اصولا سیستم بین الملل به گروه های مختلفی به ویژه سیستم های خطی و غیرخطی تقسیم می گردد. در عصر نوین سیستم بین المللی پیچیده به عنوان چارچوب نظم نوین دارای دینامیک های مختلفی است.دیتامیک قدرت یکی از مهم ترین این دینامیک ها می باشد که در برخی وضعیت ها ممکن است به جنگ منتهی شود. تحول سیستم بین الملل و به تبع آن، دینامیک قدرت آن، الگوهای جنگ را تغییر می دهد. به این جهت، تجزیه و تحلیل روابط بین این دینامیک و الگوهای جنگ از جمله علائق اصلی این مقاله را تشکیل می دهد.در همین راستا، پرسش بنیادین این است که دینامیک های سیستم پیچیده و آشوبی سبب شکل گیری چه الگوهایی از جنگ در روابط بین الملل می شوند؟ در پاسخ به این پرسش، فرضیه اصلی این است که دینامیک قدرت به عنوان مهم ترین دینامیک در سیستم بین الملل پیچیده و آشوبی، معطوف به تعادل و ثبات سازی سیستمی است. بر اثرکارکرد دینامیک قدرت وضعیت ثبات راهبردی بین واحدها شکل می گیرد که در این وضعیت واحدها در تحمیل اراده خود بر دیگری ناتوان می باشند.به این جهت، جنگ بین چنین واحدهایی ناممکن می نماید.بدین ترتیب، به دلیل ویژگی های این سیستم و خسارت شدید بر واحدها در بهره گیری از کاربست الگوهای جنگ مستقیم، جنگ به سایر مناطق و گستره های سیستم سرایت می نماید و جنگ های نیابتی، غیرمستقیم و داخلی برای توازن بخشی و یا محدودسازی و حتی نابودسازی رقیب راهبردی شکل می گیرد. در این میان، الگوی توزیع جنگ ها در مناطق ژئوپلیتیک از چگالی بیش تری برخوردار می باشد.در این پژوهش از مدل سازی نظری بر پایه استنتاج قیاسی استفاده می شود و پس از آن، به منظور تحکیم بخشی به یافته های پژوهش از روش سری زمانی بهره گرفته شد.