مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1402 | دوره:32 | شماره:3 |تعداد مقالات:7

زمینه: قارچ ری شی با نام علمی گانودرما لوسیدوم یک قارچ چتری است که با قدمتی بیش از چندهزار سال به عنوان یک قارچ خوراکی دارویی برای درمان بیماری های مختلف در کشورهای آسیایی مورد استفاده قرار می گیرد.   هدف: این مطالعه با هدف مرور پژوهش های انجام گرفته در زمینه اثرات ضدپیری قارچ ری شی انجام شد. روش ها: این یک مطالعه مروری است. کلیدواژه های قارچ ری شی، گانودرما لوسیدوم، خواص ضدپیری، خواص آنتی اکسیدانی و رادیکال های آزاد به فارسی و انگلیسی در پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، اسکوپوس، گوگل اسکولار، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و مگ ایران در محدوده سال های 1989 تا 2023 جست وجو شد.   یافته ها: پژوهش های انجام شده تا به امروز حاکی از آن هستند که عصاره های به دست آمده از قارچ ری شی دارای خواص ضدپیری قابل اندازه گیری به ویژه در بافت های قلبی، کبدی و مغزی هستند. این اثرات عمدتاً از طریق تنظیم سیستم ایمنی، مقابله با اکسیداسیون، به دام انداختن رادیکال های آزاد، افزایش دهیدروژنازهای میتوکندری، تقویت عناصر مجموعه های 1و 2 زنجیره انتقال الکترون و پیشگیری از تحلیل عصبی ناشی از تنش اکسیداتیو اعمال می شوند. حضور مولکول های فعال زیستی در این قارچ به ویژه پلی ساکاریدها و تری ترپن ها اهمیت این قارچ را در تحقیقات مرتبط با پیری پررنگ کرده است. نتیجه گیری: قارچ ری شی یک کاندیدای مناسب جهت تهیه عصاره ها یا ترکیبات با خواص ضدپیری است. اما شناخت مکانیسم های توجیه کننده اثرات ضدپیری قارچ ری شی هنوز نیازمند پژوهش های پایه و درون تنی بیشتری است. همچنین جای خالی کارآزمایی های بالینی در زمینه اثرات ضدپیری عصاره های قارچ ری شی به ویژه در کشور ما وجود دارد.

زمینه: در روند درمان بیماران کووید-19 بستری در بیمارستان، یکی از عوارضی که بیماران را تهدید می کند، آسیب های ریوی از قبیل باروتروماست. هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی فراوانی عارضه باروترومای ریوی در بیماران مبتلا به کووید-19 بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های رازی و پورسینا شهر رشت انجام شد. روش ها: این مطالعه، یک مطالعه گذشته نگر است که روی بیماران با تشخیص کووید-19 بستری شده در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی درمانی (پورسینا و رازی) شهر رشت در سال 1399 انجام شد. چک لیستی که شامل اطلاعات زمینه ای بیماران و عوارض ریوی بیماران بود، توسط دستیار بیهوشی ثبت شد.   یافته ها: در کل، اطلاعات 140 بیمار مورد آنالیز قرار گرفت. 81 بیمار (57/9 درصد) تحت تهویه غیرتهاجمی و 59 بیمار (42/1 درصد) تحت تهویه تهاجمی با ونتیلاتور قرار گرفتند. در 9 مورد (6/4 درصد) عارضه باروتروما مشاهده شد که در این میان، 8 مورد ( 88/9 درصد) عارضه پنوموتوراکس و یک مورد (11/1 درصد) عارضه پنوموتوراکس همزمان با آمفیزم ساب کوتانئوس بود. نتایج نشان داد بروز باروتروما در بیمارانی که تهویه تنفسی تهاجمی دریافت کرده بودند، به طور معنی داری بیشتر بود (0/003=P) اما از نظر انواع تهویه غیرتهاجمی تفاوت معنی داری مشاهده نشد ( P>0/05).

زمینه: پاندمی کووید-19 سبب تغییر در زندگی روزمره، اختلال در عملکرد بیمارستانی و خدمات پزشکی به خصوص در بخش پیوند اعضا شده است. هدف این مطالعه به منظور مقایسه تعداد و فراوانی اهدا و پیوند اعضا در بازه زمانی قبل و بعد از شیوع پاندمی کووید-19 در مرکز پیوند شمال ایران انجام شد. روش ها: این مطالعه مقطعی روی 75 بیمار دچار مرگ مغزی در بازه زمانی 3ساله در رشت انجام گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی، بیماری زمینه ای، سابقه مصرف سیگار و مواد مخدر، علت منجر به مرگ مغزی، عضو اهدایی، تعداد عضو اهدایی به ازای هر بیمار، نوع عضو پیوندشده و محل انجام پیوند در داخل یا خارج استان ثبت شد. سپس این فاکتورها براساس زمان آغاز پاندمی کووید-19 در ایران، در دو بازه زمانی اول مرداد 1397 لغایت اول اسفند 1398 (دوره قبل از پاندمی) و اسفند 1398 لغایت شهریور 1400 (دوره بعد از پاندمی) مقایسه شدند. اطلاعات ثبت شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 با سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه مشخصات بیماران اهدا کننده در دو بازه زمانی مورد بررسی، میانگین سن بیماران اهداکننده طی پاندمی کووید-19 به صورتی معنی دار بالاتر از سن بیماران قبل از پاندمی کووید-19 بود (001/P<0). در بررسی علل منجر به مرگ مغزی، شایع ترین علت در بازه زمانی قبل از شیوع کووید-19، تروما و پس از پاندمی کووید، علل مغزی عروقی بود (0/010=P). فراوانی توزیع اهدای اعضا و همچنین میانگین تعداد اعضای اهدایی به ازای هر اهدا کننده در طی پاندمی کووید-19 به صورت معنی داری کمتر از تعداد اعضای اهدایی قبل از شیوع پاندمی بود (001/P<0). نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان داد همه گیری کووید-19 تأثیر قابل توجهی بر روند اهدا و پیوند اعضا در شمال ایران داشته است.

زمینه: عسل دارای کاربردهای طبی متنوعی است. یکی از کاربردهای عسل در رابطه با بهبود زخم است. برای اتصال گرافت پوستی به بافت زیرین به طور معمول از استاپلر استفاده می شود که به علت گران بودن، عدم تولید در داخل کشور و ایجاد آسیب فیزیکی به بافت، نیاز به گزینه جایگزین احساس می شود. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی استفاده از عسل طبی در مقایسه با استاپلر در چسباندن گرافت های پوستی در زخم های ناشی از سوختگی در یک مرکز سوختگی در شمال ایران انجام شد.   روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 80 بیمار دچار سوختگی با درصد سوختگی زیر 40 درصد وارد مطالعه شدند. بیماران در دو گروه استفاده از عسل و استفاده از استاپلر قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت شناختی و درصد سوختگی از پرونده بیماران استخراج شد. متغیرهای رد پیوند، روزهای بستری پس از انجام گرافت، جابه جایی پوست پیوندی، جمع شدگی گرافت، درد، ادم، هماتوم، خارش و عفونت پس از پیوند در زمان های تعیین شده، بررسی و ثبت شد. یافته ها: در این مطالعه 80 بیمار در دو گروه 40نفره قرار گرفتند. به طورکلی 34 نفر (42/5 درصد) مرد و 46 نفر (57/5 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 15/42± 39/29 سال بود. براساس نتایج به دست آمده تفاوت معنی داری در تعداد روزهای بستری پس از انجام گرافت (0/001>P)، ، میزان عفونت، هماتوم، ادم، درد و خارش (0/0001=P) مشاهده شد که در گروه عسل مقدار کمتری داشت. میزان جمع شدگی گرافت در گروه استاپلر (0/031=P) کمتر بود. رد پیوند در هیچ گروهی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که استفاده از عسل طبی در درمان زخم سوختگی در مقایسه با استاپلر موجب کاهش مدت بستری پس از انجام گرافت و کاهش عوارض نامطلوبی همچون درد، خارش، ادم، هماتوم و عفونت می شود. همچنین استفاده از عسل طبی برای اتصال گرافت به بافت زیرین، همانند درمان روتین، کارآمد است

زمینه: امروزه متوسط سرانه مصرف مکمل ها به صورت چشمگیری در جهان رو به افزایش است. مکمل های غذایی جزو محبوب ترین فراورده های سلامت محور هستند.   هدف: هدف این مطالعه بررسی دانش و شیوه نگرش مردم در مورد مکمل ها و مصرف آن ها بود. روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی در بازه زمانی شش ماهه انجام شد. 1220 نفر از مراجعه کنندگان به داروخانه های شهر رشت پرسش نامه ای شامل سؤالات جمعیت شناختی، دانش و نگرش نسبت به مکمل های دارویی را تکمیل کردند. یافته ها: اکثریت نمونه ها دانش ضعیفی در ارتباط با سؤالات پرسش نامه داشتند و از دامنه صفر تا 9، میانگین نمره 36/2±14/5 برای آن ها ثبت شد. همچنین نمره دانش، برحسب تحصیلات، شغل، مصرف مکمل های دارویی، تعداد مکمل مصرفی و علت مصرف مکمل دارویی معنی دار بود، به طوری که افراد دارای تحصیلات فوق لیسانس و بالاتر، افرادی که شغل های بهداشتی درمانی داشتند، مصرف کنندگان مکمل های دارویی، مصرف کنندگان بیش از دو مکمل و مصرف مکمل جهت درمان مناسب، از دانش بالاتری برخوردار بودند. در خصوص نگرش نسبت به مکمل های دارویی از دامنه صفر تا 40، میانگین نمره 64/4±14/16 به دست آمد و 33/76 درصد از نمونه ها درمورد مکمل های دارویی نگرش منفی داشتند. طبق نتایج، آگاهی با نگرش نسبت به مکمل های دارویی رابطه معکوس و معنی دار داشت. نتیجه گیری: با توجه به ضعیف بودن دانش افراد و نیز نگرش منفی نسبت به مکمل های دارویی، به نظر می رسد آموزش همگانی جهت ارتقای سطح دانش و توسعه فرهنگ مصرف مکمل های دارویی ضروری است.

زمینه: پدیده ناباروری، یکی از بحران های پراهمیت در زندگی است که در اکثر جوامع اضطراب بسیاری را بر زوجین تحمیل می کند. زوجین نابارور، مشکلات، مسائل و آسیب های کثیری را در ابعاد روانی، زناشویی، خانوادگی و اجتماعی تجربه می کنند. هدف: مطالعه حاضر به منظور ارزیابی بهزیستی روان شناختی، بنیان های اخلاقی و حس شوخ طبعی در زوج های نابارور و بارور مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی الزهرا(س) شهر رشت در سال 1401 انجام شد.   روش ها: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است که بر روی 212 نفر (106 زوج نابارور و 106 زوج بارور) در سال 1401 انجام شد. نمونه ها با استفاده از پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف، پرسش نامه بنیان های اخلاقی و پرسش نامه مقیاس چندبعدی حس شوخ طبعی مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها در دو گروه از آزمون آنالیز کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 28 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در ابعاد پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری و رشد فردی از ابعاد بهزیستی روان شناختی و بعد اخلاص/پاکی از بنیان های اخلاقی و بعد شوخ طبعی، خلاقیت و استفاده اجتماعی از شوخ طبعی از حس شوخ طبعی و نمره کل بهزیستی روان شناختی بین زوج های نابارور و بارور تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: برخی ابعاد بهزیستی روانشناختی، بنیان­ های اخلاقی و حس شوخ­ طبعی زوجین بارور به طور معنی داری بالاتر از زوجین نابارور بود

زمینه: آموزش های سازمانی به عنوان ابزاری برای توسعه سرمایه انسانی در نظر گرفته می شوند و آسیب شناسی آن، به عنوان مقدمه تحول سازمانی و فرایندی نظام مند برای شناخت وضع موجود و حل چالش ها و محدودیت های آن است. هدف: هدف از انجام این پژوهش، آسیب شناسی آموزش کارکنان سامانه فرماندهی حادثه در بیمارستان های استان گیلان با استفاده از الگوی آسیب شناسی سه شاخگی بود.   روش ها: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و شیوه گردآوری اطلاعات، با رویکرد کیفی کمی بود. جامعه آماری در بخش کیفی خبرگان در حوزه سامانه فرماندهی حادثه و در بخش کمی تمامی مدیران و کارکنان این سامانه در بیمارستان های استان گیلان به تعداد 548 نفر بودند. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختارمند و در بخش کمی پرسش نامه محقق ساخته بود و برای تجزیه وتحلیل داده ها در بخش کیفی از نرم افزار MAXQDA نسخه 2020 و در بخش کمی از نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد.   یافته ها: نتایج بخش کیفی نشانگر استخراج 55 کد باز، 25 کد محوری و 6 کد انتخابی در قالب سه شاخه فرایندی، زمینه ای و ساختاری بود. نتایج بخش کمی نیز نشان داد در بین شاخه ها، عوامل فرایندی با واریانس و ضریب تأثیر 0/262، آسیب زننده تر از عوامل زمینه ای و ساختاری در فرایند آموزش هستند.   نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد آسیب شناسی براساس ابعاد سه شاخگی، اقدامی مؤثر در تشخیص فوریت ها و اولویت های آموزش کارکنان سامانه است و استفاده از این مدل در مواقع بحران می تواند گامی مؤثر در شناخت نواقص برای حل آسیب های شناسایی شده و اقدامات مطلوب برای آموزش محسوب شود.