مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1402 | دوره:41 | شماره:742 |تعداد مقالات:3

مقاله پژوهشی مقدمه: مطالعات بسیاری در مورد اثرات مفید تمرینات اینتروال شدید (High-intensity interval training) HIIT بر چاقی و کبد چرب غیرالکلی اتفاق نظر دارند. پژوهش حاضر به بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح سرمی آدیپولین و آیریزین موش های نر چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی می پردازد. روش ها: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه کنترل سالم؛ کنترل کبد چرب؛ HIIT کبد چرب تقسیم شدند. برای القای چاقی/کبدچرب، موش های صحرایی به مدت 10 هفته با رژیم غذایی پرچرب تیمار شدند. برای اطمینان از القاء بیماری از شاخص لی (Lee index) استفاده شد. موش های گروه تمرین، برنامه HIIT را روی تردمیل مخصوص جوندگان انجام دادند (8 هفته و 5 جلسه در هفته). 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی خونگیری انجام شد و تحلیل های سرمی از طریق روش الایزا انجام گرفت. یافته ها: کاهش سطوح آیریزین و آدیپولین سرم در گروه کنترل کبد چرب نسبت به کنترل سالم مشاهده شد (0/001 = P). نتایج حاکی از افزایش معنی دار سطوح سرمی آیریزین در گروه HIIT-کبد چرب نسبت به کنترل کبد چرب بود (0/001 = P). همچنین بین گروه HIIT-کبد چرب و گروه کنترل سالم تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05 < P). نتیجه گیری: افزایش آیریزین و آدیپولین به عنوان مکانیسم هایی از اثرگذاری HIIT به عنوان راهی برای مقابله با اثرات مضر چاقی و کبد چرب مطرح هستند.

مقاله پژوهشیمقدمه: از سال 1950، وارفارین به عنوان ضد انعقاد برای درمان و پیشگیری از شرایط ترومبوآمبولی استفاده می شود. عوامل مختلفی همچون سن، وزن، رژیم غذایی و عوامل ژنتیکی مثل ژن  CYP2C9وVKORC1 در تعیین دوز وارفارین مؤثر هستند. این مطالعه جهت ارزیابی پلی مورفیسم های رایج در بیماران تحت درمان با وارفارین انجام شد.روش ها: مطالعه ی مقطعی حاضر در سال 1399 در آزمایشگاه بیمارستان شهید دستغیب انجام گرفت. در مجموع 99 بیمار برای این مطالعه انتخاب شدند که به دلایل مختلف، از جمله مشکلات قلبی، وارفارین دریافت می کردند. پلی مورفیسم های ژنCYP2C9  و VKORC1 به روش Multiplex PCR مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: فراوانی افراد با آلل 1*1*، 3*1*، 3*2* و 3*3* برای ژن CYP2C9 به ترتیب 1، 9/1، 19/2 و 70/2 درصد و برای ژن VKORC1 -1639G>A آلل GA با 52/5 درصد بیش ترین فراوانی را داشت و پس از آن GG و  AAبه ترتیب با 34/3 و 13/1 درصد بیش ترین فراوانی را داشتند.نتیجه گیری: حضور پلی مورفیسم ژن CYP2C9 و VKORC1 اثر مهمی بر دوز وارفارین مورد نیاز برای حفظ  INRدر محدوده ی 3-2 دارد. در این مطالعه ی آلل CYPC2CP*3*3 و VKORC1 -1639G>A شایع ترین پلی مورفیسم های موجود بود. در مطالعه ی حاضر، ما نشان دادیم که ترکیب سن، وزن و ژنوتیپ CYP2C9 و VKORC1، تخمین بهترین دوز نگهداری وارفارین را ممکن می سازند. می توان با معادله ی رگرسیون نیاز دوز هفتگی وارفارین را محاسبه و به تعیین دوز آغازین این دارو به افرادی با شرایط مشابه کمک کرد.

مقاله مروریمقدمه: بیماری دیابت نوع یک (Type 1 Diabetes) T1D، یک بیماری خودایمنی است. بهترین راه کنترل T1D، کنترل سطح قند خون، تغییر سبک زندگی از جمله رژیم غذایی مناسب و فعالیت بدنی است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر تمرین ورزشی و رژیم غذایی، به تنهایی، بر هموگلوبین گلیکوزیله (glycated hemoglobin, HbA1c) و گلوکز ناشتا در بیماران T1D بود.روش ها: جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، Scopus و Google Scholar برای مقالات انگلیسی منتشر شده تا اکتبر 2022 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر تمرین ورزشی و رژیم غذایی، به تنهایی، بر HbA1c و گلوکز ناشتا در بیماران مبتلا به T1D انجام گردید. تفاوت میانگین استاندارد شده (Standardized mean difference) SMD، تفاوت میانگین وزنی (Weighted mean difference) WMD و فاصله ی اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.یافته ها: نتایج 14 مطالعه با 637 دختر و پسر مبتلا به T1D نشان داد که تمرین ورزشی، سبب کاهش معنی دار HbA1c (0/03 = P، 0/55- = SMD) در بیماران T1D نسبت به گروه شاهد شد. اما تمرین ورزشی، سبب کاهش معنی دار گلوکز ناشتا (0/07 = P، mg/dL14/28- = WMD) در بیماران T1D نسبت به گروه شاهد نشد. همچنین رژیم غذایی باعث کاهش معنی دار HbA1c (0/6 = P، 0/04- = SMD) و گلوکز ناشتا (0/1 = P ،mg/dL 18/52- = WMD) در بیماران T1D نسبت به گروه شاهد نشد.نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که تمرین ورزشی به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش HbA1c برای بیماران T1D پیشنهاد می شود. با توجه به نتایج فراتحلیل حاضر، مناسب ترین شیوه ی تمرین برای کاهش HbA1c، تمرین ترکیبی است. اما رژیم غذایی به تنهایی اثری بر HbA1c در بیماران T1D ندارد.