مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1403 | دوره:34 | شماره:232 |تعداد مقالات:26

1سابقه و هدف: در میان حوادثی که حیات بشر را به خطر می اندازد، سوانح سوختگی از بدترین آن ها به شمار می آید. سوختگی چهارمین ترومای شایع در سراسر جهان می باشد و باعث مرگ، ناتوانی، درد و بروز مشکلات بسیاری می شود. بهبود سریع تر زخم های ناشی ازسوختگی، جزء الویت های بهداشتی کشورها بوده و به عنوان یک اصل در علم درمان حائز اهمیت می باشد. این پژوهش جهت تعیین و مقایسه اثر بخشی استفاده از پانسمان هیدروژل حاوی آلانتوئین و نانو ذره نقره در درمان زخم های سوختگی درجه دو انجام پذیرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، طراحی شد. تعداد 86 بیمار بر اساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه، وارد پژوهش شدند و به طور تصادفی به روش بلوک بندی 4 تایی به دو گروه 43=A و 43=B تقسیم شدند. بیماران گروه A هیدروژل حاوی نانو ذرات نقره و آلانتوئین به ضخامت دو میلی متر و سپس بر روی آن گاز خشک و بانداژ را دریافت کردند و بیماران گروه B درمان معمول (گاز چرب، اسید استیک 0/5 درصد و بتادین 1 درصد) را دریافت کردند. درمان موضعی هر 48 ساعت انجام گرفت و پس از هر درمان پانسمان انجام شد. وضعیت زخم از نظر وجود یا عدم وجود بافت گرانولاسیون، خونریزی، درد، عفونت و سایر عوارض زخم یا عوامل بهبودی با ویزیت و مشاهده هر 48 ساعت ثبت و ارزیابی شد. یافته ها: میانگین سن در گروه مداخله 10/2 سال و در گروه شاهد 9/9 سال بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/456=P). بیماران در گروه مداخله 48 درصد مرد و 52 درصد زن و در گروه شاهد 44 درصد مرد و 56 درصد زن بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(0/665=P). میانگین درصد سوختگی در گروه مداخله 9/04 درصد و در گروه شاهد9/58درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(0/289=P). نوع سوختگی در گروه مداخله مایعات 69 درصد و شعله 31 درصد و در گروه شاهد مایعات 65 درصد و شعله 34 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(0/645=P). محل سوختگی در گروه مداخله 55 درصد اندام و 45 درصد تنه و در گروه شاهد 63 درصد اندام و 37 درصد تنه بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(0/510=P). به عبارتی دو گروه از نظر سن، جنس، میانگین درصد سوختگی، مکانیسم و محل سوختگی همگن بوده و اختلاف معنی داری با هم نداشتند. متوسط شروع اپیتلیالیزاسیون در گروه مداخله 4/5 روز (74 درصد بیماران روز 4 و 23 درصد روز 6) و در گروه شاهد6/4 روز (60 درصد بیماران روز 6 و 30 درصد روز 8) بود که این اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود(0/001P<). متوسط شدت درد در گروه مداخله 5 از 10 و در گروه شاهد 7 از 10 بود که این اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود(0/001P<). استنتاج: نتایج این مطالعه نشان دهنده آن است بیماران پانسمان هیدروژل حاوی نانو ذرات نقره و آلانتوئین، در مقایسه با پانسمان معمول، تفاوت آماری معنی داری از نظر شروع اپیتلیالیزیسیون زخم و شدت درد داشتند. این پانسمان می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب در درمان زخم های سوختگی درجه دو در مقایسه با پانسمان های روتین به کار رود. بنابراین معرفی آن به کادر درمانی که نقش اساسی در درمان و مراقبت از بیماران مبتلا به سوختگی بر عهده دارند، باعث می گردد که مدت زمان بستری بیماران کاهش یابد و از هزینه های تحمیلی بر آنان کاسته شود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 2N20210918052511IRCT

1سابقه و هدف: مت آمفتامین یکی از داروهای محرک است که منجر به بروز اختلال عملکردهای شناختی و رفتاری می گردد. از جمله اختلالاتی که به دنبال سو مصرف مت آمفتامین به وجود می آید اختلالات یادگیری و حافظه و همچنین تعاملات اجتماعی و بروز اضطراب می باشد. ازطرف دیگر، عملکرد استروئیدهای جنسی درتوسعه مناطق مغز دخیل در تولید مثل موضوع تحقیقات گسترده در طول سال ها بوده است. در همین زمینه تستوسترون نقش مهمی در سازماندهی نورونی و گلیال در دوره های قبل از تولد و پس از تولد دارد. تحقیقات اخیر تأثیر هورمون های جنسی بر سیستم عصبی را بررسی کرده است و مغز را به عنوان یک بافت هدف اصلی برای آندروژن ها برجسته می کند. از طرف دیگر مطالعات نشان داده است که تستوسترون دارای اثرات محافظت نورونی در برابر اختلالات شناختی و رفتاری نیز هستند. تظاهرات بالینی تغییرات مغزی مرتبط با تستوسترون شامل اختلالات شناختی مانند کاهش کارایی حافظه در ارتباط با قشر پیشانی، و هم چنین کاهش حافظه بلندمدت مرتبط با هیپوکامپ و سایر مناطق زمانی مغز میانی است.آندروژن ها، به ویژه تستوسترون، نقش مهمی در عملکرد حافظه ایفا کرده اند، به موجب آن کاهش و عدم وجود تستوسترون منجر به نقص شناختی و افزایش شرایط نورودژنراتیو و ترومای مغزی مانند بیماری آلزایمر، پارکینسون و هانتینگتون می شود. این مطالعه با هدف بررسی، نقش هورمون تستوسترون در حافظه اجتماعی و هم چنین شبه اضطرابی و بروز ادم مغزی ناشی از مصرف دوز توکسیک مت آمفتامین، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی، بر روی تعداد 48 راس موش صحرایی گنادکتومی شده در 6 گروه شامل گروه های کنترل، مت آمفتامین(mg/kg6)، حلال (روغن کنجد)، مت آمفتامین + تستوسترون(mg/kg 0/25)، مت آمفتامین+ تستوسترون (mg/kg 0/5) و مت آمفتامین + تستوسترون (mg/kg 1) انجام شد. در ابتدا موش های بیهوش گردید و جراحی برای گنادکتومی نمودن حیوان صورت گرفت. پس از گذشت 2 هفته جهت ریکاوری موش های گنادکتومی شده، ارزیابی حافظه اجتماعی با استفاده از تست تعامل اجتماعی سه اتاقک و شاخص رفتارهای شبه اضطرابی با استفاده از تست میدان باز انجام شد در نهایت، حیوانات کشته شده و بافت مغز جهت ارزیابی ادم مغزی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که حافظه اجتماعی در موش هایی که مت آمفتامین دریافت کرده بودند در مقایسه با موش های گروه کنترل اختلال معنی داری داشتند(0/001P<). از طرف دیگر یافته های این تحقیق نشان داد که رفتارهای شبه اضطرابی و هم چنین ادم مغزی در موش هایی که مت آمفتامین دریافت کرده بودند، افزایش معنی داری داشت(0/001P<). آنالیز آماری هم چنین نشان داد که تجویز هورمون تستوسترون توانست تا حدودی باعث بهبود عملکردهای شناختی و کاهش رفتارهای شبه اضطرابی و ادم مغزی ناشی از مت آمفتامین شود(0/05P<). استنتاج: بر اساس مطالعه حاضر، هورمون جنسی مردانه تستوسترون می تواند در بهبود اختلالات رفتاری و اضطراب و هم چنین ادم مغزی ناشی از تجویز مت آمفتامین موثر می باشند و تحقیقات بیش تری برای بررسی مکانیسم های سلولی و مولکولی بروز اثرات این هورمون مورد نیاز است.

1سابقه و هدف: استرسورهای غیرقابل پیش بینی، تغییراتی را درپارامترهای رفتاری مانند رفتارهای حرکتی و اکتشافی، تغذیه و رفتارهای جنسی و اضطرابی ایجاد می کنند. استرس منجر به آزادسازی کورتیکوستروئیدها شده و در نتیجه، موجب اختلال در عملکرد بخش های مختلف سیستم عصبی می گردد. کاهش در سطوح سیناپسی سروتونین و یا نوراپینفرین در بخش های مختلف مغز مانند قشر پره فرونتال و کاهش تولید BDNF در هیپوکامپ نیز ممکن است به عوارض ناشی از استرس کمک کند. PTSD (Posttraumatic stress disorder) در برخی از افراد پس از مواجهه با یک واقعه استرس زای شدید بروز می کند. درPTSD فعالیت و عملکرد بسیاری از سیستم های فیزیولوژیک دچار اختلال می شوند. فلوکستین با نام تجاری پروزاک، برای درمان اختلالات عصبی مانند افسردگی و اضطراب مورد استفاده قرار می گیرد و بازجذب سروتونین را از طریق مهار عملکرد ترانسپورتر سروتونین (SERT) در نورون ها مهار می کند. برخی مطالعات نشان داده اند جنس مؤنث به داروهای ضد افسردگی گروه SSRIs بهتر از جنس مذکر پاسخ می دهد که می تواند ناشی از تعامل بین مسیرهای استروژنی و سروتونرژیک باشد. BDNF یـک عضـو از خانواده نوروتروفین ها است و در تعدادی از بافت ها و سلول ها مانند مغز و خون بیان می شود، نقش آن در تعـدادی از اخـتلالات روانی، مانند دپرسیون، اضطراب، اخـتلال در خـوردن و PTSD مشخص شده است. SPS (single prolonged stress) به عنوان یک مدل حیوانی PTSD، باعث کاهش بیان mRNA مربوط به BDNF در هیپوکمپ رت ها شده و رفتارهای شبه اضطراب را ایجاد می کند. نقش اختلاف جنس در تاثیر ضدافسردگی ها و مداخلات کلینیکی در بیماری های روان پریشی نیز مطرح می باشد. هورمون های جنسی در زنان بر فارماکوکنتیک و اثر بخشی داروهای ضد افسردگی تاثیر می گذارند. زنان نسبت به مردان در سال های تولید مثلی پاسخ بهتری به داروی فلوکستین می دهند. با توجه به نتایج متفاوت در مورد اثر بخشی داروهای موثر در درمان بیماری های روانپریشی در دو جنس، این مطالعه با هدف بررسی پاسخگویی رت های نر و ماده مواجه شده با استرس به داوری فلوکستین، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، رت های نر و ماده نژاد ویستار با میانگین وزنی 200-250 گرم مورد استفاده قرار گرفت (به تعداد 56 حیوان، 8 گروه 7 تایی). انتخاب تعداد حیوانات بر اساس مطالعات قبلی در این زمینه بوده است. پس از دوره مداخله دارویی، و انجام تست خاموشی ترس و اضطراب، حیوانات تحت بیهوشی عمیق کشته و نمونه خون جهت تهیه سرم برای اندازه گیری میزان  BDNFو کورتیکوسترون (به وسـیله کیـت الاایـزا شرکت  zeliboآلمـان و طبـق پروتکل کیت) جمع آوری گردید. کلیه آزمایشات طبق پروتُکُل کار با حیوانات آزمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. ایجاد PTSD از طریق  SPSدر سه مرحله انجام شد و مداخله دارویی، دوز دارو برای کلیه گروه ها 10mg/kg/day به مدت 4 هفته حل شده در آب آشامیدنی می باشد. ارزیابی رفتارهای شبه اضطراب با جعبه تاریک- روشن (L/D BOX)Light-dark box، ارزیابی توانایی فراموشی خاطرات آزاردهنده باآزمون خاموشی ترس و اندازه گیری BDNF و کورتیکوسترون در سرم به روش الایزا، انجام شد. یافته ها:  در این مطالعه مشاهده شدکه رت های نر و ماده ایی که درمعرض single prolonged stress قرارگرفته بودند، کاهش خاموشی ترس وافزایش رفتارهای شبه اضطراب در تست جعبه تاریک- روشن و افزایش کورتیکوسترون سرم را نشان دادند. داروی فلوکستین منجر به افزایش درصد خاموشی ترس و کاهش تاخیر ورود به ناحیه روشن، مدت زمان حضور در ناحیه روشن و تعداد rearing و هم چنین کاهش کورتیکوسترون سرم به صورت معنی داری در هر دو جنس شد(0/05P<). تغییر میزان BDNF در دو جنس قبل و پس از استرس معنادار نبود. استنتاج: مطالعه ما نشان داد که قرار گرفتن در معرض استرس منجر به آسیب های رفتاری و بیوشیمیایی در رت های نر و ماده می گردد. استفاده از داروی فلوکستین mg/kg 10 به مدت 4 هفته باعث بهبود آسیب های ناشی از استرس شد اما اختلاف معنا داری در پاسخگویی دو جنس به درمان فوق مشاهده نشد.

1سابقه و هدف: با ظهور باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، یافتن مواد ضد میکروبی جایگزین موثر برای مبارزه با این باکتری ها اجتناب ناپذیر می باشد. باکتریوفاژ درمانی به عنوان یک رهیافت بیولوژیک دارای پتانسیل درمانی بالا اخیرا در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف جداسازی باکتریوفاژهای لیتیک علیه جدایه های بالینی کلبسیلا پنومونیه دارای مقاومت های چندگانه آنتی بیوتیکی و ارزیابی خصوصیات زیستی و شکلی آن ها به عنوان کاندیداهایی برای فاژ درمانی، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، جدایه های بالینی به دست آمده از بیمارستان شهید مدنی شهر تبریز با استفاده از تست های استاندارد بیوشیمیایی به عنوان کلبسیلا پنومونیه تایید شدند و سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها با استفاده از روش استاندارد انتشار از دیسک انجام شد. سپس جداسازی باکتریوفاژهای لیتیک علیه 16 جدایه باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک صورت گرفت. به طور خلاصه نمونه های آب اخذ شده جهت جداسازی فاژ از فاضلاب سانتریفیوژ گردید. مایع رویی با فیلتر 45/0 میکرومتر فیلتر شد و با محیط کشت تریپتون سوی براث تازه و سولفات منیزیم مخلوط شد و در دمای اتاق انکوبه گردید. سپس محلول موردنظر با کلروفورم مخلوط شده و ارزیابی تولید پلاک با استفاده از روش آگار دو لایه انجام شد. ژنوم باکتریوفاژ با استفاده از آنزیم های HindIII و EcoRV تحت روند آنالیز مولکولی قرار گرفت. تعیین طیف میزبانی فاژهای جداسازی شده با استفاده از روش نقطه ای و آگار دو لایه انجام گرفت. سه باکتریوفاژ دارای طیف میزبانی وسیع تر برای بررسی بیش تر خصوصیات آن ها انتخاب شدند. منحنی رشد یک مرحله ای فاژها ترسیم گردید و زمان نهفته و سایز انفجاری آن ها مشخص شد سپس پایداری و زنده مانی باکتریوفاژهای لیتیک در برابر دماهای مختلف (20، 37-، 50 درجه سلسیوس)، محدوده های مختلف pH (3، 4، 5، 7، 9، 11و12) و هم چنین تشعشع UV بررسی گردید. در نهایت خصوصیات شکلی باکتریوفاژ دارای بیش ترین طیف میزبانی (PKpMa2/20) با استفاده از میکروسکوپ الکترونی مشخص شد. یافته ها: 36 جدایه بالینی باکتریایی براساس تست های استاندارد بیوشیمیایی به عنوان کلبسیلا پنومونیه تایید تشخیص شدند. در آزمایش سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی باکتری ها به ترتیب بیش ترین و کم ترین مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به سفازولین (80 درصد) و توبرامایسین (26 درصد) مشاهده گردید. سپس جداسازی باکتریوفاژها علیه همه 16 جدایه منتخب با موفقیت انجام شد. بعد از استخراج ژنوم فاژهای جدا شده تنوع توالی بالایی مشخص گردید. در مورد تعیین طیف میزبانی، PKpMa2/20 دارای اثر کشندگی روی 11 جدایه از 16 جدایه مذکور بود. در مطالعه منحنی رشد یک مرحله ای سه فاژ دارای طیف میزبانی بیش تر، زمان نهفته سه فاژ جداشده به ترتیب 10، 10 و 15 دقیقه و سایز انفجاری آن ها به ترتیب 350، 210 و 180 برای PKpMa2/20، P8 و P10 ارزیابی گردید. هر سه فاژ پایداری خوبی در دمای بین 20- و 37 درجه سلسیوس نشان دادند. در دمای 50 درجه سلسیوس اثر لیتیک فاژ PKpMa2/20 بیش تر از دو فاژ دیگر بود. فاژ PKpMa2/20 در بازه pH بین 3 تا 12 فعال بود در حالی که دو فاژ دیگر در میزان pH برابر با 3 کاملا از بین رفتند. در بررسی میکروسکوپ الکترونی، باکتریوفاژ PKpMa2/20 یک دم کوتاه با طول 10 نانومتر و یک سر با قطر 60 نانومتر داشت که احتمالا متعلق به خانواده پودوویریده بود. استنتاج: با توجه به اثرات لیتیک مناسب و نیز زمان نهفته و سایز انفجاری خوب سه فاژ منتخب جدا شده در این مطالعه به خصوص (PKpMa2/20) و هم چنین پایداری مناسب آن ها در برابر دماهای مختلف و محدوده pH مختلف و نیز تشعشع UV، این فاژها می توانند به عنوان کاندیدا جهت استفاده در فاژ درمانی برای کنترل سویه های مقاوم کلبسیلا پنومونیه عفونی مورد توجه قرار گیرند، اما جهت استفاده درمانی نیاز به تجزیه و تحلیل مولکولی بیش تری می باشد.

1سابقه و هدف: لیشمانیوز یک بیماری است که در پی انگل لیشمانیا به وجود می آید و از طریق نیش یک نمونه خاصی از پشه خاکی منتقل می شود. این بیماری به سه صورت جلدی، جلدی- مخاطی و احشایی ظاهر می شود. لیشمانیوز جلدی (CL) یک بیماری گرمسیری ناشی از انگل داخل سلولی جنس لیشمانیا می باشد. این بیماری مهم ترین بیماری اندمیک در ایران است. تغییرات در سطح هورمون های پلاسما در بسیاری از عفونت های انگلی گزارش شده است و تغییرات در سطح هورمون ها می تواند منجر به تغییر در پروفایل سایتوکاین ها شود. عمل متقابل سیستم ایمنی- اندوکراین، در پاتوژنز لیشمانیوز جلدی نقش مهمی ایفا می کند. هم چنین سطح برخی هورمون ها در ارتباط با سطح سایتوکاین ها و علائم بالینی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات سطوح هورمونی و سایتوکاین ها در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی انسانی، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه در شهرستان های آبادان و خرمشهر واقع در استان خوزستان در جنوب غربی ایران انجام شده است. در مطالعه حاضر، 40 نفر بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی و 40 نفر سالم بدون سابقه ابتلا به لیشمانیوز جلدی انتخاب شدند. پس از اخذ مجوز از کمیته اخلاق دانشکده علوم پزشکی بهبهان و اخذ رضایت نامه از تمامی افراد تحت مطالعه، پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک توسط همه افراد شرکت کننده در مطالعه تکمیل گردید. مقدار 5 میلی لیتر خون از هر فرد تحت مطالعه تهیه و پس از انجام سانتریفوژ با دور rpm 4000 به مدت 10 دقیقه، سرم برای اندازه گیری هورمون ها و سطح سایتوکاین ها تا روز آزمایش در دمای منفی 20 درجه سانتی گراد نگهداری گردید. با استفاده از کیت های آزمایشگاهی، سطوح پلاسمایی هورمون های کورتیزول، استرادیول، دی هیدرو اپی آندروسترون (DHEA)، پرولاکتین و تستوسترون و هم چنین سطوح پلاسمایی سایتوکاین های فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا ( TNF-α)، اینترلوکین 6 (IL-6)، اینترلوکین 1 (IL-1) و اینترفرون گاما (IFN-γ) اندازه گیری گردید. غلظت هورمون در گروه کنترل و بیماران با استفاده از آزمون من ویتنی مقایسه شد. ارتباط بین سطوح سیتوکین ها و هورمون ها با آزمون اسپیرمن بررسی شد. تمام آزمون های آماری با استفاده از نرم افزار Graph Pad نسخه 5 (GraphPad Software Inc., San Diego, CA, USA) انجام شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح پلاسمایی کورتیزول، استرادیول، DHEA، پرولاکتین و تستوسترون در بیماران کم تر از افراد سالم بود و این نتایج از نظر آماری معنی دار بود(0/05>P). سطوح پلاسمایی TNF-α،  IL-6و IL-1 در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی در مقایسه با افراد سالم بیش تر بود(0/05>P). هم چنین سطح پلاسمایی IFN-γ در بیماران کم تر از افراد سالم بود و این نتایج از نظر آماری معنی دار بود(0/05>P). استنتاج: باتوجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد تغییرات غدد درون ریز- سیستم ایمنی در بیماران لیشمانیوز جلدی برای میزبان مفید است و به بهبود ضایعات کمک می کند. هم چنین شناخت هر چه بیش تر مکانیسم های غدد درون ریز درگیر در تنظیم پاسخ ایمنی در لیشمانیوز جلدی می تواند برای تشخیص بیماری و یا برای درمان های دارویی این بیماری مهم باشد.

1سابقه و هدف: سالمندی فرایندی فیزیولوژیک است، اما در این دوران با گذشت زمان و تاثیر عوامل محیطی و سبک ناسالم زندگی، شیوع بیماری ها به ویژه بیماری های مزمن افزایش می یابند. یکی از این بیماری های مزمن دیابت است. دیابت یک مشکل عمده در سلامتی افراد است که با اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، پروتئین و چربی به دلیل ترشح ناپایدار انسولین، مقاومت به انسولین یا هر دو مشخص می شود و اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی آن ها دارد و در نتیجه از کیفیت زندگی آن ها می کاهد. مسئله نسبتا جدیدی که امروزه در خصوص کیفیت زندگی مطرح می شود، امیدواری است. زیرا امیدواری می تواند روند رویاروریی با ناملایمات زندگی را آسان و ابعاد کیفیت زندگی را بهبود بخشد. امید درمانی براساس نظریه امید اشنایدر و همکاران بنا شده و مبتنی بر رویکرد روانشناسی مثبت گرا می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی، شاهدار تصادفی شده با طرح پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه شاهد و مداخله طراحی گردید. زنان سالمند مبتلا به دیابت واجد شرایط از درمانگاه دیابت مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری به صورت در دسترس انتخاب شدند و با بلوک تصادفی شده در دو گروه مداخله (20 نفر) و شاهد (20 نفر) قرار گرفتند. آموزش امید درمانی گروهی در 8 جلسه دو بار در هفته و به مدت 90 دقیقه برای زنان سالمند مبتلا به دیابت انجام گرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی توماس(DQOL) دو گروه قبل، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی، فریدمن، ویلکاکسون و نرم افزار SPSS نسخه 16و 05/0P< انجام شد. یافته ها: مقایسه میانگین کیفیت زندگی در مرحله قبل از مداخله، در دو گروه مداخله و شاهد اختلاف آماری معناداری نشان نداد(472/0P=). مقایسه میانگین کیفیت زندگی بلافاصله بعد از انجام مداخله در دو گروه مداخله (2/84±59/55) و شاهد (69/3±90/45) و یک ماه پس از انجام مداخله در دو گروه مداخله (714/2±00/60) و شاهد (75/3±75/45) اختلاف آماری معناداری را نشان داد(001/0P=). سطح کیفیت زندگی بالا در گروه شاهد از 35 درصد به 50 درصد و در گروه مداخله از 45 درصد به 100 افزایش پیدا کرد. براساس نتایج مطالعه حاضر میانگین کیفیت زندگی گروه شاهد در دو مرحله پایان مداخله و یک ماه پس از انجام مداخله کم تر از گروه مداخله بود. استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد امید درمانی گروهی بر بهبود کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو موثر است. زنان سالمند مبتلا به دیابت آموختند در رنج و درد ناشی از بیماری نیز می توانند معنای زندگی را دریابند. مفهوم امید در افراد سبب می گردد که وسعت نگرش آنان از شرایط سخت پر رنج کنونی گسترده تر گردد. افزایش امید منجر به برقراری شادمانی، آرامش، سازگاری با وضعیت کنونی، افزایش انرژی، معنی دار شدن و موفقیت در زندگی می شود. در نتیجه می توان امید درمانی گروهی را به منظور افزایش کیفیت زندگی در برنامه های مراقبتی روزانه سالمندان به ویژه زنان اجرا نمود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20240130060857IRCT

1سا بقه و هدف: کووید-19، یکی از بزرگ ترین عوامل بیماری زا بوده که عمدتاً دستگاه تنفسی انسان را مورد هدف قرار می دهد. در بین اقدامات پیشگیریانه از ابتلا به کووید-19، واکسیناسیون تاثیر مهمی در پیشگیری از کووید-19 داشته است و از اجزای ضروری در پیشگیری می باشد. واکسن های مختلفی برای پیشگیری از کووید-19 ارائه شد که یکی از این واکسن ها سینوفارم بود که برای بیماران مبتلا به سرطان در ایران مورد استفاده قرار گرفت. لذا این مطالعه با هدف تعیین پاسخ آنتی بادی به دنبال تزریق واکسن سینوفارم در بیماران مبتلا به سرطان در سال 1400، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، در سال 1400 بر روی 74 بیمار مبتلا به انواع سرطان ها در دو شهرستان آمل و ساری که دو دوز واکسن سینوفارم را دریافت کرده اند، انجام شد. افراد بعد از کسب رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت کردند. از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مراکز واکسیناسیون خواسته شد 4 تا 6 هفته بعد از دوز دوم ر صورت تمایل جهت تعیین سطح آنتی بادی به آزمایشگاه مرجع مراجعه نمایند. برای بررسی ایمنی ایجاد شده 5 میلی لیتر نمونه خون محیطی در لوله های فاقد ماده ضد انعقاد در زمان 6-4 هفته پس از دریافت دوز دوم واکسن گرفته شد و سپس سرم از نمونه ها جدا و در دمای 20- نگهداری شد. سطح آنتی بادی های Neutralizing و Anti-RBD و Anti-Spike IgG ویروس SARS-CoV-2 توسط کیت الیزا شرکت پیشتاز طب اندازه گیری شد. حساسیت و اختصاصیت کیت های مورد استفاده برای آنتی بادی های Neutralizing به ترتیب 100 و 99 درصد برای Anti-RBD به ترتیب 98/4 و97/7درصد و برای Anti-Spike IgG به ترتیب 98/16 و 99/01 درصد می باشد. در نهایت طبق دستورالعمل کیت، مقادیر آنتی بادی خنثی کننده بیش تر مساوی Mg/ml 2/5جذب نوری بیش تر از 1/1 برای آنتی بادی RDB و مقادیر آنتی بادی ضد اسپایک بیش تر مساوی RU/ml 8 به عنوان مثبت در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد بررسی 7/11 ± 1/57 سال بود. از نظر توزیع جنسیتی 45 نفر (60/8 درصد) زن بودند. وضعیت آنتی بادی خنثی کننده در 41 نفر (55/4درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی خنثی کننده و جنسیت (0/811=P) و سن (0/443=P) مشاهده نگردید. آنتی بادی بر علیه آنتی ژنRDB  در 31 نفر (41/9درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن RDB با جنسیت (0/0910=P) و سن (0/336=P) مشاهده نگردید. آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike ویروس در 20 نفر (27 درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن  Spikeو جنسیت مشاهده گردید (0/008=P) و نسبت زنانی که آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike ویروس تولید کرده بودند، بیش تر از مردان بود ولی ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike و سن افراد مشاهده نگردید (0/336=P). استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد واکسیناسیون COVID-19 توسط سینوفارم در بیماران نقص ایمنی مانند بیماران سرطانی، می تواند پاسخ آنتی بادی را القا کند، هر چند که درصد آن بالا نمی باشد. هم چنین ارتباط معنی داری بین تولید آنتی بادی و سن مشاهده نگردید.

1سابقه و هدف: زایمان زودرس در سراسر جهان رایج است و می تواند بر رشد ساختارهای مغزی، از قبیل عصب بینایی تأثیر بگذارد. مشکلات چشمی درکودکان کم وزن و کودکان نارس بسیار شایع است. نقایص بینایی مرتبط با زایمان زودرس شامل رتینوپاتی نوزادان نارس(ROP)، کاهش حدت بینایی، استرابیسم، آمبلیوپی و انواع عیوب انکساری می باشد. مطالعات نشان داده اند که وقوع نزدیک بینی در کودکانی که به طور نارس متولد شده اند با سن حاملگی و وزن هنگام تولد همبستگی منفی دارد و با شدت رتینوپاتی نوزادان نارس(ROP) ارتباط مستقیمی دارد. پیشرفت در خدمات بخش های مراقبت های ویژه نوزادان تازه متولد شده منجر به افزایش قابل توجهی در میزان بقای نوزادان نارس و متعاقب آن مشکلات پزشکی در این کودکان شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی وضعیت عیوب انکساری کودکان 4 الی 6 سال متولد شده با وزن کم تر از 2000 گرم و سن حاملگی کم تر از 34 هفته و کودکان نرمال بستری شده در بخش نوزادان بیمارستان بوعلی سینا ساری طی سال های 95 الی 97 طراحی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بود که به صورت مقطعی بر روی 43 کودک 4 الی6 سال که با وزن کم تر از 2000 گرم و سن حاملگی کم تر از 34 هفته به دنیا آمده بودند و 17 کودک نرمالی که به علت زردی در بخش نوزادان بیمارستان بوعلی سینا ساری بستری بودند، انجام شد. افراد مورد مطالعه در چهار گروه، 12 نفر درگروه A دارای ROP بدون تزریق، 14 نفر در گروه B دارای ROP با تزریق، 17 نفر در گروه C کودکان با وزن کم تر از 2000 گرم و سن حاملگی کم تر از 34 هفته بدون ROP و 17 تفر در گروه D کودکان نرمال، قرار گرفتند. ابتدا دید بدون اصلاح افراد با استفاده از E چارت اندازه گیری شد و سپس تحت معاینه اتورفرکتومتری قبل و بعد از سایکلو قرار گرفتند و پس از آن فاندوس کودکان توسط لنز 90 و اسلیت لامپ مورد بررسی قرار گرفت. بعد از جمع آوری اطلاعات مورد نظر، داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: به طور کلی از 60 فرد مطالعه شده 46/67 درصد مونث و 53/33 درصد مذکر بودند و شیوع دو جنس در گروه ها از نظر آماری تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت(0/146=P). در مجموع افراد مورد مطالعه،12/1 درصد آن ها مایوپ و 34/5درصد آن ها امتروپ و 53/4 درصد آن ها هایپرمتروپ بودند. اگرچه شیوع هایپرمتروپی در تمام گروه ها از سایر انواع عیوب انکساری بیش تر بود اما شیوع مایوپی در گروه های دارای ROP بیش تر از گروه های فاقد ROP بود و تفاوت معنی داری در شیوع انواع عیوب انکساری در گروه های مختلف وجود داشت (0/025=P). بین شیوع انواع آستیگماتیسم در گروه های مورد مطالعه تفاوت قابل ملاحظه ای وجود نداشت (0/304=P). بین سن حاملگی و وزن تولد با سایکلو اکی والان اسفر ارتباط معنی دار و مستقیم وجود داشت بدین معنا که هر چه سن حاملگی (0/006=P، 0/356= r) و وزن تولد (0/002=P، 0/387= r) کم تر بود، عیب انکساری مایوپ تر می شد. استنتاج: با توجه به شیوع بالاتر مایوپی در کودکان کم وزن به ویژه در کودکان دارای ROP لازم است به منظور غربالگری این دسته ازکودکان به منظور پیشگیری و جلوگیری از عیوب انکساری به ویژه مایوپی در آن ها درآینده، برنامه ای منظم تدوین کرد.

1سابقه و هدف: اضطراب و افسردگی از تعیین کننده های پیش آگهی بیماری عروق کرونری(CAD) می باشند. سلامت معنوی و پایبندی دینی بر سلامت روان افراد اثرگذار است. با توجه به محدودیت های مطالعات مشابه قبلی در تفاوت ویژگی های دموگرافیک شرکت کنندگان با بیماران CAD ضروری بود که این پژوهش ها در بیماران قلبی کرونری تکرار شوند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت معنوی و پایبندی دینی و ارتباط آن ها با اضطراب و افسردگی در بیماران عروق کرونری مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان فاطمه زهرا(س) (مرکز قلب مازندران) در سال1400 و 1401 انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی مقطعی، 159 بیمار قلبی و CAD مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان فاطمه زهرا(س) (مرکز قلب مازندران) به روش نمونه گیری آسان و در دسترس انتخاب شدند. متغیرهای جمعیت شناختی و سلامت شامل سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی و سابقه بیماری های روانپزشکی و سوءمصرف مواد به وسیله فرم گردآوری اطلاعات اندازه گیری شدند. به پرسشنامه های مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان(HADS) (با روایی در مولفه اضطراب 21/32= 260t و افسردگی 23/41= 260t و پایایی در مولفه اضطراب0/75=r و افسردگی 0/71=r)، مقیاس عمل به باورهای دینی(معبد) (پایایی تایید شده با ضریب آلفای کرونباخ 0/91 و ضریب روایی وابسته به 0/89) پاسخ دادند. داده های مطالعه با کمک نرم افزار آماری Stata 14 در سطح معنی داری p<0/05 تجزیه و تحلیل شدند. جهت مقایسه نمرات کمی بین گروه های مطالعه از آزمون های Independent T-Test و ANOVA و برای مقایسه درصد فراوانی متغیرهای کیفی بین گروه ها از آزمون مجذور کای استفاده شد. ارتباط بین متغیرهای مطالعه با آزمون همبستگی ضریب همبستگی پیرسون سنجیده شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 0/14±57/82 بوده و 33/33 درصد نمونه را مردان تشکیل دادند. نمره پایبندی دینی شرکت کنندگان در بازه 10-97 و با میانگین 19/10±63/73 (سطح پایبندی بالا) بود. 23 درصد شرکت کنندگان پایبندی دینی پایین و 77 درصد پایبندی دینی بالا داشتند. نمره سلامت مذهبی شرکت کننده ها در بازه 34-60 و با میانگین 6/38±55/28 و نمره سلامت وجودی شرکت کنند ه ها در بازه 13-60 و با میانگین 11/24±43/07 بود. هم چنین نمره سلامت معنوی شرکت کننده ها با بازه 54-120 و با میانگین 14/54±98/35 در سطح متوسط بود. 51 درصد شرکت کنندگان سلامت معنوی متوسط و 49 درصد سلامت معنوی بالا داشته اند. نمره اضطراب بیمارستانی شرکت کنندگان در بازه 0-21 و با میانگین 23/8±67/5 (در سطح اضطراب خفیف) بوده است. 2/44 درصد شرکت کنندگان فاقد اضطراب، 16 درصد اضطراب خفیف، 19/2 درصد متوسط و 20/5درصد اضطراب شدید داشتند. نمره افسردگی بیمارستانی شرکت کنندگان در بازه 0-21 و با میانگین 5/06±7/35 (در سطح افسردگی خفیف) بود. 46/4 درصد شرکت کنندگان فاقد افسردگی، 14/6 درصد افسردگی خفیف، 12/1 درصد متوسط و 26/7 درصد افسردگی شدید داشتند. ارتباط منفی بین شدت سلامت معنوی با شدت افسردگی با ضریب پیرسون 0/62- (0/001P<) و شدت اضطراب (0/48-، 0/001P<) یافت شد.  ارتباط بین شدت پایبندی دینی با شدت اضطراب (0/87=P) و شدت افسردگی (0/12=P) معنی دار نبود. استنتاج: باتوجه به کاهش نمرات اضطراب و افسردگی درنمونه های با نمره سلامت معنوی بالاتر، توصیه می شود تمرکز بیش تری بر ارتقای سطح سلامت معنوی بیماران CAD از سوی کارکنان پزشکی صورت پذیرد و هم چنین برنامه های آموزشی گروهی و برنامه های آموزشی خود مراقبتی معنوی پس از ترخیص پیگیری شود. وجود جلسات روان درمانی با رویکرد معنوی نیز می تواند مفید باشد.

1سابقه و هدف: در سال های اخیر کاهش نرخ باروری در کشور از جمله استان مازندران رخ داده است. کاهش رشد جمعیت منجر به تغییرات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کاهش توان سیاسی و نظامی کشور می شود، لذا این مطالعه با هدف تحلیل مدل رگرسیونی آمیخته از عوامل مرتبط با انگیزه فرزندآوری در زوجین متاهل استان مازندران، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی، در چهار شهر استان مازندران در فاصله زمانی مهر 1401 تا اسفند همان سال بر روی 468 زوج (936 نفر) تحت پوشش مراکز بهداشتی به روش نمونه گیری چند مرحله ای انجام شد. گردآوری داده ها با پرسشنامه های جمعیتی- اجتماعی، پرسشنامه انگیزه های فرزندآوری نقیبی و همکاران و پرسشنامه کوتاه شده شخصیت نئو رامستد و جان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. سطح معنی داری در کلیه آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. در توصیف متغیرهای کیفی از شاخص های آماری تعداد و درصد، و برای متغیرهای کمی از میانگین و انحراف معیار استفاده شد. جهت بررسی تاثیر همه عوامل بر روی انگیزه فرزندآوری زوجین با توجه به این که مطالعه به صورت زوجی می باشد، از مدل رگرسیون خطی آمیخته به روش پسرو استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه میزان پاسخ دهی 2/93 درصد بود و آنالیز نهایی بر روی اطلاعات حاصل از 468 زوج انجام شد. میانگین و انحراف معیار سن زنان و مردان بترتیب 6/76±35/64 و8/29±39/75 و طول مدت ازدواج7/81±12/85بوده است. در این مطالعه 261 (55/8 درصد) از زنان خانه دار، 167 (35/7درصد) از مردان کارمند، 329 (71/3درصد) از زنان دارای سابقه سزارین، 54 (11/5 درصد) از زوجین بدون فرزند و 372 (5/79 درصد) از زوجین ساکن شهر بودند. میانگین نمره انگیزه فرزندآوری زنان و مردان به ترتیب 9/36±60/82و 8/29±60/58بوده است. براساس ضریب رگرسیونی تطبیق داده شده، در زوجین با وضعیت اقتصادی اجتماعی مطلوب (0/001P<، 4/89-=β) و تا حدی مطلوب (p<0/001،2/29-=β) نسبت به افراد با وضع اقتصادی اجتماعی نامطلوب انگیزه کم تری برای فرزندآوری داشته اند. همچنین افراد با ویژگی شخصیتی برونگرا (001/0P<، 50/0-=β) نسبت به افراد با سایر ویژگی های شخصیتی انگیزه کم تری برای فرزندآوری داشته اند. نتایج نشان داد که با افزایش طول سال های زندگی مشترک، از انگیزه فرزندآوری زوجین کاسته می شود(0/001P<، 0/11-=β). در حالی که زوجینی که ابراز نموده بودند که خواستارتعداد فرزند بیش تری هستند (0/001P<،14/63=β) و نیز ترجیح به فرزند پسر داشته اند(0/05P<، 1/41=β) انگیزه بیش تری برای فرزند آوری داشتند. در این مطالعه بین نمره انگیزه فرزند آوری زوجین شهری و روستایی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. استنتاج: در این مطالعه نشان داده شد که عوامل فردی اجتماعی از جمله وضعیت اقتصادی اجتماعی، طول مدت ازدواج و ویژگی شخصیتی بر انگیزه فرزندآوری تاثیر می گذارد، به طوری که در زوجین برونگرا، دارای وضعیت اقتصادی اجتماعی مطلوب و با افزایش سال های ازدواج انگیزه فرزندآوری کاهش می یابد. لذا سیاستگذاران و برنامه ریزان بهداشتی باید توجه بیش تری به زوجین برونگرا در سال های اول زندگی مشترک داشته باشند.

1سابقه و هدف: سالمندی به الگوی ویژه ای از دگرگونی های طبیعی زندگی گفته می شود که با افزایش سن انسان ها پدید می آید و با افزایش سن، سالمندان دچار مشکلات متعددی ازجمله کاهش امید، شادکامی و عزت نفس می شوند که ممکن است مراقبت از خود، به ویژه تغذیه را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین تغذیه با عزت نفس و شادکامی سالمندان، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی، بود و با رعایت ضوابط اخلاقی و کسب رضایت آگاهانه از شرکت کنندگان، انجام گرفت. نمونه گیری پژوهش در این مطالعه، به روش چند مرحله ای (نسبتی و تصادفی ساده) بود. ابتدا از بین 18 مرکز بهداشتی درمانی شهرستان آمل، 7 مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد، سپس مجددا به صورت تصادفی ساده و به روش قرعه کشی از میان جامعه هدف (افراد سالمند)، تا رسیدن به حجم مورد نظر مطالعه، در سال 1401 انتخاب شدند. نمونه گیری تصادفی ساده به این صورت بود که لیستی از افراد واجد شرایط مطالعه در مرکز بهداشتی درمانی منتخب تهیه کرده سپس به روش قرعه کشی تعداد نمونه لازم را انتخاب گردید. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن بالای 60 سال، ساکن شهرستان آمل، عدم وجود مشکلاتی نظیر ناتوانی ذهنی حاد، عدم وجود اختلال شناختی (با استفاده از ابزار AMT)، آلزایمر و عدم سرطان و توانایی برقراری ارتباط بود و عدم همکاری در طی اجرای مطالعه به عنوان معیار خروج در نظر گرفته شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی، بررسی وضعیت شناختی، افسردگی سالمندان، شادکامی، عزت نفس و فعالیت های ابزاری بود. داده ها با آزمون های توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی کانونی و Parameter stimates) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سن شرکت کنندگان (60 تا 81 سال) برابر با 4/64±65/92 و میانگین شاخص توده بدنی شرکت کنندگان2/54±23/75 بوده است. 14 درصد سالمندان دچار کمبود وزن و33 درصد نیز اضافه وزن داشتند. 12 درصد در معرض خطر سوءتغذیه قرار داشتند. بیش تر سالمندان دارای شادکامی (99 درصد) و عزت نفس (59 درصد) بالایی بودند و ضریب همبستگی شادکامی و عزت نفس 0/387وده است. در نتیجه در این مطالعه تغذیه با عزت نفس و شادکامی سالمندان ارتباط معنی دار نداشت. همچنین نتایج نشان داد که شادکامی و عزت نفس سالمندان با یکدیگر رابطه معنی دار مثبت داشتند(p<0/001).با توجه به مقدار 00/05P> یعنی بین عزت نفس سالمندان با امتیاز کل بررسی تکمیلی و تغذیه ارتباط وجود ندارد. با توجه به مقدار 0/05P< یعنی بین عزت نفس سالمندان با شادکامی ارتباط وجود دارد ولی با مشاهده مقدار 0/045 r squre= این ارتباط بسیار ناچیز می باشد. می توان گفت تنها 4 درصد از تغییرات عزت نفس به دلیل شادکامی می باشد. فقط بین مولفه عزت نفس خانوادگی با شادکامی ارتباط آماری معنادار وجود ندارد(0/05P>). در سایر مولفه های عزت نفس با شادکامی ارتباط آماری معنی دار وجود دارد(0/05P>). هم چنین بین شادکامی با امتیاز کل بررسی تکمیلی و امتیاز کل تغذیه ارتباط وجو ندارد(0/05P>). استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که بین شادکامی و عزت نفس سالمند ارتباط وجود دارد؛ اما بین عزت نفس و تغذیه سالمندان ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت. در مجموع با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود به نقش عزت نفس عمومی، عزت نفس اجتماعی و عزت نفس شغلی در شادکامی فرد سالمند توجه شود. با توجه به گسترش جمعیت سالمندان در ایران و اهمیت توجه به سلامت جسمی و روانی سالمندان، نتایج این پژوهش می تواند برای برنامه ریزی برای ارتقاء توانمندی سالمندان مفید باشد.

1سابقه و هدف: ترس از سقوط به عنوان یک عامل مهم در کاهش فعالیت های روزمره زندگی سالمندان مبتلا به دیابت قلمداد می شود، به نظر می رسد که ترس از سقوط می تواند از طریق ایجاد محدودیت های عملکردی و کاهش فعالیت های اجتماعی سالمندان نقش تعیین کننده ای در ایجاد حس تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندان مبتلا به دیابت داشته باشد. لذا با توجه به این که تاکنون رابطه مستقیم ترس از سقوط با انزوای اجتماعی و احساس تنهایی در سالمندان دیابتی مورد بررسی قرار نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط ترس از سقوط با انزوای اجتماعی و احساس تنهایی در سالمندان دیابتی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهرستان فریدونکنار در سال 1402، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی، بود که به صورت مقطعی روی سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان فریدونکنار در سال 1402، انجام گرفت. در این مطالعه، 398 سالمند مبتلا به دیابت شرکت داشتند که به شیوه ی تصادفی ساده انتخاب شده بودند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس بین المللی کارآمدی سقوط در سالمندان، مقیاس احساس تنهایی عاطفی و اجتماعی بزرگسالان و پرسشنامه انزوای اجتماعی مدرسی یزدی بودند. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار تحلیلی نظیر آنالیزواریانس یک طرفه، تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در نرم افزار SPSS21 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی شرکت کنندگان، 6/28±68/67سال بود که بیش از نیمی از آن ها زن(66/8 درصد) بودند. میانگین و انحراف معیار نمرات ترس از زمین خوردن، انزوای اجتماعی، احساس تنهایی در سالمندان به ترتیب11/60±51/53، 30/6±66/48، 2/96±64/53 به دست آمد. 94/7 درصد سالمندان، نگرانی شدیدی در مورد زمین خوردن داشتند. بین ترس از زمین خوردن با احساس تنهایی(0/389=r، 0/001=P) و انزوای اجتماعی(0/156=r، 0/002=P) ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت. در نتایج تحلیل مدل چند متغیره نیز به ازای هر یک واحد نمره ترس از زمین خوردن، 0/1 واحد نمره انزوای اجتماعی در سالمندان مبتلا به دیابت افزایش یافته بود(0/05≥P). استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین ترس از زمین خوردن و انزوای اجتماعی و احساس تنهایی، رابطه معنی داری وجود دارد و هر چه سالمندان ترس بیش تری از زمین خوردن داشته باشند، احساس تنهایی و انزوای اجتماعی در آن ها بیش تر خواهد بود. با توجه به این که ارتقای سلامت در سالمندان، مستلزم ارتقای سبک زندگی بهداشتی و کنترل و مدیریت عوامل روانشناختی از جمله احساس تنهایی و انزوای اجتماعی است و شناخت عوامل مرتبط با آن ها از ارکان مهم مداخلات در گروه های مورد هدف در مفهوم کلیدی «سالمندی سالم و موفق» تلقی می شود، برنامه ریزی مؤثر در این حوزه نیازمند شناخت و آگاهی کامل از میزان ترس از سقوط در سالمندان و مرتفع کردن عواملی است که احتمالا می تواند با آن مرتبط باشند. از این جهت ضروری است که راهکارهای مداخله ای مناسب برای کاهش ترس از سقوط و افزایش احساس امنیت در سالمندان دیابتی اتخاذ شود تا مشارکت و حضور اجتماعی آنان بهبود یابد.

1سابقه و هدف: اضافه وزن یک مشکل جهانی سلامتی و مرتبط با بیماری های زمینه ای مهم از جمله بیماری قلبی- عروقی، بدخیمی، دیابت کبد چرب و... است. در سه دهه گذشته، چاقی در سطح جهان به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، افزایش یافته است. مطالعات متعدد نشان داده اند که چاقی خطر ابتلا به بیماری های مزمن و تهدیدکننده از جمله دیابت، بیماری های قلبی عروقی، فشار خون را افزایش و امید به زندگی را کاهش می دهد. از طرفی التهاب مزمن در اطراف سلول های چربی نقش مهمی در بیماری های مرتبط با چاقی ایفا می کند. هم چنین تغییرات در پارامترهای خونی با افزایش توده بدن و التهاب مزمن در چاقی همراه بوده و سلول های خون محیطی، مانند تعداد پلاکت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها، با پیشرفت انواع مختلف بیماری ها و شرایط التهابی مرتبط هستند. بنابراین این مطالعه با هدف، یافتن ارتباط نشانگرهای زیستی شمارش خون با شاخص های آنتروپومتریک در گروه بزرگسالان بر طبق داده های کوهورت طبری، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، از داده های مقطعی مطالعه هم گروهی مبتنی بر جمعیت به نام "مطالعه کوهورت طبری" که از سال 1394 تا سال 1396 جمع آوری گردیده، استفاده شد. این مطالعه بخشی از یک مطالعه سراسری به نام "گروه مطالعات آینده پژوهی همه گیری شناسی در ایران (پرشین کوهورت)" می باشد. در فاز اول مطالعه کوهورت طبری، تعداد 10255 نفر شرکت کننده در سنین بین 35-70 سال از مناطق شهری و روستایی شهرستان ساری ثبت شده اند. معیارهای خروج در این تحقیق ابتلا به بیماری های التهابی، خود ایمنی، بدخیمی، بیماری های قلبی عروقی، پیوند و دریافت هر نوع داروی سرکوب گر ایمنی بوده و در نهایت تعداد 9939 فرد مشتمل 4043 مرد 5896 زن وارد مطالعه شدند. شاخص های سن، قد، وزن، اندازه های آنتروپومتریک (BMI دور کمر و...) و پارامترهای CBC شامل لکوسیت ها، پلاکت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها)، عرض توزیع پلاکت (PDW) از شرکت کنندگان ثبت گردید. با استفاده از روش رسم نمودار هیستوگرام برای بررسی این که آیا متغیرها از توزیع نرمال پیروی می کنند تا بین تحلیل پارامتریک یا غیرپارامتریک تصمیم گیری شود، و آزمون های آماری T-test و ANOVA و نرم افزار SPSS 21 نتایج حاصل استخراج شد. سطح معنی داری در این مطالعه 0/05 و کم تر از آن در نظر گرفته شد. یافته ها: دور کمر بالاتر با WBC (0/001P<)، پلاکت(0/001P<)، درصد لنفوسیت(0/001P<) بالاتر همراه بود. نسبت دورکمر به لگن بالاتر با WBC (0/001 p<)، پلاکت(0/001P<)، درصد لنفوسیت(0/001P<)، درصد مونوسیت(0/001P<) بیش تر همراه بود. مقادیر بالاتر BMI با WBC (000/0=P)، پلاکت(0/001P<)، درصد لنفوسیت(0/001P<) و مونوسیت(0/001P<) بالاتر همراه بودند. WBC، پلاکت، درصد لنفوسیت و مونوسیت بالاتر به طور معنی داری در افرادی که نسبت بیش تر دورکمر به قد داشتند، مشاهده شد(0/001P<). استنتاج: نتایج نشان دهنده ارتباط بین شاخص های آنتروپومتریک و یافته های خونی به نفع شرایط التهابی بوده و چاقی می تواند شاخص های مرتبط با شمارش کامل خون را تحت تاثیر قرار دهد.

1سابقه و هدف: ویروس آنفلوانزا در سطح جهان پراکنده است و هر ساله همه گیری هایی با شدت های مختلف ایجاد می کند. مرگ و میر ناشی از بیماری آنفلوانزا در بیماران قلبی عروقی شایع تر از سایر بیماری های مزمن می باشد. توجه به این امر در پیشگیری از بیماری و عوارض ناشی از آن در کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیماری های قلبی عروقی بسیار مهم می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک موارد بستری شده ناشی از آنفلوانزا در بیماران قلبی عروقی و تاثیر آن بر سلامت این بیماران در مرکز قلب مازندران انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است، که بر روی بیمارانی که طی سال های 1396 تا 1398در مرکز قلب مازندران بستری شدند، انجام شده است. همه بیمارانی که با تشخیص اولیه و نهایی آنفلوانزا بستری شده و درمان با داروی تامی فلو برایشان شروع شده بوده، وارد مطالعه شدند. از آن جایی که تست PCR برای همه این بیماران در دسترس نبود و با استناد به ارزش تشخیص بالینی بر اساس علایم و یافته های آزمایشگاهی اولیه در زمان اپیدمی، علاوه بر موارد PCR مثبت موارد با تشخیص بالینی هم وارد مطالعه شدند. کلیه تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. یافته ها: در این مطالعه 113 بیمار با میانگین سنی و انحراف معیار 0/15±3/63 مورد بررسی قرار گرفتند. در بین این بیماران، بیش ترین فراوانی سابقه بیماری های قلب و عروق مربوط به نارسایی احتقانی قلب (35٫4 درصد) و آنژیوپلاستی (29٫2 درصد) و کم ترین فراوانی نیز مربوط به تعویض دریچه (0/8درصد) بود. رابطه با سایر بیماری های زمینه ای، بیش ترین فراوانی مربوط به پرفشاری خون (5/65 درصد)، دیابت ملیتوس (6/41 درصد)، هایپرلیپیدمی (0/31 درصد) و کم ترین فراوانی مربوط به اختلالات تیروئیدی (7/2 درصد) بود. هم چنین 9/31 درصد بیماران همزمان به دیابت و فشارخون و 8/16 درصد به دیابت و هایپرلیپیدمی مبتلا بودند. بررسی علائم و نشانه های بیماری آنفلوانزا در بین بیماران نیز نشان داد که بیش ترین فراوانی مربوط به تب (1/76 درصد)، خلط (4/66 درصد)، سرفه (6/64 درصد)، تنگی نفس (1/61 درصد) و میالژی (8/54 درصد) و کم ترین فراوانی نیز مربوط به اسهال (3/5 درصد) بود. فقط 7 درصد بیماران سابقه ای از واکسیناسیون آنفولانزا در سال اخیر را داشتند. در گزارش رادیوگرافی 7/25 درصد بیماران افزایش ضخامت برونشیال و7/17 درصد پنومونی مشاهده گردید. در نهایت، 3/82 درصد از بیماران پس از بهبودی کامل ترخیص شدند. هم چنین فقط 12 مورد (6/10 درصد) از بیماران دچار مرگ شدند. از بیم موارد منجر به مرگ شایع ترین نوع بیماری قلبی عروقی، نارسایی قلبی بود. استنتاج: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که علایم بیماری آنفولانزا در بیماران قلبی مشابه سایر بیماران است و نوع بیماری زمینه ای تاثیری در نحوه بروز بیماری و تظاهرات اولیه ندارد ولی در ادامه سیر بیماری، تداوم علایم و پیشرفت به سوی فراوانی درگیری ریوی در این بیماران بیش تر بوده است. بیش ترین موارد مرگ ذر مبتلایان به نارسایی قلبی بوده و این موضوع اهمیت پایبندی این بیماران به واکسن آنفولانزا را گوشزد می کند. متاسفانه نتایج مطالعه حاکی از پایبندی ناچیز این جمعیت پر خطر به واکسیناسیون آنفولانزا و پنوموکوک بود.

1سابقه و هدف: تربیت هنری یکی از حوزه های برنامه درسی در رشد ویژگی ها و قابلیت های متنوع فردی است. هنر مفهوم عمیقی است که به واسطه ی تاثیر و گیرایی خود می تواند رویکردی مناسب در جهت یادگیری هدفمند، بهتر و ماندگارتر دروس علوم پایه پزشکی از جمله علوم تشریح (آناتومی، بافت شناسی و جنین شناسی) باشد. در این مطالعه که در مسیر آموزش علوم تشریح و تشویق دانشجویان علوم پزشکی به تفکر آینده نگر و خلاق با کمک گرفتن از هنر نقاشی طراحی شد به بررسی تاثیرات نقاشی خلاق در آموزش دروس علوم تشریح با رویکرد اجتماعی، فردی و معنوی پرداخته شد. به نظر می رسد وقتی دانشجویان علوم پزشکی ضمن آموزش مطالب درسی خود، با ملاحظات بالینی و پیامدهای فردی، اجتماعی و معنوی موضوع آشنا شوند تلاش خواهند کرد تا همواره مطالب را دقیق تر و چند بعدی فرا بگیرند. مواد و روش ها: مطالعه دانش پژوهی-آموزشی حاضر با رویکرد کیفی-کمی طراحی و در آن از هنر نقاشی به عنوان مداخله آموزشی استفاده شد. در ابتدا بعد از معرفی علوم تشریح و بیان اهداف درس، از دانشجویان علاقمند پزشکی و داروسازی پردیس علوم پزشکی رامسر خواسته شد به شکل گروهی و یا انفرادی با انتخاب یک موضوع از مباحث علوم تشریح و ایجاد ارتباط آن با نکات بالینی موجود در کتب درسی، چالش های فردی، اجتماعی و معنوی متعاقب آن را با حفظ محتوای علمی در قالب یک نقاشی هدفمند، به نمایش بگذارند. بعد جلسات متعدد پیرامون موضوعات، نقاشی های واجد معیارهای مورد نظر انتخاب شدند و تابلوها به نمایش عموم در آمدند. در طی برگزاری نمایشگاه، درستی نحوه ی انتقال پیام مورد هدف از دیدگاه مخاطبین مورد تفسیر و تحلیل قرار گرفت. در انتها جذابیت آموزش و میزان یادگیری در دانشجویان بررسی شد. ارزیابی نتایج به دو روش کمّی و کیفی بود که در روش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. بخش کمی به صورت توصیفی- تحلیلی و بخش کیفی با رویکرد آنالیز محتوایی بود. جهت بررسی اعتبار مطالعه انجام شده، از معیار پنج مرحله ای اندرسون و همکاران شامل اعتبار مطالعه، اعتبار دموکراتیک، اعتبار نتایج، اعتبار گفت گویی و اعتبار ترغیب کننده کمک گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد ادغام هنر و آموزش می تواند مفید باشد. اکثر دانشجویان معتقد بودند با این روش فضای آموزشی برای آن ها شادتر و جذاب تر (54 درصد) بود و افزایش یادگیری مفاهیم علوم تشریح در 90 درصد دانشجویان دیده شد. دانشجویان بیان داشتند اشتیاق (81 درصد) و ترغیب بیش تری به یادگیری (72 درصد) دروس داشتند و به شکل ماندگارتری (63 درصد) مفاهیم علوم تشریح را یاد می گرفتند چرا که در حین یادگیری مطالب کنجکاوتر بودند تا بدانند از یک طرف چه چالش های بالینی در مبحث مورد نظر، قابل توجه است و از طرف دیگر این مشکلات، بیمار را با چه پیامدهای اجتماعی، فردی و معنوی مواجه خواهد ساخت. همه اینها کمک می کرد تفکر تحلیلی در آن ها افزایش (79 درصد) یابد. این روش در بیش تر افراد با افزایش خلاقیت (75 درصد) و روحیه همکاری (75 درصد) همراه بود و 77 درصد افراد آن را به سایر روش های آموزشی ترجیح می دادند. همچنین مهارت های انگیزشی، تیمی و ارتباطی دانشجویان نیز با تغییر روش مطالعه و ایجاد نگاه چند بعدی به مسائل، افزایش یافت. استنتاج: استفاده از نقاشی خلاق در آموزش مفاهیم علوم تشریح توانست با ایجاد فضای آموزشی شاد و جذاب، دانشجویان علوم پزشکی را به یادگیری ترغیب کرده و اشتیاق آن ها را بیش تر نماید، روحیه کار گروهی را در آن ها بالا برده و سبب افزایش خلاقیت، مهارت ارتباطی و تفکر تحلیلی در آن ها شود.

1سابقه و هدف: طرح تحول سلامت با اهدافی نظیر افزایش دسترسی مردم به خدمات سلامت، کاهش پرداخت مستقیم بیماران و بهبود کیفیت خدمات، از سال 1393 در سطح ملی اجرا شد. از آن جایی که این طرح ماهیتا با تغییرات قابل ملاحظه در بخش تامین مالی بیمارستان ها همراه بوده است، لذا این مطالعه با هدف بررسی روند تغییرات درآمد و هزینه بیمارستان های دولتی استان مازندران قبل و بعد از اجرای طرح تحول سلامت، به عنوان دو شاخص مهم از شاخص های کلیدی عملکرد مالی بیمارستان ها، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع گذشته نگر می باشد که در سال 1398 انجام شد. از آن جایی که این مطالعه به تاثیر مداخله انجام شده به وسیله بخش دولتی از طریق مقایسه تغییرات در قبل و بعد از اجرای مداخله می پردازد، لذا نوعی از مطالعه شبه تجربی محسوب می گردد. جامعه آماری شامل کلیه بیمارستان های دولتی استان مازندران می باشد. روش نمونه گیری سرشماری بوده و کلیه 24 بیمارستان دولتی استان مازندران را پوشش داده است. بازه زمانی مطالعه از سال 1389 تا 1396 یعنی 4 سال قبل و 4 سال بعد از اجرای طرح تحول را در بر می گیرد. در این مطالعه از داده های ثانویه که به طور روتین در سیستم اطلاعات نظام بیمارستانی کشور ثبت می گردد، استفاده شده است. به منظور تهیه وگردآوری داده ها، یک چک لیست محقق ساخته مبتنی بر اهداف مطالعه و فراهمی داده ها در سیستم ثبت اطلاعات روتین بیمارستان ها تهیه شد که عمدتا شامل متغیرهای هزینه پرسنلی، هزینه غیرپرسنلی، درآمدهای نقدی، درآمدهای بیمه ای و سال کاری بوده است. داده ها پس ازجمع آوری از سیستم اطلاعات الکترنیکی(HIS) جامع و متمرکزکه حاوی کلیه اطلاعات مالی و عملکردی تمام بیمارستان های استان می باشد، استخراج و با استفاده از نرم افزار SPSS و بهره گیری از روش های آماری متناسب تجزیه و تحلیل آماری گردید. یافته ها: به طور کلی بعد از اجرای طرح تحول سلامت میانگین هزینه ها در بیمارستان های مورد مطالعه از 613/249 به 552/771 میلیون تومان (61/2 برابر) و میانگین درآمدها از 738/152 به 804/534 میلیون تومان (50/3 برابر) افزایش یافته است. لذا هم میانگین هزینه و هم میانگین درآمد در هر دو دوره 4 ساله قبل و بعد از اجرای طرح تحول به طور کلی سیر افزایشی داشته اند ولی سرعت رشد هزینه ها و درآمدها در دوره قبل از اجرای طرح نسبت به دوره بعد از اجرای طرح کم تر بوده است، هر چند در همین دوره فاصله بین هزینه ها و درآمدها در حال افزایش بوده است. در دوره بعد از اجرای طرح به دلیل افزایش سریع درآمدها در ابتدای اجرای طرح تحول، فاصله بین هزینه و درآمد نسبتاً کاهش داشته است، ولی به تدریج سرعت رشد درآمد نسبت به سرعت رشد هزینه کاهش یافته و در نتیجه فاصله بین هزینه و درآمد بیمارستان های مطالعه شده در پایان دوره مطالعه دچار فاصله بی سابقه ای شده است. هم چنین مشخص شده است که در طول سال های مطالعه هزینه پرسنلی با شیپ های کم و زیاد ولی دائما به سیر صعودی خود ادامه داده است، در صورتی که هزینه غیرپرسنلی، از سال 95 شروع به کاهش شدید و بی سابقه نموده است. استنتاج: اگر چه اجرای طرح تحول سبب افزایش گردش مالی بیمارستان های دولتی شده است، ولی به دلیل افزایش میانگین هزینه نسبت به افزایش میانگین درآمد آن ها، اجرای این طرح سبب افزایش فشار مالی به بیمارستان ها و گسترش کسری درآمد نسبت به هزینه آن ها شده است. بنابراین شکاف بین هزینه و درآمد و روند صعودی این شکاف در بیمارستان های دولتی می تواند به عنوان چالشی برای تامین مالی بیمارستان ها و تضمین دسترسی نسبی مردم به این خدمات در حال و آینده مطرح باشد.

1سابقه و هدف: در دانشگاه ها موضوع جذب و نگهداشت اعضای هیأت علمی از اهمیت بالایی برخوردار است. چنان چه این امر به هر دلیلی میسر نگردد، می تواند منجر به رکود علمی اعضای هیأت علمی و افت انگیزه در مسیر شغلی و وقفه در اجرای وظایف هفتگانه آنان گردد. با توجه به اهمیت پیشرفت اعضای هیأت علمی به عنوان نخبگان آموزشی و پژوهشی کشور و نقش بسزای آن ها در تربیت نیروی انسانی ماهر به خصوص نقش اعضای هیأت علمی وزارت بهداشت درمانی و آموزش پزشکی در تربیت دانش آموختگان رشته های علوم پزشکی که با سلامت عمومی جامعه در ارتباط هستند لذا پرداختن به دلایل رکود علمی و یافتن راه حل برای جلوگیری از آن ضروری است. این مطالعه کیفی با هدف بررسی عوامل مؤثر بر رکود علمی و راهکارها از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه با هدف کاربردی، و به شیوه کیفی از نوع تحلیل محتوای قراردادی از دی ماه 1401 الی آذر 1402 انجام شده است. در این پژوهش با توجه به ماهیت پژوهش کیفی به منظور تبیین ادراک، نگرش ها و رفتارهای مشارکت کنندگان، از روش نمونه گیری هدفمند با حداکثر تنوع و هم چنین نمونه گیری به روش گلوله برفی استفاده شد چرا که هدف، انتخاب مشارکت کنندگانی بود که منبع غنی از اطلاعات بوده و به محقق جهت درک بهتر مفهوم رکود علمی کمک نمود. مشارکت کنندگان، اعضای هیأت علمی بودند که حداقل 10 سال عضو هیأت علمی بوده اند. علاوه بر انجام مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته، اسناد بالادستی و نتایج مطالعات مشابه نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: درمجموع 3 مضمون اصلی، 18 مقوله و 118 کد به شرح پیش رو استخراج شد، مضمون رکود علمی شامل47 کد و 6 مقوله با عناوین عوامل فردی، عوامل سازمانی، عوامل روانشناختی، عوامل مهارتی، عوامل شغلی و عوامل پژوهشی مضمون چالش های مسیر ارتقا شامل 33 کد و 6 مقوله با عناوین چالش های آئین نامه ارتقا، چالش های مربوط به فعالیت های فرهنگی، آموزشی، پژوهشی، اجرایی و چالش های بررسی پرونده های ارتقای مرتبه علمی و مضمون راهکارهای پیشگیری از رکود علمی شامل 38 کد و 6 مقوله با عناوین راهکارهای پیشگیری مرتبط با آئین نامه ارتقا، فعالیت های فرهنگی، فعالیت های آموزشی، فعالیت های پژوهشی، فعالیت های اجرایی و بررسی پرونده های ارتقای مرتبه علمی می باشد. استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، محققان علل رکود علمی را شناسایی نمودند؛ همچنین آنان بر این باورند که بازنگری در آئین نامه ارتقا مهم ترین راهکار پیشگیری از رکود علمی می باشد. آن ها بیان داشتند در بازنگری آئین نامه می توان، علاوه بر شاخص های کمی در هر یک از عوامل امتیازی ارتقا به کیفیت آن ها نیز پرداخته شود. در مبحث آموزش، کیفیت و نوآوری آموزش در نظر گرفته شود. در بخش پژوهش، به کاربردی بودن پژوهش ها توجه شود. آنان معتقد بودند رکود علمی قابل پیشگیری است و می توان از طریق اقدامات گسترده تر بهره وری علمی و سیستم های پاداش که پروژه های نوآورانه و اکتشافی را تشویق می کنند، با آن مقابله کرد. در بخش اجرایی، کیفیت انجام کار و تغییر و تحولات مفید در حین فعالیت اجرایی ملاک قرارگیرد. در فعالیت فرهنگی، به انجام فعالیت های اجتماعی و با کیفیت توجه شود؛ هم چنین آن ها روند سریع تر پرونده های ارتقا و وجود نیروی انسانی زبده در رسیدگی به مشکلات احتمالی را مطرح نمودند. آن ها بیان داشتند با رویکرد تفویض اختیار به دانشگاه های علوم پزشکی کشور و بازنگری آئین نامه های ترفیع و ارتقا می توان با عوامل ایجاد رکود علمی مقابله کرد و به سوی دانشگاه پاسخگو گام برداشت.

1سابقه و هدف: با توجه به پیشرفت های انجام شده در زمینه تشخیص و درمان بیماری های قلبی، یکی از بیماری های قلبی که امروزه شیوع بالایی دارد، بیماری های مادرزادی قلبی می باشد. این افراد با توجه به این که با درمان های پزشکی به سنین بالاتر می رسند، نیازهای مخصوص به خودشان را دارند. مطالعات مختلف نشان داده است که حداقل 50 درصد از بیماران مبتلا به بیماری قلبی، توصیه های درمانی انجام شده توسط کادر درمان را جدی نگرفته و به آن عمل نمی کنند که این مسئله می تواند باعث ایجاد عوارض و یا بستری شدن مجدد شود. یکی از موارد مهم جهت پیشگیری از این مشکل، آگاهی بخشی و تامین نیازهای اطلاعاتی بیماران در مورد عوارض احتمالی می باشدکه در این رابطه در نظر گرفتن نیازهای اطلاعاتی بیمار نیز اهمیت دارد و در این رابطه آگاهی از مهم ترین نیازهای اطلاعاتی بیماران نیز ضرورت دارد. با توجه به مطالب گفته شده، این مطالعه با هدف شناسایی و دسته بندی نیازهای اطلاعاتی بالغین مبتلا به یکی از انواع بیماری های مادرزادی قلبی، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به شیوه تحلیل محتوی کیفی قراردادی (روش گرانهایم) با نوزده نفر از بیماران مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی، در شش ماهه نخست سال 1402 انجام شد. شرکت کنندگان در این پژوهش از بین مراجعه کنندگان به کلینیک تخصصی بیماری های مادرزادی قلب دانشگاه علوم پزشکی کرمان انتخاب شدند، در جلسات مصاحبه پرسشگر با توضیح در مورد ضبط صدا و کسب اجازه اقدام به انجام مصاحبه می نمود. هر مصاحبه بعد از پایان، به صورت کلمه به کلمه پیاده سازی گردید. کدهای اصلی با مطالعه دقیق متن مصاحبه ها استخراج شد و دسته بندی های لازم انجام شد. از چهار معیار لینکلن و گوبا شامل قابل قبول بودن، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و تاییدپذیری برای اطمینان از استحکام داده های کیفی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از رویکرد تحلیل محتوای قراردادی با رویکرد گرانهایم و لاندمن استفاده شد. بدین منظور به ترتیب مراحل، پیاده سازی، مطالعه متن کلی، استخراج کدهای اولیه، شناسایی زیرطبقات و شناسایی محتوای نهفته در داده ها، برای تحلیل داده ها طی شد. یافته ها: در این مطالعه با 19 بیمار مصاحبه شده است. دامنه سنی بیماران بین 18 تا 48 سال بود و ده نفر از شرکت کنندگان در مطالعه زن و نه نفر مرد بودند. تحلیل محتوای مصاحبه ها منجر به شناسایی 3 موضوع اصلی شامل نیازهای اطلاعاتی مربوط به بیماری، نیازهای اطلاعاتی مربوط به زندگی شخصی و نیازهای اطلاعاتی مربوط به زندگی اجتماعی و 14 موضوع فرعی شامل چگونگی کنترل علایم بیماری، زمان مراجعه به پزشک، تداخلات دارویی، اقدامات لازم برای دندانپزشکی، انجام جراحی های غیر قلبی، نوع تغذیه، مصرف سیگار و مواد مخدر، رانندگی، استفاده از خدمات زیبایی مانند تتو بدن، پیدا کردن شغل مناسب، ازدواج و بچه دار شدن و احتمال انتقال بیماری به فرزندان، رابطه زناشویی، شرکت در مسابقات ورزشی و روش های پیشگیری از بارداری گردید. استنتاج: با توجه به افزایش تعداد بیماران بالغ مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی از یک سو و وجود نیازهای اطلاعاتی مهم فوق، لازم است که نیازهای متفاوت این بیماران، به خوبی شناخته شوند تا بتوان هر چه بهتر در تامین منابع مختلف دسترسی به این اطلاعات به بیماران کمک کرد.

1سابقه و هدف: هیپوکسی کاهش اکسیژن موجود در بافت های بدن است که می تواند منجر به اختلال در عملکرد بدن شود هیپوکسی با پاتولوژی بیماری کوه گرفتگی، بیماری قلبی عروقی و سکته مغزی مرتبط است. هیپوکسی موجب استرس اکسیدتیو و تولید ذرات فعال اکسیژن می گردد. نارینجنین و نارینجین به طور گسترده در مرکبات وجود دارند. این ترکیبات اثرات بیولوژیکی زیادی داشته، فعالیت آنتی اکسیدان های بالایی داشته و اثر خوبی هم در ایسکمی/ ری پرفیوژن دارند. تا امروز چیزی در خصوص فعالیت آنتی هیپوکسی این ترکیبات گزارش نشده است. این تحقیق به منظور بررسی فعالیت آنتی هیپوکسی این ترکیبات در موش انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، اثر محافظتی این ترکیبات در دوزهای mg/kg 20-5 در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل خفگی، خونی و جریان خونی مورد ارزیابی قرار گرفت. زمان زنده ماندن موش ها به دقیقه اندازه گیری شد. تمام مراحل آزمایشی مطابق با دستورالعمل های موسسه ملی بهداشت (NIH) در خصوص مراقبت و استفاده از حیوانات آزمایشگاهی انجام شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. در تست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (50 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول (20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفتند. در تمامی تست ها، نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد.آنالیز واریانس یک سویه و متعاقب آن نیومن کولز با کمک نرم افزار گراف پد پریزم 8 به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد. یافته ها: در مدل گردش خونی، هر دو ترکیب تاثیر بسیار خوبی از خود نشان دادند. تاثیرات کاملا وابسته به دوز بود. نارینجین در دوز mg/kg 5 زمان مرگ را تقریبا 7/3 دقیقه افزایش داد(0/01P<). نارینجنین در دوز mg/kg 10 به طور معنی داری زمان مرگ را 3/2 دقیقه افزایش داد (0/01P<). این ترکیبات در این دوزها اثری مشابه پروپرانولول که به عنوان کنترل مثبت به کار رفت از خود نشان دادند. در مدل خونی، تنها نارینجین تاثیر بسیار خوبی و وابسته به دوز از خود نشان داد. این ترکیب در mg/kg 5 زمان مرگ را حدود 5/4 دقیقه افزایش داد (0/01P<). نارینجنین حتی در دوز mg/kg 40 نیز تاثیری نداشت. نارینجین در mg/kg 5 و نارینجنین در mg/kg 40 اثری مشابه پروپرانولول از خود نشان دادند. در مدل خفگی، هر دو ترکیب تاثیر بسیار خوبی از خود نشان دادند. تاثیرات آن ها کاملا وابسته به دوز بود. نارینجین در mg/kg 5 زمان مرگ را 7/2دقیقه افزایش داد (0/001P<). در دوز mg/kg 10 زمان مرگ 10 دقیقه اضافه شد و به 29 دقیقه رسید (0/0001P<). نارینجنین نیز در mg/kg5، زمان مرگ موش ها را 4/2 دقیقه افزایش داد (0/05P<). در دوز mg/kg 10 زمان مرگ 10 دقیقه اضافه شد و به 27 دقیقه رسید (0/0001P<). نارینجنین در دوز mg/kg 5 و نارینجنین در دوز mg/kg 10 اثری مشابه فنی توئین که به عنوان کنترل مثبت به کار رفت، ایجاد کردند (0/05P<). استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه مشخص شد که نارینجین فعالیت محافظتی بسیار خوبی را در تمامی مدل های از خود نشان می دهد. نارینجنین تنها در مدل خونی موثر نبود. نتیجه این تحقیق می تواند پاسخگوی اثرات قلبی عروقی و تاثیر خوب آن ها بر ایسکمی/ ری پرفیوژن باشد.

1سابقه و هدف: از آن جایی که آفت دهانی بسیار دردناک است و درمان قطعی برای آن معرفی نشده است، تلاش در زمینه تهیه دارویی که این بیماری را کنترل نماید، بسیار مفید می باشد. اسید فولینیک مشتق 5 فرمیل اسید تتراهیدروفولیک است. برخلاف اسید فولیک (شکل مصنوعی فولات)، اسید فولینیک یکی از اشکال فولات است که به طور طبیعی در غذاها یافت می شود. در بدن، اسید فولینیک می تواند به سایر اشکال فعال فولات تبدیل شود و فعالیت ویتامین کامل اسید فولیک را دارد. از آن جایی که اسید فولینیک، دارای اثرات ترمیم زخم است، ممکن است نقش مهمی در تسریع بهبود زخم های آفتی داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر اسید فولینیک بر رشد سلول های فیبروبلاست لثه به عنوان یک درمان بالقوه برای زخم های دهان، انجام پذیرفت. با تعیین دوز بهینه، اسید فولینیک می تواند به عنوان یک گزینه درمانی توصیه شده برای افراد مبتلا به زخم دهان مانند افت پیشنهاد شود. مواد و روش ها: طی این مطالعه تجربی، رده های سلولی فیبروبلاست لثه انسانی در شرایط استریل در محیط کشت DMEM و سرم گاوی 10 درصد و آنتی بیوتیک پنی سیلین و تتراسیکلین 1 درصد در دمای 37 درجه کشت داده شدند. این سلول ها در معرض غلظت های مختلف از داروی فولینیک اسید (5، 20، 25، 30، 40، 50، 80 و 100 میکرومولار) قرار گرفتند. روش MTT برای ارزیابی زنده مانی سلول ها و تعیین IC50 (غلظت مهاری) استفاده شد. در این آزمایش به دلیل مشخص نبودن دامنه سمیت آن بر روی سلول ها در یک مرحله به صورت پـایلوت و تکرارهای کم، سمیت نسبی تعیین شد. هر غلظت چهار بار تکرار شد و در زمان های مختلف (24، 48 و 72 ساعت) انکوبه شد. پس از زمان انکوباسیون، محیط رویی هر چاهک دور ریخته و به هر چاهک 100 میکرولیتر محلول MTT اضافه شد. پس از چهار ساعت انکوباسیون، محلول رویی دور ریخته و 100 میکرولیتر DMSO اضافه شد. سپس با استفاده از دستگاه الیزا ریدر، جذب نوری هر چاهک در طول موج 540-690 نانومتر اندازه گیری شد. در نهایت IC50 که نشان دهنده غلظت داروی لازم برای مهار 50 درصد رشد سلول است با استفاده از منحنی رشد محاسبه شد و نتایج با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 19) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه اثر سمیت سلولی فولینیک اسید بر رده سلولی فیبروبلاست لثه انسانی (HGF1) در محیط کشت سلولی در سه زمان در غلظت های مختلف بررسی شد. نتایج نشان داد در 24 ساعت تا غلظت 100 میکرومولار هنوز 70 درصد از سلول ها زنده ماندند که این مورد می تواند نشانگر استفاده موثر از این دارو برای درمان آسیب های ضایعات آفتی باشد. در 48 ساعت 78/1=IC50 میکرومولار به دست آمدکه این نشانگر این است که در مطالعاتی با محدوده زمانی 48 ساعت می توان تا دوز نزدیک80 میکرومولار از فولینیک اسید جهت استفاده از تاثیرات درمانی این دارو استفاده کرد. در 72 ساعت IC50 برابر با66/7 میکرومولار محاسبه گردید. استنتاج: یافته های این مطالعه نشان داد که غلظت های بالاتر اسید فولیک در ابتدا برای دستیابی به کاهش قابل توجهی در رشد سلولی مورد نیاز است، اما با قرار گرفتن در معرض طولانی تر، غلظت های پایین تر می تواند موثر باشد.

1سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل فرصت طلب عفونت بیمارستانی است که به گروه های مختلف آنتی بیوتیک ها مقاوم است. عفونت های ناشی از این ارگانیسم به علت مقاومت آنتی بیوتیکی ممکن است درنهایت موجب مرگ ومیر بالایی شود. توانایی این میکروارگانیسم در تولید فاکتورهای بیماری زایی همچون آلژینات، پروتئازها، پیوسیانین، رامنولیپید، فسفولیپاز C، وجود پیلی و توانایی تشکیل بیوفیلم و کلونیزاسیون سبب شده است که این باکتری به عنوان یکی از مهم ترین پاتوژن های بیماری زا به شمار رود. با توجه به این که آلژینات یکی از عوامل بیماریزای مهم این میکروارگانیسم است و با توجه به این که عمدتاً ژن های algA، algC و algD آنزیم های ضروری برای مسیر بیوسنتز پیشرو آلژیناتGDP--مانورونیک اسید را کد می کنند، مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی ژن algD در سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان های مازندران، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی به روش PCR، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: با توجه به نتایج مطالعات گذشته و استفاده از فرمول حجم نمونه برای محاسبه شیوع و در نظر گرفتن حداکثر خطای 05/0 و سطح اطمینان 95/0، و نسبت 97/0، حجم نمونه برای جامعه نامحدود برابر 100 ایزوله برآورد شد. ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا از آزمایشگاه های مختلف بیمارستان های آموزشی درمانی مازندران جمع آوری شدند. پس از جمع آوری ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا و شناسایی قطعی باکتری با انجام آزمایش های معمول بیوشیمیایی، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با روش دیسک آگار دیفیوژن بررسی شد. در مرحله بعد با افزودن سدیم دودسیل سولفات و NaOH، DNA سویه های سودوموناس آئروژینوزا به روش لیز قلیایی استخراج شد. در نهایت تست PCR با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن algD انجام شد. سپس محصول PCR با استفاده از دستگاه UV ترانس لومینیتر مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تعداد 100 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از 100 بیمار بستری در بیمارستان ها جدا شد. این ایزوله ها از پنج بیمارستان آموزشی درمانی استان مازندران، بیمارستان امام خمینی ساری (40 ایزوله)، بیمارستان رازی قائمشهر (22 ایزوله)، بیمارستان بوعلی سینا ساری (17 ایزوله)، بیمارستان روانپزشکی و سوختگی زارع ساری (11 ایزوله) و بیمارستان قلب فاطمه زهرا ساری (10 ایزوله) جمع آوری شدند. بیش تر ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا در مطالعه حاضر از نمونه های خلط (100/37) و در رتبه دوم از نمونه های ادرار (100/26) بیماران به دست آمد. در این مطالعه، 98 ایزوله حامل ژن algD بودند. هم چنین، 26 درصد ایزوله ها به پیپراسیلین، 39 درصد ایزوله ها به آزترئونام، 27 درصد ایزوله ها به سفتازیدیم، 31 درصد ایزوله ها به ایمی پنم، 39 درصد به توبرامایسین و 41 درصد به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. تمام ایزوله های بالینی مقاوم به آنتی بیوتیک های مورد مطالعه حامل ژن algD بودند. تنها دو ایزوله از سویه های حساس این ارگانیسم در هر گروه آنتی بیوتیک فاقد ژن مورد نظر بودند. استنتاج: نتایج مطالعه ی حال حاضر نشان می دهد که ژن algD در غالب ایزوله های بالینی سویه سودوموناس آئروژینوزا تهیه شده از مراکز آموزشی درمانی مازندران وجود دارد. از سوی دیگر شیوع بالای این ارگانیسم و مقاومت بالای آنتی بیوتیکی و چند دارویی که در مطالعه حال حاضر و مطالعات پیشین مشاهده شده است، درمان عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا را به مشکلی جدی و پیچیده در مراکز درمانی تبدیل نموده است. در نهایت با توجه به این که ژن algD در تشکیل بیوفیلم و مقاومت آنتی بیوتیکی نقش به سزایی دارد. نتایج مطالعه حال حاضر نیز این یافته را تایید می کند.

1سابقه و هدف: انگل های کرمی روده ای سگ، خصوصاً انگل های زئونوز از مشکلات بهداشتی و اقتصادی کشورهای در حال توسعه از جمله ایران محسوب می شوند. توکسوکارا کنیس از جمله انگل های کرمی زئونوز می باشد که آسیب جدی به سلامت فرد وارد می کند. با توجه به ارتباط نزدیکی که امروزه انسان با سگ ها دارد، بررسی انگل های کرمی در این حیوانات ضرورت دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع انگل های کرمی روده ای در سگ های ولگرد شهری و خانگی با دو روش تغییر یافته رسوبی و شناور سازی، در بخش مرکزی استان مازندران انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی– مقطعی، که در طی سال 1400 در سه منطقه استان مازندران (ساری، قائم شهر و بابلسر) انجام گرفت نمونه مدفوع 110 عدد سگ (78 سگ ولگرد و 32 سگ خانگی) از نظر آلودگی انگل های کرمی روده ای با روش های تغلیظ تغییر یافته (شناور سازی و رسوبی) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت نمونه گیری در ظروف نمونه به مقدار 4 سی سی فرمالین 10 درصد اضافه شد. 50 تا 100 گرم نمونه مدفوع با استفاده از اپلیکاتور جمع آوری و در ظروف کدگذاری شده ریخته شد. از سگ های ولگرد نمونه مدفوع مستقیماً از رکتوم حیوان گرفته شد. برای سگ های خانگی تعدادی ظرف حاوی مواد نگهدارنده (فرمالین 10 درصد) و نامگذاری شده در اختیار درمانگاه ها و صاحبان سگ قرار داده شد و پس از جمع آوری نمونه به آزمایشگاه انگل شناسی ارسال شد. در روش شناور سازی و رسوبی به میزان کافی نمونه مدفوع در لوله آزمایش ریخته می شود سپس به میزان 7 سی سی سرم فیزیولوژی به آن اضافه شد. محلول به دست آمده با دور rpm 1000 به مدت 5-3 دقیقه سانتریفیوژ، سپس مایع بالایی رسوب جدا شده و به آن به میزان 7 سی سی محلول سولفات روی اشباع اضافه و مجدد با دور rpm 1000 به مدت 2 دقیقه سانتریفیوژ شد. رسوب حاصل با میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی X10 و X40 برای شناسایی آلودگی انگل بررسی شدند. در خصوص سگ های خانگی (صاحبدار) پرسشنامه ای برای ارزیابی جنسیت و سن سگ های خانگی (براساس شکل و رنگ دندان ها و فرمول دندانی)، محل زندگی و شهر، برنامه کرم زدایی و آگاهی در مورد بیماری زئونوز انگلی روده سگ تنظیم شد. این پروژه در دانشگاه علوم پزشکی مازندران با تاییدیه کمیته اخلاق کار با حیوانات با شماره IR.MAZUMS.REC.1400.528 انجام شد. یافته ها: نتایج آزمایشات بر روی 110 نمونه نشان داد، 44(40 درصد) نمونه آلودگی انگلی داشتند و 66 (60 درصد) نمونه فاقد آلودگی کرمی بودند. نمونه های آلوده حاوی تخم انگل هایی نظیر کرم های قلاب دار، توکسوکارا، تنیا و دیپیلیدیوم بودند. درمطالعه حاضر توزیع آلودگی به انگل های کرمی در مناطق سه گانه نمونه گیری، تفاوت قابل توجهی در فراوانی سگ های آلوده در مناطق بررسی شده نشان نداد، و این مسئله را می توان با مطالعات اختصاصی تر در زمینه اپیدمیولوژی انگل و بررسی تعداد بیش تر مناطق هرچه بهتر و کامل تر تعیین کرد. استنتاج: براساس یافته های حاصل از تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمودکه سگ های ولگرد نقش کلیدی را در انتقال آلودگی نسبت به سگ های خانگی ایفا می کنند. سگ های ولگرد شهری با توجه به این که بعد از درمان رهاسازی می شوند خطر بالقوه برای سلامت عمومی محسوب می شوند. جمع آوری این حیوانات نقش به سزایی در کنترل و مهار عفونت های انگلی قابل انتقال به انسان دارد.

1اسلیو گاسترکتومی (SG) یک عمل جراحی جهت درمان چاقی مفرط است. نشت بعد از عمل به عنوان یکی از عوارض نادر اما ویرانگر این جراحی به شمار می رود. بروز نشت معده و فیستول به دنبال اسلیو گاسترکتومی در حدود 1 تا 4/2 درصد می باشد. بیش تر موارد به درمان های حمایتی جواب می دهند و به ندرت نیاز به جراحی پیدا می کنند. این پژوهش به معرفی یک مورد نادر فیستول گاستروکوتانئوس ناشی از جراحی اسلیو می پردازد که به درمان حمایتی جواب نداده و تحت فیستولوژژنوستومی قرار گرفت. این پژوهش با کد اخلاق IR. AJUMS. HGOLESTAN. REC. 1402. 466 به تصویب کمیته ی اخلاق دانشگاه رسید. بیمار خانم 30 ساله مورد جراحی اسلیوگاسترکتومی که دو روز بعد از عمل دچار درد شدید اپیگاستر شده بود و پنج روز بعد از عمل جراحی در بیمارستان بستری شد. در آندوسکوپی انجام شده دیفکت بزرگ و پر از چرک در محل اسلیو قبلی مشاهده شد. ابتدا درناژ کالکشن تحت گاید سی تی اسکن انجام شد و سپسDouble Pigtail Stent  در محل نشت تعبیه شد. با توجه به عدم پاسخ به درمان حمایتی و اندوسکوپیک بیمار با تشخیص نشت در محل GEJ تحت عمل جراحی لاپاراتومی، فیستولوژژنوستومی و تعبیه لوله ژژنوستومی قرار گرفت. بیمار معرفی شده در پژوهش حاضر بعد از عمل به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان منتقل شد. روز بعد از عمل بیمار هوشیار و دارای علائم حیاتی پایدار بود. بیمار هیچ گونه شواهدی به نفع خونریزی، افت هموگلوبین، سپسیس نداشت و یک هفته بعد با حال عمومی خوب و توصیه های لازم ترخیص شد. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان داد درصورتی که فیستول های گاستروکوتانئوس ناشی از جراحی اسلیو به درمان های حمایتی و آندوسکوپیک پاسخ مناسبی ندهند باید درمان های جراحی مورد توجه قرار گرفته شود.

1بلعیدن وسایل دندانپزشکی یک وضعیت نادر در دندانپزشکی است و 6/6 درصد از کل اشیاء بلعیده شده را تشکیل می دهد، اما می تواند منجر به عوارض شدید، به ویژه در میان بزرگسالان، بیماران مسن، و افراد دارای ناتوانی ذهنی شود. وسایلی مانند پروتزهای فلیپر، پروتزهای مصنوعی و ترمیم ممکن است از جای خود خارج شوند و منجر به نهفتگی جسم خارجی شود. معاینات بالینی، از جمله لارنگوفارنگوسکوپی، ازوفاگوسکوپی و رادیوگرافی ممکن است در چنین مواردی مورد نیاز باشد. پروتزهای بلعیده شده نیز ممکن است با استفاده از توموگرافی کامپیوتری پیدا شوند. با این حال، عناصر پروتز ممکن است در سی تی اسکن تشخیص داده نشوند. تخمین زده می شود که تقریباً 92 درصد از این اجسام بلعیده شده از طریق دستگاه گوارش عبور می کنند و 60 درصد از آن ها به معده می رسند. با این وجود، آن هایی که در اوروفارنکس باقی می مانند، می توانند باعث ادم، فرسایش مری، سوراخ شدن، انسداد راه هوایی و حتی مرگ شوند. علاوه بر این، گیره های متصل به دنچر، خطر سوراخ شدن مری یا روده را افزایش می دهد. بلع دنچر ممکن است در بزرگسالان رخ دهد، زیرا حساسیت حفره دهان و حنجره با استفاده طولانی مدت از دنچر کاهش می یابد. مقاله حاضر گزارش موردی را در مورد بلعیدن پروتز فلیپر متحرک در یک زن 48 ساله بدون هیچ مشکل شدیدی را ارائه می دهد. این زن با درد اپی گاستر به دلیل بلعیدن پروتز فلیپر به اورژانس ارجاع شد. قوس در مری وی مشاهده شد، از بیمار رضایت نامه آگاهانه گرفته شد و قوس مری با استفاده از (EGD)Esophagogastroduodenoscopy  برداشته شد. این مقاله بر طراحی یک پروتز فلیپر متحرک با حفظ و پایداری کافی برای جلوگیری از بلعیده شدن آن ها تاکید دارد. علاوه بر این، به بیماران توصیه شود که از این اشیاء در هنگام خواب استفاده نکنند.

1سابقه و هدف: کاهش تمایل به فرزندآوری یکی از دغدغه ها و چالش های مهم در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه می باشد. همچنین سیاست های کنونی حاکم در این کشورها سعی در شناخت عوامل مرتبط با آن را دارند، و تا به امروز این راه منجر به افزایش جمعیت در کشورهایی که جمعیت رو به پیری دارند، شده است. با توجه به وسعت اهمیت این موضوع، این مطالعه هدف تعیین بررسی عوامل مرتبط با تمایل به فرزند آوری به صورت نظام مند، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مروری نظام مند که در سال 2024 انجام شده است، در پنج مرحله انجام شد که شامل طراحی سوال مطالعه، جستجو، استخراج مطالعات وابسته به تحقیق، انتخاب مطالعات مرتبط، جدول بندی اطلاعات و گزارش نتایج بود. جستجو در بانک های اطلاعاتی داخلی و خارجی شاملSID ،PubMed ، magiran ، Iran doc، Science Direct، Scopus و موتور جستجوی Google scholar با کلید واژه هایی مانند "عوامل مرتبط"، "فرزندآوری"، "عوامل روانی"، "عوامل اجتماعی"، "عوامل فرهنگی"، "عوامل جسمی"، "عوامل فردی"، "عوامل مذهبی"، "کاهش"، "ایران" و "تمایل"، و معادل انگلیسی شان انجام پذیرفت. مطالعات در بازه زمانی 2012 تا 2024 (دوازده سال اخیر، به دلیل تغییرات عمده در جهان) بررسی شدند. جهت انتخاب مطالعات معیار ورود و یا خروج در نظر گرفته شد. هم چنین غربالگری کیفیت مطالعات به وسیله چک لیست نیوکاسل انجام شد. پس از انتخاب و بررسی کیفیت، داده های موجود در مطالعات طبقه بندی شد. یافته ها: یافته ها براساس پاسخ به سؤال اصلی تحقیق در سه طبقه عوامل اجتماعی و محیطی، عوامل روانی- جسمی و عوامل دموگرافیک قرارگرفتند. بررسی 16 مطالعه مقطعی نشان داد که، عواملی همچون، جنس، سن، تاهل، تحصیلات، نژاد، محل زندگی که در طبقه دموگرافیک قرار می گیرند. از جمله عوامل مرتبط دیگر در تمایل به فرزندآوری هستند. دین و مذهب، پیشرفت تکنولوژی، تجارب زندگی، فرهنگ و سیاست حاکم بر جامعه، ساختار خانوادگی، همسالان و مسائل اقتصادی، دسترسی به رسانه از جمله موارد مرتبط دیگری هستند که در دسته عوامل اجتماعی و محیطی قرار می گیرد و در 6 مطالعه به آن اشاره شد. بررسی حاصل از 7 مطالعه مقطعی دیگر به ارتباط طبقه بعدی یعنی عوامل روانی- جسمی اشاره داشت. در این مطالعات ارتباط عواملی همچون شخصیت، افسردگی، خودکار آمدی، بیماری زمینه ای و سوابق باروری و ناباروری را در فرزندآوری مرتبط دانست. لازم به ذکر است که گفته شود برخی مطالعات در چند طبقه قرار گرفتند و طبقات باهم همپوشانی داشتند. استنتاج: براساس یافته های این مطالعه، عوامل گسترده ای به تمایل افراد به فرزندآوری مرتبط می باشد که مطالعات حاضر در این پژوهش در بیان آن ها به اندازه کافی نمی باشد. اما می توان از این عواملی که در مطالعات گوناگون مطرح شده است به عنوان راهنمایی در جهت شناخت عوامل مرتبط کمک گرفت و با برنامه ریزی در جهت مدیریت و یا تقویت برخی از آن ها به افزایش تمایل به فرزندآوری کمک نمود.

1سابقه و هدف: پشه های آئدس به ویژه گونه های آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس، به دلیل ویژگی های خاص بیولوژیکی و اکولوژیکی دارای سازگاری و قدرت استقرار بالا در شرایط آب و هوایی مختلف از جمله ایران بوده و به همین دلیل از آن ها به عنوان پشه های مهاجم نام برده می شود. این پشه ها که به عنوان یک مشکل جدی برای سلامت انسان شناخته شده اند، از نظر انتقال بیماری های آربوویروسی بسیار مهم از قبیل تب دانگ، چیکونگونیا، ویروس زیکا و تب زرد اهمیت بسیار زیادی دارند. باتوجه به اهمیت این بیماری ها بر نظام بهداشتی و سلامت انسان، و هم چنین گزارشات متعددی مبنی بر شیوع بیماری های آربوویروسی ازطریق پشه های آئدس در کشورهای مختلف، برنامه های مختلفی برای کنترل پشه های آئدس پیشنهاد شده است. در نتیجه معرفی روش های مناسب برای کنترل پشه های آئدس می تواند در کاهش انتقال این بیماری ها و حفظ سلامت انسان نقش قابل توجه ای را ایفا نماید. بنابراین، این مطالعه مروری با هدف ارزیابی کاربرد هر یک از روش های کنترل پشه های آئدس، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری روایتی در خصوص معرفی و کارآیی روش های مختلف کنترل پشه های آئدس است. جمع آوری اطلاعات در مورد روش های کنترل آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس از پایگاه های داده های علمی بین المللی (Pub Med، Wb of Science، Google Scholar، (Sciencedirect, Scopus) Elsevier،Lilacs ) و داخلی (پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID)، کتابخانه پزشکی ایرانی (medlib)، بانک اطلاعات نشریات کشور (magiran)، مرجع دانش (civilica)، بدون محدودیت زمانی- زبانی گردآوری گردیده است. اطلاعات گردآوری شده براساس عملکرد هر یک از روش های ذکر شده استخراج، دسته بندی، تحلیل و در تدوین این مقاله مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت از مجموع 10202 مقاله استخراجی و با در نظر گرفتن معیارهای خروج و ورود تعداد 123 مقاله در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: به طور کلی اهداف مربوط به استفاده از روش های مختلف کنترل پشه های آئدس بسته به کشور مورد نظر، شرایط اپیدمیولوژیک، منابع و اولویت های محلی متفاوت است، اما در یک قالب کلی، به ترتیب پیشگیری از بیماری، کاهش جمعیت پشه ها و قطع انتقال بیماری، جلوگیری از استقرار پشه ها و شیوع بیماری، کاهش مزاحمت ها و در نهایت شناسایی گونه/گونه های مهاجم جدید در اولویت قرار دارند. مناسب ترین روش های کنترل آئدس ها به پنج دسته تقسیم می شوند. دسته ها شامل، روش های محیطی که در برگیرنده کاهش زیستگاه ها و منابع رشدی پشه ها است، روش های شیمیایی که مبتنی بر استفاده از انواع حشره کش های شیمیایی و تنظیم کننده های رشد حشرات است، روش های مکانیکی که شامل استفاده از انواع تله ها است، روش های بیولوژیک که شامل استفاده از انواع دشمنان طبیعی است و روش های ژنتیکی که در برگیرنده مهندسی ژنتیک و تکنیک های عقیم سازی پشه ها است، می باشد. لازم به ذکر است که هر کدام از این روش ها می تواند نقش قابل توجه ای در استقرار پشه های آئدس و گسترش بیماری های آربوویروسی و در نتیجه کاهش موارد ابتلا و مرگ انسان در نظام سلامت و بهداشتی داشته باشد. استنتاج: باتوجه به معرفی روش های مختلف کنترل پشه های آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس و اولویت هر کدام از روش های کنترلی ارائه شده، ذکر این نکته ضروری است که روش کنترل آئدس ها بستگی زیادی به شرایط محیطی منطقه، مرحله استقرار پشه ها و نیز فاز جمعیتی پشه ها و بیماری های ناشی از آن دارد. بنابراین پیاده سازی و ارزیابی برنامه های کنترل پشه های آئدس از طریق روش های مختلف به ویژه مدیریت تلفیقی ناقلین امکان پذیر است که مستلزم دخالت و هماهنگی مقامات محلی، ملی و عموم جامعه در جهت رسیدن به اثرات کنترلی مقرون به صرفه و ماندگار است.