این مقاله در صدد است تا به بررسی مختصات قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در قانون اساسی بپردازد و در این مسیر، ژئوپلیتیک، تولیدکننده ها، ابزارها و منابع قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران را در پرتو اصول قانون اساسی مورد مداقه و کنکاش علمی قرار می دهد. یافته های پژوهش حاکی از این هستند که اولا، ژئوپلیتیک قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در منطقه ی جهان اسلام قابل شناسایی است، ثانیا، قدرت نرم به وسیله ی ابزارهایی نظیر رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی، الهام بخشی فرهنگی یا صدور فرهنگی انقلاب، علم و دانش و ارزش های سیاسی ترویج می شود، ثالثا، بر اساس اصول قانون اساسی، نهادهایی نظیر ولایت فقیه، خانواده، قوه ی مجریه و مردم از تولیدکننده های اصلی قدرت نرم محسوب می شوند، رابعا، منابع قدرت نرم را می توان در عرصه های اجتماعی و فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و علمی مشاهده نمود که برخی از مولفه های استخراج شده، عبارتند از: عدل، رشد فضائل اخلاقی، مبارزه با فساد و تباهی، توسعه و تحکیم برادری اسلامی و تعاون عمومی، موازین اسلامی، امر به معروف و نهی از منکر، استقلال فرهنگی، پاسداری از خانواده، وحدت فرهنگی جهان اسلام، نفی هرگونه ستمگری و سلطه پذیری، تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی در حدود قانون، مشارکت عامه ی مردم در تعیین سرنوشت سیاسی، تنظیم سیاست خارجی کشور بر اساس معیارهای اسلام، آرای عمومی، استقلال سیاسی، وحدت سیاسی جهان اسلام و حقوق یکسان سیاسی، پی ریزی اقتصاد صحیح و عادلانه بر طبق ضوابط اسلامی جهت ایجاد رفاه و رفع فقر و برطرف ساختن هر نوع محرومیت، استقلال اقتصادی، تامین اجتماعی، تامین نیازهای اساسی، برنامه ی اقتصادی، استفاده از علوم و فنون و تربیت افراد ماهر به نسبت احتیاج برای توسعه و پیشرفت اقتصاد کشور، و دفاع از حقوق همه ی مسلمانان، استفاده از علوم و فنون، بالابردن سطح آگاهی های عمومی، آموزش و پرورش، تسهیل و تعمیم آموزش عالی، تقویت روح بررسی و تتبع و ابتکار در تمام زمینه های علمی، فنی، فرهنگی و اسلامی از طریق تاسیس مراکز تحقیق و تشویق محققان و خودکفایی در علوم و فنون . تمرکز بر روی مولفه های فوق الذکر و توانمندسازی ملت می تواند استحکام ساخت درونی نظام ملی را شکل دهد و اقتدار ملی و ثبات همه جانبه را به ارمغان آورد.