با توجه به دیدگاه های متفاوت درباره مسئولیت اجتماعی و گسترش مفهوم مسئولیت اجتماعی شرکت ها، هدف این پژوهش نیز بررسی رابطه کارایی سرمایه گذاری و مسئولیت اجتماعی شرکت با توجه به تأثیرپذیری از رفتار مدیران با تأکید بر رویکرد سلسله مراتبی است. داده های 102 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1390 تا 1399 با رهیافت داده های تابلویی پویا و روش GMM (گشتاورهای تعمیم یافته) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان داد که افزایش مسئولیت اجتماعی شرکت ها سبب بهبود کارایی سرمایه گذاری نمی گردد، ولی افزایش بیش اعتمادی مدیران باعث بهبود کارایی سرمایه گذاری می گردد، اما مدیران تمایل ندارند تا از طریق تأمین مالی داخلی کارایی سرمایه گذاری را بهبود ببخشند. همچنین شرکت های با مسئولیت اجتماعی بالا تمایل دارند با تأمین مالی داخلی، کارایی سرمایه گذاری را افزایش دهند.