مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1403 | دوره:32 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

1مقدمه: بیماری مزمن انسداد ریوی (COPD) یکی از بیماری های تنفسی است که التهاب نقش مهمی در روند پیشرفت آن دارد. تمرینات ورزشی در بهبود التهاب مزمن مؤثر است؛ بااین حال، آثار تمرینات گوناگون ورزشی بر نشانگرهای التهابی در این بیماران واضح و روشن نیست؛ ازاین رو، هدف مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر تمرینات ورزشی بر نشانگرهای التهابی IL-6، TNF-α و CRP در بیماران COPD است. مواد و روش­ها: پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات منتشرشده تا جولای سال 2023 به صورت سیستماتیک جستجو شد و فراتحلیل برای تأثیر تمرینات ورزشی بر نشانگرهای التهابی در بیماران COPD انجام گرفت. تفاوت میانگین استاندارد (SMD) و فاصلۀ اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از الگوی اثر تصادفی محاسبه گردید؛ همچنین برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای بررسی سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger استفاده شد. یافته ­های پژوهش: نتایج تجزیه وتحلیل داده های 11 مطالعه با 578 بیمار COPD نشان داد که تمرینات ورزشی به کاهش غیر معنادار مقادیر گردش خونی CRP (P=0.16، [175/0 الی 100/0-] SMD=-0.413) و IL-6 (P=0.54، [36/0 الی 69/0-] SMD=-0.164) و TNF-α (P=0.51، [44/1- الی 72/0] SMD=-0.358) در بیماران COPD منجر می شود؛ همچنین نتایج تحلیل زیرگروهی نشان داد که تمرین هوازی (P=0.1، SMD=-0.55) نسبت به تمرین مقاومتی (P=0.7، SMD=-0.09)، به کاهش CRP سرمی در بیماران COPD می انجامد؛ اما به هرحال، این تفاوت معنادار نیست. بحث و نتیجه گیری: یافته های فراتحلیل حاضر نشان می دهد که احتمالاً تمرینات هوازی یک مداخلۀ ورزشی مؤثر برای کاهش CRP در بیماران COPD باشد.

1مقدمه: امروزه تا حدودی برخی از جنبه های ارتباط متقابل دستگاه نوروآندوکراین و دستگاه ایمنی شناخته شده است. بر اساس این، نشان داده شده است که برخی از سلول های ایمنی از قبیل مونوسیت ها قادر به تولید و ذخیره سازی دوپامین در وزیکول های ترشحی خود هستند. هدف از مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر دوپامین بر عملکردهای ایمونولوژیک مونوسیت های خون محیطی رت است. مواد و روش­ها: در این مطالعۀ تجربی، سلول های تک هسته ای خون محیطی به کمک گرادیان فایکول-هایپک از خون محیطی رت ها جدا شدند؛ سپس از بخش چسبندۀ این سلول ها به کف فلاسک به عنوان سلول های مونوسیت استفاده گردید. سلول های مونوسیت در گروه تیمار به مدت 24 ساعت با دوپامین در غلظت 7-10×5 مولار مجاور شدند و آنگاه عملکرد فاگوسیتوز، انفجار تنفسی، قابلیت کشتار، تولید نیتریکاکساید، برداشت نوترال رد، قابلیت حیاتی و میزان بیان ژن NF-κB آن ها بررسی گردید. یافته­ های پژوهش: نتایج این مطالعه نشان داد که مونوسیت های کنترل و تیمار هیچ تفاوت معنی داری در فاگوسیتوز پس از چالش با مخمر اپسونیزه ندارند. با وجود این، میزان برداشت نوترال رد، شدت انفجار تنفسی و تولید نیتریک اکساید پس از چالش با مخمر اپسونیزه و همچنین میزان بیان NF-κB در مونوسیت های تیمارشده با دوپامین، نسبت به گروه شاهد، به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). البته فعالیت زیستی مونوسیت های گروه تیمار نسبت به مونوسیت های گروه شاهد، تغییر معنی داری پیدا نکرد. بحث و نتیجه گیری: در کل به نظر می رسد که دوپامین به طور پویا موجب ایجاد یک فنوتیپ ضدالتهابی در سلول های مونوسیت می شود، به طوری که این مونوسیت ها در کنار کاهش فعالیت بخش لیزوزومی، میزان کمتری از رادیکال های آزاد اکسیژن و نیتروژن را تولید می کنند.

1کارسینوم سلول کلیوی (RCC) شایع ترین نوع سرطان کلیه در بزرگ سالان است. هدف از مطالعۀ حاضر بررسی آثار ژن کدکنندۀ buforin II بر بیان lncRNA های PVT1، EGOT و LINC00312 در سلول های سرطان کلیۀ ردۀ ACHN است. مواد و روش­ها: پلاسمید نوترکیب pcDNA3.1(+) حاوی ژن buforin II و پلاسمید خالی pcDNA3.1(+) به روش شوک حرارتی وارد باکتری E.coli سویۀ TOP10 شدند و سپس تخلیص گردیدند. پس از آن، هر دو پلاسمید به روش لیپوفکشن وارد سلول های ACHN شدند و غربالگری توسط آنتی بیوتیک نئومایسین انجام گرفت. درنهایت، واکنش real time RT-PCR به منظور بررسی تغییر بیان lncRNA های EGOT، PVT1 و LINC00312 انجام گردید. یافته­ های پژوهش: پس از لیپوفکشن، سلول های ترانسفکت شده در محیط کشت حاوی آنتی بیوتیک نئومایسین رشد کردند. واکنش real time RT-PCR نشان داد که بیان ژن buforin II در سلول های سرطان کلیۀ ردۀ ACHN سبب افزایش بیان معنی دار lncRNA های EGOT (P= 0.0033) و LINC00312 (P= 0.0272) و کاهش بیان معنی دار PVT1 (P=0.0278) شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه حضور ژن buforin II باعث تغییر بیان معنی دار lncRNA های EGOT، PVT1 و LINC00312 می شود، احتمال می رود که بتواند مسیرهای سلولی ازجمله آپتوزیز را فعال کند.

1مقدمه: مصرف رژیم غذایی پرچرب باعث چاقی می شود و چاقی از ویژگی های بارز سندرم متابولیک است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل کپسایسین بر بیان ژن های لیپوژنیک SREBP-1c و FASN بافت کبدی موش های صحرایی چاق بود. مواد و روش­ها: برای انجام تحقیق تجربی حاضر، 40 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای با میانگین وزن 3/2±5/181 گرم از نژاد ویستار به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ سپس 8 سر از رت ها از رژیم غذایی طبیعی (ND) و 32 سر رت نیز از رژیم غذایی پرچرب (HFD) تغذیه کردند و به طور تصادفی به 5 گروه: رژیم طبیعی، رژیم پرچرب، رژیم غذایی پرچرب-تمرین، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین و رژیم غذایی پرچرب-تمرین-کپسایسین تقسیم گردیدند. گروه های تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (25-15 متر در دقیقه، 60-30 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین نیز (day‏/kg‏/mg 4) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. یافته ­های پژوهش: القای چاقی با افزایش بیان SREBP-1C (P<0.001) و FASN (P<0.001) همراه بود؛ همچنین مشخص گردید، تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل کپسایسین موجب کاهش معنادار بیان ژن SREBP-1C و FASN در گروه های تجربی در مقایسه با گروه چاق شد. در نهایت، این روند کاهشی در گروه ترکیبی در مقایسه با گروه مکمل معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: احتمال دارد استفاده از کپسایسین به همراه فعالیت بدنی هوازی راهبرد  مؤثر برای خنثی کردن نشانگرهای لیپـوژنز کبدی باشد.

1مقدمه: کیفیت زندگی افرادی که سوگ را در بحران کرونا تجربه کردهاند، قابل توجه است؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی و درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط افراد مبتلا به سوگ ناشی از کووید 19 انجام شد. مواد و روش­ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون–پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. در سال 1400، تعداد 30 نفر مبتلا به سوگ با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه درمان ارتقای کیفیت زندگی، درمان هیجانمدار و گروه کنترل قرار گرفتند. دادهها با پرسش نامۀ انعطاف پذیری کنشی و شادکامی آکسفورد جمعآوری گردید. گروه آزمایش اول درمان هیجانمدار (لزلی گرینبرگ، 2012) و گروه آزمایش دوم درمان ارتقای کیفیت زندگی (فریش، 2006)، هرکدام 8 جلسۀ 90 دقیقهای را دریافت کردند. تحلیل دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس با نرم¬افزار SPSS vol.27، انجام شد. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد، هر دو درمان هیجانمدار و درمان ارتقای کیفیت زندگی بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط تأثیر مثبتی داشته است ولی اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی بر نشاط افراد مبتلا به سوگ بیشتر بوده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی هر دو درمان بر انعطاف پذیری کنشی و اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی بر نشاط افراد مبتلا به سوگ، روان درمانگران میتوانند از هر دو درمان برای ارتقای کیفیت زندگی و نشاط افراد دارای تجربۀ سوگ بهره ببرند.

1مقدمه: عفونت معده با عامل هلیکوباکتر پیلوری از بیماری های رایج در انسان محسوب میشود که از طریق خوردن و آشامیدن منتقل می گردد. این باکتری توان استقرار در معدۀ برخی از گونه های حیوانی ازجمله سگ و گربه را دارد و در برخی موارد، حیوانات حامل منشأ عفونت برای انسان هستند. این تحقیق باهدف بررسی میزان آلودگی هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط با حیوانات خانگی و خود حیوانات خانگی در شهرستان اصفهان انجام شد. مواد و روش­ها: بدین منظور 115 نمونۀ مدفوعی از صاحبان سگ ها و گربه های خانگی و سگ ها و گربه های خانگی اخذ گردید و آزمایش های کشت میکروبی و PCR برای شناسایی هلیکوباکتر پیلوری صورت پذیرفت. یافته­ های پژوهش: نتایج حاکی از آلودگی 36 درصدی صاحبان سگ های خانگی، 80 درصدی صاحبان گربه خانگی و 8 درصدی خود سگ ها بود. در این بررسی، موارد مثبت آلودگی در گربه مشاهده نشد. در آزمون مربع کای (تست پیرسون) با نرم افزار آماری SPSS، ارتباط معنی داری میان آلودگی سگ ها و گربه های خانگی و آلودگی صاحبان آن ها نشان داده شد (P<0/05). بحث و نتیجه گیری: آلودگی نسبتاً چشمگیر سگ ها به هلیکوباکتر پیلوری و احتمال انتقال آن به انسان رعایت بیشتر مسائل بهداشتی را بیش ازپیش مدنظر قرار می دهد.

1مقدمه: افزایش سیگنال دهی BDNF و NGF در سلول های نوروبلاستوما ممکن است نشان دهندۀ یک سیستم اتوکرین برای حمایت از رشد، تهاجم و متاستاز سرطان باشد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر هم زمان تمرین هوازی و مصرف مکمل نانوکورکومین بر بیان ژن های BDNF و NGF در موش صحرائی با تومور مغزی بود. مواد و روش­ها: 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه 5 تایی، کنترل سالم پایه، کنترل سالم 4 هفته، کنترل سرطان پایه، کنترل سرطان 4 هفته، سرطان+نانوکورکومین، سرطان+تمرین و سرطان+تمرین+نانوکورکومین تقسیم شدند و پس از تزریق سلول های سرطانی در قشر پیشانی موش ها، با گاواژ مکمل نانوکورکومین به میزان mg/kg80 به مدت 28 روز، 5 روز در هفته، وارد برنامۀ اصلی تمرین هوازی بر روی نوار گردان به مدت 4 هفته، 3 روز در هفته با سرعت 18 متر بر دقیقه، 25 تا 40 دقیقه گردیدند. در پایان، موش ها قربانی و داده ها جمع آوری شد. یافته ­های پژوهش: بیان ژن BDNF در گروه تمرین+نانوکورکومین نسبت به کنترل سرطان پایه و سرطان 4 هفته، به طور معناداری کاهش داشت (P<0.05)؛ همچنین بیان ژن NGF در گروه تمرین نسبت به کنترل سرطان پایه و سرطان 4 هفته، کاهش معنی داری را نشان داد (P<0.05)؛ اما در گروه نانوکورکومین و تمرین+نانوکورکومین اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد، تمرین هوازی به همراه نانوکورکومین با کاهش بیان ژن BDNF و NGF از طریق گیرنده ها احتمالاً می تواند باعث افزایش نرون زایی در موش های مبتلا به سرطان مغز شود.

1مقدمه: سندرم رودۀ تحریک پذیر نوعی اختلال عملکردی گوارشی است که با درد مزمن شکم و تغییرات اجابت مزاج مشخص می شود و به نوعی با عوامل روان شناختی مرتبط است؛ ازاین رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر دشواری تنظیم هیجان و شدت علائم در مبتلایان به سندرم رودۀ تحریک پذیر بود. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر همۀ بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر مراجعه کننده به مراکز تخصصی و فوق-تخصصی بیمارستان ها و مطب های شهر اراک در بهار 1402 بود که از جامعۀ هدف، 30 نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش پرسش نامۀ دشواری تنظیم هیجان و علائم سندروم رودۀ تحریک پذیر را تکمیل کردند. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد، درمان هیجان مدار بر دشواری تنظیم هیجان و شدت علائم در مبتلایان به سندرم رودۀ تحریک پذیر تأثیر دارد. بحث و نتیجه گیری: مدیریت طب سنتی اغلب رضایت بخش نیست و به مسائل تأثیرگذار توجه نمی کند. نتایج نشان می دهد که برای درمان های روان شناختی مهم است که عوامل خاص سندرم رودۀ تحریک پذیر را برای تغییر هدف قرار دهند که تنظیم هیجان از آن جمله است؛ ازاین رو، یکی درمان های مؤثر برای سندرم رودۀ تحریک پذیر می تواند درمان هیجان مدار باشد.

1                                                                                                                                              مقدمه: امروزه به کارگیری لیزر در حذف میکروارگانیسم های کانال ریشه که از عوامل اصلی شکست درمان هستند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی اثر لیزر دیود با طول موج های 980/810 نانومتر بر کاهش تعداد کاندیدا آلبیکنس در کانال ریشه بود. مواد و روش­ها: در این پژوهش که از نوع مطالعۀ آزمایشگاهی است، 25 دندان تک ریشۀ سالم انسانی مطالعه شد که به سه گروه، 20 دندان به عنوان گروه های آزمایش (دو گروه 10 تایی) و 5 دندان هم به عنوان گروه کنترل منفی تقسیم گردیدند. در گروه اول از روش پاک سازی روتاری و در گروه دوم از روش روتاری لیزر دیود با طول موج های 980/810 نانومتر برای بررسی کاهش تعداد کاندیدا آلبیکنس استفاده شد. به هر دندان دو میکرولیتر سوسپانسیون میکروبی اضافه گردید و یک هفته در °C37 و شرایط هوازی انکوبه شدند. از دندان ها پیش و پس از پاک سازی نمونه برداری گردید و نمونه ها کشت شدند. نتایج با آزمون های Paired t-Test و t-Test تجزیه وتحلیل گردیدند. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد، تعداد مخمرها پس از پاک سازی با دستگاه های روتاری و روتاری لیزر دیود، در مقایسه با پیش از آن، به ترتیب 2/92 درصد (P<0.001) و 5/94 درصد (P<0.001) کاهش نشان دادند. از سویی، میان روش روتاری و روتاری لیزر پس از پاک سازی اختلاف معنی داری (P<0.01) وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: هر دو روش پاک سازی در کاهش تعداد کاندیدا آلبیکنس از کانال های ریشه دندان مؤثر بودند که روش پاک سازی روتاری لیزر نسبت به روش روتاری، کاهش معنی داری در تعداد مخمرها را نشان داد.

1مقدمه: کاندیدیازیس عفونتی قارچی است که توسط مخمرهایی از جنس کاندیدا در شرایط ضعف دستگاه ایمنی ایجاد می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی حساسیت دارویی ایزوله های کلینیکی کاندیدا نسبت به داروهای کتوکونازول و نیستاتین به روش براث میکرودایلوشن انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعۀ توصیفی-تحلیلی، تعداد 377 ایزولۀ بالینی کاندیدای جداشده از شهرهای مختلف ایران با استفاده از روش PCR-RFLP شناسایی مولکولی گردید. آزمایش حساسیت دارویی ایزولۀ بالینی کاندیدا به روش براث میکرودایلوشن بر اساس دستورالعمل استاندارد CLSI (M27-A3 وCLSI M27-S4 ) برای داروهای کتوکونازول و نیستاتین صورت گرفت. برای ارزیابی صحت کار از سویه های استاندارد Candida parapsilosis  استفاده شد. حداقل غلظت بازدارندگی رشد (Minimum Inhibitory of Concentration: MIC) پس از 24 ساعت انکوباسیون در دمای C º37 تعیین گردید. یافته ­های پژوهش: بر اساس شناسایی مولکولی، گونه های  کاندیدا آلبیکنس  266 (7/70 درصد)، کاندیدا کروزئی 64 (17 درصد)، کاندیدا پاراپسیلوزیس 40 (7/10 درصد) و کاندیدا تروپیکالیس  6 (6/1 درصد) شناسایی شدند. میزان MIC90 و MIC50 کتوکونازول و نیستاتین برای همۀ این ایزوله ها به ترتیب 𝜇g/mL 4، 𝜇g/mL 2، 𝜇g/mL 031/0 و 𝜇g/mL 062/0 بود. بحث و نتیجه گیری: استفاده از آزمایش ارزیابی حساسیت دارویی همراه با شناسایی قارچ تا سطح گونه قطعاً در انتخاب عوامل ضدقارچی اولیه برای درمان، به ویژه در عفونت های قارچی تهاجمی، بسیار مفید خواهد بود. بر اساس نتــایج مطالعــۀ مــا، داروی کتوکونازول روی ایزوله های کاندیدا بسیار مؤثرتر از نیستاتین بوده است.