوژی های دردسترس استفاده شود تا کیفیت آن ها تضمین شود.

اهداف افزایش جمعیت سالمند در کشور از یک سو، همراه با انواع بیماری ها و مشکلات تهدید کننده جسم و روان آن ها و از سوی دیگر تحولات اجتماعی اقتصادی و تغییر شیوه زندگی فردی و خانوادگی، باعث واکنش های هیجانی نامناسب مثل استرس، اضطراب و افسردگی در جامعه سالمندان شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حمایت اجتماعی درک شده و مؤلفه های سلامت روان در سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران طراحی شد. مواد و روش ها مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی 420 نفر از سالمندان مراکز تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای ای در سال 1400 انتخاب شده بودند، انجام شد. تعداد 420نفر از سالمندان ساکن شهر تهران که در مراکز بهداشتی دارای پرونده خانوار بودند، انتخاب و وارد مطالعه شدند. برای گرد آوری داده ها از پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی، سنجش کیفیت خواب پیتزبرگ، سنجش افسردگی، اضطراب و استرس و حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و شاخص های مرکزی و پراکندگی مانند فراوانی و درصد، میانگین و انحراف معیار، چولگی و کشیدگی با نرم افزار SPSS نسخه 25 و تحلیل مسیر با نرم افزارEQS6. 4 انجام شد. یافته ها نتایج یافته ها حاکی از آن بود که 54/5 درصد سالمندان از افسردگی، 64 درصد از اضطراب و 49/3 درصد از استرس رنج می بردند و 91/4 درصد نیز اختلال خواب داشتند. بین حمایت اجتماعی درک شده و مؤلفه های سلامت روان (افسردگی، اضطراب و استرس) در سالمندان همبستگی معکوس و معنا داری مشاهده شد (0/001>P). همچنین بین حمایت اجتماعی درک شده و کیفیت خواب همبستگی معکوس و معنh داری مشاهده شد (0/001>P). نتیجه گیری باتوجه به ارتباط مثبت حمایت اجتماعی درک شده بر مؤلفه های سلامت روان و کیفیت خواب در سالمندان شهر تهران، لزوم توجه بیشتر به مقوله حمایت اجتماعی درک شده در این گروه سنی بیش از پیش مهم تلقی می شود.

اهداف ترس از پیری موضوعی مهم در زندگی سالمندان است که می تواند بر کل زندگی فردی، بین فردی و سلامت روان شناختی سالمند تأثیر داشته باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر رابطه معنای زندگی، خودشفقت ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده با ترس از پیری و نقش میانجیگری سلامت معنوی در سالمندان شهر ایلام بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر، مطالعه ای مقطعی توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از سالمندان با دامنه سنی (65-80) سال و با روش نمونه گیری از نوع هدفمند بود که نمونه های این پژوهش شامل 300 (مرد/زن) سالمند از شهر ایلام بود. ابزار ارزیابی پرسش نامه ­های پرسش نامه معنای زندگی استگر و همکاران، خودشفقت ورزی نف، پرسش نامه حمایت اجتماعی فیلپس، پرسش نامه ترس از پیری لاشر و پرسش نامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با شاخص های آمار توصیفی ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادله ساختاری آموس نسخه 24 و روش حداکثر درست نمایی یا (ML) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد. یافته ها از مجموع کل (300=n) نمونه پژوهش، 140 نفر (46/77 درصد) مرد و 160 نفر (53/33 درصد) زن بودند. در نمونه موردمطالعه، ازنظر دامنه سنی 157 نفر (52/33 درصد) در گروه سنی 65 تا 69 سال، 83 نفر (28/33درصد) در گروه سنی 70 الی 75 سال و 58 نفر (19/33 درصد) در گروه سنی 76 الی 80 سال قرار داشتند. مقادیر مربوط به ضریب مسیرها در مدل پژوهش بیانگر آن بود که معنای زندگی 39 درصد، خودشفقت ورزی 43 درصد و حمایت اجتماعی ادراک شده 27 درصد تغییرات مربوط به متغیر ترس از پیری را به طور مستقیم تبیین می کنند. از سوی دیگر، نتایج نشان داد که متغیر معنای زندگی و خودشفقت ورزی به طور غیرمستقیم از طریق متغیر میانجی -سلامت معنوی-بر ترس از پیری تأثیر دارد. این در حالی است که سلامت معنوی ازنظر آماری نقش میانجی برای تأثیرگذاری حمایت اجتماعی بر ترس از پیری ندارد (P>0/05). نتیجه گیری می توان از متغیرهای معنای زندگی، خودشفقت ورزی، حمایت اجتماعی ادارک شده و سلامت معنوی در راستای مداخلات آموزشی درمانی ترس از پیری در سالمندان بهره گرفت.

اهداف کلیشه های سنی به عنوان باورهای مشترک اجتماعی درمورد روند پیری و افراد مسن است که می تواند اثرات قابل توجهی بر سلامت جسم و روان سالمندان داشته باشد. باتوجه به فقدان یک ابزار مناسب در ایران جهت سنجش کلیشه های سنی، مطالعه حاضر باهدف بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه کلیشه های سنی انجام شد. مواد و روش ها این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی سالمندان 60 سال و بالاتر استان کرمانشاه بود که 360 نفر براساس معیارهای ورود به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسش نامه کلیشه های سنی کورنات و روترماند و آگاهی از تغییرات وابسته به سن کاسپر و همکاران پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار SPSS نسخه 26 و آموس نسخه 24 انجام شد. برای همه تحلیل ها سطح معناداری 05/0≥P در نظر گرفته شد. یافته ها در مطالعه حاضر، میانگین سنی سالمندان مشارکت کننده 5/88±67/66 سال بود. تعداد پاسخگویان مرد 175 نفر (48/6 درصد) و تعداد پاسخگویان زن 185 نفر (51/4 درصد) بود. در نتایج تحلیل داده ها، پایایی درونی برحسب آلفای کرونباخ برای زیرمقیاس های خانواده و مشارکت 0/871، دوستان و آشنایان 0/842، مذهب و معنویت 0/747، فعالیت های فراغت و تعهد اجتماعی یا مدنی 0/774، شخصیت و شیوه زندگی 0/809، وضعیت مالی و مسائل مربوط به پول 0/846، کار و اشتغال 0/859 و آمادگی جسمانی و روانی، سلامتی و ظاهر 0/874 به دست آمد. به منظور بررسی روایی پرسش نامه از روش تحلیل عاملی تأییدی و روایی هم زمان استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که مدل برازش شده برای پیش بینی 8 عامل (زیرمقیاس های پرسش نامه) از برازش بسیار خوبی در نمونه موردمطالعه برخوردار است. همچنین نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که نمره زیرمقیاس های پرسش نامه کلیشه های سنی همبستگی مستقیم و معناداری با دو زیرمقیاس پرسش نامه آگاهی از تغییرات وابسته به سن دارد. نتیجه گیری نسخه فارسی پرسش نامه کلیشه های سنی از روایی و پایایی مطلوبی در میان سالمندان برخوردار است. باتوجه به ویژگی های روان سنجی مناسب، کاربست این پرسش نامه در مطالعات آینده و بررسی رابطه کلیشه های سنی با دیگر متغیرهای مهم سالمندان می تواند باب جدیدی در حوزه مطالعات سالمندی در ایران بگشاید.

اهداف در سناریوی نوظهور همه گیری بیماری های واگیر، افراد مسن آسیب پذیرترین گروه در معرض خطر ابتلا هستند که مدل چرخ آینده، امکان شناخت ابعاد و اثرات مختلف این بیماری ها را فراهم می کند. بنابراین این مطالعه باهدف تعیین اثرات مختلف همه گیری بیماری های واگیر نوظهور بر سالمندان مبتنی بر تجربه کووید-19 با استفاده از مدل چرخ آینده در ایران انجام شده است. مواد و روش ها مطالعه کیفی و خبره محور با استفاده از نسخه دوم چرخ آینده برای شناسایی اثرات همه گیری بیماری های واگیر نوظهور بر سالمندان در سال 1401 انجام شد. برای جمع آوری و تأیید داده ها، از نظرات خبرگان استفاده شد و چرخ آینده در طی سه گام انجام شد. ابتدا اثرات با بارش افکار خبرگان کارگروه سالمندی پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت کرمان استخراج شد و با روش تحلیل اجتماعی، فناوری، اقتصادی، محیط زیست و سیاسی در تعامل با سایر کارگروه های این پژوهشکده بررسی شدند. سپس با واقع گرایی ادعاها به محک گذاشته شد و درنهایت فرصت ها، تهدیدات و افق زمانی تأثیرات با اجماع نظرات خبرگان نهایی شدند. یافته ها در این مطالعه 81 اثر همه گیری بیماری های واگیر نوظهور بر سالمندان شناسایی و در 6 بعد اجتماعی-روانی (25 اثر)، فناوری (3 اثر)، اقتصادی (7 اثر)، محیط زیست (1 اثر)، سیاسی (3 اثر) و سلامتی (38) طبقه بندی شدند. همچنین 10 فرصت و 9 تهدید ناشی از این جنس همه گیری ها بر سالمندان و افق زمانی این تأثیرات مشخص شد. نتیجه گیری شیوع بیماری های واگیر نوظهور اثرات متفاوت و چندبعدی بر سالمندان جهان و بالتبع ایران برجای می گذارد که می توان از تجارب مواجهه با همه گیری جهانی کووید-19 بهره گرفت و الزامات و راهکارهای تقابل با موارد مشابه در آینده را مدنظر قرار داد.

اهداف باتوجه به افزایش جمعیت سالمندان و نیاز به ارتقا سلامت و کیفیت زندگی آنان‏، تقاضای خدمات اجتماعی و مراقبت‏های بهداشتی افزایش یافته است. مطالعه‏ حاضر باهدف بررسی میزان تمایل به کار با سالمندان و عوامل مرتبط با آن در بین دانشجویان دندانپزشکی انجام شد. مواد و روش ها مطالعه‏ حاضر از توصیفی تحلیلی است و باهدف بررسی میزان تمایل به کار با سالمندان در بین دانشجویان دندانپزشکی در سال 1400 انجام شد. جامعه‏ موردمطالعه کلیه‏ دانشجویان دختر و پسر رشته‏ دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران بدون محدودیت سنی بودند که 287 نفر از دانشجویان دندانپزشکی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از پرسش نامه‏ تمایل به کار با افراد سالمند که شامل 20 گویه در 4 بعد می باشد برای جمع آوری داده استفاده شد. داده‏های موردنظر به علت همه گیری کووید-19 از طریق ارسال پرسش نامه به صورت آنلاین (غیرحضوری) جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار ‏SPSS نسخه 23 و با استفاده از آزمون تی مستقل، رگرسیون خطی چندگانه و واریانس یک طرفه تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها میانگین سن دانشجویان شرکت کننده در تحقیق (3/807±23/9) بود و میانگین نمره تمایل به کار با سالمندان در بین دانشجویان دندانپزشکی (13/004±51/69) به دست آمد. مطابق یافته های این پژوهش، تمایل به کار با سالمندان در بین دانشجویان ترم های مختلف دندانپزشکی در سطح مطلوبی قرار ندارد و نیز گذراندن واحد درسی سالمند شناسی تأثیری در افزایش تمایل کار با سالمندان نداشته است (P>0/05). همچنین تجربه کار با سالمندان، بازدید از مراکز نگهداری و مراکز توان بخشی سالمندان و شرکت در کنفرانس ها وکارگاه ها با موضوع سالمندی، همکاری های داوطلبانه با خیریه ها به طور معناداری تمایل به کار با سالمندان را در بین دانشجویان افزایش می دهد (P>0/001). نتیجه گیری نتایج مطالعه‏ حاضر نشان داد میزان تمایل به کار با سالمندان در بین دانشجویان دندانپزشکی در حد مطلوب نیست. همچنین دانشجویانی که تجربه کار با سالمند و یا تجربه بازدید از مراکز نگهداری از سالمندان داشتند و یا در کارگاه یا همایش های مربوط به حوزه سالمندی شرکت کرده بودند، تمایل بیشتری به کار با سالمندان داشتند. بنابراین طراحی واحدهای درسی و دادن آموزش به دانشجویان در دوران تحصیل و برگزاری دوره‏های بازآموزی و همایش‏ها با موضوعات سالمندی می‏تواند نقش بسیار مؤثری در افزایش تمایل آن ها به کار با سالمندان داشته باشد.