مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1402 | دوره:31 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

مقدمه: باورها و افکار خودکشی یکی از مشکلات اساسی در سلامت روان مردان مصرف کنندۀ مواد مخدر است. توجه به باورهای فراشناخت و طرح واره هایی که امکان پیش بینی افکار خودکشی را فراهم کند، می تواند امری بسیار حیاتی در مشاوره و روان درمانی تلقی شود. هدف از انجام این مطالعه پیش بینی افکار خودکشی بر اساس باورهای فراشناخت و طرح واره های هیجانی در مردان مصرف کنندۀ مواد مخدر شهر ایلام بود. مواد و روش­ها: این مطالعه به روش توصیفی_تحلیلی به بررسی رابطۀ میان افکار خودکشی و باورهای فراشناخت و طرح واره های هیجانی در مردان مصرف کنندۀ مواد شهر ایلام، در سال 1401-1400 پرداخته است. نمونه گیری به روش در دسترس صورت گرفت و تعداد 170 مرد مصرف کنندۀ مواد به عنوان تشکیل دهندۀ گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسش نامۀ مشخصات دموگرافیک، پرسش نامه های افکار خودکشی بک (BSSI)، پرسش نامۀ باورهای فراشناختی ولز (MCQ30) و پرسش نامۀ طرح واره های هیجانی لیهی (ESS-P) بود. از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه برای تجزیه وتحلیل آماری با نرم افزار SPSS vol. 21 استفاده گردید. یافته­ های پژوهش: نتایج نشان داد که بین طرح وارۀ مثبت با تمایل به افکار خودکشی، رابطۀ منفی معنادار (P=0. 001؛ r=-0. 430) و نیز طرح وارۀ منفی با تمایل به افکار خودکشی، رابطۀ مثبت معناداری وجود دارد (P=0. 001؛ r=0. 621)؛ همچنین بین متغیرهای باور نگرانی (r=0. 329)، باور منفی (r=0. 432)، شناخت پایین (r=0. 376)، فراشناخت منفی (r=0. 329) و خودآگاهی پایین (r=0. 334) نیز با تمایل به افکار خودکشی، رابطۀ مثبت معناداری (P=0. 001) وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: باورهای فراشناخت و طرح واره های هیجانی می تواند پیش بینی کنندۀ مفیدی در افکار خودکشی مصرف کنندگان مواد باشد. توجه به این عوامل می تواند در کاهش و پیشگیری از افکار خودکشی و ایجاد الگویی برای ارتقای دستگاه آموزشی و درمان پدیدۀ خودکشی در مردان مصرف کنندۀ مواد مؤثر واقع شود.

مقدمه: حرفۀ پرستاری یکی از چالش برانگیزترین مشاغل در میان مراقبت های بهداشتی است که بسیاری از این چالش ها می تواند به کاهش کارایی و فرسودگی شغلی در میان آنان منجر شود؛ بنابراین، پژوهش حاضر به منظور بررسی الگوی ساختاری تعهد سازمانی، استرس شغلی، سرمایۀ روان شناختی و فرسودگی شغلی در میان پرستاران شهر کرمانشاه، در سال 1400 انجام شد. مواد و روش­ها: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی است که به روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شده است. جامعۀ آماری پژوهش شامل پرستارانی بود که در بیمارستان های دولتی و خصوصی سطح شهر کرمانشاه در سال 1400 شاغل بودند. حجم نمونۀ پژوهش 300 نفر بود و از روش نمونه گیری تصادفی و طبقه ای استفاده گردید. داده ها با آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری تحلیل شدند. نرم افزار استفاده شده SPSS vol. 19 و AMOS بود. سطح معناداری P<0. 05 در نظر گرفته شد. یافته­های پژوهش: میانگین و انحراف معیار متغیر فرسودگی شغلی 72/17±17/63، تعهد سازمانی 26/17±09/78، سرمایۀ روان شناختی 28/22±452/115 و استرس شغلی 89/12±63/38 بود. تحلیل داده ها حاکی از برازش مناسب الگو است. نتایج پژوهش نشان داد که تعهد سازمانی (=-0. 35β، P=0. 02)، استرس شغلی (=-0. 39β، P=0. 02) و سرمایۀ روان شناختی (β=-0. 64، P=0. 001) بر فرسودگی شغلی اثر مستقیم معنادار داشتند؛ همچنین تعهد سازمانی (β=0. 31، P=0. 001) و استرس شغلی (β=0. 75، P=0. 001) بر سرمایۀ روان شناختی اثر مستقیم معنادار داشتند. سرمایۀ روان شناختی به واسطۀ تعهد سازمانی و استرس شغلی بر فرسودگی شغلی (β=0. 18، P=0. 001) اثر غیرمستقیم معنادار داشت؛ یعنی نتایج آزمون سوبل 9/1 برای تعهد سازمانی و برای فرسودگی شغلی 56/3 در سطح P<0. 05 معنادار بود؛ بنابراین، اثر استرس شغلی در رابطه با سرمایۀ روان شناختی و فرسودگی شغلی بیشتر از تعهد سازمانی بود. بحث و نتیجه گیری: باورهای فراشناخت و طرح واره های هیجانی می تواند پیش بینی کنندۀ مفیدی در افکار خودکشی مصرف کنندگان مواد باشدمدیران پرستاری می توانند مداخلاتی برای ارتقای تعهد سازمانی و سرمایۀ روان شناختی پرستاران اجرا کنند؛ همچنین در بعد کاهش استرس و فرسودگی شغلی جامعۀ پرستاران نیز با تقویت مؤلفه های تعهد سازمانی و سرمایۀ روان شناختی می توان گام های مؤثری برداشت.

مقدمه: هدف برنامه های پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی، اصلاح یا حذف عوامل خطرساز و درنهایت، کاهش آسیب است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات عصبی عضلانی بر حس عمقی مفاصل زانو و مچ پا در دانشجویان مرد فوتبالیست مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی است. مواد و روش­ها: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 24 نفر از دانشجویان مرد فوتبالیست مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی دانشگاه خوارزمی تهران، در سال 1397 به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. دو روز پیش از شروع تمرینات عصبی عضلانی، از همۀ آزمودنی ها ارزیابی حس عمقی زانو و مچ پا به عمل آمد. اعضای گروه تجربی به مدت شش هفته (3 جلسه در هفته) در برنامۀ تمرینات عصبی عضلانی شرکت کردند. دو روز پس از پایان تمرینات، همۀ آزمودنی ها دوباره ارزیابی گردیدند. داده ها با آزمون های آماری شاپیروویلک، تحلیل کوواریانس و تی زوجی و با استفاده از نرم افزار SPSS vol. 22 تجزیه وتحلیل شدند (P≤0. 05). یافته­های پژوهش: در این مطالعه، از میان 24 دانشجو مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی، 12 نفر به مدت 6 هفته به اجرای تمرینات عصبی عضلانی پرداختند. نتایج نشان داد که حس عمقی زانو (P=0. 013) و مچ پا (در حرکت اینورشن P=0. 032 و در حرکت اورشن P=0. 047) در گروه تجربی، پس از انجام تمرینات عصبی عضلانی، در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بهبود یافته است (P≤0. 05). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، استفاده از تمرینات عصبی عضلانی را می توان به منظور بهبود حس عمقی مفاصل زانو، مچ پا و درنهایت، پیشگیری از آسیب رباط صلیبی قدامی توصیه کرد.

مقدمه: آسیب های ناشی از وسایل تیز و برنده یکی از مهم ترین خطرات بیولوژیک برای کارکنان بیمارستان محسوب می شود که می تواند پیامدهای جسمی و روانی خطرناکی را به دنبال داشته باشد. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین میزان شیوع نیدل استیک و بررسی عوامل مرتبط با آن در کارکنان بیمارستان کوثر شهر سمنان طراحی و اجرا شد. مواد و روش­ها: در این مطالعۀ توصیفی_مقطعی، همۀ کارکنان بیمارستان کوثر شهر سمنان بررسی گردیدند که طی سال های 1397-1393 دچار نیدل استیک شده بودند. ابراز جمع آوری اطلاعات یک چک لیست شامل متغیرهای دموگرافیک، شغلی، نوع حادثه و اقدامات انجام شده پس از نیدل استیک شدن بود که بخشی از طریق پروندۀ کارکنان در دفتر کنترل عفونت و بخشی نیز از طریق مصاحبه جمع آوری شد. داده های مربوطه پس از جمع آوری، در نرم افزار SPSS vol. 26 تجزیه وتحلیل آماری گردیدند. یافته­های پژوهش: درمجموع، 194 مورد نیدل استیک با شیوع 7/23 درصد رخ داد. میانگین و انحراف معیار سن افراد بررسی شده 41/9±57/34 سال بود و 2/41 درصد در گروه سنی بالای 35 سال قرار داشتند. 68 درصد از آنان زن، 3/60 درصد شاغل در نوبت کاری صبح و اغلب موارد نیدل استیک در کارکنان با سابقۀ کاری کمتر از 5 سال (9/47 درصد) رخ داده بود. بیشترین موارد نیدل استیک (3/60 درصد) را کارکنان با تحصیلات کارشناسی و با شغل پرستاری (7/38 درصد) تشکیل می دادند؛ همچنین بیشترین میزان نیدل استیک مربوط به اتاق عمل (9/28 درصد) و فرورفتن سوزن تزریق به دست (8/76 درصد) شایع ترین حادثۀ نیدل استیک و شستشو با آب و صابون (4/95 درصد) شایع ترین اقدام انجام شده پس از نیدل استیک بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان نسبتاً بالای شیوع نیدل استیک در کادر درمان، مسئولان بیمارستانی باید ضمن آموزش روش های پیشگیری مناسب با ایجاد محیط ایمن، واکسیناسیون و سامانۀ گزارش دهی را مدنظر قرار دهند و برای بهبود آن بکوشند.

مقدمه: هرگونه نقص و رشد غیرطبیعی در سلول های مغز به صورت کنترل نشده، به ایجاد تومور و اختلال در قابلیت های عملکردی طبیعی آن منجر می شود؛ بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل نانوکورکومین بر اختلالات رفتاری-حرکتی در موش صحرایی مبتلا به تومور مغزی بود. مواد و روش­ها: 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه 5 تایی، کنترل سالم پایه، سالم 4 هفته، کنترل سرطان پایه، سرطان 4 هفته، گروه سرطان_نانوکورکومین، سرطان-تمرین و سرطان_تمرین_نانوکورکومین تقسیم شدند. یک هفته پس از تزریق سلول های سرطانی در قشر پیشانی، حیوانات با انجام تست رفتاری-حرکتی و گاواژ مکمل نانوکورکومین به میزان mg/kg80 (28 روز، 5 روز در هفته)، وارد برنامۀ اصلی تمرین بر روی نوار گردان (4 هفته، با سرعت 18 متر بر دقیقه، 25 تا 40 دقیقه، 3 روز در هفته) گردیدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و نرم افزار SPSS vol. 26 آنالیز شد. یافته­ های پژوهش: نتایج نشان داد که اختلالات رفتاری_حرکتی در گروه تمرین، نانوکورکومین و گروه تمرین_نانوکورکومین نسبت به گروه کنترل سرطان 4 هفته، به طور معنی داری کمتر بود (P=0. 001). . بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد، تمرین هوازی به همراه دوز مناسبی از نانوکورکومین احتمالاً با افزایش جریان خون مغز، افزایش نورون زایی و افزایش سیناپس عصبی می تواند به عنوان یک مکمل درمانی، در کنار سایر روش ها باعث کاهش اختلالات رفتاری-حرکتی در موش های سرطانی شود.

مقدمه: شیوع روزافزون چاقی میلیون ها نفر در جهان را تحت تأثیر قرار داده است که بیماری های مختلفی همچون پیش دیابت، دیابت، بیماری های قلبی عروقی، سرطان و اختلالات عضلانی را به همراه خواهد داشت. یکی از مداخلات درمانی در پیشگیری از دیابت استفاده از مکمل های گیاهی مانند قهوۀ سبز و ترکیبات فنولی آن ازجمله اسیدکلروژنیک، با توجه به خواص آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و حساس به انسولین است؛ ازاین رو، مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر قهوۀ سبز و اسیدکلروژنیک بر ذخایر گلیکوژنی در عضلات موش های پیش دیابتی انجام شد. مواد و روش­ها: تعداد 20 سر موش نر C57BL/6 به طور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند: موش های با رژیم غذایی طبیعی (Normal Diet، 5 سر) و موش های با رژیم غذایی پرچرب (High – Fat Diet، 15 سر) که به مدت 12 هفته تغذیه شدند. پس از تشخیص القای پیش دیابت توسط آزمون های Fasting blood suger (FBS) و Glucose tolerance test (GTT)، این گروه به سه زیرگروه تقسیم گردیدند: موش های پیش دیابت (Pre-Diabetes، 5 سر)، پیش دیابت همراه مصرف قهوۀ سبز (Pre-Diabetes-Green Cofee، 5 سر) و پیش دیابت همراه مصرف اسید کلروژنیک (Pre-Diabetes-Cholorogenic Acid، 5 سر) که به مدت 10 هفته تیمار شدند. در انتها موش ها کشته شدند و سطح نسبی بیان ژن های دخیل در ذخایر گلیکوژن عضلۀ دوقلو شامل PI3K، AKT، GSK3، GYS1 و همچنین ژن LRRC8A از طریق تکنیک Real-Time PCR اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک-راهه توسط نرم افزار GraphPad Prism 8. 4. 3 تحلیل شد. یافته­ های پژوهش: نتایج افزایش معناداری در سطح گلوکز خون در گروه HFD (mg/dL 4/5±9/ 129) نسبت به ND (mg/dL ±3 3/95) و همچنین کاهش معناداری در گروه PD-GC (mg/dL 16/8±5/ 103) و PD-CA (mg/dL 8± 99) نسبت به گروه PD (mg/dL 4/9±5/ 129) نشان داد (0. 001>P). با استفاده از فن رنگ آمیزی Periodic acid-Schiff ( PAS)، کاهش چشمگیری در سطح ذخایر گلیکوژن در موش های گروه PD، نسبت به گروه ND مشاهده گردید، درحالی که در گروه های تیمار، افزایش معنی دار در تجمع گلیکوژن عضله، نسبت به گروه PD دیده شد (0. 001>P). سطح بیان ژن های PI3K، AKT، LRRC8A و GYS1 کاهش و GSK3 افزایش معناداری در گروه PD در مقایسه با گروه ND نشان داد (0. 001>P) که نشان دهندۀ اختلال در مسیر پیام رسانی ذخایر گلیکوژن در گروه PD است؛ اما در گروه های تحت تیمار، افزایش معنی داری از سطح بیان ژن های PI3K، AKT، LRRC8A و GYS1، در مقایسه با گروه PD مشاهده شد (0. 001>P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به عوارض ناشی از بیماری پیش دیابت، علاوه بر تشخیص زودهنگام پیش دیابت، به نظر می رسد به منظور کنترل وزن و افزایش حساسیت انسولینی، مصرف قهوۀ سبز و اسیدکلروژنیک می تواند شرایط پیش دیابتی ایجادشده بر مسیر پیام رسانی سنتز گلیکوژن در بافت عضلۀ موش های پیش دیابتی را بهبود بخشد.

مقدمه: روش های کمک باروری و آزمایش ژنتیکی پیش از لانه گزینی (PGT) برای تشخیص آنوپلوئیدی، به منظور دستیابی به تولد نوزاد یوپلوئید و در زوجین نابارور یا کم بارور انجام می شود. miRNAها مولکول های RNA غیر رمزگذار تک رشته ای و مهم تنظیم کننده پس از رونویسی بیان ژن در فرایندهای مختلف بیولوژیکی و فیزیولوژیکی هستند. هدف این مطالعه بررسی برخی miRNAهای ترشح شده در محیط های کشت جنینهای انسان (به عنوان نشانگرهای زیستی تشخیصی) و ارتباط آن با میزان آنوپلوئیدی جنین و نتایج روش های کمک باروری است. مواد و روش­ها: چرخه های PGT حاصل از تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (از فروردین سال 1401 تا خرداد سال 1401) با استفاده از مکمل سازی فلورسانس درجا Fluorescence in situ hybridization (FISH) ارزیابی شد. در ادامه، محیط کشت سه جنین یوپلوئید و سه جنین آنیوپلوئید با یک کروموزوم جنسی X (ترنر) جمع آوری گردید و بیان miRNA hsa-miR-199a-5p, hsa-miR-199b-3p, hsa-miR-379-5p, hsa-miR-483-5p, hsa-miR-99a-5p, hsa-miR-432-5p با استفاده از RT-qPCR بررسی شد. یافته­ های پژوهش: در محیط کشت جنین های یوپلوئید، افزایش معنی دار میزان بیان سه miRNA شامل hsa-miR-379-5p, hsa-miR-199a-5p, hsa-miR-199b-3p و کاهش بیان سه miRNA شامل hsa-miR-432-5p, hsa-miR-483-5p, hsa-miR-99a-5p با اختلاف معنی دار P<0. 001مشاهده گردید. بیان این miRNAها در محیط کشت جنین های ترنر با الگو کاملاً عکس بود. بحث و نتیجه گیری: در بررسی میزان بیان miRNAهای بررسی شده در این طرح، افزایش بیان سه miRNA و کاهش بیان سه miRNA دیگر در جنین های یوپلوئید با الگو، بیان عکس همین miRNAها در جنین های ترنر را نشان داد. این نتایج می تواند نویدبخش باشد و برای استفاده از روش های غیرتهاجمی به جای بیوپسی جنین در بررسی های تشخیصی تعداد کروموزوم های جنسی مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین در درمان سمیت شبکیۀ چشم یا رتینوپاتی استفاده می شود. در این مقاله، تأثیر داروی سیپروفلوکساسین بر ساختار پروتئین رودوپسین و پایداری و یا ناپایداری این پروتئین در حضور دارو بررسی می گردد. نوع پیوند دارو و پروتئین روی دفع و یا برهم کنش دارو با بافت های هدف مؤثر است. مواد و روش­ها: در این پژوهش، با استفاده از نرم افزار داکینگ می توان به مؤلفه های ترمودینامیکی در برهم کنش های پروتئین رودوپسین با داروی سیپروفلوکساسین دست یافت. مطالعات داکینگ بهوسیلۀ نرم افزار AutoDock vol. 4. 2 انجام گرفت. به منظور مشاهدۀ داکینگ انجام شده، از نرم افزارهای گرافیکی Pymol و Ligplot و VMD استفاده شد. یافته ­های پژوهش: بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ، مهم ترین پیوند درگیر در اتصال داروی سیپروفلوکساسین با پروتئین رودوپسین، اتصالات هیدروفوب و پیوند هیدروژنی است. برآورد انرژی های آزاد گیبس (kcal/mol) برای بهترین مدل داکینگ برابر با 5/6-است. این مدل با پایین ترین سطح انرژی اتصال، بیشترین تمایل برای اتصال به آمینواسیدهای رودوپسین دارد و مقادیر منفی ΔG°نشان دهندۀ یک فرایند خودبه خودی است. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از داکینگ، جایگاه A پروتئین رودوپسین جایگاه مناسبی برای اتصال سیپروفلوکساسین به این پروتئین است و کمپلکس سیپروفلوکساسین با پروتئین رودوپسین می تواند سبب بازسازی رودوپسین شود تا بتواند فرایند دیدن را به طور معمول آغاز کند. درواقع، پیوند هیدروژنی قوی میان اتم نیتروژن موجود در ساختار سیپروفلوکساسین با اسیدآمینۀ آرژنین، نقش مهمی در تثبیت و پایدارسازی کمپلکس ایفا می نماید.

مقدمه: میزان مرگ ومیر نوزادان یکی از مهم ترین مؤلفه های ارزیابی شاخص سلامت در جوامع محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان مرگ ومیر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژۀ نوزادان (NICU) بیمارستان آیت الله طالقانی شهر ایلام، طی سال های 1398-1397 انجام شد. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی_توصیفی است که بر روی نوزادان بستری در بخش NICU بیمارستان آیت الله طالقانی شهر ایلام، از فروردین 1397 لغایت اسفند 1398 صورت گرفت. روش نمونه گیری تمام سرشماری بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامۀ ویژگی های دموگرافیک و چک لیست محقق ساخته بود. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS vol. 26 و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و تی مستقل با سطح معنی داری (P<0. 05) تجزیه وتحلیل گردید. یافته­ های پژوهش: در مطالعۀ حاضر، تعداد کل نوزادان بستری در بخش NICU، 83 نوزاد بود. تعداد 28 نفر از نوزادان فوت شده بودند که 11 نفر (6/30 ٪) را دختران و 17 نفر (2/36 ٪ )را پسران تشکیل می دادند. میانگین سنی نوزادان فوت شده 67/32 هفته بود. شایع ترین نوع بیماری هنگام مرگ در این نوزادان آسفیکسی با فراوانی 7/35 ٪ (10 مورد) گزارش شد. ارتباط معنی داری میان سن، جنس و مرگ ومیر در نوزادان وجود نداشت (0. 05

مقدمه: اکینوکوکوس گرانولوزوس عامل ایجاد کیست هیداتیک است که توزیع جهانی دارد. امروزه، تحقیقات بسیاری برای غیرفعال کردن پروتواسکولکس های کیست هیداتیک انجام شده است. این مطالعه با هدف مقایسۀ اثر اسکولکس کشی آمینو-برومو فنیل کومارین و آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین بر پروتواسکولکس های کیست هیداتیک در شرایط برون تنی صورت گرفت. مواد و روش­ها: فعالیت اسکولکس کشی آمینو-برومو فنیل کومارین و آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین در غلظت های 2/1، 5/1، 10/1 و 100/1، پس از 15، 30 و 60 دقیقه انکوباسیون، به صورت جداگانه آزمایش گردید و هرکدام از آزمایش ها سه بار تکرار شد. زنده بودن پروتواسکولکس ها با رنگ ائوزین 1/0 درصد زیر میکروسکوپ نوری بررسی و سپس داده ها با نرم افزار GraphPad vol. 5 و آزمون آنالیز واریانس دو طرفه (Two-way repeated measures ANOVA) تجزیه وتحلیل گردید و مقادیر 0. 05> P به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­های پژوهش: نتایج این مطالعه نشان داد که آمینو-برومو فنیل کومارین در غلظت 10/1، پس از 60 دقیقه مواجهه، 100 درصد پروتواسکولکس ها را در مقایسه با گروه کنترل از بین می برد؛ اما 2 آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین در غلظت 100/1، پس از 60 دقیقه مواجهه، 98 درصد پروتواسکولکس ها را از بین می برد. بحث و نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که 2 آمینو-برومو فنیل کومارین آثار پروتواسکولکس کشی قوی تری نسبت به 2 آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین دارد. بااین حال، برای ارزیابی کارایی این ترکیبات شیمیایی، نیاز به مطالعات بیشتر و تحقیقات درون تنی است.