پرستاری کودکان
سال:1403 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

1مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی مداخله مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن(مربیگری هوش هیجانی والد) به صورت مجازی بر کاهش تنیدگی والدینی در مادران و کاهش پرخاشگری فرزندان آن ها در سال 1400 در شهر بوشهرانجام گرفت. روش: در این پژوهش که از نوع شبه آزمایشی است، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاک های ورود و خروج 31 نفر از مادران  دارای فرزند 6 تا 12 سال شهر بوشهر به صورت تصادفی در دو گروه درمان مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر مربیگری هوش هیجانی والد و گروه شاهد جایگزین شدند و به وسیله پرسشنامه تنیدگی والدینی و پرسشنامه آخنباخ فرم والدین مورد ارزیابی ارزیابی گرفتند. اعتبار بسته درمانی از طریق شاخص روایی محتوایی مورد تأیید قرار گرفت (94/.=CVI). جلسات مداخله در 11 جلسه 90 دقیقه ای تدوین و برای والدین توسط درمانگر اجرا شد. سپس داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون های تعقیبی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج : نتایج حاکی از اثربخشی این مداخله بر کاهش استرس والدینی در مادران(5/02f= و 0/03P=) و پرخاشگری کودکان(5/55f= و 0/03P=) نسبت به لیست انتظار در مراحل پس آزمون و پیگیری بود ؛ به طورکلی علاوه بر بهبود استرس والدینی، میزان پرخاشگری کودکان نیز کاهش یافته بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر تاثیر اموزش مجازی مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن بر بهبود تنیدگی والدینی در مادران  و کاهش پرخاشگری کودکان تاکید دارد،  بنابراین پیشنهاد می شود، درمانگران از رویکرد مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن درمانی به عنوان یک روش مفید بهره ببرند.

1مقدمه : رویکرد شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب از جمله رویکردهایی است که برای تغییر هیجانات و رفتارهای مشکل زای ناشی از تجارب دردناک استفاده می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب بر مقابله فعال و امید کودکان 9-12 ساله دختر بدسرپرست بود. روش: روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کودکان دختر بدسرپرست ساکن مراکز شبانه روزی شهر اصفهان بود که به منظور اجرای پژوهش، از طریق فراخوان عمومی در مرکز شبانه روزی بهزیستی 40 نفر که تمایل به شرکت در طرح را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه های و امیدبه زندگی کودکان اشنایدر (1995) به عنوان پیش آزمون اجرا و سپس گروه آزمایش تحت 10 جلسه (به صورت هفته ای یک جلسه 45 دقیقه ای) قرار گرفتند و پس از اتمام درمان پس آزمون و پس از 45 روز  پیگیری، برای هر دو گروه اجرا شد. یافته ها: برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس مکرر در نرم افزار SPSS-23 استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب در افزایش مقابله فعال و امید به زندگی شرکت کنندگان تأثیر معناداری داشته است (0/05>p). نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق انجام شده می توان درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب را بعنوان یکی از رویکردهای جدید جهت افزایش امید روانشناختی دختران کودک بدسرپرست با اثرات نسبتا پایدار، برای افزایش مهارت های مقابله ای در مراکز وابسته به بهزیستی به کاربرد.

1مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بالیدگی جسمانی و وضعیت اجتماعی و اقتصادی بر انعطاف پذیری شناختی و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکان 10تا12 سال شهر تهران انجام شد. روش  : روش مطالعه علی-مقایسه ای بود. براساس جدول مورگان 400 دانش آموز دبستانی در رده سنی 10 تا 12 سال شهر تهران (نیمسال دوم  تحصیلی 1400) بصورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش بالیدگی زیستی از روش خمیس- روشه، سنجش وضعیت اجتماعی- اقتصادی از پرسشنامه وضعیت اجتماعی اقتصادیSES ؛ سنجش مهارت های شناختی از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی و برای سنجش مهارت های حرکتی کودکان از پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده در دوران کودکی استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد.  نتایج : وضعیت اجتماعی اقتصادی و بالیدگی زیستی بر هر یک از متغیرهای شایستگی حرکتی ادراک شده ( 0/001=p) و بر متغیرهای انعطاف پذیری شناختی  اثر دارد ( 0/021=p). کودکانی که در سطح  بالیدگی جسمانی زودرس و نرمال می باشند و همچنین کودکانی که از وضعیت اجتماعی اقتصادی بهتری بهره­مند هستند، در متغیرهای انعطاف پذیری شناختی ( 0/016=p) و شایستگی حرکتی ادراک شده ( 0/011=p) بهتر از کودکان با وضعیت بالیدگی زیستی دیررس و وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین، بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین بالیدگی زیستی با انعطاف پذیری شناختی و شایستگی حرکتی ادراک شده و همچنین بین وضعیت اجتماعی اقتصادی با انعطاف پذیری شناختی و شایستگی حرکتی ادراک شده ارتباط معنادار وجود دارد ( 0/001=p) و بالا بودن وضعیت اجتماعی اقتصادی در کودکان با بالیدگی زودرس منجر به افزایش انعطاف پذیری شناختی و شایستگی حرکتی ادراک شده، می شود. نتیجه گیری: سطح بالیدگی زیستی زودرس و وضعیت اجتماعی اقتصادی بالا منجر به افزایش شایستگی حرکتی ادراک شده و انعطاف پذیری شناختی کودکان شده است.

1مقدمه : هدف پژوهش مقایسه­ ی اثربخشی آموزش پیشگیری از قلدری و آموزش مهارت­های اجتماعی بر رفتارهای­ همدلانه و اهمال کاری تحصیلی دانش­آموزان قلدر صورت گرفت. روش: این مطالعه نیمه آزمایشی پیش آزمون – پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر أصفهان بودند. تعداد 45 نفر از آن ها به صورت هدفمند با کسب نمره در پرسشنامه قلدری اسپلیچ و هارت (2001) انتخاب و در سه گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش یک، آموزش پیشگیری از قلدری اکبری بلوط بندگان (1398) و گروه آزمایش دو، آموزش مهارت­های اجتماعی صدر و همکاران (1389) و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. دانش آموزان پرسشنامه­های رفتارهای همدلانه ووزن و همکاران (2015) و اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984) را در مراحل پیش-پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. نتایج : نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان دادند که هر دوآموزش پیشگیری قلدری و مهارت­های اجتماعی بر بهبود اهمال کاری تحصیلی و رفتارهای همدلانه در دانش آموزان تأثیر معنی داری داشته و اثرات در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است اما آموزش پیشگیری از قلدری در اهمال کاری تحصیلی مؤثرتر از آموزش مهارت­های اجتماعی بود. نتیجه گیری: بنابراین به نظر می­رسد برنامه پیشگیری از قلدری و آموزش مهارت­های اجتماعی در مراکز مشاوره و آموزشگاه­ها و مدارس می­تواند باعث پیشگیری و بهبود اهمال کاری تحصیلی و رفتارهای همدلانه در دانش آموزان قلدر شود.

1 مقدمه: از آن­جایی که دوران کودکی اهمیت زیادی دارد و مهارت­های حرکتی سریع­تر در این دوره رشد می­کند. به همین دلیل هدف از این مطالعه مقایسه اثر یک دوره بازی­های حرکتی، آموزشی و سنتی بر مهارت حرکتی و اضطراب کودکان بود. روش: به همین منظور 40 کودک شش سال انتخاب و در چهار گروه بازی­های حرکتی (10=n)، بازی های آموزشی (10=n)، بازی های سنتی (10=n) و کنترل (10=n) به صورت تصادفی تقسیم شدند. قبل و پس از دوره تمرینی هشت هفته­ای آزمون­های رشد حرکتی درشت اولریخ-3 و پرسشنامه اضطراب اسپنس (1999)، به ترتیب برای سنجش مهارت حرکتی و اضطراب کودکان گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده­ها و برای بررسی تفاوت بین گروه­ها از آزمون آماری کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. نتایج : نتیجه نشان داد که مداخله (تمرین بازی­ها) بر افزایش مهارت­های حرکتی (0/05  P≤ ؛ 210/685= F) و کاهش اضطراب (0/05  P≤ ؛ 24/875= F) آزمودنی­ها تاثیر معنی ­دار داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از تحقیق، می­توان عنوان کرد که بازی­های حرکتی، آموزشی و سنتی به علت داشتن فرصت تمرینی و از نظر محتوایی می­تواند موجب رشد مهارت­های حرکتی و کاهش اضطراب کودکان شود.

1مقدمه: سنجش میزان درد در نوزادان، باعث مدیریت صحیح درد و در نهایت بهبود فرایند درمان می گردد. اما با وجود پیشرفت های چشمگیر در مراقبت از نوزادان، همچنان موانعی در سنجش و مداخلات مرتبط با درد در نوزادان بستری وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین موانع ارزیابی و سنجش درد توسط پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان، می باشد. روش: این مطالعه بصورت کیفی و با روش تحلیل محتوای قراردادی، از بهمن 1401 تا شهریور 1402 انجام شد. نمونه گیری به روش هدفمند انجام شد. 14 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های تهران و کرج، که سابقه کار بیشتر از 6 ماه داشته و تمایل به همکاری داشتند، وارد مطالعه شدند. مصاحبه های عمیق و نیمه ساختار یافته جهت جمع آوری داده ها انجام شد. تحلیل داده های کیفی با استفاده از نرم افزار MAXQDA نسخه 2016 انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها منجر به پیدایش چهار طبقه اصلی " بارکاری بالا" ، "جو ناهمسو"، "مراقبت بدون روح" و "کمبود آگاهی" و ده زیرطبقه گردید، که از موانع سنجش درد در نوزادان بودند.  نتیجه گیری: در این مطالعه نداشتن آگاهی و شناخت ابزارهای اندازه گیری درد نوزادان، مشغله زیاد پرستاران، کمبود وقت، مستند سازی بیش از حد و عدم تناسب نیرو با تعداد نوزادان بعنوان مهمترین موانع ارزیابی درد نوزادان یاد شد. محققان می توانند بر اساس یافته های این مطالعه، مداخلات هدفمند، برنامه های آموزشی جامع و دستورالعمل های روشنی را در جهت بهبود کیفیت مراقبت های نوزادان، ارائه دهند.

1مقدمه: با تولد نوزاد نارس، مادران ارتباطات جدیدی به ­خصوص با پرستاران تجربه می­کنند. استرس ناشی از بستری شدن نوزاد نارس، می­تواند سلامت مادر و متعاقب آن، سلامتی نوزاد را تحت تأثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سلامت معنوی و درک از ارتباط با پرستار، در مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش­های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان­های استان بوشهر در سال 1401 انجام گرفت. روش­: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- ­تحلیلی از نوع مقطعی است. جامعه آماری این مطالعه 218 مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بودند. نمونه­ گیری به ­شیوه در دسترس انجام گردید. جمع­آوری داده­ها با استفاده از فرم جمعیت ­شناختی مادر و نوزاد، پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و  Ellison با دو بعد سلامت وجودی و سلامت مذهبی و پرسشنامه درک از ارتباط با پرستار Reid و همکاران انجام شد. نتایج : 54 درصد از مادران سلامت معنوی متوسط و46  درصد آن­ها سلامت معنوی بالا داشته اند. میانگین و انحراف معیار درک از ارتباط با پرستار10/42±62/41 بود. نتایج رگرسیون خطی نشان داد، سلامت وجودی مادر، پیش بین مثبت درک او از ارتباط با پرستار می باشد      (001/0>P؛ 0/437=β.( بین سلامت مذهبی و درک از ارتباط با پرستار رابطه آماری معنی دار وجود نداشت (0/108=P؛ 0/085-=β). نتیجه ­گیری: سلامت وجودی مادر به عنوان بخشی از سلامت معنوی با درک او از ارتباط با پرستار رابطه مثبت دارد، لذا پیشنهاد می­گردد بیمارستان ها برنامه هایی برای والدین نوزادان نارس به­خصوص مادران، در جهت ارتقاء سلامت معنوی آن­ها به­ویژه سلامت وجودی­ در نظر گرفته تا با افزایش تعاملات بهینه با پرستار، موجب کاهش استرس مادر و مشارکت بیشتر وی در امر مراقبت از نوزاد گردد.

1مقدمه: کودکان سرمایه های ملی و انسانی کشور هستند. لذا سلامت روانشناختی و بررسی ابعاد روانی آنها از اهمیت بالایی بر خوردار است در این بین نقش والدین در این زمینه غیر قابل انکار است. هدف از پژوهش آزمون مدل ساختاری مشکلات رفتاری کودکان بر اساس سلامت روان مادران با توجه نقش میانجی گری هوش هیجانی بود. روش: این پژوهش از لحاظ هدف بنیادین و کمی و از نوع نوصیفی همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان دارای تشخیص مشکلات رفتاری پیش از دبستان استان قم درسال تحصیلی 1401-1402 بودند. از میان جامعه مذکور نمونه ای برابر با 385 مادر که خود داوطلب همکاری بودند به روش نمونه گیری در دسترس به پژوهش وارد شدند. از پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان (Quay and Peterson)، پرسشنامه هوش هیجانی  (Bar-On)و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها به روش ماتریس همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج : نتایج نشان داد که شاخص­های مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار هستند. مسیر سلامت روان به مشکلات رفتاری (0/000P = , 294-/0 = β )، مسیر سلامت روان به هوش هیجانی (0/000P = , 0/570 = β) و مسیر هوش هیجانی به مشکلات رفتاری (0/000P = , 367-/0 = β )  گزارش می­شود. همچنین نقش میانجی هوش هیجانی در سطح 0/95 اطمینان مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: سلامت روان مادران اثرات معنادار بر هوش هیجانی و  مشکلات رفتاری کودکان دارد لذا توصیه می شود سهم متغیرهای فوق در ارزیابی، تشخیص و درمان مهم قلمداد شده و سازمان های مرتبط برنامه های پیشگیرانه احتمالی را در نظر گیرند.