تحقیقات نظام سلامت حکیم (حکیم)
سال:1384 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

مقدمه: سل هنوز یکی از علل مهم ناخوشی و مرگ و میر در جهان است. بر اساس تخمین سازمان جهانی بهداشت در سال 2000، 8.3 میلیون مورد جدید سل رخ داده است که %9 کل آنها همراه با عفونت HIV بوده است. از طرفی عفونت HIV باعث افزایش قابل توجه سل در مناطق مختلف دنیا شده است. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات مختلف بالینی و آزمایشگاهی بیماران مبتلا به سل و HIV است.روش کار: این تحقیق در طی سال های 1381 تا 1382 در بیمارستان مسیح دانشوری انجام شد. پرسشنامه اختصاصی که شامل اطلاعات زمینه ای، بالینی و پاراکلینیک لازم می باشد تهیه گردید. اسمیر و کشت خلط از نظر باسیل سل جهت همه بیماران گرفته شد و در مواردی که کشت خلط مثبت بود آنتی بیوگرام انجام شده آزمایشات شمارش خون و سرعت رسوب گلبول های سرخ و فلوسیتومتری جهت همه بیماران انجام شد و رادیوگرافی بیماران توسط متخصص رادیولوژی تفسیر شد. اطلاعات وارد شده با SPSS(version 11) آنالیز شد.نتایج: 15 بیمار وارد مطالعه شدند که 13 نفر (%86.7) مرد بودند. میانگین سن 5.78 ±36.9 بود. اعتیاد تزریقی شایعترین راه انتقال بود. همه بیماران فرم ریوی سل داشتند. دو بیمار علاوه بر فرم ریوی آمپیم و پریکاردیت هم داشتند. 13 مورد (%86.7) اسمیر خلط مثبت داشتند. %80 بیماران عفونت همزمان HIV داشتند. میانگین CD4، 199.45 239.15± بود. همه بیماران بجز یک مورد تظاهرات رادیولوژیک، آتیپیک داشتند. هپاتیت دارویی در %20 بیماران اتفاق افتاد و 5 نفر (%33.3) فوت کردند. شایعترین عفونت همراه فرصت طلب کاندیدیاز دهانی و خلقی بود. نتیجه گری: عفونت همزمان سل و HIV با ناخوشی و مرگ و میر بالایی همراه است. سل بعنوان یک بیماری معرف ایدز شناخته می شود.

مقدمه: هپاتیت ب یکی از شایعترین عفونت های ویروسی در سراسر دنیا است. در ایران شیوع هپاتیت ب، %1.07-5 ذکر شده است. برای داشتن یک استراتژی موثر جهت پیشگیری از ابتلا به هپاتیت ب، دانستن راه های شایع انتقال در هر کشوری ضروری است. در این مطالعه با مقایسه مبتلایان به هپاتیت ب که در هنگام اهدای خون مشخص شده اند با اهدا کنندگان سالم، به بررسی عوامل خطر ابتلا به هپاتیت ب پرداخته شده است.روش کار: در این مطالعه 39598 اهدا کننده خون در سازمان انتقال خون قزوین از نظر ابتلا به هپاتیت ویروسی ب مورد بررسی قرار گرفتند. در مورد 186 نفر از مبتلایان به هپاتیت ب و 186 نفر اهدا کننده سالم که به طور تصادفی انتخاب شدند، عوامل خطر بررسی شد. ابتلا به هپاتیت ب بر اساس نتیجه تست وجود HBsAg به روش ELISA مشخص می شد.نتایج: شیوع هپاتیت ب، %1.08 بود. آنالیز رگرسیونی نشان داد که تنها طول مدت ازدواج OR=1.04(1.01-1.07)] و [P=0.01، تماس با فرد مبتلا به یرقان OR=23.62(5.32-104.93)] و [P<0.0001، تماس جنسی به جز همسر OR=10.46(1.28-85.77)] و [P=0.03، عفونت تناسلی OR=5.37(2.04-14.13)] و [P=0.0007 و شغل های پرخطر OR=2.2(1.2-4.1)] و [P=0.01 متغیرهایی مستقل برای پیش بینی ابتلا به هپاتیت ب در این افراد است.نتیجه گیری: در این منطقه شیوع هپاتیت، مانند بعضی نقاط دیگر ایران، در حداقل خود قرار دارد. شیوع هپاتیت ب در ایران نسبت به دهه های قبل در حال کاهش است. انتقال افقی هپاتیت ب در این نقطه از ایران از اهمیت بیشتری برخوردار است. برنامه غربالگری، آموزش و واکسیناسیون، بخصوص در گروه های پرخطر از نظر این مطالعه، جهت جلوگیری از ابتلای موارد جدید کاملا ضروری است.

مقدمه: ژیاردیازیس از شایع ترین عفونت های انگلی روده ای در کشورهای در حال توسعه مانند ایران است. درمان ژیاردیازیس با مترونیدازول معمولا به مدت 7-10 روز و روزانه سه نوبت صورت می گیرد. این رژیم طولانی است و کامل کردن دوره درمان اغلب کمتر اتفاق می افتد. همچنین %5-20 مقاومت دارویی نیز به آن گزارش شده است. این دارو دارای عوارض جانبی قابل توجهی است. یافتن داروهای موثر در دوره های درمانی کوتاه و ترجیحا تک دوزی در درمان ژیاردیازیس می تواند موفقیت را افزون تر کند. برای این منظور تینیدازول تک دوزی با مترونیدازول با دوز استاندارد مورد مقایسه قرار گرفته است.روش کار: 106 کودک 69) پسر و 37 دختر( مبتلا به ژیاردیازیس که با آزمایش مدفوع آلودگی آنها به ژیاردیا یا تایید شده بود بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. از این عده، 42 نفر داروی تینیدازول به میزان 50 میلی گرم بر کیلوگرم، حداکثر 2 گرم در یک نوبت دریافت نمودند و به 64 نفر مترونیدازول به مقدار 15 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه سه نوبت و برای 7 روز تجویز شد. در هر گروه یک هفته پس از خاتمه درمان، سه نوبت آزمایش مدفوع انجام شد و اگر در هر سه نوبت انگل ژیاردیا در مدفوع مشاهده نمی شد بعنوان درمان شده تلقی و داروی مربوطه موثر ارزیابی شد. عوارض احتمالی داروها در طول درمان نیز ثبت گردید. نتایج: میانگین سن کودکان 10.2 سال و میانگین وزن آنها 25 کیلوگرم بود. میزان تاثیر تینیدازول در حذف انگل ژیاردیا %88.1 37) از 42 نفر( و میزان تاثیر مترونیدازول %67.2 43) از 64 نفر( و تفاوت تاثیر دو دارو بر روی ژیاردیا معنی دار بود (P<0.01). میزان تاثیر دو دارو در گروه های مختلف سنی تفاوت معنی دار نداشت. همچنین تاثیر دو دارو بر حسب وزن بیماران و طول مدت علایم نیز با همدیگر تفاوت معنی دار نداشت. از نظر عوارض، در دو نفر از افراد تحت درمان با مترونیدازول سردرد و شکم درد مشاهده شد و معدودی نیز احساس طعم فلز در دهان داشتند. در گروه تحت درمان با تینیدازول در سه نفر علایم تهوع، سرگیجه و سردرد مشاهده شد که یک نفر به دلیل شدت علایم از نظر پیگیری تاثیر درمان حاضر به همکاری نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد تینیدازول با دوز واحد تاثیر بیشتری از مترونیدازول با دوز طولانی مدت بر روی ژیاردیا دارد. عوارض جانبی دو دارو مختصر و تا حدودی قابل اغماض می باشد.

مقدمه: در میان سکته های مغزی، خونریزی های مغزی از نظر شیوع پس از سکته های ایسکمیک قرار می گیرند ولی مرگ و میر بیشتری نسبت به آنها در مرحله حاد بیماری دارند. هدف این مطالعه بررسی موارد مرگ و علل موثر بر آن در بیماران مبتلا به خونریزی اولیه مغز بود.روش کار: این مطالعه، یک مطالعه مقطعی است که در طی 3 سال بر روی 121 بیمار با خونریزی اولیه مغز (ICH) انجام شده است.نتایج: در این بررسی %65 بیماران در سنین 60 تا 80 سال بودند و %68.3 آنها، سابقه فشار خون داشتند، شایعترین محل های خونریزی هسته های قاعده ای و نیمکره های مغزی بودند. میزان مرگ و میر بیمارستانی %47.1 بود و بیشترین موارد در 2 روز اول بستری اتفاق افتاده بود. همچنین از 28 بیماری که در آنها عمل جراحی انجام شده بود، 22 نفر (%78) فوت نمودند و در گروهی که فقط درمان طبی گرفتند، %38.1 موارد فوت شدند. بیشتر موارد جراحی در بیماران بدحال انجام شده بود. همچنین شرایط جراحی از قبیل فرد جراح در همه یکسان نبود.نتیجه گیری: بیشترین موارد مرگ و میر در دو هفته اول و بخصوص در 2 روز اول اتفاق افتاد و عواملی که در آنالیز تک متغیره به عنوان عامل موثر بر پیش آگهی شناخته شدند، شامل سطح هوشیاری، حجم هماتوم، وجود خونریزی داخل بطنی، هیدروسفالی، و شیفت عناصر خط وسط بودند. در این مطالعه، سن، جنس، سابقه فشار خون، متوسط فشار خون حین بستری، دیابت، مصرف سیگار به عنوان عوامل پیش آگهی کننده مرگ و میر شناخته نشدند. در ارتباط با نقش جراحی در خونریزی های اولیه مغزی مطالعات اختصاصی با شرایط مشابه در بیماران کمک کننده خواهند بود.

مقدمه: آنتی ژن های لکوسیتی انسان (HLA) به دلیل وجود ارتباط بین برخی آلل های HLA با بیماری های مختلف، در ارزیابی استعداد ابتلا به بیماری ها و کمک به تشخیص آنها اهمیت دارند. بر اساس بسیاری از تحقیقات انجام شده در سراسر دنیا، قویترین این ارتباطات بین آنتی ژن HLA-B27 و اسپوندیلوآرتروپاتی ها، بخصوص اسپوندیلیت آنکیلوزانت (جمود التهابی مهره های کمری ستون فقرات)، وجود دارد. هدف از این تحقیق، بررسی فراوانی آنتی ژن HLA-B27 در مبتلایان به اسپوندیلیت آنکیلوزانت در ایران و یافتن ریسک نسبی و مطلق ابتلا به این بیماری در افراد دارای آنتی ژن HLA-B27 می باشد.روش کار: بر پایه بررسی های انجام شده در نقاط مختلف جهان و نیز اخیرا توسط همین گروه در ایران، معتبرترین روش در تشخیص آلل HLA-B27 روش PCR می باشد. جمعیت تحت مطالعه شامل 36 بیمار مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزانت و 30 داوطلب سالم بود. برای انجام آزمایش تشخیص HLA-B27 از روش PCR اختصاصی آلل )با استفاده از پرایمرهای مکمل توالی های اختصاصی در اگزون 3 ژن (HLA-B27 استفاده شد. تخمین ریسک نسبی (RR) و ریسک مطلق (AR) ابتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزانت در حضور HLA-B27 با محاسبات زیر بدست آمد: AR=P+/C+   P    &    RR= P+. C-/P-.C+خطای استاندارد نسبت برای تعمیم نتایج این مطالعه به جامعه به این صورت محاسبه گردید:Ö S= P.q/Nنتایج: از یافته های این مطالعه مشخص شد که بر اساس روش %69.4 PCR از بیماران تحت مطالعه دارای آنتی ژن HLA-B27 بوده اند و نیز مشخص گردید که ریسک نسبی ابتلا به اسپوندیلیت آنکلیوزانت در افراد HLA-B27 مثبت 65 بار بیشتر از افراد فاقد این آنتی ژن است.نتیجه گیری: تفاوت های بین نتایج حاصل از مطالعات مختلف انجام شده در سراسر دنیا و بر روی نژادهای متفاوت به چشم می خورد که ممکن است به عوامل متعددی، از جمله توزیع جغرافیایی متفاوت میکروب ها و یا زیر گروه های HLA-B27 بستگی داشته باشند.

مقدمه: در گذشته عمده مسوولیت سازمان های انتقال خون و بانک خون بیمارستان ها، تهیه خون و فرآورده های خونی به مقدار کافی جهت رفع نیاز بیماران بود. از سال 1985 و با شناخت ویروس HIV و مشاهده انتقال آن از طریق خون، علم انتقال خون به یک رشته تخصصی به نام طب انتقال خون تبدیل شد. هدف اصلی کمیته های انتقال خون بیمارستانی، بررسی چگونگی کاربرد خون و فرآورده های آن و اقدام در جهت مصرف بهینه آن است. هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان آگاهی مدیران بیمارستان ها از نقش و نوع فعالیت کمیته های انتقال خون بیمارستانی است.روش کار: مطالعه انجام شده توصیفی و جامعه مورد بررسی مدیران بیمارستان های تحت مطالعه بود. در این تحقیق ابتدا پرسشنامه ای توسط صاحب نظران سازمان با مشاوره آماری که مشتمل بر 23 سوال در ارتباط با آگاهی از نقش کمیته های انتقال خون بیمارستانی است تهیه و به مراکز انتقال خون فرستاده شد و سپس از طریق آنها در اختیار بیمارستان ها قرار گرفت. از مجموع 282 پرسشنامه ارسالی 262 پرسشنامه مربوط به 25 استان جمع آوری گردید که با نرم افزار SPSS10 و آماره کای دو مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از 262 بیمارستان پاسخگو به پرسشنامه، %89.4 از مدیران دارای مدرک کارشناسی و بالاتر بودند. %2.6 دارای مدرک دیپلم و بالاتر، و %7.6 وضعیت تحصیلی مشخصی را ذکر نکرده بودند. %82.8 از مراکز درمانی دارای کمیته انتقال خون بیمارستانی و %17.2 از بیمارستان ها فاقد کمیته انتقال خون بیمارستانی بودند و متاسفانه %63.7 از مدیران هیچ برنامه آموزشی مدونی در زمینه طب انتقال خون در برنامه آموزشی بیمارستان خود نداشتند. جالب توجه آن که %30 از مدیران بر این عقیده اند که اگر کسی دارای رفتارهای پرخطر باشد، جهت پی بردن به نتایج شاخص های عوامل عفونی مثل ایدز و هپاتیت می تواند به عنوان اهدا کننده به مراکز انتقال خون مراجعه کند.بحث: با توجه به نتایج به دست آمده، سازمان انتقال خون با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی لازم است با به کارگیری روش های کاربردی و آموزشی، ضرورت وجود کمیته های انتقال خون را به مدیران بیمارستان ها شناسانده تا با همکاری آنان و متخصصین نسبت به نقش موثر کمیته های انتقال خون اقدام نمایند. از طرفی دیگر با توجه به اهمیت حفظ و ارتقای سلامتی خون و فرآورده های خونی تهیه شده در مراکز انتقال خون کشور، نیاز است تا نسبت به پیشبرد بهتر برنامه های آموزشی در سطح دانشگاههای علوم پزشکی، جهت آشنایی همکاران متخصص و پزشک و پیراپزشک شاغل در این مراکز با طب انتقال خون اقدام گردد.

مقدمه: مصرف آب آلوده به آرسنیک می تواند باعث بروز انواع عوارض سو بهداشتی در انسانها شود. بر این اساس تعیین مقدار آرسنیک منابع آب شرب پیش از اجرای هر گونه برنامه آبرسانی، در حین آبرسانی و نیز برای تعیین کارآیی روش های حذف، لازم و ضروری می نماید. این مطالعه با هدف اندازه گیری و تعیین مقدار آرسنیک در منابع آب شرب تعدادی از روستاهای شهرستان بیجار استان کردستان انجام شد.روش کار: در این راستا صحت و دقت دو روش صحرایی (Ez Arsenic Test Kit) و آزمایشگاهی (SDDC) Silver diethyldithiocarbamate spectrometric method تعیین غلظت آرسنیک در آب مورد بررسی قرار گرفت. صحت و دقت هر دو روش با استفاده از آنالیز نمونه های سنتتیک آب مقطر حاوی غلظت های مشخص آرسنیک در آزمایشگاه تعیین شد و سپس 44 روستا بصورت صحرایی پایش شده و آب روستاهای آلوده با SDDC آنالیز گردید.نتایج: یافته های نتایج مطالعه نشان داد که هر دو روش صحرایی و آزمایشگاهی بررسی شده در این تحقیق به شرط رعایت اصول دقیق آنالیز، از دقت و صحت بالایی در تعیین غلظت آرسنیک در آب برخوردار است. البته برای کیت لازم است حجم نمونه مورد آزمایش 9.6 ml باشد. پایش صحرایی روستاها نشان داد که با در نظر گرفتن استاندارد آب آشامیدنی ایران برای آرسنیک (50 µg/L)، آب شرب 5 روستای پایش شده متجاوز از حد استاندارد ملی است. حداکثر غلظت آرسنیک در روستای گوندک به میزان 422.5 µg/L )بیش از 8 برابر حد استاندارد ملی و 42 برابر حد رهنمودی سازمان جهانی بهداشت( مشاهده گردید.نتیجه گیری: با توجه به گستردگی منابع آب و ملحوظ نمودن هزینه ها، کیت Ez Arsenic Test می تواند در پایش های گسترده صحرایی مورد استفاده قرار بگیرد. روش SDDC نیز جهت ارزیابی های دقیق تر به لحاظ مزایای روش از جمله گونه شناسی و عدم نیاز به تجهیزات پیشرفته قابل در آزمایشگاه های مرجع قابل استفاده می باشد.

مقدمه: آنژیوژنز حاصل واکنش های متقابل (Interactions) متعدد سلولی است که از آنجمله می توان به میانکنش های سلولی مربوط به قندهای انتهایی گلیکوکانژوگیت ها اشاره نمود. لذا در این پژوهش بر آن شدیم تا با استفاده از لکتین ها نحوه توزیع گلیکوکانژوگیت ها و تغییرات قندهای انتهایی آنها را در روند آنژیوژنز سیستم پورت هیپوتالاموسی - هیپوفیزی بررسی نماییم.روش کار: برای این منظور تعداد 70 جنین رت نژاد N-mary از روز دهم تا روز بیستم مورد استفاده قرار گرفتند. پس از اینکه نمونه ها در فرمالین فیکس گردیده و پاساژ بافتی آنها به انجام رسید، در پارافین قالب گیری شدند و برش های 5 میکرونی بصورت سریال از آنها تهیه گردید. در ادامه با بکارگیری لکتین های SBA, VVA و WFA که با HRP نشان دار شده بودند و به ترتیب برای قندهای انتهایی α,β-D-GaINAc و D-GaINAc اختصاصی هستند به مطالعه قندهای انتهایی و تغییرات آنها مبادرت گردید. شدت رنگ آمیزی مقاطع میکروسکوپی برای هر لکتین، در روزهای مختلف جنینی به روش Gong و همکاران به صورت مجزا رتبه بندی و توسط آزمون آماری غیرپارامتری کروسکال - والیس با یکدیگر مقایسه گردیدند.نتایج: نتایج حاصل از این ارزیابی ها مشخص نمود که لکتین VVA از روز سیزدهم جنینی با تعدادی از سلول های اطراف لوب قدامی هیپوفیز واکنش نشان داده و تا روز چهاردهم بر شدت این واکنش ها افزوده شد. در حالیکه در روز پانزدهم به شکل معنی داری از شدت واکنش کاسته شد (p<0.05). واکنش به لکتین SBA نیز از روز چهاردهم بطور عمده در سلول های اطراف بن بست راتکه شروع شد و تا روز هیجدهم با همان شدت ادامه یافت و سپس محو گردید. ادامه بررسی ها نشان  داد که واکنش به لکتین WFA نیز از روز سیزدهم شروع شده و در روزهای چهاردهم و پانزدهم به شکل معنی داری شدت یافت (P<0.05). اما در روزهای شانزدهم و هفدهم به تدریج از شدت واکنش کاسته شد، بگونه ای که پس از آن اثری از واکنش نسبت به آن مشاهده نگردید.نتیجه گیری: با توجه به اینکه لکتین های مورد استفاده در این مطالعه واکنش های متفاوتی را با سلول های اطراف بن بست راتکه نشان می دهند و نیز با توجه به پیدایش و تغییر قندهای انتهایی α,β-D-GaINAc, Gal و D-GaINAc با الگوی زمانی و مکانی مشخص شاید بتوان گفت که قندهای انتهایی احتمالا در میان کنش های سلولی و تمایزات بافتی از جمله آنژیوژنز نیز می توانند ایفای نقش داشته باشند.