فرونشست از جمله مخاطراتی است که در طی سال های اخیر بسیاری از دشت های کشور را با تهدید مواجه کرده است. یکی از این دشت ها دشت اسدآباد در استان همدان است که به دلیل وضعیت هیدرواقلیمی و ژئومورفولوژی، با احتمال زیاد وقوع مخاطرۀ فرونشست روبه روست. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به بررسی وضعیت فرونشست دشت اسدآباد پرداخته شده و برخلاف بسیاری از تحقیقات پیشین، اثر عوامل انسانی در وقوع آن تحلیل شده است. در این پژوهش از تصاویر راداری سنتینل 1، تصاویر ماهواره ای لندست 5 و 8، اطلاعات آماری چاه های پیزومتری منطقه و لایه های رقومی اطلاعاتی به عنوان مهم ترین داده های تحقیق استفاده شده است. ابتدا با استفاده از روش سری زمانی SBAS، نقشۀ فرونشست منطقه در طی سال های 2015 تا 2022 تهیه شد و سپس تأثیر افت منابع آب زیرزمینی و تغییرات کاربری اراضی در فرونشست رخ داده تحلیل شد. بر اساس نتایج، دشت اسدآباد در طی سال های 2015 تا 2022 بین 132 تا 704 میلی متر فرونشست داشته که بیشترین مقدار فرونشست منطبق بر مناطق مرکزی این دشت بوده است. با توجه به اینکه بین فرونشست منطقه و افت سطح آب های زیرزمینی ارتباط معناداری برقرار است (ضریب همبستگی 709/0)، می توان گفت که یکی از دلایل اصلی فرونشست دشت اسدآباد، افت منابع آب زیرزمینی بوده است. همچنین نتایج ارزیابی تغییرات کاربری اراضی نشان داد که روند افزایشی اراضی کشاورزی و نواحی انسان ساخت به ترتیب با افزایش بهره برداری از منابع آب زیرزمینی و افزایش فشار بر سطح زمین و در نتیجه تشدید فرونشست همراه بوده است. با توجه به تداوم شرایط پدیدۀ نشست در این دشت، پایش و بررسی سنجش از دوری، احداث و ایجاد ایستگاه های اندازه گیری ثابت GPS امکان پایش نرخ و دامنۀ فرونشست را فراهم می سازد.