سالمند شناسی
سال:1402 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

1مقدمه : محرک های موسیقی بر احساسات، شناخت و سایر ویژگی­های انسان، در سلامتی یا بیماری تأثیر گذارند. امروزه تعداد فزاینده­ای از مراکز مراقبت­های بهداشتی، امکانات توانبخشی و برنامه­های روزانه سالمندان، موسیقی درمانی را به عنوان یک مداخله غیرتهاجمی و پایدار، مفید می­شناسند. این مرور سیستماتیک با هدف بررسی کاربردهای موسیقی درمانی در سالمندان انجام پذیرفته است. روش: پژوهش حاضر با هدف مروری نظام­مند در زمینه تأثیرات موسیقی درمانی در سالمندان، منطبق بر اصل پریزما و به روش توصیفی- تحلیلی انجام گردید. بدین منظور جستجوی استانداردی در پایگاه­های معتبر اِستنادی، براساس کلید واژه­های: موسیقی درمانی، فعالیت موسیقی، سالمندی و درمان غیر دارویی برای سالمندان، در مقالات چاپ شده در بازه زمانی بین سال های2010 تا 2023، انجام شد. پس از غربالگری نهایی متن کامل 19 مقاله استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته­ ها: براساس تفسیر یافته­های کیفی (محتوایی) مقالات مشخص گردید تأثیرات موسیقی درمانی در سالمندان را می­توان در سه حوزه اعصاب و روانشناختی، حسی- حرکتی و اجتماعی قرار داد، از طرفی طبق تحلیل متن مقالات دریافتیم روش های مختلف موسیقی درمانی از جمله: آواز خوانی، پخش موسیقی و نواختن ساز، برای ارتقاء سلامت جسمی و روانی، توانبخشی حسی- حرکتی، درمان افسردگی، بهبود کیفیت خواب، کاهش احساس تنهایی، بهبود علائم آلزایمر، بهبود ارتباطات کلامی و همچنین بهبود و ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان مفید می­باشند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد موسیقی درمانی تأثیرات قابل توجهی در دوره سالمندی دارد. لذا می­توان در راستای بهبود و افزایش عملکردهای شناختی، روانشناختی و سلامتی سالمندان با توجه به امکانات فرهنگی- اجتماعی در مراکز درمانی و بهداشتی، توسط متخصصین آموزش دیده بطور مؤثر و به موقع از مداخلات موسیقی درمانی استفاده کرد.

1مقدمه: خدمات مراقبت روزانه بزرگسالان یکی از محبوب ترین گزینه های مراقبت طولانی مدت برای سالمندان محسوب می شوند. هدف مطالعه حاضر، تعیین باورهای سالمندان در خصوص منافع و موانع درک شده حضور در این مراکز بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد، که بر روی 194 نفر سالمند بالای 60 سال مراجعه کننده به مراکز مراقبت روزانه از بزرگسالان انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه های محقق ساخته جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن سالمندان 9/74 سال) با انحراف معیار 25/7( بود. میانگین نمرات موانع و منافع درک شده شرکت کنندگان به ترتیب 66/57) با انحراف معیار 59/10(و 35/71 (با انحراف معیار 82/11) بود. از نظر اکثریت سالمندان شرکت در این مراکز، منافعی مانند دریافت احساسات مثبت از پرسنل مرکز، افزایش توان بدنی و تقویت عضلات با انجام ورزش ها در مرکز و استفاده از تجارب افراد شبیه به خود آنها را به همراه دارد. نبود وقت برای حضور در مرکز به صورت منظم، کاهش کیفیت خدمات در دوران همه گیری کووید-19 و مشکلات حمل و نقل از منزل تا مرکز، از جمله موانع درک شده برای شرکت در مراکز شناخته شدند. سالمندان بی سواد، منافع درک شده بیشتری از شرکت در این مراکز، نسبت به سالمندان دارای سواد دانشگاهی داشتند (047/0=P). سالمندان مجرد نیز منافع درک شده بیشتری، نسبت به سالمندان متاهل گزارش کردند (001/0>P). افراد غیر شاغل، موانع درک شده کمتری نسبت به افراد شاغل، برای شرکت در این مراکز داشتند (001/0>P). نتیجه گیری: با توجه به مزایای این مراکز، بررسی دوره ای موانع درک شده سالمندان در این مراکز به رفع آنها کمک کرده و می تواند به افزایش سلامت جسمانی، اجتماعی و روانشناختی این گروه و همچنین مراقبین آنها، کمک نماید.

1مقدمه: ایران در مرحله گذار ساختار سنی قرار گرفته است و  تامین سلامت سالمندان در چندین دهه بعد، از مهم ترین چالش های نظام سلامت خواهد بود. از این رو، پژوهش حاضر با هدف رابطه سلامت اجتماعی سالمندان بر اساس نگرش­های صمیمانه با توجه به نقش واسطه­ای احساسات مثبت نسبت به همسر انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه ­آماری شامل تمامی سـالمندان شـهر تهـران در سال 1400 بود. تعداد 298 نفر از جامعه مذکور به روش ­نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس نگرش به صمیمیت (آمیدون، کومار و تریدول، 1983)، پرسشنامه سلامت اجتماعی (کییز، 2004) و پرسشنامه احساس مثبت (الیری، فینچام و تورکویتز، 1975) را تکمیل کردند. داده­ها با استفاده از تحلیل مسیر معادلات ساختاری در نرم افزار ایموس (Amos) تحلیل شدند. یافته­ ها: یافته ­ها نشان داد که اثر مستقیم سلامت اجتماعی بر نگرش­های صمیمانه به صورت مثبت معنادار است (05/0>P). نتایج حاصل از بررسی نقش میانجی­گری احساسات مثبت نسبت به همسر نیز نشان داد که احساسات مثبت نقش میانجی­گری معنی­داری در رابطه بین نگرش­های صمیمانه با سلامت اجتماعی دارد (05/0P<). نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که نگرش­های صمیمانه به طور مستقیم، و احساسات مثبت نسبت به همسر به صورت غیرمستقیم بر سلامت اجتماعی سالمندان موثر بوده است. بنابراین، پیشنهاد می­شود که مراکز بهداشت روان در بررسی سلامت اجتماعی سالمندان به نگرش­های صمیمانه و احساسات مثبت به همسر آنها نیز توجه داشته باشند.

1مقدمه: حافظه، یکی از عملکردهای شناختی اصلی، شناخته شده است که با افزایش سن کاهش می یابد. بازی های جدی برای بهبود حافظه در سالمندان استفاده شده اند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی بازی های جدی در بهبود حافظه ی کلامی و غیر کلامی بود. روش کار: تمامی پایگاه های اطلاعاتی بین المللی PubMed، Scopus، Science Direct، ISI، Web of Knowledge و Embase مورد بررسی قرار گرفتند و تا مارس 2023 بر اساس کلیدواژه های مرتبط با اهداف مطالعه جستجو شدند. مطالعه حاضر بر اساس چک لیست PRISMA 2020 انجام شد. میانگین تفاوت ها (فاصله اطمینان 95%) با استفاده از مدل اثر ثابت محاسبه شد. برای انجام فراتحلیل از نرم افزار Stata/MP v.17 استفاده شد. یافته ها: پس از بررسی چکیده 624 مقاله، 105 مقاله برای بررسی متن کامل انتخاب شد که از این تعداد 11 مقاله در فراتحلیل قرار گرفتند. اختلاف میانگین نمره ی حافظه ی کلامی بین گروه بازی جدی و گروه کنترل 40/0 بود (MD, 0.40 95% CI 0.30, 0.50; P>0.001). اختلاف میانگین نمره ی حافظه ی غیر کلامی بین گروه بازی جدی و گروه کنترل 47/0 بود (MD, 0.40 95% CI 0.37, 0.57; P<0.001) نتیجه گیری: بازی های جدی این پتانسیل را دارند که حافظه کلامی، غیرکلامی را در افراد سالمند مبتلا به اختلال شناختی بهبود بخشند. بازی های جدی باید به عنوان مکملی برای مداخلات اثبات شده و ایمن موجود به جای جایگزینی کامل تا زمانی که شواهد قوی تری در دسترس باشد، ارائه شوند.

1مقدمه:سبک زندگی نامناسب یکی از عوامل تاثیرگذار در بروز بیماری های مزمن از جمله پرفشاری خون می باشد. سواد سلامت عامل مهمی جهت درک بهتر مردم از مدیریت سلامت خود است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سواد سلامت با سبک زندگی در سالمندان مبتلا به پرفشاری خون می باشد. روش کار:پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده که بر روی 210 نفر از سالمندان مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به درمانگاه های تخصصی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران به روش در دسترس و تصادفی ساده انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های سبک زندگی ارتقادهنده سلامت(HPLP2) و سواد سلامت بزر گسالان ایرانی(HELIA) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 23 و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان 67 سال بود که 8/54 درصد را مردان تشکیل می دادند. نتایج تحلیل اماری نشان داد که 62 درصد نمونه ها دارای سبک زندگی مطلوب و 58 درصد دارای سواد سلامت کافی بودند. سبک زندگی و سواد سلامت مردان نسبت به زنان از میانگین نمرات بالاتری برخوردار بود(0.003>p). در بررسی میانگین نمرات سواد سلامت و سبک زندگی با متغیر های وضعیت شغلی، سطح تحصیلات، محل سکونت و تعداد دارو های مصرفی ارتباط معناداری مشاهده گردید(0.05>p).  بین متغیرهای سواد سلامت و سبک زندگی همبستگی معنی داری آماری دیده شد(0.001>p). نتیحه گیری: افزایش سواد سلامت گام مهمی در ارتقای سبک زندگی می باشد.  انجام مداخلات آموزشی- مشاوره ای جهت بهبود سبک زندگی سالمندان ضروری به نظر می رسد.

1مقدمه : رعایت اصول اخلاق در مراقبت از سالمندان توسط پرستاران از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ اما میزان رعایت آن در  محیط های بالینی متفاوت است. نگرش پرستاران یکی از عناصر مهم دخیل در آن محسوب می شود.  هدف این مطالعه بررسی بررسی نگرش به اخلاق حرفه ای مراقبت های بالینی سالمندی در پرستاران بود.  روش: مطالعه توصیفی حاضر، از نوع مقطعی بود که در سال 1397 انجام شد. جامعه پژوهش 183 پرستار  مراکز تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی غرب گلستان بود. روش نمونه گیری به صورت سهمیه ای در 3 شهرستان انجام شد. سهمیه ها بر اساس تعداد پرستاران هر بیمارستان متفاوت بود.  ابزار مطالعه شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ی نگرش سنج به رعایت اصول اخلاقی مراقبت از سالمند بود. .داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ی 16، امار توصیفی و آزمون های کای اسکور، اسپیرمن ، فریدمن و رگرسیون رتبه ای در سطح معنی داری05/0>p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تعداد 142 نفر(6/77 درصد) از مجموع پرستاران زن بودند. میانگین سن جامعه 1/6 ±3/31 سال و نگرش به رعایت اصول اخلاقی (1/13±4/63) بود(15=IQR). تعداد 158 نفر (3/86 درصد) در سطح نگرش متوسط و بالای رعایت اصول اخلاقی بودند. بالاترین حیطه رعایت اخلاق در نگرش پرستاران بر اساس آزمون فریدمن مربوط به همکاری و همدلی (4/5= Mean Rank) بود. موثرترین حیطه در رعایت اخلاق بر اساس رگرسیون رتبه ای مربوط به خوشرویی و ارزش گذاری بیمار (0001/0=P، 91/5=OR) بود. آزمون کای اسکوار ارتباط معناداری بین رعایت اصول اخلاقی و متغیرهای جنسیت (003/0=P)، تاهل (005/0=P)، بخش محل کار پرستار(013/0=P)، و وضعیت استخدام (001/0=P) نشان داد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر میزان متوسط و بالا رعایت اصول اخلاقی پرستاران را در مراقبت از بیماران سالمند نشان داد. میزان رعایت اصول اخلاق مراقبتی را می توان با تدوین سیستم های ارزشیابی، تعدیل فعالیت های غیر ضروری پرستاران، رعایت تناسب جنسیت بیمار و پرستار و محور قرار دادن آموزش بیمار بهبود بخشید.

1استفاده از هوش مصنوعی در سالمندی به عنوان یکی از اهداف اصلی فناوری های پیشرفته، توانسته است به طور قابل توجهی به بهبود مراقبت های سلامت افراد سالمند کمک کند. این فناوری در تجزیه و تحلیل دقیق داده ها، پیش بینی بیماری ها، ارائه توصیه های بهداشتی شخصی سازی شده، تسهیل در مدیریت داروها، نظارت بر تمرینات، و حتی ایجاد تعاملات اجتماعی با افراد سالمند موفقیت آمیز بوده است. از ارتقاء امنیت و رفاه روحی تا ارائه ابزارهای هوش مصنوعی برای پشتیبانی خانگی و مراقبت های پزشکی، همه این اقدامات باعث شده اند تا هوش مصنوعی در سالمندی به یک پیشرفت جذاب و مؤثر تبدیل شود.  با این حال، در هنگام استفاده از هوش مصنوعی در سالمندی، مسائلی نیز باید در نظر گرفته شوند، از جمله حفظ حریم شخصی، اخلاقیات در استفاده از داده ها، و مدیریت مناسب اطلاعات. به همین دلیل، توجه به جوانب اخلاقی و انسانی از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور کلی، توسعه هوش مصنوعی در سالمندی نشان دهنده توانایی بزرگ فناوری ها در بهبود زندگی افراد سالمند است و با توجه به رشد جمعیت سالمند در جوامع، این پیشرفت ها به تسهیلات جدیدی برای تحقق سلامت و رفاه افراد در این گروه سنی می انجامد.

1مقدمه: یکی از عوارض و مشکلات متعددی که سالمندان به سبب فرآیند سالمندی تجربه میکنند، وابستگی در فعالیت های روزمره زندگی؛ همچنین کاهش حس امید به علل مختلف نظیر بازنشستگی، تنهایی، انزوا و کاهش مشارکت های فردی و اجتماعی می باشد. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر اجرای یک برنامه فعالیتی اوقات فراغت بر فعالیت های روزمره زندگی و امید مردان سالمندان خواهد بود. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که بر روی 60 سالمند در دو گروه آزمون و کنترل در سال 1402 انجام شد. انتخاب واحدهای پژوهش به صورت تصادفی از دو مرکز بهداشتی (شهید صفاری و مرکز آب و برق) شهر مشهد که حائز معیارهای ورود به مطالعه بودند و سلامت شرکت کنندگان هم برای شرکت در مداخله به تایید گروه پزشک مرکز بهداشت رسید، انجام شد.  بدین منظور ابتدا قبل از شروع مداخله پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، استقلال در انجام فعالیت های روزمره بارتل و  امید اشنایدر از نمونه ها یه صورت حضوری و از طریق مصاحبه تکمیل شد. سپس فعالیت های گروهی اوقات فراغت به صورت 8 جلسه، یک نویت در هفته (8 هفته) در سه گروه 10نفره مجزا (برای سهولت در انجام مداخلات)، و هر جلسه به مدت حداقل 45 دقیقه به صورت گروهی برای گروه مداخله اجرا شد. آیتم های مداخله شامل پیاده روی به مدت نیم ساعت، تمرین تعادلی مختص سالمندان به مدت پانزده دقیقه، در پارک های منتخب انجام شد. گروه کنترل فعالیت های فیزیکی معمول انجام شده توسط خودشان و برنامه های احتمالی مرکز بهداشت ذیربط را دریافت کردند. دو هفته پس از اتمام مداخله در هر دو گروه پرسشنامه ها توسط فردی غیر از محقق تکمیل شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS-V25 و آزمون های آماری مربوطه تجزیه و تحلیل و گزارش شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن واحدهای پژوهش، در گروه مداخله 31/3±30/68 و در گروه کنترل 85/2 ±33/68 سال بود. متغیرهای دموگرافیک و اصلی پژوهش، در دو گروه مداخله و کنترل مقایسه و مورد آزمون قرار گرفت و دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک، میزان امید و میزان فعالیت های روزمره زندگی همگن بودند. در مرحله دو هفته پس از مداخله، میانگین و انحراف معیار نمره امید، در گروه مداخله 12/3±36/49 و در گروه کنترل32/5±96/46 بود. آزمون t مستقل نشان داد که پس از مداخله، نمره امید در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود(03/0P=). نمره میانگین فعالیت های روزمره زندگی در مرحله ی پس از مداخله در گروه مداخله 40/4±33/95 و در گروه کنترل 86/5±36/92 بود. آزمون t مستقل نشان داد که پس از مداخله، نمره فعالیت روزمره زندگی در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود(031/0P=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به طور کلی حاکی از آن است که فعالیت بدنی سالمندان در اوقات فراغت، میتواند نقش به سزایی در وضعیت فعالیت های روزمره زندگی و امید آنها داشته باشد؛ لذا به برنامه ریزان و مسئولین مربوطه توصیه میشود که زمینه افزایش امکانات را به جهت افزایش سطح استقلال عملکردی و امید سالمندان جامعه، فراهم بنمایند.