تحقیقات نظام سلامت حکیم (حکیم)
سال:1392 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

مقدمه: توجه به دسترسی مالی خانوارها به مراقبت های بهداشتی و درمانی و حفاظت آنان از بار مالی مراقبت های بهداشتی و درمانی، به عنوان یک هدف مطلوب مورد توجه سیاست گذاران و برنامه ریزان بهداشتی و درمانی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی دسترسی مالی خانوارهای ایرانی به مراقبت های بهداشتی و درمانی بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع مطالعات کاربردی و گذشته نگر بود که به شیوه توصیفی - تحلیلی به اجرا درآمد. جامعه پژوهش شامل تمامی خانوارهای ایرانی می شد. داده های مورد نیاز مطالعه، برگرفته از طرح نمونه گیری هزینه و درآمد خانوار بود که برای یک دوره زمانی 25 ساله از سال 1361 تا سال 1386 از مرکز آمار ایران جمع آوری گردید. در این مطالعه به منظور بررسی وضعیت دسترسی مالی خانوارها به مراقبت های بهداشتی و درمانی، از روند «نسبت هزینه های بهداشتی و درمانی به درآمد خانوار» و تخمین رگرسیونی شکل لگاریتمی تابع مخارج بهداشتی و درمانی خانوار استفاده شد. در نهایت جهت ارایه آمار توصیفی از نرم افزار Excel 2007 و جهت تخمین رگرسیونی از نرم افزار اقتصادسنجی Eviews 5 استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سهم هزینه های بهداشتی و درمانی از متوسط درآمد خانوارهای ایرانی در طول سال های مورد مطالعه رشد دایمی و قابل ملاحظه ای داشته است. همچنین ضریب تاثیر درآمد بر هزینه های بهداشتی و درمانی در خانوارهای شهری و روستایی به ترتیب برابر 1.07 و 0.91 بود (P<0.05). ضریب تاثیر هزینه بیمه اجتماعی درمان بر هزینه های بهداشتی و درمانی، هم در خانوارهای شهری و هم در خانوارهای روستایی از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: افزایش «نسبت هزینه های بهداشتی و درمانی از درآمد خانوارها»، دسترسی مالی خانوارها به خدمات سلامت را کاهش داده و به طور معناداری آن را تابعی از درآمد خانوارها کرده است. به علاوه سیاست گسترش پوشش بیمه سلامت و مکانیسم های پیش پرداخت نتوانسته است نقش معناداری در کاهش سهم هزینه های بهداشتی درمانی از درآمد خانوارها داشته باشد.

مقدمه: یکی از اهداف اصلی سیاست گذاران و برنامه ریزان سلامت در هر کشوری تامین امنیت مالی افراد در برابر بیماری هایی است که منجر به پرداخت های مالی کمرشکن، فقر و پیامدهای آن می شود. هزینه های بالای سلامت بیانگر آن است که به جای تامین این هزینه ها توسط مراکز بیمه، بخش عمده هزینه های سلامت بر خانوارها تحمیل شده است. علاوه بر آن، خانوارهای دارای پوشش بیمه نیز به دلایلی مانند دسترسی ناکافی به مراکز درمانی، ناکارایی خدمات ارایه شده و یا پوشش تنها بخش اندکی از هزینه های درمان، از بار این هزینه ها مصون نیستند. ممکن است برخی از خانوارها با پرداخت های کمرشکن سلامت مواجه شوند و یا حتی به دلیل هزینه های سلامت به زیر خط فقر سقوط کنند. افزایش این هزینه ها در هزینه خانوار، موجب بالا رفتن هزینه خانوار و بروز خطا در شناسایی دقیق درصد خانوارهای فقیر می گردد. روش کار: این مطالعه با استفاده از ریز داده های هزینه - درآمد خانوار به بررسی تاثیر هزینه های سلامت بر فقر خانوارها پرداخته است. بدین منظور با استفاده از شاخص های فوستر -گریر - توربک به اندازه گیری فقر و بررسی تاثیر پرداخت های مستقیم از جیب خانوارها بر فقر خانوارها پرداخته است. یافته ها: پرداخت های شخصی افراد برای هزینه های سلامتی سبب افزایش نرخ فقر در مناطق شهری و روستایی شده است، به طوری که در سال 88، در مناطق روستایی نرخ فقر خانوارها بر اثر تحمیل هزینه های سلامت 4% افزایش یافته است که بیشترین میزان در سال های مورد بررسی است. در مناطق شهری نیز بیشترین میزان افزایش فقر بر اثر هزینه های سلامت مربوط به سال 79 با نرخی معادل 3.7% می باشد. به طور کلی افزایش سهم پرداختی از جیب هزینه های سلامت موجب شده است نرخ فقر کل کشور در سال 63 حدود 2.1%، در سال 68 معادل 1.6%، سال های 74، 79 و 84 حدود 3% و درسال 88، 3.6% افزایش یابد. نتیجه گیری: کسر هزینه هایی که توسط افراد برای دسترسی به سلامتی پرداخت می شود از مخارج کل خانوار، سبب افزایش فقر از 1 تا 4 درصد برای مناطق متفاوت شهری، روستایی و برای سال های مختلف شده است. به عبارت دیگر سالانه، جمعیت قابل توجهی از مردم مناطق مختلف شهری و روستایی به علت مواجهه با پرداخت های اسفبار سلامتی به زیر خط فقر سقوط می کنند، در حالی که به علت بالا بودن هزینه های خانوار از سطح معیشتی، در آمار مربوط به فقرا محسوب نمی گردند.

مقدمه: یکی از اولویت های مهم همه سیستم های سلامت، توجه به عدالت در توزیع منابع بخش سلامت می باشد. توزیع منابع اعم از انسانی و تجهیزاتی بدون توجه به شاخص نیاز، منجر به بی عدالتی می گردد که ضمن مخدوش نمودن اصل دسترسی، منجر به تخصیص ناکارآمد منابع نیز می گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی عدالت در توزیع تخت های دیالیز و پزشکان نفرولوژیست در ایران در سال 1389 می باشد. روش کار: این مطالعه کاربردی به روش توصیفی انجام شد. داده های مطالعه که شامل تعداد تخت های دیالیز، تعداد بیماران و تعداد پزشکان نفرولوژیست به تفکیک هر استان بود، وارد نرم افزار اکسل گردید. تحلیل داده ها با استفاده از منحنی لورنز و شاخص جینی انجام شد. یافته ها: تعداد کل بیماران دیالیزی در سال 1389 در ایران 18545 بیمار بود. استان تهران با 3991 بیمار (21%) بیشترین تعداد و استان ایلام با 83 بیمار (حدود 0.5%) کم ترین تعداد بیمار دیالیزی را دارا بودند. تعداد تخت های دیالیز، 3722 تخت بود که استان تهران با 666 تخت (18%)، بیشترین تعداد و استان کهکیلویه و بویراحمد با 23 تخت (0.6%)، کم ترین تعداد تخت را دارا بودند. تعداد کل متخصصان نفرولوژیست نیز 335 نفر بود که 151 نفر از آن ها در تهران مشغول به فعالیت بودند.به طور متوسط به ازای هر صد هزار نفر جمعیت، 5 تخت دیالیز و 0.44 متخصص نفرولوژی وجود داشت. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که علی رغم توزیع عادلانه تخت های دیالیز بر اساس شاخص نیاز، توزیع نفرولوژیست ها با ناعدالتی همراه می باشد.بنابراین با توجه به نقش مکمل منابع انسانی و تجهیزاتی در ارایه خدمت، توزیع عادلانه تر نفرولوژیست ها می تواند به کارآیی بهتر منابع منجر شود.

مقدمه: گسترش بخش دولتی برای ارایه خدمات بهداشتی در شهرها به دلیل ممنوعیت ایجاد واحدهای جدید، نبودن منابع برای تملک، احداث یا خرید ساختمان و استخدام نیرو، دشوار است. خرید خدمت از بخش غیردولتی (برون سپاری خدمت) می تواند بستر لازم را برای بهره مندی جمعیت از خدمات استاندارد فراهم کند. هدف این مطالعه مقایسه امکانات ارایه خدمت در پایگاه های برون سپاری شده و پایگاه های دولتی بود. روش کار: در این مطالعه مقطعی، در دی ماه 1388 کلیه پایگاه های بهداشتی تحت پوشش دانشگاه بررسی شدند. پرسشنامه ای با 26 سوال با حضور فرد جمع آوری کننده در پایگاه تکمیل شد. پس از ورود داده ها به نرم افزار، تحلیل های آماری تک متغیره صورت گرفت. یافته ها: از مجموع 74 پایگاه موجود، 48 پایگاه برون سپاری شده و 26 پایگاه دولتی بودند. در 43.7% پایگاه های برون سپاری، مسوولیت با پزشک و در 45.8% با ماما بود. 73% پایگاه های دولتی توسط ماما و 23% توسط کارشناس بهداشتی مدیریت می شدند. 61.5% پایگاه های دولتی و 77.1% پایگاه های برون سپاری شده در ساختمان مناسب مستقر بودند. 92.5% از مراجعان، مسیر منزل تا پایگاه را پیاده طی می کردند.میانگین جمعیت تحت پوشش پایگاه های دولتی 8954 نفر و پایگاه های برون سپاری شده 12158 نفر بود. بین دانش برنامه ای پرسنل پایگاه های دولتی و برون سپاری شده اختلاف معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: نحوه نظارت و استانداردهای نظارتی بر رفتار بخش خصوصی تاثیر مستقیم دارد. از آن جایی که ناظران، بیشتر به ساختار فیزیکی و استانداردهای تجهیزاتی اهمیت داده اند، بخش خصوصی نیز آن را رعایت کرده است. پایگاه ها وظایف ذاتی شبکه بهداشت را مانند بخش دولتی انجام داده بودند

وجود و بکارگیری یک الگوی مناسب و کاربردی برای ارزیابی عملکرد بیمارستان ها، می تواند به پاسخگویی، ارتقای کیفیت خدمات و افزایش رضایت مشتری بیانجامد. تا این اواخر ارزیابی عملکرد، یک نوآوری صرف تلقی می شد، در حالی که امروز طراحی نظام ارزیابی عملکرد به یک ضرورت و اقدام فوری تبدیل شده است. با این وجود، سنجش، ارزیابی و بهبود عملکرد بیمارستان بر خلاف ظاهر، کار آسانی نمی باشد. اغلب الگوهای ارزیابی عملکرد بیمارستان یا کانون توجه محدود دارند یا ابعاد متفاوتی از عملکرد را می سنجند. برخی از آن ها بیشتر بر عناصر ساختاری یا درون دادها، برخی بر سنجش فرآیندها و برخی دیگر بر نتایج متمرکز شده اند و کمتر دیده شده است که نظام های ارزیابی عملکرد بیمارستان سنجش های متعادلی از درون دادها، فرآیندها و برون دادها را شامل شوند. در شکل گیری نظام ارزیابی عملکرد مشارکت ذی نفعان بیمارستان اهمیت زیادی دارد، بنابراین نظام ارزیابی عملکرد بیمارستان، باید با مشارکت و همکاری آنان در همه مراحل از طراحی و اجرا تا انتشار داده ها همراه شود. اگرچه طراحی نظام ارزیابی عملکرد بیمارستان ضروری است، با چالش های گسترده ای مواجه است. از جمله چالش های موجود در طراحی نظام ارزیابی عملکرد بیمارستان، تعیین هدف از ارزیابی عملکرد، ارزیابی جنبه های متفاوت عملکرد بیمارستان، و حضور ذی نفعان در طراحی نظام ارزیابی عملکرد می باشد. در این مطالعه که مروری بر منابع و آثار علمی مرتبط با طراحی نظام ارزیابی عملکرد می باشد، به اهم این چالش ها پرداخته شده است.

مقدمه: رویکرد روان شناسی مثبت گرا تبلور گرایش در علم روان شناسی از پرداختن صرف به ترمیم آسیب ها به سمت ارتقای کیفیت زندگی است. این جنبش در پی آن است که از نقاط قوت انسان ها به عنوان سپری در مقابل بیماری روانی بهره گیرد. در این بین، خوش بینی به عنوان یکی از شاخص های اصلی این رویکرد طی یک دهه اخیر جایگاه ویژه ای را در حوزه بهداشت روان به خود اختصاص داده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خوش بینی بر سلامت روانی و رضایت از زندگی انجام شد. روش کار: در این بررسی مقطعی 178 نفر (86 زن و 92 مرد) از شاغلین به تدریس در مراکز آموزش و پرورش شهرستان رامشیر ارزیابی شدند. برای گردآوری داده ها مقیاس جهت مداری زندگی (LOT-R)، مقیاس سلامت عمومی (GHQ-28)، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی به کار برده شد. برای تحلیل داده ها از رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی همزمان استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در پژوهش، 32.16 سال (انحراف معیار5.70 ) بود. نتایج رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی همزمان، بیانگر معناداری نقش واسطه ای سلامت روان، در رابطه بین خوش بینی (p<0.001) و رضایت از زندگی (p<0.001) بود. همچنین ضرایب رگرسیون برای تاثیر خوش بینی بر رضایت از زندگی) B=0.48، t=4.61)، خوش بینی بر سلامت روان (0.81=B، t=7.11) به دست آمد. نتیجه گیری: خوش بینی به واسطه افزایش سطح سلامت روانی، رضایت از زندگی را در پی دارد. همچنین متغیر خوش بینی دارای اثر مستقیم بر رضایت از زندگی است. به بیان دیگر خوش بینی با تاثیر بر نوع احساس ها و هیجان های فرد، نگرش مثبت و در نتیجه رضایت از زندگی را در پی دارد.

مقدمه: این مطالعه با هدف توضیح و کشف مشارکت مردان در برنامه بهداشت باروری و تنظیم خانواده و عوامل موثر بر آن در شهرستان زنجان در سال 1390 با استفاده از روش کیفی (مصاحبه عمیق) در بین مردان متاهل ساکن شهرستان زنجان انجام گرفت. روش کار: بر اساس متون و نظریه های رفتار باروری، یک مدل پنداشتی در نظر گرفته شد و بر اساس آن، هدایت مصاحبه ها و جهت سوالات مشخص گردید. رویکرد تحقیق، تحلیل محتوایی قیاسی و نمونه گیری به روش هدفمند با حداکثر تنوع بود. با استفاده از مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته در تیر ماه و مرداد ماه 1390 به جمع آوری اطلاعات پرداخته شد. در مصاحبه ها از راهنمای موضوعی مبتنی بر مدل مفهومی استفاده شد. موضوعات مورد بحث شامل آگاهی، نگرش (نسبت به تنظیم خانواده و نقش های جنسیتی)، درک از خطر، رفتار استفاده از روش های پیشگیری و مشارکت در آن و عوامل محیطی بود. تحلیل محتوای موضوعی به دو روش چارت موضوعی و نقشه مفهومی انجام شد. یافته ها: داده های این مطالعه در سه حیطه طبقه بندی گردیدند: ماهیت مشارکت، تسهیل کننده های مشارکت و موانع مشارکت. ماهیت مشارکت شامل ارتباط کلامی با همسر، درک متقابل از نیازهای همسر و استفاده از روش های مردانه بود. تسهیل کننده های مشارکت شامل شهرنشینی و تحصیلات، اطلاعات و دسترسی به رسانه ها و نگرش مثبت نسبت به تنظیم خانواده و جنسیت بود و موانع مشارکت شامل زمان نامناسب کار مراکز بهداشتی، تک جنسیتی بودن مراکز بهداشتی، نگرش منفی به تساوی جنسیتی، ماهیت و عوارض روش های پیشگیری مردانه و حس آسیب پذیری کم نسبت به بیماری های مقاربتی بود. نتیجه گیری: در کل نگرش مردان زنجانی نسبت به مشارکت در بهداشت باروری و تنظیم خانواده رضایت بخش می باشد، هر چند موانعی مانند زمان نامناسب کار مراکز بهداشتی، تک جنسیتی بودن مراکز، برخی نگرش های جنسیتی و عوارض برخی روش های مردانه و آگاهی کم در خصوص روش های پیشگیری، موجب مشارکت کم تر در برخی مردان می گردد. مداخلات مناسب متناسب با نتایج این تحقیق می تواند موجب ارتقای مشارکت مردان در تنظیم خانواده گردد.

مقدمه: زایمان به عنوان پدیده ای که منجر به تولد نوزاد می گردد، جزء جدایی ناپذیر زندگی بشر است. این پدیده در جهان روند صعودی داشته است. با پیشرفت علوم پزشکی، انسان همواره درصدد بهبود کیفیت فرآیند زایمان بوده است.کیفیت و نحوه ارایه مراقبت های مامایی از موثرترین عوامل بر نتایج زایمان است و بر سلامت فیزیکی و عاطفی مادر و نوزاد تاثیر قابل توجهی می گذارد. پژوهش توصیفی حاضر با هدف بررسی میزان اجرای راهنمای کشوری مراقبت های حین لیبر و زایمان در بیمارستان های آموزشی - درمانی منتخب شهر تهران انجام گرفت. روش کار: نمونه گیری به روش سهمیه ای انجام شد. روند نمونه گیری در چهار بیمارستان شهید اکبرآبادی، آرش، میرزا کوچک خان و هدایت شهر تهران به مدت سه ماه از فروردین الی خرداد سال 1390 به طول انجامید. در این مدت عملکرد ارایه دهندگان مراقبت در حین ارایه خدمت بر روی 200 مادر باردار که با هدف زایمان طبیعی در بخش لیبر و زایمان بستری شده بودند مشاهده شد. ابزار گرداوری داده ها شامل: یک فرم اطلاعات دموگرافیک مادر باردار، یک چک لیست مشاهده مراقبت و سه پرسشنامه بررسی عوامل مرتبط با اجرا بود. فرم اطلاعات دموگرافیک از طریق مصاحبه با مادر، چک لیست ها به طریق مشاهده و پرسشنامه توسط ارایه دهندگان مراقبت (اعم از دانشجو و پرسنل) تکمیل شدند. اعتبار ابزار با روش اعتبار محتوایی تایید گردید. پایایی چک لیست و پرسشنامه به ترتیب از طریق مشاهده همزمان (0.93=r) و آزمون مجدد (0.9=r) بررسی شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و همبستگی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 17 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که میانگین درصد اجرای مراقبت های لیبر و زایمان در حیطه شرح حال گرفتن (88.3، مطلوب)، کنترل علایم حیاتی (64.6، متوسط)، انجام معاینه شکم (38.5، متوسط)، ارزیابی اولیه (83.4، مطلوب)، حیطه مراقبت های حین دردهای زایمان (22.5، نامطلوب)، حیطه روش های کاهش درد زایمان (63.5، متوسط)، حیطه بررسی پیشرفت زایمان (71.5، مطلوب)، حیطه انجام زایمان طبیعی (89.5، مطلوب) و حیطه اداره بلافاصله بعد از زایمان (89.5، مطلوب) بوده است. از نظر میزان آگاهی، 57.5% از ارایه دهندگان (اکثریت) دارای آگاهی متوسط بودند و صرفا 10% از آن ها نگرش منفی نسبت به مراقبت های راهنمای کشوری لیبر و زایمان داشتند. بین میانگین نمره آگاهی ارایه دهندگان و میزان اجرای مراقبت ارتباط آماری معنادار وجود داشت (p=0.03). همچنین از میان عوامل مرتبط دموگرافیک، صرفا میان نمره آگاهی و سابقه کار بالینی ارایه دهندگان خدمت ارتباط آماری معنادار وجود داشت (p=0.04). نتیجه گیری: از آنجایی که میزان اجرای مراقبت های لیبر و زایمان در تعدادی از معیارها و حیطه ها نامطلوب است، ارتقای کیفیت مراقبت ها و نظارت بر اجرای دستورالعمل ها پس از تدوین پیشنهاد می شود.

مقدمه: هدف اصلی بنگاه های اقتصادی همواره این بوده است که با حداقل منابع موجود، حداکثر ستاده را به دست آورند، این مساله اشاره به بهبود کارایی و بهره وری در بنگاه ها دارد. با آن ک ه سرمایه اصلی نظام های بهداشتی و درمانی اعم از مالی و نیروی انسانی در بیمارستان ها هزینه می شود، تا قبل از دهه 1980، مطالعات معدودی در زمینه کارایی و بهره وری بیمارستانی صورت گرفته بود. در سال های اخیر، تلاش های بسیاری برای مقایسه عملکرد سیستم های بهداشتی مشاهده می گردد. هدف این مطالعه، سنجش بهره وری بیمارستان های عمومی تامین اجتماعی کشور بود. روش کار: در این مطالعه، بهره وری 64 بیمارستان عمومی تامین اجتماعی کشور با استفاده از شاخص مالم کوئیست طی سال های 1388-1385 و با رویکرد نهاده محور و با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. از چهار نهاده تعداد تخت فعال، تعداد پرستار، پزشک و سایر پرسنل و چهار ستاده تعداد اعمال جراحی، تخت روز اشغالی، پذیرش سرپایی و بستری برای بررسی استفاده شد. داده ها توسط چک لیست مورد تایید سازمان متبوع، جمع آوری و با استفاده از نرم افزار DEAP2 تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار بهره وری کل عوامل تولید در بیمارستان های مورد مطالعه، به ترتیب 1 و 0.059، میانگین و انحراف معیار تغییرات کارایی فنی، به ترتیب 0.998 و 0.030، و میانگین و انحراف معیار تغییرات فن آوری، به ترتیب1.002  و 0.045 به دست آمد. میانگین کارایی فنی خالص (مدیریتی)، 1.007 و میانگین کارایی مقیاس0.991  و همچنین دامنه تغییر بهره وری کل عوامل تولید در بین بیمارستان های مورد مطالعه 0.827 تا 1.22 بود. نتیجه گیری: تغییرات فن آوری به همراه تغییرات کارایی مدیریتی، بر بهره وری کل عوامل اثر منفی، و تغییرات کارایی مقیاس و فنی بر آن اثر مثبت داشته است.

مقدمه: گسترش و تغییر الگوی انتشار بیماری های عفونی و واگیر، و بیماری هایی که به تغییرات دما حساس اند، همه از مخاطرات بهداشتی هستند که در اثر تغییرات آب و هوایی ایجاد می شوند. مطالعه شرایط اقلیمی مناطق مختلف کشور، اطلاعات مفیدی را جهت آگاهی از سیر بروز بیماری ها در طول سال فراهم می نماید. هدف مقاله حاضر بررسی رابطه میان تعداد پذیرفته شدگان در بیمارستان با علایم گاستروآنتریت روتاویروسی (GE) و متغییرهای اقلیمی ماهانه دما و رطوبت نسبی در منطقه بندرعباس بود. روش کار: در این مطالعه تحلیلی - مقطعی، داده های هواشناسی مورد نیاز از ایستگاه سینوپتیک بندرعباس تهیه شد. تعداد افراد مبتلا به گاستروآنتریت از میان کودکان زیر پنج سال که در طی سه سال مورد مطالعه به «بیمارستان کودکان» بندرعباس مراجعه نموده بودند انتخاب شدند. با استفاده از روش همبستگی پیرسون، همبستگی هفتگی و ماهانه میان داده های هواشناسی و تعداد GE محاسبه شد و با استفاده از روش «رگرسیون خطی چند متغییره»، مدل پیش بینی تعداد GE ارایه شد. در نهایت برای پهنه بندی خطر وقوع GE در استان، داده های اقلیمی و تعداد GE با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه شد. یافته ها: بررسی داده ها نشان داد که حداقل موارد عفونت روتاویروس با  78مورد در سال 2008 و حداکثر آن با 403 مورد در سال 2007 بود. بیشترین میزان همبستگی مربوط به پارامتر دما بود و رطوبت نسبی در درجه دوم اهمیت قرار گرفت. همچنین، تعداد GE در فصول سرد سال نسبت به فصول گرم، افزایش بیشتری داشت. حداکثر تعداد GE مربوط به ماه دسامبر با حداقل دمای 12oC مشخص شد. پهنه بندی خطر وقوع گاستروآنتریت نشان داد که سواحل جاسک و بندر لنگه کم تر در معرض خطر بودند و هر چه از کناره خلیج فارس بیشتر به سمت نواحی شمالی استان پیش می رفتیم، همراه با کاهش دما خطر شیوع بیماری نیز افزایش می یافت، به طوری که حاجی آباد به عنوان منطقه پرخطر مشخص شد. ضریب همبستگی بین دمای حداقل، میانگین و حداکثر با بیماری GE به ترتیب برابر0.791 -، 0.752- و 0.7- با p=0.001 بود. همچنین ضریب همبستگی بین رطوبت نسبی حداقل، میانگین و حداکثر با بیماری GE به ترتیب برابر 0.332- با p=0.073، 0.0169- با 0.371=p و 0.054- با 0.775=p بود. نتیجه گیری: با هر 1oC کاهش دمای حداقل، تعداد GE به طور میانگین به میزان 10 نفر افزایش یافت. دمای ایده آل برای رشد و فعالیت روتاویروس 13oC مشخص شد.