مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1402 | دوره:34 | شماره:12 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) گروهی از سلول های مهم قابل استفاده در سلول/ ژن درمانی هستند که نیاز به حفظ خواص بنیادینگی آن ها در سطح سلولی و مولکولی است تا عملکرد صحیح آن ها در کاربردهای پزشکی را تضمین نماید. یکی از موادی که کاربردهای مختلف در دنیای پزشکی دارد نانو ذرات پلاتینیوم می باشند. هدف از این کار بررسی تأثیر نانو ذرات پلاتینیوم بر چرخه سلولی و بیان ژن های Sox-2 و Oct-4 در سلول های بنیادی مزانشیمی در شرایط آزمایشگاهی بود. مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، پس از سنتز نانو ذرات پلاتینوم، شکل و سایز دینامیکی آن ها با TEM و بار آن ها توسط تست DLS، چک گردید. سپس، کشت سلول های بنیادی مزانشیمی و زنده مانی آن ها پس از تیمار با نانو ذرات پلاتینیوم (pt) بررسی شد. علاوه بر این، میزان بیان ژن های Sox-2 و Oct-4 در سلول های تیمار شده با نانو ذرات ارزیابی شد. همچنین، اثرات نانو ذرات پلاتین بر چرخه سلولی و تشکیل کلنی در سلول های بنیادی مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیزهای آماری با نرم افزار Graph Pad prism نسخه 10 انجام گردید. سطح معنی داری p<0. 05 تعریف گردید. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، مورفولوژی نانو ذرات کروی و اندازه آن ها 180 نانومتر و بار آن ها +25. 8 بود. تست سمیت سلولی نشان داد که اثرات این نانو ذرات ها بر سلول ها وابسته به دوز و زمان هستند. همچنین در حضور پلاتینیوم، چرخه سلولی سلول های بنیادی دچار تغییرات زیادی به ویژه افزایش درصد سلول ها در فاز S گردید. نتایج Real-time PCR نشان داد که در حضور نانو ذرات پلاتین، کاهش بیان ژن Sox-2 و Oct4 وجود دارد که منجر به کاهش خواص بنیادینگی سلول های بنیادی مزانشیمی شده است. همچنین پتانسیل کلون زایی آن ها نیز تضعیف شد. بحث و نتیجه گیری: درمجموع، به دلیل اثرات منفی احتمالی نانو ذرات پلاتینیوم بر بنیادینگی MSCs، بایستی از نانو ذرات پلاتین در مصارف پزشکی طولانی مدت با احتیاط استفاده شود. لذا پیشنهاد می شوند دوز، دفعات و مدت زمان استفاده از نانو ذرات پلاتینوم حتی الامکان کاهش داده شود.

پیش زمینه و هدف: فنیل کتونوری نوعی بیماری متابولیک مادرزادی و ژنتیکی از نوع اتوزومال مغلوب است که به علت کمبود یا فقدان آنزیم فنیل آلانین هیدروکسیلاز، اسیدآمینه فنیل آلانین به تیروزین تبدیل نشده و باعث افزایش فنیل آلانین در خون به ویژه در مغز شده و درنتیجه، موجب عوارض جبران ناپذیر ازجمله عقب ماندگی ذهنی برگشت ناپذیر می شود. مطالعه حاضر باهدف بررسی ضریب هوشی کودکان فنیل کتونوری شناسایی شده در برنامه کشوری غربالگری PKU کودکان بالای 5 سال انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-توصیفی در مرکز اطفال بیمارستان شهید مطهری ارومیه طی سال های 1401-1391 انجام شد. 25 کودک به روش تمام شماری وارد مطالعه و اطلاعات موردنیاز از پرونده بیماران استخراج و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی کودکان موردمطالعه 33/4±32/6 سال و میانگین سن تشخیص 24/52±28/30 روز بود. میانگین سطح فنیل آلانین mg/dl 33/4±40/5 و میانگین بهره هوشی 99/12±56/93 بود. نتایج نشان داد، 18 کودک (72درصد) بهره هوشی متوسط به بالا دارند. رعایت رژیم غذایی در اکثریت مبتلایان 21 نفر (84درصد) مشاهده شد. نتایج تحلیل نشان داد بهره هوشی با رعایت رژیم غذایی و سطح فنیل آلانین ارتباط آماری معنادار دارد (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: برنامه غربالگری PKU در استان آذربایجان غربی اثربخشی لازم را داشته و شاهد کاهش عوارض این بیماری بوده ایم. اما باوجود پیگیری ها و اجرای برنامه هنوز شاهد برخی عوارض خاص مانند عقب ماندگی ذهنی هستیم که انسجام و تداوم برنامه در راستای به حداقل رساندن عوارض ناشی از این بیماری ضروری است.

پیش زمینه و هدف: از ژن درمانی در بیماری های مختلفی مانند سرطان ها استفاده می شود. سرطان سینه شایع ترین بدخیمی در بانوان در سطح جهان است که لزوم استفاده از رویکردهای نوین را نشان می دهد. توانایی الگوریتم های هوش مصنوعی برای پردازش مجموعه داده های بزرگ، تشخیص الگوهای پیچیده و طبقه بندی آن ها را می توان در جهت بهبود روند ژن درمانی در سرطان سینه استفاده کرد. هدف این مقاله مرور متون موجود و تأکید بر کاربردهای بالینی هوش مصنوعی در ژن درمانی سرطان سینه است. مواد و روش کار: برای انجام این مطالعه؛ از بررسی و مرور مقالات موجود با جستجوی کلیدواژه های مرتبط باهدف مطالعه در پایگاه اطلاعاتی PubMed، جمع آوری اطلاعات انجام شد. یافته ها: با طراحی الگوریتم های هوش مصنوعی و تحلیل های مسیرهای مولکولی بسیار پیچیده در بدن انسان با الگوبرداری از تجربیات دانشمندان و پزشکان در مطالعات بالینی و شبیه سازی فرآیندهای بیولوژیکی مرتبط با تنظیم بیان ژن در بدن انسان، اثربخشی ناقل های ژنی، کنترل پارامترهای تحویل ژن/دارو و مدل سازی سلول ها، میزان خطاهای پزشکی را به حداقل رساند و با تشخیص زودرس بیماری و پیش بینی اثربخشی دارو، درمان های شخص محور اثربخشی درمان های نوینی مانند ژن درمانی را با کمترین عوارض در بالاترین سطح به بیماران ارائه کرد. بحث و نتیجه گیری: طی ده اخیر تلاش های زیادی شده تا از انواع روش های ژن درمانی در بیماری مبتلا به سرطان سینه با کمترین عوارض و بیشترین اثرگذاری استفاده گردد لذا جهت بهینه سازی تشخیص های زودرس و ژن درمانی اثرگذار سرطان سینه، هوش مصنوعی ابزار قدرتمندی بشمار می رود و ترکیب آن با علوم نوین و بین رشته ای در بهبود ارتقای میزان سلامت جامعه موضوع بسیار مورد علاقه برای دانشمندان است اما به علت محدودیت هایی که برای استفاده از آن وجود دارد مانند موارد اخلاقی و هزینه های بالا باید با دقت بالا و بررسی های کافی از این علم استفاده کرد.

پیش زمینه و هدف: افرایش ابتلا به بیماری های قلبی در پیری با افزایش استرس اکسیداتیو مرتبط است. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی قوی پرازوسین، در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر حفاظتی پرازوسین را بر استرس اکسیداتیو در بافت قلب موش های صحرایی پیر موردبررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 18 موش صحرایی نر نژاد ویستار در 3 گروه (6 موش در هر گروه) 1. جوان (3 ماهه)، ، 2. پیر (18 ماهه)، 3. پیر+پرازوسین تقسیم شدند. حیوانات پیر روزانه به مدت 1 ماه پرازوسین به شکل پودر Tocris Bioscience (Ellis ville, Mo)) 1 mg/kg, ) حل شده در سالین، به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از یک ماه حیوانات بی هوش شده و قلب آن ها خارج شده و جهت اندازه گیری شاخص های استرس اکسیداتیو استفاده شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان دادند، پیری سبب افزایش میزان MDA (مالون دی آلدئید) و کاهش میزان SOD (سوپراکسید دیسموتاز) در بافت قلب موش های صحرایی نسبت به موش های جوان شد. استفاده از پرازوسین سبب کاهش معنی دار میزان MDA و افزایش معنی دار میزان SOD در بافت قلب موش های صحرایی پیر شد. بحث و نتیجه گیری: استفاده از پرازوسین با کاهش استرس اکسیداتیو در قلب موش های پیر اثرات محافظتی دارد.

پیش زمینه و هدف: طناب نخاعی یکی از ارگان های در معرض خطر در پرتودرمانی سرطان مری می باشند. تفاوت بین توزیع دز محاسبه شده توسط سیستم طراحی درمان و دز واقعی رسیده به بیمار بستگی به الگوریتم محاسباتی سیستم طراحی درمان دارد که در ناهمگونی هایی مانند طناب نخاعی، برجسته تر است. در این مطالعه، توزیع دز سیستم طراحی درمان با محاسبات مونت کارلو در هر دو بافت همگن و ناهمگن مقایسه شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، طرح درمانی سه بعدی متشکل از چهار میدان با استفاده از سیستم طراحی درمان CorPLAN از یک سیستم شتاب دهنده خطی زیمنس بر روی تصاویر CT انجام شد. از کد شبیه سازی مونت کارلوی EGSnrc نیز برای همان شرایط استفاده شد. توزیع دز به دست آمده از شبیه سازی و سیستم طراحی درمان با استفاده از منحنی درصد دز عمقی و شاخص درصد اختلاف دز مقایسه شده است. یافته ها: با توجه به نتایج، میزان خطا از سیستم طراحی درمان در بافت همگن کمتر از 3درصد بود، درحالی که خطای محاسباتی در ناهمگنی طناب نخاعی معنی دار بود (بیش از 5درصد). بحث و نتیجه گیری: دقت سیستم طراحی درمان CorPLAN در بافت همگن بیش از ناهمگنی طناب نخاعی است. همچنین می توان نتیجه گیری کرد که کد مونت کارلوی مذکور به منظور شبیه سازی و ارزیابی توزیع دز در رادیوتراپی قابل اعتماد بوده و در مواردی که اندازه گیری عملی برخی پارامترهای دزیمتریک غیرممکن یا دشوار باشد، می توان از این کد برای پیش بینی و بهینه سازی طرح های درمانی استفاده نمود.

بسیاری از سیتوکین ها محرک های مهم سرطان ها و شرایط خودایمنی هستند. به دنبال اتصال سایتوکاین ها به گیرنده های مربوطه، ژانوس کیناز (جک) و فعال کننده رونویسی (استت) فعال شده و در ارسال سیگنال شرکت می کنند. تغییرات ژنتیکی در مسیر جک-استت با افزایش خطر ابتلا به سرطان ها، خودایمنی و همچنین بیماری های التهابی مرتبط است. هدف قرار دادن جک ها و استتها می تواند یک استراتژی ایمن و کارآمد برای درمان این بیماری ها باشد. توفاسیتینیب، به عنوان اولین مهارکننده جک، برای درمان آرتریت روماتوئید تایید شده است. همچنین بسیاری از مهارکننده های جک دیگر برای بیماری های مختلف ثابت شده اند یا در مراحل مختلف آزمایشات بالینی هستند. در حال حاضر، مولکول های کوچک مهارکننده های جک به عنوان دسته جدیدی از داروها در درمان سرطان و بیماری های ناشی از سیستم ایمنی در نظر گرفته می شوند.

پیش زمینه و هدف: امروزه سکته مغزی یکی از چالش های مهم در زمینه سلامت انسان ها به شمار می رود و از عمده دلایل معلولیت در جوامع است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاریخچه دارویی بیماران مبتلا به سکته مغزی بود. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی، سوابق بیماران بستری با تشخیص سکته مغزی ازنظر سابقه پزشکی بررسی شد. بدین منظور سوابق 200 بیمار بستری شده در شش ماهه اول سال 1399 ازنظر داروهای مصرفی و فراوانی دسته داروهای مصرفی ثبت شد. علاوه بر این، متغیرهای سن، جنسیت و بیماری های زمینه ای نیز ثبت و بررسی شد. در این تحقیق فایل های ناقص یا ناخوانا به عنوان معیار خروج در نظر گرفته شدند. یافته ها: نتایج ما نشان داد ازنظر جنسیت 107 نفر (درصد53. 5) مرد و 93 نفر (46. 5درصد) زن بودند و ازنظر سنی نیز 13 بیمار (6. 5درصد) سن کمتر از 45 سال، 76 بیمار (38درصد) در رنج سنی 45-65 سال و 111 بیمار (55. 5درصد) نیز سن بالای 65 سال داشته اند که نشان می دهد بیماران مرد و با سن بالای 65 سال از فراوانی بیشتری برخوردار بودند. بررسی بیماری های زمینه ای بیماران دچار سکته مغزی نشان داد که شایع ترین بیماری های زمینه ای به ترتیب شامل پرفشاری خون، دیابت ملیتوس، سابقه سکته مغزی و بیماری های ایسکمیک قلبی می باشند و ازنظر تاریخچه دارویی نیز داروهایی که بیشتر مورداستفاده قرار گرفته بودند شامل آتورواستاتین، لوزارتان، آسپرین، متوپرولول و متفورمین بوده اند. بحث و نتیجه گیری: بیشترین دسته های دارویی مورداستفاده در بیماران موردمطالعه شامل استاتین ها, مهارکننده های گیرنده های آنژیوتانسین، آنتی پلاکت ها، بتا بلوکرها و بی گوانیدها می باشند که اکثر آن ها دارای اثرات محافظتی بر سکته های مغزی می باشند. همچنین در بیماران موردبررسی، پرفشاری خون و دیابت ملیتوس بیشترین فراوانی را داشتند که پیشنهاد می شود این بیماران بیشتر مورد غربالگری و کنترل قرار گیرند تا از ابتلا به سکته های مغزی در جامعه کاسته شود.

پیش زمینه و هدف: لاکتوکوکوس گارویه یک باکتری مشترک بین انسان ها و حیوانات است و بیماری های مختلفی مانند لاکتوکوکوزیس در حیوانات آبزی ایجاد می کند. Dithiine-[1, 3] با دو اتم گوگرد در ساختار خود در ترکیبات طبیعی مانند سیر یافت می شود. به دلیل فعالیت ضدمیکروبی مشتقات Dithiine-[1, 3] و نانوذرات مغناطیسی، در این مطالعه، اثرات ضد باکتریایی مشتقات این ترکیب در برابر لاکتوکوکوس گارویه ارزیابی شد. مواد و روش ها: شش مشتق از Dithiine-[1, 3] و نانوذرات مغناطیسی حاوی Dithiine-[1, 3] سنتز شدند و فعالیت ضد باکتریایی آن ها در برابر لاکتوکوکوس گارویه ارزیابی شد. خاصیت ضدمیکروبی با استفاده از استاندارد CLSI (مؤسسه استانداردهای بالینی و آزمایشگاهی) ارزیابی و با ژنتامیسین به عنوان یک داروی تجاری مقایسه شد. یافته ها: مشتقات سنتزی Dithiine-[1, 3] و نانوذرات مغناطیسی بر اساس قطر منطقه ممانعت (IZD)، غلظت کمینه ممانعتی (MIC)، و غلظت کمینه باکتری کشی (MBC) با محدوده 32-2048 میکروگرم بر میلی لیتر، اثرات ضد باکتریایی قابل قبولی نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: در مطالعه فعالیت ضد باکتریایی، رابطه مستقیم و قابل توجهی بین ساختار ترکیبات و فعالیت ضد باکتریایی مشاهده شد.