مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1402 | دوره:34 | شماره:10 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری مزمن و عود کننده اما خوش خیم در زنان سنین بارداری است که می تواند باعث ناباروری شود. برخی از مارکرهای ژنتیکی موجود در آندومتر در پاتوژنز اندومتریوز تأثیر کلیدی دارند. microRNA ها مولکول های کوچکی هستند که در چندین فرآیند بیولوژیکی نقش دارند. هدف از این مطالعه بررسی بیان microRNA ها ازجمله miRNA451 در فاز ترشحی بیماران مبتلا به اندومتریوز بود. مواد و روش کار: مطالعه حاضر به صورت مورد-شاهدی انجام شد که 20 خانم نابارور با اندومتریوز که توسط سونوگرافی یا لاپاراسکوپی یا لاپاراتومی و تشخیص بافت شناسی و حذف افراد با سایر علل ناباروری زنانه که به مرکز تحقیقات بهداشت باروری و ناباروری دانشگاه علوم پزشکی بابل و مرکز ناباروری فاطمه الزهرا بابل مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند و 20 خانم سالم که ناباروری با عامل زنانه نداشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سطوح بیان نسبی mir451 در آندومتر زنان در دو گروه با استفاده از Real-time PCR شناسایی شد. یافته ها: میانگین سطح بیان mir451 در آندومتر گروه اندومتریوز 46306/0 ± 717400/0 و در گروه کنترل 2. 11621 ± 3. 32579 بود که در گروه اندومتریوز سطح بیان mir451 به طور قابل توجه ای پایین تر از گروه کنترل (0. 001 > P) بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه کاهش بیان mir451 را در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل نشان داد و از لحاظ آماری معنادار بود که می تواند به عنوان یک عامل مولد یا نشان دهنده اندومتریوز مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین با انجام مطالعات بیشتر ممکن است بتوان از این microRNA ها به عنوان بیومارکرهای تشخیصی برای بیماران مبتلا به اندومتریوز استفاده کرد.

پیش زمینه و هدف: نانوذرات نقره ( (AgNPs) در میان مهمترین نانومواد مورد بررسی هستند که به طور گسترده در کاربردهای پزشکی، دارویی و مهندسی زیستی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد باکتریایی و سمیت سلولی نانوذرات نقره ساخته شده به روش سبز در دمای اتاق بود. مواد و روش کار: در این کار نانوذرات نقره به روش سبز ساخته شدند که در آن از عصاره بذر Triticum aestivum آسیب دیده توسط آفت Eurygaster integriceps Puton که اختصارا (SPDSPDWAgNPs) نامیده میشود در دمای اتاق استفاده شد. پراش پرتو ایکس (PXRD) و میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM) برای شناسایی نانوذرات سنتز شده استفاده شد. از روش انتشار دیسک و آنالیز MTT به ترتیب برای اثرات ضد باکتریایی و سمیت سلولی استفاده شد. یافته ها: سنتز SPDSPDWAgNPs با تغییر رنگ محلول، تبدیل شدن از زرد روشن به قهوه ای تیره مرتبط بود. به ترتیب. α-گلیکوزیداز، پروتئاز و α-آمیلاز از آنزیم های شناسایی شده غدد بزاقی حشره هستند که می توانند بر سنتز نانوذرات تأثیر بگذارند. نتایج نشان داد که SPDSPDWAgNP ها دارای اشکال کروی بوده و اندازه متفاوتی از 1 تا 25 نانومتر دارند. همچنین، SPDSPDWAgNP های بیوسنتز شده دارای خواص ضد باکتریایی بالایی نسبت به رایج ترین باکتری های عفونی هستند. علاوه بر این، نتایج سمیت سلولی نشان می دهد که SPDSPDWAgNP های ساخته شده از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کنند. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که این روش تولید نانوذرات می تواند برای سنتز در مقیاس بزرگ نانوذرات نقره، مصارف دارویی و ضد عفونی کننده استفاده شود.

پیش زمینه و هدف: کووید-19 یک بیماری عفونی است در مدت کوتاهی به صورت یک پاندمی در آمد. پاندمی با سرایت بالا و مورتالیتی قابل توجهی همراه است. ازنظر پزشکی در تمام پاندمی ها، بررسی افرادی که به واسطه مصرف مزمن دارو یا داشتن هر نوع بیماری زمینه ای به عنوان افراد در معرض خطر شناخته می شوند، بسیار حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه تحلیلی-توصیفی، بررسی ارتباط بین مشخصات دموگرافیک و بیماری های زمینه ای با وضعیت ترخیص بیماران مبتلا به کووید-19 در بخش مراقبت های ویژه بود. مواد و روش کار: در این مطالعه، پرونده های 430 بیمار با تأیید تست PCR مثبت که در بازه زمانی فروردین تا اسفند سال 1399 در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، به روش تمام شماری بیماران وارد مطالعه شدند. پرونده های ناقص یا غیرقابل دسترس حذف شدند. داده های دموگرافیک (جنس، سن، وضعیت تأهل و غیره) و سابقه بیماری های زمینه ای (فشارخون، دیابت، قلب و غیره) از پرونده ها استخراج شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون فرضیه (t-test, chi-square) در نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. یافته ها: از 430 بیمار مبتلا، 257 نفر (8/59 درصد) مرد و 173 نفر (2/43 درصد) زن بودند. در میان فوت شده ها، 173 نفر (8/63 درصد) مرد و 98 نفر (2/36درصد) زن بودند که این ارتباط ازلحاظ آماری معنی دار بوده است (016/0=P). همچنین ارتباط بین بیماری های فشارخون و دیابت بر فوت با توجه به نتایج آزمون آماری معنی دار شدند (001/0>P). بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد، جنسیت مرد و همچنین داشتن بیماری فشارخون و دیابت، ازجمله عوامل خطر برای ابتلا و مرگ و میر بر اثر ابتلا به کووید-19 می باشند.

پیش زمینه و هدف: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که با مقاومت انسولینی و افزایش میزان قند خون همراه است و بر روی ابتلا، مرگ و میر، و کیفیت زندگی بیماران تأثیر می گذارد. این مطالعه باهدف بررسی ایمنی و اثربخشی درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. مواد و روش کار: یک جستجوی نظام مند در پایگاه های PubMed، Cochrane، Embase، Scopus و Web of Science تا سال 2021 انجام گرفت. ابزار متاآنالیز کاکران برای ارزیابی کیفیت مطالعات استفاده شد. متاآنالیز با استفاده از نرم افزار RevMan نسخه 5. 3 انجام گرفت. یافته ها: نه مطالعه با جمعیت 5675 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج مطالعه نشان داد که به استثنای مقایسه دوزهای 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/100 میلی گرم، تفاوت معناداری در HbA1c بین دو گروه درمانی مشاهده شد. FPG تنها در دوز 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/50 میلی گرم معنادار بود (P=0. 0001). تفاوت معناداری در پیامد HOMA-B در دوزهای موردبررسی مشاهده شد. در حالیکه هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه درمانی در پیامدهای HOMA-IR و Fasting proinsulin مشاهده نشد. پیامد Proinsulin/insulin ratio تنها در دوز 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/50 میلی گرم معنادار بود (P<0000. 1). پیامد یک عارضه جانبی یا بیشتر در دوزهای 500 میلی گرم در مقایسه با 500/50 (P=0. 20) و 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/100 در گروه ترکیبی بیشتر بود (P=0. 02). بحث و نتیجه گیری: یافته های این متاآنالیز نشان داد که درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین اثربخشی بهتری در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در بیماران با دیابت نوع دو نشان داد. عوارض جانبی قابل توجهی برای درمان ترکیبی مشاهده نشد.

پیش زمینه و هدف: کتواسیدوز دیابتی (DKA) یک عارضه حاد و تهدیدکننده زندگی است که عمدتاً در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 از نوع خودایمنی رخ می دهد. این مطالعه باهدف بررسی اثربخشی و ایمنی تزریق زیرجلدی انسولین در مقایسه با تزریق وریدی انسولین در درمان بیماران با کتواسیدوز دیابتی انجام گرفت. مواد و روش کار: یک جستجوی الکترونیک در پایگاه های PubMed، Cochrane Library، Web of Science، Scopus و Embase به منظور یافتن مقالات مرتبط تا سپتامبر 2023 انجام گرفت. هیچ محدودیتی برای زبان مطالعات در نظر گرفته نشد. ارزیابی کیفیت مطالعات با ابزار کاکرین انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت. یافته ها: نه مطالعه کارآزمایی بالینی شامل 346 بیمار وارد متاآنالیز شدند. نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین دو گروه تزریق زیرجلدی انسولین و تزریق وریدی انسولین در پیامدهای زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی (مقدار اختلاف میانگین = 062/0، فاصله اطمینان 95% (18/0-تا 31/0) (62/0 = P)، مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی (مقدار اختلاف میانگین = 041/0-، فاصله اطمینان 95% (45/0-تا 37/0) (84/0 = P)، و هایپوگلیسمی (نسبت خطر = 02/1، فاصله اطمینان 95% (49/0 تا 12/2) (94/0 = P) بود. این حالی بود که اختلاف آماری معناداری بین دو گروه در میانگین بستری در بیمارستان (مقدار اختلاف میانگین: 57/0-، فاصله اطمینان 95% (07/1-تا 07/0-) (02/0 = P) مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که بین تزریق زیرجلدی و وریدی انسولین در بیماران با کتواسیدوز دیابتی تفاوتی وجود ندارد هرچند که میانگین بستری در بیمارستان در تزریق زیرجلدی انسولین کمتر بود.

پیش زمینه و هدف: رزیستین آدیپوکین مترشحه از بافت چربی است که موجب مقاومت به انسولین و بیماری کبد چرب می گردد. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی rs3745368 ژن رزیستین (RETN) با سطح سرمی رزیستین، شاخص مقاومت به انسولین و بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD)[1] انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی 160 نفر (80 فرد سالم و 80 فرد مبتلا به NAFLD) از مراجعه کنندگان به بیمارستان های بوعلی و امیرالمؤمنین (ع) تهران در سال 1401 انجام شد. تعیین ژنوتیپ های پلی مورفیسم rs3745368 با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز-چندشکلی طول قطعه محدود (PCR-RFLP)[2] انجام شد. سطح رزیستین و انسولین سرم با روش الایزا و سایر پارامترها با روش های استاندارد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss) نسخه 20 (و آزمون های t مستقل، Mann-Whitney، Kruskal-Wallis، ANOVA، همبستگی Spearman و رگرسیون لجستیک تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، اختلاف معنی داری در میانگین لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)[3] (High density lipoprotein)، تری گلیسیرید، انسولین، رزیستین، آنزیم های کبدی و متغیرهای سن، شاخص توده بدنی، فشارخون سیستولیک و مقاومت به انسولین بین دو گروه مشاهده شد (05/0>P). سطح رزیستین با شاخص توده بدنی در گروه سالم و با تری گلیسیرید در بیماران مبتلا به NAFLD ارتباط معنی دار نشان داد (05/0>P). در مطالعه حاضر پلی مورفیسم rs3745368 در ژن رزیستین با متغیرهای بیوشیمیایی و تن سنجی، سطح رزیستین، مقاومت به انسولین و کبد چرب غیرالکلی ارتباط معنی داری نداشت (مقادیر P بالاتر از 05/0). بحث و نتیجه گیری: سطح رزیستین با NAFLD ارتباط معنی دار دارد ولی پلی مورفیسم rs374536 ژن رزیستین با سطح رزیستین، NAFLD و مقاومت به انسولین ارتباط معنی دار ندارد.

پیش زمینه و هدف: آلرژی های غذایی یا واکنش های افزودنی به عنوان یک پاسخ ایمنی نامطلوب به آلرژن های غذایی رخ می دهد. آلرژی غذایی برحسب سن، نوع غذای آلرژی زای محلی و بسیاری از عوامل دیگر تغییر می کند. هدف از این مطالعه تعیین علل و انواع آلرژی های غذایی ونیز مشخصات دموگرافیک، بالینی، آزمایشگاهی و پیامد نوزادان و کودکان بستری در بیمارستان مطهری ارومیه با تشخیص آلرژی غذایی در فاصله سال های 1389 تا 1399 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگر، نوزادان و کودکان بستری در بیمارستان مطهری ارومیه طی سال های 1389 تا 1399 به دلیل حساسیت غذایی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعاتی مانند سن، جنس، مکان، علائم بالینی و. . . از پرونده این بیماران استخراج و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران در این مطالعه 43/9 ماه بود. پسران 1/57 درصد از جامعه مورد مطالعه را تشکیل می دادند. سابقه خانوادگی آلرژی غذایی تنها در 6/2 درصد بیماران مثبت بود. شیوع در فصول مختلف به ترتیب زمستان (2/31 درصد)، تابستان (6/28 درصد)، پاییز (26 درصد) و بهار (3/14 درصد) بود. بیشترین غذاهای آلرژی زا به ترتیب شیر گاو (7/85 درصد) و تخم مرغ (6/2 درصد) بود. حساسیت غیر وابسته به IgE برابر 2/79 درصد و حساسیت وابسته IgE برابر به 8/20 درصد بود. علائم بالینی در کودکان و نوزادان مبتلا به آلرژی غذایی شامل انتروکولیت (9/77 درصد)، کهیر و آنژیوادم (7/11 درصد)، کهیر به تنهایی (2/5 درصد) و آنژیوادم به تنهایی (2/5 درصد) بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که پسران و افراد ساکن در شهر درصد بیشتری از موارد آلرژی غذایی را تشکیل می دهند. زمستان نیز رایج ترین فصل آلرژی غذایی بود. شایع ترین آلرژن شیر گاو بود و اکثر بیماران آلرژی غیر وابسته به IgE داشتند. شایع ترین علائم بالینی در بیماران انتروکولیت، کهیر و بثورات پوستی بود. مرگ و میر در بین بیماران مشاهده نشد.

پیش زمینه و هدف: افزایش شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی یک مشکل اساسی سلامت عمومی است. مطالعه حاضر باهدف ارزیابی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ارائه گزارش جهت بهینه سازی الگوی تجویز در بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی ارومیه از مهر 1399 تا مهر 1400 طراحی و اجرا شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی که از مهر 1399 تا مهر 1400 انجام شد، کلیه کشت های خون، ادرار، خلط و ترشحات تنفسی، مایع نفزی-نخاعی (CSF)، مایع سینویال، و مایع پریتوئن بیماران بستری در ICU بیمارستان امام خمینی ارومیه به روش تمام شماری موردبررسی قرار گرفتند. از نرم افزار spss نسخه 22 جهت بررسی آماری استفاده شد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر درمجموع 1862 محیط کشت موردبررسی قرار گرفتند که از این تعداد، 1162 محیط کشت (4/62درصد) دارای کشت منفی بودند. همچنین در 348 محیط کشت (60/18درصد)، قارچ و یا باکتری به صورت mixed وجود داشت. همچنین، 22 نمونه به دلیل گزارش ناقص آنتی بیوگرام از مطالعه خارج شدند. درنهایت 330 محیط کشت با نتیجه مشخص نوع باکتری رشد یافته جهت بررسی مقاومت میکروبی بررسی شدند. شایع ترین میکروارگانیسم های جداشده از کشت های ادرار، خون و خلط به ترتیب اشترشیا کلی، کلبسیلا، و آسینتوباکتر بود. از 34 محیط کشت متعلق به استافیلوکوکوس اوروئوس، یک مورد مقاومت به متی سیلین و سه مورد مقاومت به سفالکسین داشت. از 252 محیط کشت متعلق به باکتری های گرم منفی ESBL، MDR، PDR و XDR به ترتیب در 5/61درصد، 1/88درصد، 5/34درصد و 5/11درصد وجود داشت. آنتی بیوگرام مصرفی در 314 (5/98درصد) تطابق با دستورالعمل­ داشته و در 16 مورد (5/1درصد) تطابق نداشته است. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر خطر افزایش مقاومت میکروبی، مواجهه با سوش های مقاوم به درمان، و خطر عدم پاسخ به درمان آنتی بیوتیکی در بیماران را نشان می دهد. لذا باید تمهیدات لازم برای جلوگیری از تجویز غیرمنطقی آنتی بیوتیک ها و تشدید روند مقاومت صورت گیرد.