1.مقدمه
نتایج بسیاری از مطالعات نشان داده که گردشگری روستایی این توان را دارد که به عنوان ابزاری موثر برای رشد اقتصادی در زمان و مکانی که کشاورزی نمی¬تواند به مدت طولانی تنها منبع معیشتی باشد، موثر واقع شود. در اکثر نواحی روستایی به دلیل غالب بودن اقتصاد کشاورزی و آسیب¬پذیری آن توجه به دیگر فعالیت¬های توسعه¬ای نظیر گردشگری به عنوان مکمل این بخش می¬تواند از جنبه¬های مختلف تضمینی در بهبود شرایط زندگی روستاییان باشد. از این¬رو، برنامه¬ریزی مناسب در هر یک از روستاها با توجه به پتانسیل¬های موجود در آن-ها می¬تواند مشکل بیکاری و اشتغال روستاییان را از بین ببرد. برنامه¬ریزی برای توسعه گردشگری در مناطق روستایی یکی از راهکارهای عملی برای حل معضل اشتغال در این مناطق است. این صنعت با پویایی خاص خود می¬تواند تاثیرات عمده¬ای بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و زیست¬محیطی به ویژه در سطح محلی بگذارد. همدان از اصلیترین مراکز گردشگری کشور و دارای سابقه و جاذبههای مهم تاریخی است و از اینرو، همواره مورد توجه و میزبان تعداد زیادی از گردشگران خارجی و داخلی است. بنابراین، میتوان با توجه به قابلیتهای شهر همدان و روستاهای آن و با برنامهریزی و سرمایهگذاری در زمینه توسعه گردشگری در بخش روستایی و شهری همدان، گامی مهم در راستای توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن برداشت. بر این اساس، تحقیق حاضر بر آن است که به بررسی اثرات توسعه گردشگری بر وضعیت اشتغال در روستای ورکانه بپردازد. روستای ورکانه از توابع شهرستان همدان که در بخش مرکزی واقع شده است با بهرهمندی از جاذبههای متعدد تاریخی، مذهبی، طبیعی و اجتماعی، از اهمیت ویژه برخوردار است به طوریکه از سوی سازمان گردشگری و میراث فرهنگی به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری استان همدان معرفی شده است. از اینرو، پژوهش حاضر میکوشد با شناسایی دقیق اثرات مختلف گردشگری در بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی مردم این روستا، راهبردها و راهکارهایی مناسب برای توسعۀ گردشگری روستایی ارائه دهد.
2. مبانی نظری تحقیق
گردشگری بزرگترین صنعت فعال در جهان است و در ازای هر یک میلیون دلار درآمد تولید شده در این صنعت، بیست هزار شغل جدید ایجاد می¬شود. گی، در مورد اثرات گردشگری در اشتغال معتقد است که اهمیت صنعت گردشگری از نظر ایجاد درآمد و شغل میتواند مورد توجه کسانی قرار بگیرد که برای برنامه ریزی شغلی نیروی کار دچار مشکل هستند. با وجود این، منابع انسانی از مسائلی است که دست-اندرکاران صنعت گردشگری باید بدان توجه کنند. طبق آمار و پیش¬بینی¬های سازمان جهانی گردشگری در 2005 رشد مشاغل ایجاد شده از طریق این صنعت به 59 درصد می¬رسد. در زمینه اثرات گردشگری روستایی، تحقیقات مختلفی در داخل کشور انجام شده که اکثر آنها حاکی از تأثیر مثبت گردشگری بر بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی روستاییان است. برای نمونه، طولابی نژاد و همکاران (1401) نشان دادند که گردشگری در روستاهای شهرستان چابهار اثرات چشمگیری بر شاخصهای رفاه اقتصادی و اجتماعی خانوارهای روستایی داشته است. نتایج تحقیق منظم اسماعیل پور (1400) نشان داد که گردشگری روستایی در روستاهای سواحل دریای عمان اثرات مطلوبی بر شاخص های اقتصادی، اجتماعی، محیطی و کالبدی- فضایی داشته واز بین ابعاد چهارگانه، توسعه گردشگری بیشترین اثر را بر بعد اقتصادی کیفیت زندگی در سکونتگاه های روستاهای داشته است. نتایج تحقیق قاسملو و همکاران (1401) نشان می دهد که اثرات توسعه گردشگری بر زیست پذیری مناطق روستایی حدود 69 درصد مثبت تلقی شده است؛ به طوری که بیشترین تاثیر مربوط به بعد کالبدی و بعد اقتصادی است و کمترین اثرات مربوط به بعد زیست محیطی است.
3.روش تحقیق
پژوهش از نوع کاربردی و توصیفی- همبستگی است و در آن، از رویکرد کمی و روش پیمایشی استفاده شده است. جمعیت آماری تحقیق 250 خانوار روستایی و جمعیت نمونه 148 تن از روستاییان بودند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و بر اساس روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه بود که سؤالات آن در سه بخش تنظیم شد. تحلیل دادهها با بهرهگیری از روش تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری به کمک نرمافزار PLS صورت گرفت.
4.یافته های تحقیق
نتایج نشان داد که گردشگری روستایی از طریق مسیر بهبود وضعیت اقتصادی تاثیر مثبت و معنی داری بر اشتغال¬ در روستا دارد ( 227/0=β ،05/0>p). پراناتا و همکاران (2022)، ژانگ (2022)، و میرزایی (1388) نیز در مطالعات خود به نتایج مشابهی رسیدند.گردشگری روستایی از طریق مسیر بهبود منابع و زیرساختها تاثیر مثبت و معنی داری بر اشتغال¬ در روستا دارد ( 364/0=β ،001/0>p). نتایج این بخش با یافته های گایتا- مارتینز و همکاران (2019)، لی و همکاران (2018)، مورا و کلجانی¬کلاو (2018)، همخوانی دارد. نتایج نشان داد که گردشگری روستایی می تواند از طریق بهبود وضعیت کشاورزی اهالی روستا به طور معنی داری به افزایش فرصتهای شغلی کمک کند ( 242/0=β ،001/0>p). این بخش از نتایج با مطالعات ویجیانتی و همکاران (2020)، کارتیش¬ویلی و همکاران (2019) و استرمکین و بیلان (2015) همخوانی دارد. نتایج همچنین بیانگر وجود رابطه مثبت و معنی داری بین بهبود رفاه اجتماعی روستاییان با افزایش فرصتهای شغلی آنان از طریق گردشگری می باشد ( 133/0=β ،05/0>p). اسکوتاریا و اسکوتاریا (2023)، هی و همکارانش (2022)، و شالچیان رابع (1395) نیز به نتایج مشابهی دست یافته اند.
5. بحث و نتیجه گیری
نتایج نشان داد 56 درصد از متغیر وابسته (افزایش اشتغال روستایی) در روستای ورکانه توسط پنج عامل اثرات اقتصادی، زیرساختها و منابع، اثرات کشاورزی، سرمایه اجتماعی، و رفاه اجتماعی تبیین می شود. گردشگری از طریق توسعه زیرساخت¬هایی مانند توسعه اقامتگاهها، حملونقل، فروشگاهها و اماکن عمومی، تلفن و اینترنت، و زیرساختهایی مانند پل، جاده و مسجد موجب رونق اشتغال در منطقه مورد مطالعه شده است. بنابراین یکی از راهکارهای توسعه گردشگری ایجاد زیرساخت¬های گردشگری¬ در مناطق روستایی است به گونه ای که این امر منجر به افزایش شمار گردشگران خواهد شد. نتایج این تحقیق می تواند به برنامه¬ریزی برای توسعه گردشگری در مناطق روستایی و به ویژه حل معظل اشتغال در این مناطق کمک کند.