مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1402 | دوره:41 | شماره:751 |تعداد مقالات:3

مقاله پژوهشیمقدمه: بیماری های قلبی مادرزادی، از شایع ترین ناهنجاری های مادرزادی می باشد. هدف این مطالعه، بررسی اجرای فرایند راهنمای بالینی جهت شناسایی نقاط قوت و ضعف آن می باشد.روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، نوزادان سالم و ترم متولد بهمن ماه 1401 تا تیرماه 1402 در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. غربالگری پالس اکسیمتری برای کلیه ی نوزادان سالم و بدون علامت در 24 ساعت بدو تولد و قبل از ترخیص از بیمارستان انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه چک لیست بود. SpO2 89 درصد یا کمتر در دست راست و یا پا به عنوان غربالگری مثبت در نظر گرفته شد. در SpO2 بین 90 تا 94 درصد غربالگری یک ساعت بعد تکرار و در صورت نتایج یکسان، نوزاد جهت بررسی بیشتر به متخصص ارجاع داده می شد. نوزادان سالم با نتایج مثبت 2 ماه بعد مجدد پیگیری شدند.یافته ها: از 500 نوزاد مورد بررسی، 472 نفر (94/4 درصد) SpO2 بالای 95 درصد داشتند. از بین 21 نوزاد با نتیجه ی غربالگری مثبت، یک نفر بیماری قلبی (نقص کامل دیواره دهلیزی- بطنی همراه با فشار ریوی) داشت. برای 2 نوزاد سالم با غربالگری مثبت بعد از 2 ماه پیگیری، سوراخ بیضی باز (PFO) تشخیص داده شد. بررسی اجرای فرایند غربالگری نوزادان بر اساس چک لیست توصیه های راهنمای بالینی در مدت زمان 6 ماه از 58/3 درصد به 91/6 درصد افزایش یافت.نتیجه گیری: اجرای توصیه های راهنمای بالینی در این مطالعه مطلوب و قابل قبول ارزیابی شد و پیاده سازی آن در سایر بیمارستان ها توصیه می شود.

مقاله پژوهشیمقدمه: ابدومینوپلاستی به علت دو مانور پلیکاسیون فاشیا و رزکسیون فلاپ با احتمال افزایش فشار شکمی و عوارض ناشی از آن همراه است. این مطالعه با هدف ارزیابی تغییرات فشار شکمی طی ابدومینوپلاستی و متغیرها و عوارض احتمالی آن انجام شد.روش ها: این پژوهش به صورت مطالعه ی همگروهی در 20 بیمار خانم که در سال 1402-1401 در بیمارستان های قائم و طالقانی مشهد تحت لیپوابدومینوپلاستی قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات بیماران در دو بخش دموگرافیکی و بالینی جمع آوری گردید. فشار شکمی بعد بیهوشی، پلیکاسیون، انتهای عمل و روز بعد عمل و عوارض یک ماهه ثبت شد.یافته ها: تفاوت آماری معنی داری در میانگین تغییرات فشار شکمی بعد بیهوشی، پلیکاسیون، انتهای عمل و روز بعد عمل وجود داشت. افزایش فشار شکمی بعد بیهوشی و بعد پلیکاسیون تنها با افزایش وزن نمونه جراحی ارتباط معنی دار داشت، اما با عرض پلیکاسیون مرتبط نبود.نتیجه گیری: عرض پلیکاسیون با افزایش فشار داخل شکمی در مطالعه ی ما ارتباطی نداشت. با وجود افزایش معنی دار فشار شکمی، عوارض سیستمیک قابل توجهی دیده نشد. تکنیک صحیح علاوه بر مانیتورینگ بیمار، ایمنی و رضایت بیمار را بدنبال خواهد داشت.

مقاله پژوهشیمقدمه: با توجه به بار بالای بیماری کووید-19 و فشاری که به سیستم بهداشت و درمان بخصوص در بخش مراقبت های ویژه وارد شد، بررسی متغیرهای پیش بینی کننده ی پیامد این بیماری می تواند در شناخت بهتر بیماران در معرض خطر و تخصیص مفیدتر منابع محدود، کمک کننده باشد.روش ها: مبتلایان به کووید-19 بستری شده در بخش مراقبت ویژه مرکز پزشکی الزهرا(س) اصفهان در پاییز سال 1399، در یک مطالعه ی مشاهده ای بررسی شدند. یافته های دموگرافیک، علائم بالینی و آزمایشگاهی جهت یافتن عوامل مؤثر بر مرگ و میر بین دو گروه افراد فوت شده و بهبود یافته مقایسه شد.یافته ها: 1144 بیمار مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبت ویژه در مطالعه بررسی شدند که 37/8 درصد از آنان فوت کردند. متغیرهای گلبول سفید (0/001 > P)، نوتروفیل (0/001 > P)، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (0/004 = P)، نیتروژن اوره خون (0/001 > P)، کراتینین (0/037 = P)، پروکلسی تونین (0/001 > P)، گلوکز (0/001 > P)، D-dimer (0/001 > P)، طول مدت بستری (0/001 > P) و اکسیژن درمانی (0/001 > P) ارتباط مستقیم با مرگ و میر داشتند و بیشترین نسبت شانس مربوط به نوتروفیل (3/59 = OR) بود. متغیرهای هموگلوبین (0/001 > P)، لنفوسیت (0/028 = P)، پلاکت (0/007 = P)، ائوزینوفیل (0/001 > P)، سدیم (0/001 > P)، پتاسیم (0/001 > P)، منیزیم (0/001 > P)، زمان پروترومبین (0/001 > P)، تعداد تنفس (0/022 > P) و علائم تنفسی (0/032 > P) ارتباط معکوس با فوت داشتند و کمترین نسبت شانس مربوط به منیزیم (0/01 = OR) بود.نتیجه گیری: متغیرهای بالینی و آزمایشگاهی می توانند پیش بینی کننده ی پیامد بیماری در بیماران مبتلا به کووید-19 باشند و نقش به سزایی در مدیریت بهتر بیماران داشته باشند.