بیماری های پستان ایران
سال:1403 | دوره:17 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

مقدمه: زنان مبتلا به سرطان پستان تحت درمان های مختلفی قرار می گیرند که می تواند عوارض جانبی بلندمدت و تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی آن ها داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه تمرین ترکیبی هوازی و مقاومتی بر کیفیت زندگی بقایافتگان سرطان پستان انجام گرفت. روش بررسی: درمجموع 60 بیمار مبتلا به سرطان پستان با معیارهای واجد شرایط در دو گروه مداخله و کنترل به طور تصادفی تخصیص داده شدند. شرکت کنندگان در گروه مداخلات تمرین هوازی و مقاومتی (28 نفر) و گروه کنترل (25 نفر) مطالعه را تکمیل کردند. گروه مداخله به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه در برنامه های ورزشی پیش رونده شرکت کردند. هر هفته شامل دو جلسه تمرینات هوازی (جلسه اول و سوم هر هفته) و یک جلسه تمرینات مقاومتی (پیلاتس در جلسه دوم هر هفته) تنظیم شد. در ابتدای هر جلسه 10 دقیقه شامل گرم کردن، 20-40 دقیقه تمرینات اصلی، و پس از آن 10 دقیقه سرد کردن بود. قبل و بعد از برنامه ورزشی، پارامترهای کیفیت زندگی با پرسشنامه سازمان اروپایی تحقیقات و درمان سرطان QLQ-C30 و یک ماژول خاص برای بیماران مبتلا به سرطان پستان QLQ-BR23 جمع آوری و ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای دو، تی مستقل، همبستگی اسپیرمن و تحلیل واریانس و کوواریانس (ANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: وضعیت کلی سلامت و کیفیت زندگی بعد از 12 هفته تمرینات هوازی و مقاومتی در گروه مداخله افزایش معناداری را نشان داد (0. 019=P). این برنامه تمرینی سبب تأثیر معنادار بر عملکرد هیجانی(0/001=P)، مشکلات مالی(0/0001=P)، عملکرد جنسی(0/0001=P)، و لذت جنسی (0/0001=P) بیماران گروه مداخله شد. در خرده مقیاس های علائم، میانگین نمرات گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل کمتر شده بود (0/05P<). نتیجه گیری: استفاده از مداخله ورزش هوازی و مقاومتی برنامه ریزی شده و تحت نظارت برای بهبود کیفیت زندگی، افزایش عملکردها و کاهش علائم منفی مرتبط با درمان های سرطان پستان مؤثر است.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان در سراسر جهان است. کیفیت زندگی و وضعیت روانی بیماران مبتلا به سرطان پستان می تواند پس از تشخیص به ویژه در طول درمان تحت تأثیر قرار گیرد. هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر طولانی مدت سرطان پستان پس از درمان بر ابعاد کیفیت زندگی و وضعیت سلامت روان است. روش بررسی: مطالعه حاضر، یک مطالعه آینده نگر طولی چند مرکزی و در حال انجام است که از بهمن 1398 در موسسه ملی توسعه تحقیقات پزشکی ایران (NIMAD) [1] آغاز شد. 1200 بیمار مبتلا به سرطان پستان که دوره های درمانی خود را به پایان رسانده اند، از 5 مرکز ارجاع درمانی مستقر در تهران به مدت 5 سال جذب می شوند. پرسشنامه هایی برای ارزیابی پیامدهای اولیه و ثانویه توسط محققین آموزش دیده طی مصاحبه حضوری با هر شرکت کننده در هریک از سه مرحله (بلافاصله پس از درمان، 1 سال و 5سال) بعد از درمان تکمیل می شود. داده ها در مورد جمعیت شناسی اجتماعی، کیفیت زندگی، تصویر بدن، امید، مشکلات روان شناختی مانند اضطراب، افسردگی و خلق وخو، عملکرد جنسی و فعالیت بدنی جمع آوری خواهد شد. داده ها در هر مرحله جمع­آوری و در پایان توسط SPSS (نسخه 22) تجزیه وتحلیل خواهند شد. نتیجه گیری: این اولین مطالعه سراسری، آینده نگر و طولی با حجم نمونه بزرگ، پایش طولانی مدت و اهداف تحقیقاتی گسترده است که به ارزیابی عوامل مرتبط با کیفیت زندگی در جمعیت ایرانی مبتلا به سرطان پستان می پردازد.

مقدمه: امروزه با توجه به پیشرفت هایی که در زمینه درمان سرطان ها انجام شده است، کسری از بیماران پیشامد موردنظر مانند مرگ را هرگز تجربه نمی کنند، هرچند مدت زمان پیگیری به اندازه کافی طولانی باشد. در تحلیل این نوع بیماری ها از مدل های شفایافته استفاده می شود. در این مطالعه به بررسی بقای بیماران، شانس بهبود بیماری و عوامل مؤثر بر آن ها برای بیماران مبتلا به سرطان پستان می پردازیم. روش بررسی: جهت انجام این مطالعه از اطلاعات 1247 بیمار مبتلا به سرطان پستان استفاده شده که این بیماران طی سال های 1375 تا 1392 به پژوهشکده معتمد جهاد دانشگاهی در شهر تهران مراجعه نموده و تا سال 1397 مورد پیگیری قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Rنسخه 4. 3. 0 برای بررسی زمان بقای بیماران شفانیافته و میزان شفایافتگی و شناسایی عوامل مؤثر با روش برآورد بیزی با برازش مدل نیمه ناپارامتری هموار شفایافته آمیخته انجام شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از 1247 بیمار مبتلا به سرطان پستان 8/82 درصد از بیماران سانسور شده و 17/2 درصد از بیماران فوت کرده اند. نسبت شفایافتگی بنا بر منحنی کاپلان-میر 58% است. بررسی عوامل مؤثر بر پیشامد مرگ بیماران نشان داد که وزن بالای بیمار، مرحله های پیشرفته تر بیماری، درگیری غدد لنفاوی و جراحی حفظ پستان بر زمان تا رخداد پیامد مرگ و بقای کوتاه مدت مؤثرند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد بسیاری از عوامل پیش آگهی سرطان پستان بر شناسایی بیماران پرخطر و انتخاب نوع درمان در کوتاه مدت، اهمیت به سزایی دارند.

مقدمه: امید و شادکامی مولفه­ هایی هستند که کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان را تحت تأثیر قرار می­دهند. هدف از انجام این پژوهش تعیین ارتباط حمایت همسر با امیدواری و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان پستان می­ باشد. روش بررسی: پژوهش مقطعی از نوع همبستگی با حضور 200 زن متأهل مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مراکز منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1401 انجام شد. پس از نمونه­ گیری به صورت مستمر، پرسشنامه­ های مشخصات دموگرافیک، امید اسنایدر (AHS)، شادکامی آکسفورد و حمایت همسر(SSS) تکمیل شد. تجزیه وتحلیل داده­ ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS-21 و با آزمون­ های آماری ANNOVA، تی­مستقل و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. یافته‏ ها: میانگین سن زنان مورد پژوهش 45/32 و اکثریت آن ها یعنی 63/5 درصد خانه­دار بودند. بر اساس نتایج به دست آمده حمایت همسر با امید و شادکامی همبستگی آماری معنی­دار مثبت داشت. افزایش میزان حمایت همسر با افزایش امیدواری به زندگی و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان پستان ارتباط دارد. بین برخی از متغیرهای دموگرافیک مانند وضعیت اجتماعی­­_اقتصادی و وجود فرزندان در خانه با امید و شادکامی به طور مشترک ارتباط معنی­داری وجود داشت(0/05>p). نتیجه ‏گیری: حمایت همسر به شکل معناداری با امیدواری، که عاملی برانگیزاننده به سوی نتیجه ی مثبت است و همچنین با شادکامی ذهنی ارتباط دارد. بنابراین نتایج پژوهش می­تواند به تشویق، آموزش و حمایت همسران دارای زن مبتلا به سرطان پستان کمک کننده باشد، زیرا که آن­ها در مدت بیماری بخشی از ساختار حمایتی زنان را به عهده می­ گیرند.

مقدمه: ابتلا زنان به سرطان پستان بر رابطه زناشویی تأثیر مخربی می گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تعهد زناشویی و تنظیم هیجان بین فردی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن ها که در بازه زمانی چهار ماهه از خرداد تا پایان شهریور 1401 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد که تعدادشان 711 نفر بود. در مجموع، 16 زوج با رعایت ملاک های ورود به مطالعه و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی (به شیوه قرعه کشی) به دو گروه مداخله (8 زوج) و گواه (8 زوج) تقسیم شدند. گروه مداخله زوج درمانی هیجان مدار را در 10 جلسه 5/1 ساعته (دو و نیم ماه، هفته ای یک جلسه) به صورت گروهی، طبق برنامه درمانی جانسون دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به پرسشنامه های 4 سؤالی تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) و 20 سؤالی تنظیم هیجان بین فردی هافمن و همکاران (2016) پاسخ دادند. تجزیه وتحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام گرفت. یافته ها: در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه مداخله برای تعهد زناشویی زنان 3/53±109/12 و مردان 3/52±111/38و برای تنظیم هیجان بین فردی زنان 3/23±42/75 و مردان 3/77±41/75، و در گروه گواه برای تعهد زناشویی زنان 3/60±110/75و مردان 3/26±110/12و برای تنظیم هیجان بین فردی زنان 3/08±43/88 و مردان 3/15±41/25 بود (05/0p). در مرحله پیگیری، اثر زوج درمانی هیجان مدار بر تعهد زناشویی زنان 3/10±113/88و مردان 3/26±115/88و تنظیم هیجان بین فردی زنان 3/29±45/62 و مردان 3/32±46/12 ماندگار بود (0/001>p). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی هیجان مدار موجب افزایش تعهد زناشویی و تنظیم هیجان بین فردی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان شده است.

زمینه و هدف: کیفیت روابط به ویژه حساسیت به طردشدگی زنان مبتلا به سرطان پستان از اهمیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه ترس از صمیمیت و سبک های دل بستگی با حساسیت به طردشدگی زنان مبتلابه سرطان پستان شهر ساری انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مبتلابه سرطان پستان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر ساری بودند که از میان آن ها 100 نفر از بیماران به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری در سال 1402 انتخاب شدند و مقیاس های حساسیت به طرد (1989)، ترس از صمیمیت (1991) و سبک دل بستگی (2007) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین ترس از صمیمیت و سبک دل بستگی اضطرابی با حساسیت به طردشگی در زنان مبتلابه سرطان پستان شهر ساری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (0/001P<). بین سبک دلبستگی اجتنابی با حساسیت به طردشدگی رابطه معناداری وجود ندارد (0/001P>). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که حساسیت به طردشدگی از روی متغیرهای ترس از صمیمیت و سبک دل بستگی اضطرابی معنادار است (0/001P<). به عبارت دیگر، متغیرهای ترس از صمیمیت و سبک دل بستگی اضطرابی، حساسیت به طردشدگی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت نقش ترس از صمیمت و سبک های دل بستگی در حساسیت به طردشدگی زنان مبتلا به سرطان پستان پیشنهاد می شود که متخصصان حوزه سلامت در طراحی مداخلات روان شناختی مؤثر برای این گروه از بیماران از یافته های این پژوهش استفاده نمایند.

مقدمه: در ایران، سرطان پستان یکی از شایعترین بدخیمی ها در زنان است و مشکلات جنسی اغلب در این بیماران دیده می شود. این مطالعه با هدف مرور مداخلات مشاوره ای-آموزشی بر مسائل جنسی زنان با سرطان پستان در ایران طراحی شد. روش بررسی: در این مطالعه به منظور دستیابی به مقالات مرتبط، پایگاههای اطلاعاتی Pubmed, WOS, SCOPUS, EMBASE, ClinicalTrials. gov, ProQuest Dissertations and Theses Global, Cochrane Library, CINAHL, SID, Magiran, Irandoc از مارس 2000 تا ژانویه 2023 مورد جستجو قرار گرفت. از کلیدواژه های مشاوره، آموزش، جنسی، عملکرد جنسی، کیفیت جنسی، مشاوره جنسی، زنان، سرطان پستان و همه ترکیبات احتمالی این کلمات با عملگرهای بولینOR, AND استفاده شد. جهت بررسی کیفیت مقالات از ابزار Risk of bias گروه کوکران استفاده شد. یافته ها: در نهایت 10 مطالعه (با حجم نمونه 614 نفر) مورد بررسی سیستماتیک قرار گرفتند. از این تعداد 4 مقاله به بررسی مشاوره جنسی، 5 مورد به بررسی آموزش جنسی و 1 مورد به مقایسه مشاوره جنسی و آموزش جنسی در بیماران پرداخته بودند. در مطالعات رویکردهای مشاوره ای PLISSIT، ذهن آگاهی، روانی جنسی، مبتنی بر پذیرش تعهد، مشاوره ورزشی، اموزش زوجین و مشاوره گروهی موجب تفاوت معناداری در متغیرهای جنسی بین گروه های مداخله و کنترل مطالعات شده بود. اما روان درمانی چهار عاملی به تنهایی در افزایش احقاق جنسی مؤثر نبود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، چندین نوع رویکرد مشاوره ای و آموزشی در بهبود مشکلات جنسی و ارتقای سلامت جنسی زنان مبتلا به سرطان سینه در ایران موثر بوده است، لذا استفاده گسترده از این روش ها توصیه می شود.