پویایی های روانشناختی در اختلال های خلقی
سال:1401 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:6

طلاق از اتفاقات بسیار استرس زا در زندگی افراد محسوب میشود و در کنار بسیاری از عوامل خوشایند و ناخوشایند زندگی زنان، طلاق حادثه ای مهم و سهمگین در زندگی ایشان محسوب می شود که پیامدهای فردی و اجتماعی زیادی در زندگی آنان به همراه دارد. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد مبتنی بر توانمندی بر سرسختی روانشناختی و احساس تنهایی زنان مطلقه بود. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش بر اساس طرح پژوهش و شیوه انجام، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون (با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه) بود. در پژوهش حاضر جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 10 تهران در نیمه اول سال 1401 بود؛ از میان این افراد و به شیوه نمونه گیری هدفمند تعداد 40 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (20 نفر) و یک گروه کنترل (20 نفر) گمارده شدند. سپس، روی گروه آزمایش بسته رویکرد مبتنی بر توانمندی بر اساس پروتکل تهیه شده توسط Darbani & Parsakia (2022) اجرا شد. به منظور گردآوری داده ها، ابزار پژوهش شامل پرسشنامه احساس تنهایی Russel et al. (1998) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی Lang et al. (2003) بود. در بخش توصیفی از جدول های توزیع فراوانی استفاده شده و در بخش استنباطی تحلیل داده ها از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD و نسخه 26 نرم افزار SPSS استفاده شد. با توجه به مقدار F و سطح معناداری مقدار به دست آمده در متغیر سرسختی روانشناختی (22/8 = F و 001/0 = P) و احساس تنهایی (40/6 = F و 002/0 = P) می توان نتیجه گرفت که متغیر مستقل  یعنی رویکرد مبتنی بر توانمندی به شکل معناداری باعث تغییر در متغیرهای وابسته  یعن احساس تنهایی و سرسختی روانشناختی شده. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تغییرات ایجاد شده در متغیرهای وابسته ناشی از اجرای رویکرد مبتنی بر توانمندی بر گروه آزمایش بود. نتایج آزمون تعقیبی LSD نشان داد تأثیرات ناشی از رویکرد مبتین بر توانمندی بر متغیرهای پژوهش پایدار بود. بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری نمود که رویکرد مبتنی بر توانمندی بر احساس تنهایی و سرسختی روانشناختی زنان مطلقه مؤثر بوده فلذا پیشنهاد می شود متخصصین از فنون این رویکرد در کار خود بهره مند شوند.

ازدواج به منزلۀ مهم ترین و عالی ترین رسم اجتماعی، برای دستیابی به نیازهای عاطفی افراد همواره مورد تأکید بوده است. دلایل اصلی ازدواج عشق و محبت داشتن به شریک و همراه در زندگی، ارضای نیازهای عاطفی-روانی و افزایش شادی و خشنودی است. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد واقعیت گرا بر شادکامی و تنظیم هیجان زوجین بود. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش بر اساس طرح پژوهش و شیوه انجام، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون (با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه) بود. جامعه آماری به کار رفته در پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده و زوج درمانی منطقه 2 تهران در سال 1401 بود و از بین این افراد با استفاده از شیوه نمونه گیری هدفمند تعداد 40 نفر (20 زوج) انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (20 نفر یا 10 زوج) و یک گروه کنترل (20 نفر یا 10 زوج) گمارده شدند. سپس، روی گروه آزمایش بسته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد واقعیت گرا بر اساس پروتکل Afshari et al. (2022) اجرا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه تنظیم هیجان Gross & John (2003) بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD و نسخه 26 نرم افزار SPSS استفاده شد. با توجه به مقدار F و سطح معناداری به دست آمده در متغیر تنظیم هیجان (17/6 = F و 002/0 = P) و شادکامی (81/5 = F و 003/0 = P) می توان نتیجه گرفت که متغیر مستقل (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد واقعیت گرا) به شکل معناداری باعث تغییر در متغیرهای وابسته (تنظیم هیجان و شادکامی) شده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تغییرات ایجاد شده در متغیرهای وابسته ناشی از اجرای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد واقعیت گرا بر گروه آزمایش بود. همچنین نتایج آزمون تعقیبی LSD نشان داد که این تأثیرات پایدار بود. بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد واقعیت گرا بر تنظیم هیجان و شادکامی زوجین مؤثر بود. از این رو، پیشنهاد می شود متخصصین از فنون این رویکرد در کار خود بهره مند شوند.

زندگی پس از طلاق برای بسیاری از افراد نا ممکن به نظر می رسد. بعد از طلاق و جدایی از همسر تازه همه چیز شروع می شود. زنان از روز طلاق به بعد احساسات جدید منفی یا مثبتی را تجربه خواهند کرد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد مبتنی بر توانمندی بر خودکنترلی و تنظیم هیجان زنان مطلقه بود. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش بر اساس طرح پژوهش و شیوه انجام، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون (با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه) بود. جامعه آماری به کار رفته در پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی منطقه 7 تهران در سال 1401 بود و از بین این افراد با استفاده از شیوه نمونه گیری هدفمند تعداد 40 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (20 نفر) و یک گروه کنترل (20 نفر) گمارده شدند. سپس، روی گروه آزمایش بسته رویکرد مبتنی بر توانمندی بر اساس پروتکل تهیه شده توسط Darbani & Parsakia (2022) اجرا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم هیجان Gross & John (2003) و پرسشنامه خودکنترلی Tangney et al. (2004) بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و نسخه 26 نرم افزار SPSS استفاده شد. با توجه به مقدار F و سطح معناداری مقدار به دست آمده در متغیر تنظیم هیجان (56/7 = F و 002/0 = P) و خودکنترلی (91/6 = F و 002/0 = P) می توان نتیجه گرفت که متغیر مستقل (رویکرد مبتنی بر توانمندی) به شکل معناداری باعث تغییر در متغیرهای وابسته (تنظیم هیجان و خودکنترلی) شده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تغییرات ایجاد شده در متغیرهای وابسته ناشی از اجرای رویکرد مبتنی بر توانمندی بر گروه آزمایش بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد تأثیرات ناشی از رویکرد مبتنی بر توانمندی بر متغیرهای پژوهش پایدار بود. بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری نمود که رویکرد مبتنی بر توانمندی بر تنظیم هیجان و خودکنترلی زنان مطلقه مؤثر بود. از این رو، پیشنهاد می شود متخصصین از فنون این رویکرد در کار خود بهره مند شوند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه علل تجرد و تاخیر ازدواج در میان دانشجویان دختر و پسر با تاکید بر سبک های دلبستگی است. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و همچنین از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مجرد دانشگاه های دولتی و غیردولتی شهر تهران که در سال تحصیلی 1395- 1396 مشغول تحصیل می باشند که با استفاده از شیوه ی نمونه گیری خوشه ای 300 نفر انتخاب شدند (150 نفر دختر- 150 نفر پسر). ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های رغبت سنج ازدواج (پرساد)، دلبستگی کولینز و رید برای بررسی علل تجرد و پرسشنامه محقق ساخته تاخیر سنج ازدواج برای بررسی تاخیر در ازدواج بود. داده ها با استفاده آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در دانشجویان دختر عوامل حقوقی و در دانشجویان پسر عوامل فرهنگی به طورمعناداری جزء عوامل تاخیر در ازدواج می باشند. همچنین نتایج نشان داد که نوع سبک های دلبستگی افراد 1/5 درصد واریانس رغبت به ازدواج را تبیین می کند. به طورکلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افراد با با سبک دلبستگی ایمن، رغبت بیشتری برای ازدواج کردن دارند. از این رو تلاش در جهت آموزش پیشگیرانه به والدین برای ایجاد سبک دلبستگی ایمن در فرزندان و ارائه ی راهکارهایی به منظور اصلاح سبک دلبستگی جوانان همراه با سیاست گذاری  مسئولان این حوزه در جهت رفع موانع حقوقی و فرهنگی ازدواج جوانان، در افزایش رغبت به ازدواج و کاهش سن آن موثر خواهد بود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه 3 شهر تهران بود. پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی است که در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال دوره متوسطه اول منطقه 3 شهر تهران تشکیل می دهند که از بین آنها 30 نفر دانش آموز به دو گروه تقسیم شدند. روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس بود، به این صورت که ابتدا از بین تمامی دبیرستانهای دوره اول یک دبیرستان انتخاب شد و از بین تمامی دانش آموزان دبیرستان 30 دانش آموز انتخاب شد که 15 نفر آنها داوطلب شرکت در دوره های آموزش تکواندو بودند که در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15 دانش آموز دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند و پس از آن هر دو گروه به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت تمرین تکواندو قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. و در پایان هر دو گروه در مرحله پس آزمون به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند و در مجموع 60 پرسشنامه تحلیل گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش هیجانی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و در سطح استنباطی از آزمون های تحلیل واریانس و کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که آموزش ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول تأثیر دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه 3 شهر تهران بود. پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی است که در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال دوره متوسطه اول منطقه 3 شهر تهران تشکیل می دهند که از بین آنها 30 نفر دانش آموز به دو گروه تقسیم شدند. روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس بود، به این صورت که ابتدا از بین تمامی دبیرستانهای دوره اول یک دبیرستان انتخاب شد و از بین تمامی دانش آموزان دبیرستان 30 دانش آموز انتخاب شد که 15 نفر آنها داوطلب شرکت در دوره های آموزش تکواندو بودند که در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15 دانش آموز دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند و پس از آن هر دو گروه به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت تمرین تکواندو قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. و در پایان هر دو گروه در مرحله پس آزمون به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند و در مجموع 60 پرسشنامه تحلیل گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش هیجانی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و در سطح استنباطی از آزمون های تحلیل واریانس و کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که آموزش ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول تأثیر دارد.

خانواده نهاد مهم جامعۀ بشری است که زیربنایی ترین و اولین نهاد اجتماع به شمار می رود و اولین گام برای برپایی این نهاد اجتماعی، ازدواج است. به عبارتی دیگر، خانواده به عنوان مهم ترین واحد جوامع، و ازدواج اساسی ترین رابطۀ انسانی شناخته شده است؛ چراکه ساختار اولیۀ ایجاد رابطۀ خانوادگی و رشد نسل های بعدی را شکل می دهد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر بر سرسختی روانشناختی و تاب آوری خانواده زوجین در آستانه طلاق بود. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش بر اساس طرح پژوهش و شیوه انجام، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون (با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه) بود. جامعه آماری به کار رفته در پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده و زوج درمانی منطقه 9 تهران در سال 1401 بود و از بین این افراد با استفاده از شیوه نمونه گیری هدفمند تعداد 40 نفر (20 زوج) انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (20 نفر یا 10 زوج) و یک گروه کنترل (20 نفر یا 10 زوج) گمارده شدند. سپس، روی گروه آزمایش بسته زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر بر اساس پروتکل Ryan (2005) اجرا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری خانواده Gross & John (2003) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی Tangney et al. (2004) بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و نسخه 26 نرم افزار SPSS استفاده شد. با توجه به مقدار F و سطح معناداری مقدار به دست آمده در متغیر تاب آوری خانواده (52/6 = F و 003/0 = P) و سرسختی روانشناختی (30/6 = F و 003/0 = P) می توان نتیجه گرفت که متغیر مستقل (زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر) به شکل معناداری باعث تغییر در متغیرهای وابسته (تاب آوری خانواده و سرسختی روانشناختی) شده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تغییرات ایجاد شده در متغیرهای وابسته ناشی از اجرای زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر بر گروه آزمایش بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد تأثیرات ناشی از زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر بر متغیرهای پژوهش پایدار بود. بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری نمود که زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر بر تاب آوری خانواده و سرسختی روانشناختی زوجین در آستانه طلاق مؤثر بود. از این رو، پیشنهاد می شود متخصصین از فنون این رویکرد در کار خود بهره مند شوند.