نشریه پرستاری ایران
سال:1402 | دوره:36 | شماره:143 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف در همه گیری کووید-19 پرستاران بخش های روان پزشکی، علاوه بر ماهیت این بیماری با بیمارانی سروکار داشتند که واقعیت سنجی آنان دچال اختلال بود. این پرستاران با چالش های مضاعفی مواجه بودند که سلامت روان آنان را تحت تأثیر قرار داده است. ایمن سازی روانی روشی برای مقابله با استرس است. بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر ایمن سازی روانی بر استرس درک شده و اضطراب ناشی ازکووید-19 در پرستاران بخش های روان پزشکی زاهدان انجام شد. روش بررسی این مطالعه نیمه تجربی است که در بازه زمانی اسفند ماه سال 1400 تا تیر ماه سال 1401 انجام شد. نمونه گیری به شیوه سرشماری انجام شد. 50 پرستار بخش های روان پزشکی بهاران شهر زاهدان جامعه پژوهش را تشکیل دادند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم اطلاعات فردی و پرسش نامه های استرس درک شده و اضطراب کرونا بود. آموزش ایمن سازی در برابر استرس به صورت 2 کارگاه 4 ساعته و با رعایت پروتکل های بهداشتی انجام شد. محتوای آموزشی بر مبنای برنامه ایمن سازی در برابر استرس ارائه شد. تجزیه وتحلیل داده ها توسط SPSS نسخه 16 و استفاده از میانگین، انحراف معیار و آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل، تی زوجی و تست دقیق فیشر انجام شد. در مواردی که 0/05>P بود اختلاف معنادار گزارش شد. یافته ها یافته ها نشان داد 84 درصد از گروه آزمایش و 72 درصد از گروه کنترل به کووید-19 مبتلا شدند و 100 درصد گروه آزمایش و 88 درصد گروه کنترل واکسینه شده بودند. میانگین و انحراف معیار نمره اضطراب پرستاران در گروه آزمایش کاهش معناداری یافت (0/004=P)، اما میانگین و انحراف معیار نمره استرس درک شده پرستاران در گروه آزمایش اختلاف معناداری نداشت (0/8=P). نتیجه تحلیل آزمون کوواریانس نشان داد میانگین نمره استرس درک شده و اضطراب پرستاران دو گروه پس از مداخله ایمن سازی روانی تفاوت آماری معنادار نداشته است. نتیجه گیری نتایج نشان داد ایمن سازی روانی بر اضطراب و استرس درک شده ناشی از کووید-19 در پرستاران بخش های روان پزشکی زاهدان تأثیر نداشته است. معنادار نبودن نتایج این مطالعه می تواند حاکی از این باشد که با گذر زمان اضطراب و استرس درک شده پرستاران که در ابتدای همه گیری بالا بوده، کاهش یافته است. می توان پیشنهاد داد مسئولین امر بلافاصله بعد از شروع هر همه گیری به مشکلات روان شناختی پرستاران توجه کنند.

زمینه و هدف پدیده سالمندی با کاهش عملکرد در ابعاد جسمی و روان شناختی روبه رو است، این مطالعه باهدف تعیین عملکرد جسمی در سالمندان مبتلابه پوکی استخوان مراجعه کننده به مراکز منتخب آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. روش بررسی در این مطالعه مقطعی، 130 نفر از زنان سالمند بالای60 سال مراجعه کننده به مراکز منتخب آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال1399، به روش نمونه گیری غیراحتمالی و مستمر وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه فعالیت های روزمره زندگی بارتل و پرسش نامه فعالیت های روزمره ابزاری زندگی لاتون-برودی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 تحلیل آماری شد. یافته ها میانگین سنی زنان موردپژوهش 5/7±67/5 سال بود. هیچ یک از زنان درخصوص انجام فعالیت های روزمره زندگی مانند غذاخوردن وابستگی نداشتند. بیشترین وابستگی در دفع ادرار با 54/62 درصد بود. درمورد فعالیت های ابزاری زندگی، توانایی خرید کردن با 60/77 درصد بود و کمترین فعالیت مربوط به توانایی مدیریت مصرف داروهای خود با 0/77 درصد بود. نمره انجام فعالیت های روزمره زندگی و فعالیت های ابزاری زندگی به طور معناداری با سن و تحصیلات ارتباط داشت (0/001>P). نتیجه گیری حمایت های دولتی، خانوادگی و اجتماعی بیشتری از سوی جامعه برای زنان سالمند مبتلابه پوکی استخوان (با سالخوردگی بیشتر و تحصیلات پایین تر) و با عملکرد پایین در فعالیت های اساسی و ابزاری زندگی ضروری است.

زمینه و هدف یکی از نگرانی های پرستاران و پزشکان تبعیت بیماران قلبی از درمان تجویزشده است. در ایران آمار دقیقی از میزان تبعیت بیماران دارای استنت عروق کرونر از درمان دردسترس نیست و طبقه بندی خطر بیماری قلبی عروقی در این بیماران بررسی نشده است. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین تبعیت از درمان و خطر بیماری قلبی عروقی در بیماران با استنت عروق کرونر قلبی انجام شده است. روش بررسی این مطالعه یک مطالعه مقطعی توصیفی است که از تیر تا شهریور سال 1400 و در بیمارستان شهید مدنی تبریز انجام شد. 200 بیمار که طی 1 سال گذشته تحت اقدام مداخله کرونر قلبی قرار گرفته بودند به روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های اطلاعات فردی اجتماعی، تبعیت از درمان و مقیاس خطر فرامینگهام استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. در آمار توصیفی از توزیع فراوانی و جهت مقایسه متغیرهای مطالعه از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها میانگین سنی بیماران 10/62±61/6 بود. بیشتر بیماران مرد (60/5 درصد) و متأهل (68 درصد) بودند. میانگین نمره تبعیت از درمان در بین بیماران 8/48±41/50 بود که نشان دهنده وضعیت متوسط تبعیت ایشان از درمان بود. بیماران در قسمت های رعایت رژیم غذایی و داشتن فعالیت منظم نسبت به رعایت رژیم دارویی وضعیت نامناسبی داشتند، به طوری که بیشتر آن ها از غذای پرچرب استفاده می کردند (87 درصد) و کمترین فعالیت ورزشی در هفته را داشتند (92/4 درصد)، اما داروهای تجویزشده را به موقع مصرف می کردند (70/3 درصد). براساس نمره فرامینگهام، مردان 2 برابر بیشتر از زنان در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی بودند و به طورکلی بین تبعیت از درمان و خطر بیماری قلبی عروقی در بیماران استنت گذاری شده ارتباط معنی داری وجود داشت، به طوری که با افزایش تبعیت از درمان در بین بیماران از خطر بیماری قلبی عروقی طی 10 سال آینده در ایشان کاسته می شود (P<0/001 و r=0/250). نتیجه گیری باتوجه به اینکه بین تبعیت از درمان و خطر بیماری قلبی عروقی در بیماران استنت گذاری شده ارتباط معنی داری وجود دارد و با عنایت بر اینکه این بیماران تبعیت از درمان ضعیفی در رعایت رژیم غذایی کم چرب و فعالیت منظم روزانه داشتند، بنابراین پیشنهاد می شود پرستاران در برنامه های آموزش به بیمار خود بر رعایت رژیم غذایی کم چرب و داشتن فعالیت منظم روزانه توسط بیماران تأکید کنند و به شناسایی موانع تحقق این امر بپردازند، تا بدین وسیله با افزایش تبعیت بیماران از درمان، خطر بیماری قلبی عروقی طی 10 سال آینده در ایشان کاسته شود.

زمینه و هدف مراقبت از بیمار همودیالیز به طور معمول یک تجربه استرس زا می باشد که بار مراقبتی بالایی دارد. به دنبال شیوع ویروس کرونا، مراقبین این بیماران ترس ها و نگرانی های متعددی را دررابطه با حضور بیمار و خودشان در مراکز دیالیز و افزایش امکان مواجهه و ابتلاء به ویروس کرونا دارند که بر بار مراقبتی می افزاید. مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش راهبردهای مقابله ای بر بار مراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران تحت همودیالیز انجام شد. روش بررسی مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی در سال 1399 است که بر روی 60 مراقب بیماران تحت همودیالیز مرکز جامع درمان بیماران خاص بیرجند که به طور تصادفی در دو گروه ازمایش و کنترل قرار گرفتند، انجام شد. راهبردهای مقابله ای در 6 جلسه جهت مراقبین گروه آزمایش ارائه شد و شرکت کنندگان قبل، بلافاصله بعد و 1 ماه پس از مداخله پرسش نامه بار مراقبتی زاریت را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19تحلیل شد. یافته ها ازنظر اطلاعات جمعیت شناختی هر دو گروه همگن بودند (P<0/05). نتیجه گیری آموزش مهارت های مقابله ای باعث کاهش بار مراقبتی مراقبین بیماران تحت همودیالیز می شود. آموزش های روان شناختی و به خصوص راهبردهای مقابله ای که قابلیت اجرایی بالایی دارند، به منظور کاهش بار مراقبتی مراقبین بیماران به ویژه بیماران تحت همودیالیز، می تواند مدنظر مدیران پرستاری قرار گیرد.

زمینه و هدف یکی از اهداف آموزش پرسنل هوشبری تربیت افرادی با توانمندی نظری و عملکردی برای مقابله با چالش‏های بالینی است. بااین حال یکی از چالش‏های نظام سلامت وجود شکاف بین آنچه که آموزش داده می‏شود و سطح عملکرد پرسنل در پروسیجرهای بیهوشی است. این مطالعه باهدف ارزیابی شایستگی پرسنل بیهوشی شهر کاشان و یافتن عوامل مرتبط با آن انجام شده است. روش بررسی این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 95 نفر از پرسنل هوشبری بیمارستان‏های کاشان در سال 1401 انجام شد. شرکت کنندگان مطالعه به شیوه سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‏آوری اطلاعات شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه خودارزیابی توانمندی پرسنل هوشبری بود. روایی (صوری و محتوایی) و پایایی پرسش نامه مورد تأیید قرارگرفت. به منظور تحلیل داده ‏ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و روش‏های آماری توصیفی (فراوانی و درصد)، آماری تحلیلی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون‏های من ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن، دورشته‏ای نقطه‏ایی و مدل جی ال ام استفاده شد. یافته ها میانگین و انحراف معیار سن افراد شرکت‏کننده در پژوهش 10/1±34/57 سال بود. میانگین توانمندی پرسنل هوشبری به شیوه خودارزیابی در سطح بالا (11/53±84/84) گزارش‏ شد. بین توانمندی پرسنل هوشبری با جنس زن و وضعیت تأهل ارتباط آماری معنی دار‏‏ وجودداشت (0/05>P). نتیجه گیری میانگین توانمندی پرسنل هوشبری درتمام حیطه‏ها‏ی پرسش نامه به جز حیطه «مراقبت در مخاطرات احتمالی بیمار» در سطح بالا قرار داشت. بنابراین توانمندسازی پرسنل در این حیطه به جهت پیشگیری از حوادث نامطلوب و ارتقا کیفیت خدمات درمانی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف مواجه شدن پرستاران کودکان با چالش های اخلاقی در محیط کار حرفه ای امری اجتناب ناپذیر است. یکی از دو راهی های اخلاقی که همواره برای پرستاران چالش برانگیز بوده است، مسئله آتانازی است که با چالش های قانونی، دینی و فرهنگی گسترده ای همراه است. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی در پرستاران بیمارستان های کودکان انجام شد. روش بررسی این مطالعه مقطعی بر روی تعداد 194 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. جمع آوری اطلاعات به صورت الکترونیکی و حضوری با استفاده از یک پرسش نامه 3 بخشی شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه استدلال اخلاقی و پرسش نامه نگرش درباره آتانازی انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران 10/33±42/92 و میانگین نمره نگرش در مورد آتانازی 0/12±2/65 بود. بین نمره استدلال اخلاقی و سن، سابقه کاری پرستاران، جنسیت، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات و سابقه شرکت در دوره های اخلاق ارتباط معناداری وجود نداشت، اما محل خدمت سبب ایجاد تفاوت معنادار در نمره استدلال اخلاقی شد. نمره نگرش درمورد آتانازی با هیچ کدام از متغیر های جمعیت شناختی به جز محل خدمت ارتباط معناداری نداشت. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی ارتباط منفی معناداری وجود دارد (0/60-=r) (P<0/001). نتیجه گیری میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران کودکان در سطح متوسط بود و نگرش منفی درمورد آتانازی داشتند. نتایج نشان داد پرستاران با مهارت استدلال اخلاقی بالاتر، نگرش منفی تری درمورد آتانازی داشتند. پرستاران بخش های ویژه و اورژانس نمره استدلال اخلاقی پایین تر و نگرش مثبت تری درمورد آتانازی داشتند. سابقه شرکت در کارگاه های اخلاق پرستاری ارتباط معناداری با نمره استدلال اخلاقی و نگرش درمورد آتانازی نداشت. با استناد به یافته های این پژوهش، جهت اطمینان از کیفیت مراقبت ها، بر لزوم برگزاری برنامه های آموزشی جامع جهت تقویت استدلال اخلاقی پرستاران کودکان و ارتقای درک آن ها از آتانازی تأکید می شود.

زمینه و هدف یکی از حیطه های نیازمند توجه در حرفه پرستاری که می تواند بر زمینه های مختلفی کاری، حرفه ای، مراقبتی و غیره مؤثر باشد، سرشت و منش است. عوامل مختلفی می تواند بر سرشت و منش تأثیر بگذارد. یکی از این عوامل ریتم های شبانه روزی است که اغلب پرستاران اختلالاتی را در آن تجربه می کنند. درنتیجه، نظر به اهمیت بررسی و ارزیابی ابعاد شخصیتی سرشت و منش در پرستاران و تأثیرات ریتم شبانه روزی و نپرداختن به آن در پژوش های گذشته، این مطالعه باهدف تعیین ارتباط ریتم شبانه روزی با سرشت و منش پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران سال 1400 انجام شد. روش بررسی این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران تشکیل دادند. نمونه پژوهش 200 نفر از پرستاران شاغل در این مراکز بودند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت غیراحتمالی و ترکیبی از روش تحلیلی و مقطعی بود که از میان بخش های مختلف مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران، 4 مرکز به تصادف و با قرعه کشی برای پژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه صبحگاهی-شامگاهی و پرسش نامه سرشت و منش کلونینگر استفاده شد. در این پژوهش برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها یافته های به دست آمده نشان داد که بیشتر پرستاران موردپژوهش یعنی 64 درصد ریتم شبانه روزی معتدل داشتند. نتایج همبستگی نشان داد ریتم شبانه روزی به طورکلی با پشتکار (039/P=0) و خودفراروی (047/P=0) همبستگی معنی دار آماری ضعیف داشتند که این همبستگی منفی بود. همچنین ریتم شبانه روزی با سن (001/P<0)، جنسیت (044/P=0)، وضعیت استخدامی (003/P=0) و سابقه کاری (001/P<0) ارتباط معنی دار آماری داشت و سرشت و منش در ابعاد نوجویی، پاداش، پشتکار، خودراهبردی، همکاری و خودفراروی با ویژگی های جمعیت شناختی پرستاران ارتباط معنی دار آماری داشتند. نتیجه گیری یافته های این پژوهش نشان داد ریتم های شبانه روزی با برخی از مؤلفه های سرشت و منش همبستگی معنی دار آماری داشتند، بنابراین باتوجه به اهمیت تیپ های شبانه روزی بر کیفیت عملکرد افراد، ضروری است تا مسئولین و مدیران بیمارستان ها درزمینه تیپ های شبانه روزی شناخت کافی کسب کنند و در جهت شناسایی این افراد و اقداماتی نظیر آموزش، فراهم کردن تسهیلات و امتیازات ویژه و تعیین نوبت های کاری پرستاران باتوجه به تیپ های شبانه روزی آن ها، سطح کیفی مراقبت ارائه شده از سوی این طیف از پرستاران را ارتقاء دهند و از این طریق موجب تسریع روند بهبودی بیماران و افزایش رضایت مندی آن ها شوند.

زمینه و هدف برای افراد بستری شده در بخش مراقبت ویژه اغلب به علت طولانی شدن تهویه مکانیکی، حفظ راه های هوایی و بهداشت مناسب تر ریه، تراکئوستومی انجام می شود که درعین حال باعث کاهش صدمه حنجره و راحتی فرد نیز می شود. کیفیت مراقبت های بهداشتی به میزان زیادی به نحوه ارائه خدمات پرستاران بستگی دارد. باتوجه به اینکه نتیجه نهایی و عوارض احتمالی تراکئوستومی، ارتباط مستقیم با چگونگی اجرای مراقبت های پس از آن توسط کادر پرستاری دارد، بنابراین پژوهشی «با هدف ارزشیابی اثر آموزش مراقبت از تراکئوستومی برعملکرد پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران» انجام شد. روش بررسی این مطالعه دربازه زمانی مهر ماه الی آبان ماه سال بر روی 64 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی درمانی فیروزگر و رسول اکرم (ص)، به صورت نیمه آزمایشی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های اطلاعات فردی و پرسش نامه مراقبت از تراکئوستومی برگرفته از مطالعه آتش زاده و همکاران می باشد. داده ها بااستفاده ازنرم افزار SPSS نسخه 16 با شاخص های آمارتوصیفی وآمار استنباطی (آزمون تی زوجی و تحلیل واریانس) و سطح معنی دار (0/05>P) تجزیه وتحلیل شد. یافته ها میانگین سنی افراد موردپژوهش 6/02±31/49 سال بود که 70/3 درصد از افراد زن بودند و تحصیلات کارشناسی با 90/6 درصد بیشترین سطح تحصیلی بود. میانگین و انحراف معیار سابقه کلی کار و سابقه کار در بخش ویژه به ترتیب 5/13±6/74 و 4/66±4/92 درصد بود. پرستاران با نوبت کاری در گردش با 89/1 درصد بیشترین فراوانی را داشتند. 93/8 درصد از پرستاران دوره مراقبت از تراکئوستومی را نگذرانده بودند. بیشتر واحدهای موردپژوهش (43/8 درصد) رسمی بودند. مقایسه میانگین نمره عملکرد پرستاران قبل از آموزش (8/87±45/85) و بعد از آموزش (42/33±93/3) با آزمون تی زوجی، اختلاف آماری معنی دار را نشان می دهد (0/001>P). نتیجه گیری باتوجه به اینکه عملکرد پرستاران درزمینه مراقبت از بیماران دارای تراکئوستومی در حد مطلوب نبوده است، نتیجه مطالعه نشان داد آموزش پرستاران و ارائه امکانات کافی بر مبنای دستورالعمل های و نظر متخصصین می تواند موجب ارتقاء عملکرد پرستاران شود.