سابقه و هدف: اعتیاد، همسران افراد معتاد را با طیف وسیعی از تجارب هیجانی ناخوشایند و آشفتگی های ذهنی و عاطفی درگیر می کند. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان غیر فعال سازی سبک، بر تجربه هیجانی نسبت به همسر و نشخوار فکری زناشویی در همسران معتادین بهبود یافته انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی روی همسران معتادین بهبود یافته شهر اصفهان در بهار 1402 انجام شد. از جامعه مورد اشاره 40 نفر به صورت در دسترس و مبتنی بر معیار های ورود انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20نفر) به صورت تصادفی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه تجربه هیجانی نسبت به همسر و پرسشنامه نشخوار فکری بود. گروه آزمایش هشت جلسه مداخله غیر فعال سازی سبک دریافت کردند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس اندازه های تکراری و بون فرونی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. یافته ها: اثربخشی روش غیر فعال سازی سبک بر تجربه هیجانی نسبت به همسر و نشخوار فکری زناشویی معنادار P<0. 01)) و اندازه اثر هر یک از متغیرها به ترتیب 21 و 20 درصد بود که این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که روش های غیر فعال سازی سبک می توانند به عنوان یک مداخله موثر توسط متخصصین حوزه سلامت روان و اعتیاد برای کاهش مشکلات روانشناختی در همسران افراد بهبود یافته از اعتیاد مورد استفاده قرار گیرند.