تحقیقات نظام سلامت حکیم
سال:1387 | دوره:11 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: تاکنون به مقوله ادغام عمدتا از منظر کیفیت ارایه خدمات و آموزش به آن نگاه شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر ساختار مذکور بر بهره برداری از پژوهش های داخل کشور بوده است. انتظار می رود که این مطالعه بتواند برای سیاست گذاران کلان که به طراحی نظام ملی پژوهش و نوآوری می پردازند مفید باشد.روش کـار: مطالعه به صورت Grounded theory و از طریق مصاحبه با طیف های متفاوتی از سیاست گذاران تا ارایه دهندگان خدمات در گروه های پزشکی و غیرپزشکی انجام پذیرفته است.یافته ها: ادغام به صورت کامل رخ نداده است، یعنی علاوه بر تغییر ساختار در سطح بالای وزارت بهداشت و دانشگاه ها (که به سطح گروه های آموزشی - پژوهشی نیز نرسیده است)، بایستی فرآیندهای لازم برای به نتیجه رسیدن تعریف می شده اند که انجام نپذیرفته است. نقص در بهره برداری از پژوهش موضوعی نیست که منحصر به پژوهش نظام سلامت باشد و در دیگر ارکان نظام علم و نوآوری کشور نیز دیده می شود.نتیجه گیری: از دید نظام پژوهش سلامت، پیش از هر گونه تصمیم گیری در خصوص تغییر ساختارهای موجود، بایستی نظام کلان نوآوری کشور تعریف گردد. چرا که مشکلات اصلی پژوهش کشور خاص ادغام و علوم پزشکی نیست و وجهه های عام تر و موثرتری وجود دارد و تغییر در ادغام و علوم پزشکی بایستی نسبت به آن ها، ثانویه تلقی شود.

مقدمه: در این مقاله به بررسی مواد و داروهای تجویز شده توسط عطاری های تهران برای درمان اعتیاد پرداخته شده است.روش کـار: این تحقیق دارای دو بخش پژوهش کیفی و آزمایشگاهی بوده است. مصاحبه عمیق با 52 نفر از ارایه دهندگان خدمات گیاهی از 22 منطقه شهرداری تهران بزرگ و با 32 نفر از معتادان یا خانواده های آنان و آزمایش کروماتوگرافی با لایه نازک برای 55 نمونه از ترکیبات بدون نام دست ساز که برای درمان اعتیاد در عطاری ها فروخته می شود انجام گردید.یافته ها: 85% از عطاری های مورد مطالعه به درمان اعتیاد نیز می پرداختند. گیاهان دارویی تجویز شده شامل اسطوخودوس، سنبل الطیب، بهار نارنج، زنیان و بادرنجبویه بوده است. گر چه تنها 20% از عطاری ها اظهار کردند که از ترکیبات شیمیایی نیز استفاده می کنند، لیکن بررسی آزمایشگاهی 55 نمونه داروهای دست ساز تجویزی برای درمان اعتیاد نشانگر وجود حداقل یک ترکیب شیمیایی در تمام نمونه ها بود. 91% نمونه ها دارای دی فنوکسیلات و 58% دارای حداقل یک ترکیب اپیوئیدی بودند. هزینه درمان تجویز شده توسط عطاران از 10 هزار تومان تا 200 هزار تومان متفاوت بوده است. 75% از معتادان این نوع ترکیبات را برای ترک اعتیاد بی تاثیر دانسته و یا آنها را اعتیادآور می دانستند.نتیجه گیری: فعالیت وسیع عطاری ها در زمینه تجویز و فروش ترکیبات دست ساز علی رغم ممنوعیت قانونی آن و وجود تقاضا از سوی مردم چالشی جدی پیش روی سیاستگذاران این حیطه است. رویکرد علمی به طب گیاهی، تولید داروهای گیاهی زیر نظر وزارت بهداشت و فروش آنها با مجوز خاص، تدوین و اعمال آیین نامه نظارتی، آموزش نظام مند تمامی افرادی که به هر نوع دست اندرکار تولید، تجویز و یا فروش داروهای گیاهی هستند و آگاه سازی مردم پیشنهاد می شود.

مقدمه: در مورد درمان کیست هیداتید کبد تاکنون تعداد زیادی از روش های جراحی و غیر جراحی مطرح گردیده است. برای چندین دهه روش های جراحی محافظه کارانه و یا رادیکال تنها درمان شناخته شده این بیماری بود. دسترسی به داروهایی که می تواند تاثیر قابل ملاحظه ای بر اکینوکوکوس گرانولوزوس داشته باشد این امکان را فراهم ساخت که بتوان با استفاده از سونوگرافی و سی تی اسکن با روش خالی کردن و تزریق ماده کشنده اسکولکس و دوباره تخلیه کردن از راه پوست یا PAIR کیست هیداتید را درمان کرد. هدف از این مطالعه مقایسه روش های درمانی قدیمی تر نسبت به روش های نوین در درمان کیست هیداتید کبد می باشد.روش کار: بررسی گسترده درMEDLINE ،Chohran Library ،Web of Science (WOS) ،ScienceDirect ، با کلمات کلیدی تخلیه و تزریق مجدد از طریق پوست، کیست اکینوکوکوسی، آلبندازول، کیست هیداتید کبدی، متاآنالیز و کارآزمایی کنترل شده تصادفی در طی سه دهه اخیر انجام شد.یافته ها: 307 مطالعه در مورد درمان های مختلف کیست هیداتید کبد موجود بود. این مطالعات غالبا در تعداد قابل توجهی از بیماران کیست هیداتید انجام شده و در مقالات: پژوهشی، گزارش موردی، مروری، کارآزمایی کنترل شده تصادفی ارایه شده است. روش های درمانی مورد بررسی قرار گرفته علاوه بر درمان های جراحی مرسوم به ارزیابی میزان کارایی استفاده از درمان های دارویی و نیز استفاده از PAIR می پردازد.نتیجه گیری: اگر چه جراحی با تکنیک های متنوع با هدف ریشه کنی کامل کیست و پیشگیری از عود از روش های اساسی درمان محسوب می شود، امروزه روش های درمانی از طریق پوست و روش های کمتر تهاجمی رو به پیشرفت است. به نظر می رسد PAIR همراه با آلبندازول نسبت به جراحی دارای کاربرد کلینیکی بالاتر و نیز عوارض جزیی یا کلی، موربیدیتی و عود پایین تر در بسیاری از موارد کیست هیداتید بوده است . PAIR علاوه بر این که در پیگیری طولانی مدت بیماران با عود کمتری نسبت به درمان های جراحی همراه بوده است، از لحاظ موربیدیتی و مورتالیتی کمتر و مدت بستری کوتاه تر روشی ارجح محسوب می گردد. جراحی در مواردی که PAIR قابل انجام نبوده و یا عوارض مطرح است پیشنهاد می شود. استفاده از داروها پیش و پس از هر روش مداخله ای از عود و پراکندگی کیست می کاهد.

مقدمه: تغییرات فصلی و روزانه مرگ و میر ارتباط مستقیمی با دما دارد. کاهش و افزایش دما سهم عمده ای بر میزان مرگ و میر داشته و اثر استرس زای دما بر تعداد فوت شدگان یکی از عوامل افزایش مرگ و میر می باشد. کمیت سازی ارتباط بین مرگ و میر روزانه و دما به عنوان یک خط مشی اساسی جهت افزایش دقت سیستم های هشدار کاهش یا افزایش دما سودمند می باشد.هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین دما با تعداد فوت شدگان شهر تهران طی دوره (2002 - 2005) و تعیین دمای حداقل مرگ و میر (TMM) تهران می باشد.روش کـار: در این تحقیق که از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد با استفاده از روش های آماری به بررسی و تجزیه و تحلیل ارتباط بین تعداد فوت شدگان به صورت کلی و به تفکیک بیماری های قلبی - عروقی، تنفسی و سکته مغزی با دما پرداخته شده است. جمعیت مورد بررسی جامعه آماری مرگ و میر شهر تهران می باشد که یک نمونه 4 ساله از آمار مرگ و میر روزانه بین سال های 2000 تا 2005 انتخاب شده است.یافته ها: ارتباط بین تعداد فوت شدگان روزانه با میانگین دمای روزانه طی سال های 2002 تا 2005 به صورت V شکل می باشد و دمای حداقل مرگ ومیر (TMM) برای تهران 28.5oC محاسبه شده است. هر چقدر دما کمتر یا بیشتر از دمای حداقل مرگ و میر باشد میزان مرگ و میر افزایش می یابد و بین دما با تعداد فوت شدگان رابطه همبستگی معنادار و قوی به ویژه بین میانگین ماهانه وجود دارد. ضریب تعیین بین آنها 0.76 در سطح اطمینان 99% می باشد.نتیجه گیری: بیشترین تعداد فوت شدگان در ماه های سرد سال (دسامبر، ژانویه و فوریه) بوده است. به این صورت که هر چقدر دما کاهش یافته میزان مرگ و میر افزایش یافته است. افزایش تعداد فوت شدگان ناشی از بیماری های قلبی - عروقی، تنفسی و سکته مغزی در ماه های سرد سال گویای این امر می باشد. در بین مناطق 22 گانه تهران مناطق 9‏، 6 و 12 بیشترین تعداد مرگ ومیر را به خود اختصاص داده اند.

مقدمه: دستیاران جراحی عمومی در طول دوره آموزش تخصصی بیمارستانی همواره در شرایط محرومیت از خواب نسبی و مزمن قرار دارند. کم خوابی مزمن اثرات نامطلوبی بر خلق و خو، رفتار، روابط اجتماعی، کیفیت زندگی، قدرت یادگیری، تصمیم گیری و مراقبت از بیماران دارد. تاثیر منفی کم خوابی بر دقت، سرعت عمل و مهارت دست جراح در مطالعات مختلف نشان داده شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، برآورد میزان خواب آلودگی دستیاران جراحی عمومی و آگاهی از دیدگاه آنان نسبت به پیامدهای خستگی و کم خوابی می باشد.روش کـار: این مطالعه مقطعی بر روی دستیاران جراحی عمومی از سه بیمارستان سینا، امام خمینی و شریعتی صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه 38 سوالی ساختار یافته کمی انجام شد. از معیار استاندارد اپوورت برای ارزیابی میزان خواب آلودگی استفاده گردید.یافته ها: چهل و هشت دستیار جراحی عمومی به مطالعه وارد شدند. میانگین ساعات کار هفتگی دستیاران سال اول و دوم، 160-140 ساعت و دستیاران سال سوم و چهارم، 120-100 ساعت بود. میانگین میزان خواب آلودگی دستیاران بر اساس مقیاس اپوورت 11.6±0.69 (دامنه 21 -3) بود که خواب آلودگی در حد متوسط را نشان می داد. 20% از دستیاران در محدوده خواب آلودگی شدید قرار داشتند. 52.1% از دستیاران معتقد بودند کم خوابی و خستگی، تاثیر عمده ای بر زندگی شخصی آنها دارد، 31.3% کم خوابی را دارای تاثیر عمده بر کار خود دانستند.نتیجه گیری: ساعات کاری طولانی، محرومیت از خواب و خستگی موجب خواب آلودگی دستیاران جراحی گردیده و این مساله بر کیفیت زندگی و عملکرد آنها اثرات نامطلوب می گذارد. بر اساس نتایج این مطالعه، بازنگری و تعدیل میزان ساعات کاری دستیاران جراحی عمومی پیشنهاد می شود.

مقدمه: حوادث ترافیکی علل اصلی مرگ و میر ناشی از تروما در اکثر کشورهای جهان و ایران می باشد. این مطالعه وضعیت مرگ و میر ناشی از حوادث را در ده سال اخیر (1385 -1376) در ایران مورد بررسی می دهد.روش کار: جمعیت مورد مطالعه بیماران دچار مرگ و میر ناشی از حوادث ترافیکی در 10 سال اخیر می باشد. منبع کسب اطلاعات گزارشات پلیس، سازمان پزشکی قانونی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می باشد. اطلاعات جمع آوری شده شامل تعداد وسایل نقلیه، تعداد تصادفات و مرگ و میر ناشی از آنها می باشد.یافته ها: تعداد مرگ از (95%CI 21.7-22.4) 22.1 به ازای هر 100.000 نفر در سال 1376 به (95%CI,40.1-41.0) 40.5 به ازای هر 100.000 نفر در سال 1384 افزایش پیدا کرده سپس به 39.1 نفر (95%CI 38.7-39.6) 39.1 به ازای هر 100.000 نفر در سال 1385 کاهش پیدا کرد. هم چنین آسیب های ناشی از این حوادث از 110 نفر به 401 نفر به ازای هر 100.000 نفر افزایش پیدا کرد. در حالی که در سال 1385 این تعداد به 393 نفر در هر 100.000 نفر کاهش پیدا کرد.نتیجه گیری: این مطالعه بروز حوادث ترافیکی و مرگ و میر ناشی از آن را در ده سال اخیر و کاهش آن را در سال 1385 نشان می دهد. از علل احتمالی این کاهش انجام اقدامات مداخله ای در سالهای اخیر مانند تغییر قوانین، اقدامات پلیس، بهبود ارایه خدمات درمانی و آموزش های عمومی به مردم می باشد. توصیه می شود تلاشهای تمامی سازمان های مسوول در امر حوادث ترافیکی در قالب رهبری واحد و سازمان یافته ای ادامه یابد.

مقدمه: تخلفات رانندگی همواره یکی از علل بروز مشکلات، معضلات و حوادث ترافیکی در همه جوامع می باشد که بسته به بافت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و جغرافیایی جوامع میزان و نوع آن متفاوت خواهد بود. گر چه در بروز تخلفات رانندگی، عوامل محیطی - کنترلی، اجرایی و عدم تناسب ساختارهای مواصلاتی با تعداد خودروها و واحدهای عبور و مرور و غیره نیز دخیل می باشد، اما علل انسانی به عنوان اصلی ترین عامل، بالاترین درصد علت تخلفات است.روش کـار: در این تحقیق 537 آزمودنی مورد بررسی قرار گرفتند که شامل 437 راننده مرد و 100 راننده زن بودند. میانگین سنی مردان 34.5 (انحراف معیار 10.9) و میانگین سنی زنان 37.4 (انحراف معیار 13.9) بود. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری در دسترس با مراجعه به مکان هایی چون مرکز تعویض پلاک خودرو و یک درمانگاه تخصصی مرکزی شیراز انتخاب گردیدند. پرسشنامه ها شامل پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر و پرسشنامه شخصیت نئو  FFI بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل واریانس و همبستگی استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات شاخص عصبیت آزمون نئو با میزان انواع خطا و انجام اعمال غیر قانونی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد، (p<0.05). همچنین نشان داده شد که بین نمرات شاخص توافق با دیگران و برون گرایی در آزمون نئو با انواع خطا و انجام اعمال غیر قانونی رابطه معکوس معناداری وجود دارد (p<0.05). ولی بین نمرات شاخص وجدانی بودن با میزان انواع خطا و انجام اعمال غیر قانونی رابطه ای دیده نشد، ضمنا بین نمرات شاخص باز بودن به تجربه ها تنها با انجام اعمال غیر قانونی غیر خشونت آمیز رابطه مستقیم معنا داری داشت (p<0.01) از بین عواملی مثل سن، سال های تجربه رانندگی با میزان انواع خطا، تنها سن و سال های تجربه رانندگی با انجام اعمال غیر قانونی غیر خشونت آمیز رابطه منفی معنا دار وجود دارد (p<0.05). با تعجب دیده شد که سال های تحصیلات رسمی با میزان انواع خطاها و انجام اعمال غیر قانونی رابطه مستقیم معناداری دارد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان دادند که ویژگی های شخصیتی با رفتار رانندگی رابطه معناداری دارد. لذا با توجه به اهمیت رفتار رانندگی در میزان تصادفات، توصیه می شود جهت بهبود وضعیت رانندگی و کاهش میزان تصادفات، ارزیابی های روان شناختی در هنگام ارایه گواهینامه و پس از آن به طور دوره ای صورت پذیرد و می توان آموزش های مخصوصی را برای آسیب پذیران به خطاهای رانندگی در نظر گرفت.

مقدمه: با توجه به شیوع بالای خودکشی در سنین 15 تا 24 سال، شناسایی افراد دارای افکار خودکشی به عنوان یک فاکتور پیشگویی کننده مهم، می تواند زمینه را برای مداخلات پیشگیری کننده از انجام خودکشی فراهم نماید. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی نسبی این افکار در دانشجویان سه دانشگاه اصفهان طراحی و اجرا شد.روش کـار: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی (مقطعی) 300 نفر از دانشجویان 25 -19 ساله مشغول به تحصیل و غیر مهمان در سه دانشگاه اصفهان (دانشگاه علوم پزشکی، دانشگاه اصفهان، دانشگاه صنعتی) در سال 1384 از نظر شیوع افکار خودکشی مورد بررسی قرار گرفتند که تعداد نمونه بر اساس جمعیت هر دانشگاه و نسبت دانشجویان دختر به پسر به صورت تصادفی انتخاب و ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد شده سازمان بهداشت جهانی با عنوان جدول سنجش عوامل خطر بهداشت روان (Step) WHO بود که به صورت دو قسمتی، برای ارزیابی متغیرهای دموگرافیک و افکار خودکشی بود. پس از جمع آوری اطلاعات از طریق نرم افزار SPSS و اجرای آزمون های مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 31 نفر از دانشجویان هر سه دانشگاه (10.33%) با فاصله اطمینان 95% (11.07% -8.92%) افکار خودکشی داشتند. فراوانی نسبی افکار خودکشی در دانشجویان پسر دانشگاه صنعتی اصفهان به طور معناداری بیشتر از سایر دانشجویان بود (p<0.05). همچنین فراوانی نسبی افکار خودکشی در دانشجویان خوابگاهی این دانشگاه بیشتر از دانشجویان بومی این دانشگاه و دانشجویان خوابگاهی دو دانشگاه دیگر می باشد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به شیوع قابل ملاحظه تفکر خودکشی در دانشجویان به ویژه در دانشجویان پسر و غیر بومی، نیاز به انجام یک مطالعه آینده نگر با حجم نمونه بیشتر برای بررسی شناسایی دقیق تر گروه های در معرض خطر، تعیین فاکتورهای خطر و برنامه ریزی گام به گام برای کاهش ریسک فاکتورها ضروری به نظر می رسد.