سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1403 | دوره:19 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

اهداف درپی ظهور پدیده سالمندی در جهان، «سالمندی موفق» به عنوان مفهومی ناظر بر کیفیت این دوره، اخیراً توجه بسیاری از محققان و سیاستگذاران را به خود جلب کرده است. بااین حال به نظر می رسد تعریف واحد و واضحی از آن در ادبیات ارائه نشده است. هدف این مطالعه تحلیل مفهوم سالمندی موفق است. مواد و روش ها این مطالعه با رویکرد 8 مرحله ای واکر و اوانت انجام شد. بدین منظور با جست و جو در پایگاه های اسکوپوس، پابمد، وب آوساینس، نورمگز، مگیران، پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و پروکوئست به کمک کلیدواژه های سالمندی، سالمندی موفق و مفاهیم مرتبط با آن ها طی سال های 2000 تا 2022 مقالات دارای معیارهای ورود انتخاب شدند. سپس برای استخراج کاربردها، ویژگی ها، پیشایندها و پسایندهای مفهوم سالمندی موفق با استفاده از روش تحلیل محتوای گرانهایم و لاندمن (2004) تحلیل شدند. یافته ها تحلیل محتوایی 83 مقاله منتخب، ویژگی های اصلی مفهوم سالمندی موفق را در 7 طبقه آشکار کرد: 1. فرآیندی قابل هدایت، 2. چندبعدی و فراگیر، 3. مبتنی بر بافتار اجتماعی فرهنگی، 4. برخورداری از سلامت جسمی روان شناختی اجتماعی، 5. عدم وابستگی به دیگران، 6. شادکامی، 7. استمرار و مشارکت فعال در زندگی. نتیجه گیری به کمک ویژگی ها، پیشایندها و پسایندهای شناسایی شده در این مطالعه تعریف جامعی از سالمندی موفق ارائه شد که می تواند به درک بهتر این مفهوم، شناخت ابعاد مختلف آن و درنهایت برنامه ریزی برای تحقق آن کمک کند.

اهداف باتوجه به افزایش جمعیت سالمندان و چالش ها و مشکلات این دوره از زندگی، تلاش برای برنامه ریزی و سیاستگذاری اجتماعی در راستای کمک به بهبود زندگی سالمندان از اهمیت ضروری برخوردار است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجیگری تاب آوری در رابطه دین داری و بهزیستی روان شناختی سالمندان بود. مواد و روش ها تحقیق حاضر مقطعی و باتوجه به هدف از نوع کاربردی و براساس روش جمع آوری داده ها همبستگی بود. پژوهش حاضر در سال 1401 و در شهر میانه انجام شد. تعداد 319 سالمند (60 سال و بالاتر) از طریق نمونه گیری دردسترس براساس ملاک ورود انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده برای جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسش نامه دین داری گلاک استارک، پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون همبستگی تحلیل مسیر با نرم افزارهای SPSS و LISREL به ترتیب نسخه 26 و 10/2 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها براساس نتایج به دست آمده میانگین متغیر دین داری56/90، تاب آوری 86/16 و بهزیستی روان شناختی 76/04 بود. همچنین انحراف معیار متغیر دین داری26/42، تاب آوری 16/46 و بهزیستی روان شناختی 10/81 بود. نتایج به دست آمده نشان داد کلیه ضرایب همبستگی به دست آمده در سطح 0/05>P یا 0/01>P معنی دارهستند که می توان نتیجه گرفت دین داری و تاب آوری بالا با بهزیستی روان شناختی بالاتری همراه خواهد بود. همچنین براساس نتایج تحلیل مسیر باتوجه به مقادیر تی به دست آمده (1/96 و بالاتر) می توان گفت همه مسیر ها به جز مسیر غیرمستقیم بعد پیامدی به بهزیستی روان شناختی معنی دار گزارش می شوند. بنابراین مدل پیشنهادی نشان داد ابعاد اعتقادی، عاطفی و مناسکی دین داری از طریق میانجی تاب آوری (به صورت غیرمستقیم) با بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت و معنی دار دارند و بین ابعاد دین داری و تاب آوری و همچنین بین تاب آوری و بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر بر نقش میانجیگری تاب آوری در رابطه بین مؤلفه های دین داری و بهزیستی روان شناختی و ارتقای بهزیستی روان شناختی از این طریق تأکید می کند. براساس این یافته ها در راستای ارتقای سلامت روان سالمندان به مسئولان جامعه توصیه می شود تأثیر دین داری، تاب آوری و آموزش آن را موردتوجه قرار دهند.

اهداف سقوط در سالمندان می تواند عواقب منفی بسزایی بر سلامت و کیفیت زندگی این گروه سنی داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش مجازی خودمراقبتی بر آگاهی، نگرش و عملکرد سالمندان در پیشگیری از سقوط در منزل بود. مواد و روش ها مداخله ای نیمه آزمایشی با طراحی ارزیابی قبل و بعد در سال 1400 بر روی 120سالمند 65 سال و بالاتر تحت پوشش مرکز بهداشت جنوب تهران انجام شد. پیش از مداخله، شرکت کنندگان پرسش نامه پژوهش را تکمیل کردند. مداخله در قالب برنامه آموزش مجازی خودمراقبتی و پیشگیری از سقوط در منزل طراحی و ارائه شد. بلافاصله و 3 ماه بعد از مداخله مجدداً پرسش نامه توسط سالمندان تکمیل گردید. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی شامل آزمون تی مستقل، من ویتنی و کای اسکوئر انجام شد. یافته ها حدود 22 درصد از سالمندان موردمطالعه دارای سابقه سقوط در طی 1 سال گذشته بودند. میانگین نمرات سالمندان در ابعاد آگاهی (2/86±18/39)، نگرش (2/51±14/99) و عملکرد (3/1±13/76) در پیشگیری از سقوط در منزل بلافاصله بعد از انجام مداخله نسبت به پیش آزمون به طور معنی داری بالاتر بود (001/P<0). همچنین میانگین نمرات سالمندان در ابعاد آگاهی (1/14±18/18)، نگرش (1/57±14/91) و عملکرد (2/78±9/06) 3 ماه بعد از انجام مداخله نسبت به پیش آزمون به طور معنی داری بالاتر بود (001/P<0). نتیجه گیری باتوجه به شرایط زندگی سالمندان و دسترسی اجتماعی کمتر به این گروه سنی آسیب پذیر، آموزش مجازی پیشگیری از سقوط در منزل می تواند به طور قابل توجهی در افزایش دانش سالمندان درمورد روش های پیشگیری از سقوط، نگرش آن ها مبنی بر مفید بودن اقدامات پیشگیری از سقوط و همچنین عملکردهای پیشگیرانه آن ها به منظور کاهش خطر سقوط تأثیرگذار باشد.

اهداف شیوع همه گیری کووید-19یک رویداد استرس زا به ویژه در سالمندان محسوب می شود. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط تاب آوری با سلامت روان در همه گیری کووید-19 بر روی سالمندان شهرستان اهر انجام شد. مواد و روش ها مطالعه مقطعی (توصیفی تحلیلی)، در سال 1400 بر روی 271 نفر سالمند بالای 60 سال تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اهر انجام شد و نمونه گیری با استفاده از روش خوشه ای تصادفی صورت گرفت. پس از پرکردن پرسش نامه جمعیت شناختی، سالمندان پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ)، پرسش نامه تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RISC) را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23، از آمار توصیفی و آزمون های کای اسکوئر، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد میانگین نمره کل تاب آوری 16/42± 64/38 و میانگین نمره کل سلامت عمومی 10/05± 24/56 است، بین سلامت عمومی کل و تاب آوری ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0/001, r=0/25). میانگین تاب آوری کل با افزایش سطح تحصیلات در سالمندان افزایش یافت (0/05>P). سلامت عمومی و بعد علائم جسمانی و اختلال در کارکرد اجتماعی با افرادی که با سالمند زندگی می کنند (همسر- فرزندان) افزایش داشت (0/05>P). نتیجه گیری باتوجه به ارتباط تاب آوری با سلامت روان سالمندان توجه به این حوزه ها در سالمندان دارای اهمیت است. بنابراین ارزیابی وضعیت تاب آوری سالمندان در برنامه های مراقبت روتین سالمندان به منظور بالا بردن سلامت عمومی ایشان پیشنهاد می شود. همچنین توصیه می شود برنامه های آموزشی مناسب در زمان همه گیری ها و دوران قرنطینه برای بالا بردن تاب آوری و سلامت عمومی طراحی و اجرا شود.

اهداف سالمندی جمعیت با افزایش تقاضای سالمندان برای مراقبت طولانی مدت که به طور عمده توسط مراقبین خانوادگی ارائه می شود همراه است. فراهم کردن مراقبت باکیفیت در حین حفظ سلامت مراقبین، نیازمند شناخت تسهیل کننده ها و نیازهای آموزشی است که کمتر موردتوجه قرار می گیرد. بنابراین این مطالعه باهدف تعیین تسهیل کننده های مراقبت از سالمندان در منزل، از دیدگاه مراقبین خانوادگی انجام شد. مواد و روش ها این مطالعه پژوهشی از نوع تحلیل محتوای قراردادی بود. برای جمع آوری داده ها از بهمن سال 1399 تا فروردین سال 1400، از مشارکت 17 مراقب خانوادگی سالمندان به صورت مصاحبه های تلفنی نیمه ساختاریافته استفاده شد. مراقبینی که 18 سال یا بیشتر داشتند، حداقل 1 ماه تجربه مراقبت داشتند و حداقل 6 ساعت در هفته به مراقبت می پرداختند به صورت نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی برای مصاحبه انتخاب شدند. نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه یافت. تحلیل داده ها پس از بازنویسی مصاحبه های ضبط شده با نرم افزار تحلیل کیفی مکس کیودا نسخه 2018 صورت گرفت و کدبندی و تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها عوامل فردی، بین فردی و محیط های حمایتی به عنوان 3 طبقه اصلی تسهیل کننده شناسایی شدند. عوامل فردی شامل خصوصیات فردی مراقب، منافع درک شده از مراقبت، مهارت در مراقبت و انجام فعالیت های خودمراقبتی توسط مراقب می باشد. عوامل بین فردی شامل برقراری رابطه مناسب با سالمند، عدم وابستگی کامل سالمند به مراقب، همکاری و حمایت اعضای خانواده مراقب و برخورداری از حمایت دیگران است. محیط فیزیکی، حمایت محیط های کار و حمایت سازمان های ارائه دهنده خدمات به سالمندان، زیرطبقات محیط های حمایتی را تشکیل می دهد. در بین فعالیت های مراقبتی، نحوه تهیه غذاهای مقوی و چگونگی غذا دادن به سالمندان دچار مشکلات بلع، جابه جا کردن و حرکت دادن سالمندان ناتوان جسمی، بالاترین اولویت آموزشی را داشتند. نتیجه گیری مراقبین باید باتوجه به نیازهای آموزشی خود مانند مهارت های مراقبتی که نیاز به حمایت برنامه ریزی شده از طرف سازمان های ارائه دهنده خدمات دارد، به خدمات مراقبتی و خانه داری مقرون به صرفه دسترسی داشته باشند.

اهداف یکی از شایع ترین مسائل دوران سالمندی درد مزمن است. هدف رویکردهای مبتنی بر حضور ذهن ایجاد انعطاف پذیری روان شناختی و تغییر نگرش ها نسبت به درد می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر نشانه های ادراک درد زنان سالمند بود. مواد و روش ها مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 1 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان 60 سال و بالاتر اصفهانی در سال 1402 بودند که 30 نفر آن ها با روش نمونه گیری دردسترس و با استفاده از معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل مساوی گمارده شدند. ابزار پژوهش فرم کوتاه پرسش نامه درد مک گیل بود. گروه آزمایش در 8 جلسه 2 ساعته مداخله را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده ها با روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها میانگین سنی شرکت کنندگان گروه آزمایش 3/37±64/07 و گروه کنترل 3/57±64/20، میانگین نمره کل ادراک درد گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون به ترتیب 22/67 و 35/13 و در مرحله پیگیری به ترتیب 23/60 و 35/07 گزارش شد. نتایج نشان داد بین میانگین 3 مرحله ارزیابی (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری) در همه خرده مقیاس ها و نمره کل تفاوت معنی دار وجود دارد (0/01>P). نتایج آزمون بنفرونی حاکی از اثربخشی درمان در مرحله پس آزمون و پیگیری برای همه خرده مقیاس ها در مقایسه با گروه کنترل بود (05/P≤0). نتیجه گیری استفاده از مداخله شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن به طور معنی داری به کاهش ادراک درد در زنان سالمند منجر می شود.

اهداف سرعت افزایش سالمندی جمعیت در ایران از سطح منطقه‏ای و جهانی بالاتر است و از دهه 1420 وارد فاز سالخوردگی جمعیت می شود. باتوجه به اهمیت تغییراتی که سالخوردگی جمعیت در جامعه ایران ایجاد خواهد کرد، هدف از مطالعه حاضر آینده پژوهی چالش ها و پیشران های سالمندی جمعیت در 3 دهه آینده است. مواد و روش ها رویکرد مطالعه حاضر آینده پژوهی به روش سناریونویسی است. برای شناخت چالش های احتمالی پیش روی سالخوردگی جمعیت، داده ‏ها و اَبرروندها از منابع مختلف جمع آوری شدند. سپس اطلاعات حاصله با استفاده از نظر خبرگان، تحلیل ساختاری و تحلیل بالانس اثرات متقابل و سناریوپردازی مورد تحلیل قرار گرفت. داده‏ها با استفاده از نرم افزارهای میک مک و سناریوویزارد مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته ها براساس نتایج مطالعه، متغیرهای حکمرانی در حوزه سالمندی، صندوق های بازنشستگی، هزینه های مصرفی در سطوح خرد و کلان، توزیع رفاه، باروری و اندازه خانواده، پوشش بیمه و مستمری عوامل کلیدی بودند که بر نیروی متخصص سالمندی، روابط بین نسلی و مشارکت اجتماعی و نهایتاً سبک زندگی و کیفیت زندگی سالمندان به عنوان متغیرهای نتیجه (پیامد) و خروجی سیستم تأثیر می گذاشتند. براساس اثرگذارترین متغیرها و مشخص شدن بدیل های هرکدام، سناریوهای محتمل آینده سالمندی در چشم انداز 1430 شامل «سالمندی مخاطره آمیز»، «تاریک- روشن سالمندی»، «سپیده دم سالمندی» و «سالمندی سعادتمند» می باشند. نتیجه گیری برای رسیدن به سناریوی مطلوب، یعنی «سالمندی سعادتمند» در کشور، نیازمند حکمرانی هوشمند با نگاهی آینده بین در حوزه سالمندی، توزیع برابر رفاه، صندوق های بازنشستگی برنده-برنده، مشارکت فعال اقتصادی و اجتماعی سالمندان و میزان باروری بالاتر از سطح جانشینی هستیم.

اهداف افراد سالمند دچار سندرم آشیانه خالی در حال تبدیل شدن به یک پدیده اجتماعی مهم در ایران هستند. اگرچه این یک اختلال بالینی نیست، اما سندرم آشیانه خالی می تواند اثرات واقعی بر زندگی فرد داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد این سندرم می تواند به افسردگی، اعتیاد به الکل، درگیری های زناشویی و بحران هویت منجر شود. بنابراین این مطالعه باهدف تبیین تجارب زیسته سالمندان از آشیانه خالی در ایران انجام شد. مواد و روش ها با روش کیفی از نوع پدیدارشناسی توصیفی کلایزی انجام شد. گروه هدف پژوهش شامل سالمندان آشیانه خالی شهر تهران در سال 1401 بود. نمونه گیری پژوهش حاضر با روش هدفمند و تا حد اشباع نظری داده ها ادامه پیدا کرد و تعداد 17 نفر پس از احراز شرایط ورود به پژوهش و رضایت شخصی موردمصاحبه قرار گرفتند. از همه 17 مشارکت کننده در این مطالعه، 6 نفر مرد و 11 نفر زن بودند. آن ها در میانگین سنی 65/7 سال قرار داشتند. در پژوهش حاضر برای جمع آوری داده ها به منظور تعیین تجارب زیسته از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. یافته ها تجارب زیسته سالمندان از سندرم آشیانه خالی در 6 مضمون اصلی تجربه بحران وجودی، بروز آشفتگی هیجانی، بروز آشفتگی شناختی، کاهش و افت عملکرد، اختلال در روابط بین فردی و رضایت از دوران گذار و 23 زیر مضمون قرار گرفت. نتیجه گیری توصیف و درک سالمندان ایرانی از آشیانه خالی می تواند اطلاعات ارزشمندی در اختیار سالمندشناسان و کنشگران رشته های وابسته در گروه های مختلف روان شناسی، مشاوره و مددکاری اجتماعی قرار دهد تا در جهت کاهش و رفع مشکلات موجود، برنامه ریزی آتی برای سالمندان آشیانه خالی، برقراری ارتباط مناسب تر با این گروه و درنهایت ارتقای دانش سالمند شناسی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان آشیانه خالی مورد استفاده قرار گیرد.

اهداف مهم ترین دلیل مطرح شدن بیماری فشارخون بالا به عنوان یک مشکل اساسی در حوزه بهداشت عمومی، عوارض جانبی گسترده و بعضاً شدیدی است که می تواند سلامت مردم به ویژه سالمندان جامعه را مورد تهدید جدی قرار دهد. باتوجه به اهمیت ارزیابی جوامع در این رابطه و لزوم استفاده از اطلاعات به دست آمده در جهت مدیریت صحیح بیماری، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع عوارض فشارخون بالا و شناسایی عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر سمنان اجرا شد. مواد و روش ها مطالعه مقطعی حاضر با مشارکت 400 نفر از سالمندان مبتلا به فشارخون بالا در ماه دی و بهمن سال 1401 که به صورت تصادفی به مطالعه وارد شدند در شهر سمنان انجام شد. داده های موردنیاز مطالعه با استفاده از یک پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی محتوایی آن براساس دیدگاه 10 نفر صاحبنظر و کسب نمره 0/95 و 0/98 به ترتیب برای شاخص های CVR و CVI تأیید شد. پایایی پرسش نامه نیز با بررسی همسانی درونی از طریق روش آزمون-باز آزمون و کسب نمره 0/895 برای شاخص آلفای کرونباخ تأیید گردید. نتایج بررسی های توصیفی برای متغیرهای کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و برای متغیرهای کیفی به صورت فراوانی و درصد گزارش شد. ارتباط آماری میان متغیرهای جمعیت شناختی و زمینه ای با عوارض جانبی فشارخون بالا با آزمون کای اسکوئر بررسی شد. تمام بررسی ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 27 انجام و در همه موارد 0/05≥P معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در این مطالعه، 68/35 سال (5/23±) و بازه سنی آنان بین 60 تا 94 سال بود. توزیع جنسیتی سالمندان تقریباً برابر بود، به طوری که 196 نفر از آنان (49 درصد) را مردان و 204 نفر (51 درصد) را زنان تشکیل می دادند. نتایج بررسی ها نشان داد 26/75 درصد (22/42-31/08=95%CI) از سالمندان با عوارض جدی فشارخون بالا مواجه هستند و میزان شیوع عوارض و نارسایی قلبی 14/3 درصد (11/13-17/47=95%CI)، رتینوپاتی (مشکلات چشمی و بینایی) 7/5 درصد (4/92-10/08=95%CI)، عوارض و نارسایی کلیوی 5/5 درصد (3/27-7/73=95%CI)، سکته قلبی 0/4 درصد (2/08-5/92=95%CI) و سکته مغزی 1/5 درصد (0/31-2/65=95%CI) برآورد شد. این نتایج همچنین حاکی از ارتباط معنی دار آماری بین متغیرهای سن، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، زمان سپری شده از تشخیص اولیه، فاصله زمانی میان تشخیص اولیه تا آغاز مراقبت، تحت کنترل بودن بیماری، سابقه عدم دریافت مراقبت های ضروری و سابقه دریافت کمک های مالی جهت تأمین مخارج درمانی با شیوع عوارض فشارخون بالا می باشد (0/05>P). نتیجه گیری بخش قابل توجهی از سالمندان شهر سمنان با عوارض جانبی جدی فشارخون بالا مواجه هستند و متغیرهای متعدد جمعیت شناختی و زمینه ای و نیز رفتارهای جست وجوگر بهداشتی در سالمندان با شیوع این عوارض در ارتباط هستند. پژوهشگران امید دارند تحلیل وضعیت حاضر و پیشنهادات کاربردی ارائه شده بتواند به سیاستگذاران حوزه سلامت در طراحی و اجرای مداخلات ارتقایی یاری رساند.

اهداف هدف از این پژوهش، اثر یک دوره تمرین راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب بر برخی از عوامل التهابی و آمادگی جسمانی زنان سالمند بود. مواد و روش ها به این منظور 24 زن سالمند (60-75 سال) به سه گروه تمرین راه رفتن به جلو، راه رفتن به عقب و گروه کنترل تقسیم شدند. دو گروه راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته با شدت 14-15 براساس مقیاس درک فشار بورگ، به تمرین پرداختند. قبل و بعد از انجام تمرینات از آزمودنی ها اندازه گیری های پیکرسنجی شامل سن، قد، وزن و نمایه توده بدن و همچنین، پیش آزمون های قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و نمونه گیری خونی (جهت تجزیه وتحلیل بیوشیمایی) انجام شد. برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون آنووا با اندازه گیری مکرر استفاده گردید. محاسبه ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 انجام و سطح معنی داری آزمون ها 05/P≤0 در نظر گرفته شد. یافته ها نتایج حاکی از آن بود که تمرینات راه رفتن به عقب نسبت به گروه کنترل و راه رفتن به جلو باعث افزایش معنی دار قدرت و استقامت عضلانی شد، اما تغییر معنی داری در سطوح TNF-α، TGF-β و VDBP ایجاد نکرد. نتیجه گیری به نظر می رسد انجام تمرین راه رفتن به عقب، نسبت به راه رفتن به جلو بیشتر می تواند بر شاخص های عملکردی در سالمندان تأثیرگذار باشد و نقش موثرتری را در ایجاد یک زندگی سالم تر برای آن ها ایفا کند.