مجله پرستاری و مامایی
سال:1402 | دوره:21 | شماره:8 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: میزان شیوع نارسایی مزمن کلیوی به طور چشم­گیری در سراسر دنیا در حال افزایش است. این بیماری­ سبب کاهش کیفیت زندگی، افزایش مخارج مراقبت­های بهداشتی و مرگ می­شود. سواد سلامت به عنوان شاخص حیاتی در نتایج مراقبت های بهداشتی و خودمدیریتی به عنوان رفتار کنترل بیماری و وضعیت مزمن می توانند در این بیماران نقش مهمی را ایفا کنند. بنابراین پژوهش حاضر باهدف تعیین ارتباط سواد سلامت و خود مدیریتی در مددجویان با پیوند کلیه انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی با تعداد 120 شرکت کننده، به روش نمونه­گیری در دسترس و در شهر تهران انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سواد سلامت و خود مدیریتی مخصوص بیماران پیوند کلیه کوزاکا جمع آوری شدند. نرم افزارSPSS نسخه 20 برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد، ارتباط معناداری میان سواد سلامت و خود مدیریتی در بیماران پیوند کلیه وجود دارد. علاوه بر این سواد سلامت با سطح تحصیلات ، اشتغال، میزان درآمد و سن ارتباط معنی دار آماری داشت. همچنین خود مدیریتی با سن، سطح تحصیلات، اشتغال و درآمد نیز ارتباط معنی دار آماری داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، ارتباط معنادار آماری میان سواد سلامت با رفتارهای خودمدیریتی یافت شد. لذا می­توان پیشنهاد کرد که به مقوله سواد سلامت که دانش مددجویان را از وضعیت خود و ارزیابی آن افزایش می­دهد، توجه بیشتری داشت. همچنین سواد سلامت می تواند در برنامه آموزشی این مددجویان چه در مراکز درمانی و چه در انجمن حمایت از بیماران کلیوی و پیوند کلیه گنجانده شود.

سردبیر محترم، پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که اثرات مفیدی بر سلامت میزبان دارند (1). در سال های اخیر پروبیوتیک باسیلوس کواگولان بیش از سایر پروبیوتیک ها موردتوجه قرار گرفته است. این پروبیوتیک برای اولین بار توسط همراز کنسرو شیر آلوده در سال 1915 جدا شده است (2) و تاکنون در تحقیقات مختلف، خواص و فواید منحصربه فردی را از خود نشان داده است، ازجمله: 1. مقاومت: این پروبیوتیک به تکنیک های آماده سازی غذا مانند جوشاندن و پختن بسیار مقاوم است، بنابراین انتخاب خوبی برای استفاده در شرکت های مواد غذایی است (3). همچنین برخلاف سایر پروبیوتیک ها، بر خواص غذایی و حسی محصول تأثیر منفی ندارد (4). 2. ژنوم[1]: یکی از مهم ترین مزایای این نوع پروبیوتیک، این است که انتقال ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی به نسل بعدی تقریباً غیرممکن است و حتی در صورت خطر، می تواند ژن های خود را بازیابی کند (5). 3. میکروبیوتا[2]: بسیاری از بیماری ها با عدم تعادل در میکروبیوتا همراه هستند، بنابراین تعادل در میکروبیوتا می تواند به حفظ سلامت و درمان بیماری ها کمک کند (6). نتایج بسیاری از مطالعات مشخص کرده است که پروبیوتیک ها نقش مهمی در حفظ هموستاز ایمونولوژیک در انسان دارند و این پروبیوتیک خاص به دلیل اثر تنظیمی قوی بر میکروبیوتای میزبان و پاسخ ایمنی و ایجاد آسیب های کمتر؛ توجه زیادی را به خود جلب کرده است (7). 4. گونه های فعال اکسیژن: ([3]ROS) پروبیوتیک باسیلوس کواگولان از طریق روش های مختلف می تواند منجر به افزایش ایمنی انسان شود، ازجمله این که توانایی تولید انواع رادیکال های فعال را افزایش می دهد (8). 5. ایمنی و التهاب: مصرف باسیلوس کواگولان می تواند به طور قابل توجهی فاکتورهای ایمنی التهابی مانند اینترفرون گاما ([4]IFNγ)، اینترلوکین ([5]IL) و فاکتور نکروز تومور ([6]TNF) را بدون تغییر سیتوکین های طبیعی تنظیم کند. این پروبیوتیک ها می توانند سیتوکین های فعال کننده سیستم ایمنی، ضدالتهاب، کموکاین ها و فاکتورهای رشد را تولید کنند (7). . PH: 6 تحقیقات مختلف به وضوح نشان می دهد که پروبیوتیک ها اثرات مثبتی بر فلور طبیعی دارند، اما به محیط اسیدی بسیار حساس هستند، درحالی که برخی از گونه های پروبیوتیک باسیلوس کواگولان در این شرایط مقاومت بالایی دارند (9، 10). و حتی با کاهش pH می تواند محیط را برای سایر میکروارگانیسم ها نامساعد کند (11). درنهایت، به دلیل اثرات گسترده و مفید این پروبیوتیک و تأثیر آن بر فرآیند استرس اکسیداتیو، این گونه به نظر می رسد که استفاده از فرآورده های حاصل از آن می تواند بر پیشگیری، بهبود، درمان و توان بخشی بسیاری از بیماری های مزمن تأثیر بگذارد. همچنین با توجه به تأثیر قابل توجه باسیلوس کواگولان بر سیستم ایمنی میزبان و با توجه به برخی شواهد که از اثرات مختلف این پروبیوتیک حمایت می کند، ممکن است در مدیریت و کاهش بیماری های انسانی مفید باشد.

پیش زمینه و هدف: با توجه به جایگاه اصول اخلاقی در مشاغلی ازجمله پرستاری که ارائه دهنده خدمات مراقبتی بوده و مرتبط با سلامت بیماران هست، لزوم پرداختن به موضوع توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری و ارتقای آن که منجر به اتخاذ تصمیمات اخلاقی در موقعیت های بالینی می شود، آشکار می گردد. ازاین رو، مطالعه حاضر باهدف تعیین و مقایسه توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی – تحلیلی بود که در محیط دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. شرکت کنندگان شامل 87 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری و 46 نفر از دانشجویان ارشد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. داده های مطالعه با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه آزمون معمای پرستاری ((NDT جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (تعداد، درصد، میانگین، انحراف معیار و جداول توصیفی) و آمار تحلیلی (آزمون تی با نمونه های مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از SPSS ویرایش 16 انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره استدلال اخلاقی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری 1/4±6/43 و دانشجویان کارشناسی 1/5±6/40 بود و تفاوت معناداری بین استدلال اخلاقی دانشجویان کارشناسی پرستاری و دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری وجود داشت. همچنین، ارتباط معناداری بین مشخصات فردی- اجتماعی و توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری یافت نشد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری در مقایسه با دانشجویان کارشناسی بالاتر است. یافته نگران کننده این مطالعه آن بود که دانشجویان پرستاری در حد مناسبی از استدلال اخلاقی قرار نداشتند. متصدیان آموزش پرستاری بایستی با ارائه برنامه های آموزشی مناسب ازجمله برگزاری کارگاه های اخلاق بالینی در محیط های بالینی، کارگاه های استدلال بالینی، بهره گیری از تجارب پرستاران مجرب و همچنین، بهره گیری از اساتید برجسته اخلاق، توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری را در زمینه حل معضلات اخلاقی افزایش دهند.

پیش زمینه و هدف: درک عمیق رفتارهای بیماران، خانواده آن ها و متصدیان ارائه دهنده خدمات مراقبت سلامت در بخش اورژانس می تواند به صورت بالقوه در تسهیل انتظار کشیدن، برطرف نمودن بسیاری از انتظارات معقول، افزایش رضایتمندی، و بهبود پیامدهای بیماران کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف تبیین و توصیف فرهنگ انتظار کشیدن در بخش اورژانس انجام گردید. مواد و روش کار: مطالعه اتنوگرافی متمرکز حاضر بر اساس 12 گام روش اسپردلی (1980) در بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز انجام گردید. مشارکت کنندگان شامل بیماران، همراهان، اعضای تیم درمان و سایر افراد دخیل در ارائه خدمات مراقبت سلامت بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جمع آوری داده ها تلفیقی از سه روش مشاهده مشارکتی، مصاحبه و بررسی اسناد موجود بود که تا نیل به اشباع داده ها ادامه یافت. یافته ها: درمجموع شش الگوی فرهنگی پدیدار گردید که عبارت اند از: (1) بیماران و همراهان آن ها در سایه کم اطلاعی، زمان را با بلاتکلیفی سپری می کنند، (2) همراهان اضافی خود را مکلف به تداوم حضور کنار تخت بیمار می دانند، (3) تداوم حضور همراهان اضافی، تسهیل گرِ گاه بازدارنده اقدامات بخش است، (4) نقصان همدلی بر دریافت و ارائه خدمات اورژانس سایه افکنده است، (5) کنش های مراقبتی درمانی عمدتاً تک بعدی می باشند و (6) تیم درمان برای جبران نقصان ها و تأخیرهای کاری به خودسازمان دهی پویای امور می پردازند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند مقدمات برنامه ریزی در راستای نزدیک نمودن میزان تطابق ابعاد مختلف کیفیت مراقبت های بخش اورژانس بالأخص ازنظر فنی و بین فردی با نیازها، توقعات و ترجیحات بیماران و همراهان آن ها را فراهم نماید.

پیش زمینه و هدف: سالانه میلیون ها بیمار در جهان به دلیل مراقبت های پزشکی غیر ایمن، دچار آسیب و مرگ می شوند. در راستای مدیریت این مشکل، بررسی وضعیت ایمنی و عوامل تأثیرگذار بر آن حائز اهمیت است. پرستاران به دلیل نقش اساسی که در سیستم مراقبتی بهداشتی ایفا می نمایند و مسئول حداقل نیمی از خدمات سلامتی و ایمنی بیمار در بیمارستان ها می باشند.، به عنوان یکی از مهم ترین عوامل مؤثر در این حوزه موردتوجه می باشند. فرهنگ ایمنی بیمار در معنای پذیرش ایمنی بیمار به عنوان اولویت اول و سنجش این مهم در جهت به حداقل رساندن مراقبت های پزشکی غیرایمن از اولویت ویژه ای برخوردار است. لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار و عوامل مرتبط با آن از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی، تعداد 595 پرستار شاغل در کلیه بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی استان بوشهر به صورت تمام شماری وارد پژوهش گردیدند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه فرهنگ ایمنی (HSOPSC)، جمع آوری گردیدند. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون های آماری رگرسیون خطی تک متغیره و چند متغیره انجام گردید. یافته ها: یافته ها نشان دادند میانگین نمره فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه پرستاران متوسط (79/133±30/12) بود. 3/75 و 7/24 درصد از شرکت کنندگان فرهنگ ایمنی بیمار را به ترتیب در حد متوسط و ضعیف گزارش نمودند. هیچ یک از شرکت کنندگان فرهنگ ایمنی را در حد عالی گزارش ننمودند. علاقه به رشته پرستاری ارتباط آماری مثبت و معنی دار با فرهنگ ایمنی بیمار داشت (001/0>=P؛ 141/0=β). دیگر متغیرهای دموگرافیک و شغلی با فرهنگ ایمنی بیمار ارتباط آماری معنی دار نداشتند (05/0

پیش زمینه و هدف: غربالگری اختلالات شناختی در روان پزشکی (SCIP) مقیاس مختصری است که برای تشخیص نقایص شناختی در بیماران مبتلا به اختلالات روانی ازجمله اسکیزوفرنی طراحی شده است. لذا در این مطالعه، همگرایی مقیاس غربالگری اختلالات شناختی در روان پزشکی (SCIPS) با ابزارهای هم ارز در بیماران دارای اختلال اسکیزوفرنی موردبررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: در یک گروه 58 نغره از بیماران مبتلا به اسکیزوقرنی، مقیاس SCIPS و آزمون­های شناختی استاندارد هم ارز شامل آزمون حافظه فعال WMT، آزمون یادگیری کلامی فوری VLT-I، آزمون تسلط کلامی VFT، آزمون یادگیری کلامی با تأخیر VLT-D و آزمون سرعت پردازش PST انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در بیماران اسکیزوفرنی، هر زیر تست همبستگی معنی­داری با نمره کلی SCIP داشت که نشان دهنده پایایی درونی قابل قبول SCIP در بیماران هست. همچنین همبستگی مناسب بین تست­های SCIP و سایر تست­ها به جز VFT وجود دارد. نتیجه­گیری: درمجموع نتایج مطالعه حاضر بیانگر همگرایی قابل قبول مقیاس غربالگری اختلالات شناختی در روان پزشکی SCIPS در بررسی نقایص شناختی بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی است.

پیش زمینه و هدف: خود مدیریتی در بیماران پیوند کلیه منجر به افزایش مدت زمان بقای بافت، کاهش پس زدن گرافت، شناسایی زودرس عوارض دارویی و افزایش کیفیت زندگی می شود. بیماران پیوند کلیه رفتارهای خودمدیریتی ضعیفی دارند. دانستن اینکه بیماران پیوند کلیه چگونه باید یا مشکلات مواجه شوند و آن ها را مدیریت کنند منجر به بهبود پیامدهای پیوند می شود. این مطالعه باهدف تبیین رفتارهای خودمدیریتی بیماران دریافت کننده پیوند کلیه انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کیفی و با تعداد هجده مصاحبه انجام شد. مشارکت کننده ها به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختارمند جمع آوری شد و از طریق تحلیل محتوای کیفی با رویکرد قراردادی، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها شامل یک درون مایه تلاش برای رسیدن به تعادل و ثبات در زندگی و شش طبقه اصلی اصلاح سبک زندگی، خودمراقبتی جسمی، خودکارآمدی، تاب آوری، سازگاری با نقش های جدید و مدیریت درمان بود. بحث و نتیجه گیری: تم اصلی منعکس شده در تمام طبقات و زیر طبقات تبیین شده در این مطالعه، نشان دهنده تلاش مشارکت کنندگان جهت رسیدن به تعادل و ثبات در زندگی بعد از پیوند کلیه بود. پیوند کلیه را می توان یک رویداد شروع کننده دوره ناپایداری و بی ثباتی پس از یک دوره طولانی بیماری و زوال سلامتی در نظر گرفت. بنابراین برنامه های خودمدیریتی بعد از پیوند کلیه باید بر حمایت از بیماران در بازسازی ثبات در زندگی متمرکز شود.

پیش زمینه و هدف: انگیزش شغلی پرستاران به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار در کیفیت مراقبت پرستاری باید موردتوجه قرار گیرد. انگیزش مستقیماً عملکرد کارکنان بیمارستان ها ازجمله پرستاران را در رسیدن به اهداف سازمان تحت تأثیر قرارمی دهد و خودشکوفایی میل به بهتر شدن نسبت به آنچه که یک فرد هست و آن چیزی که یک فرد ظرفیت شدن آن را دارد است. ازآنجاکه خودشکوفایی یکی از مؤلفه های سلامت روان است و جستجو برای معنا شالوده سلامت روانی است، دست یافتن به معنای زندگی به عنوان یک نیروی روانی باعث وبانی احساس مثبت، رضایت و حتی امنیت روانی می شود، بلایا و بحران های طبیعی ازجمله زلزله، رویدادهای مختل کننده ای هستند که معمولاً مهار آن ها فراتر از ظرفیت پاسخ دهی سیستم های محلی و منطقه ای است و می تواند انگیزه پرستاران برای انجام وظایف خود را تحت تأثیر قرار دهد. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین انگیزش شغلی، خودشکوفایی و معنای زندگی پرستاران در زمان رخداد حوادث بحرانی در شهرستان خوی در سال 1401 انجام شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 404 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراکز آموزشی درمانی و بیمارستان های دانشکده علوم پزشکی خوی که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. جهت تکمیل داده ها از فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه استاندارد انگیزش شغلی لوداهل کیچنر، پرسشنامه خودشکوفایی اهواز و پرسشنامه معنای زندگی استگر استفاده شد. کلیه داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و با استفاده از آمار توصیفی و ضریب همبستگی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد 6/61 درصد پرستاران دارای انگیزش شغلی بالا و 1/86 درصد دارای خودشکوفایی قوی می باشند. میانگین بعد حضور معنا و میانگین بعد جستجوی معنا به ترتیب 549/7 ± 476/28 و 598/7± 756/28 است. 79 درصد پرستاران دارای بعد حضور معنا و 9/81 درصد دارای بعد جستجوی معنا بودند که نشان دهنده داشتن معنا (هدف) برای زندگی است. طبق نتایج آزمون همبستگی، بین انگیزش شغلی با خودشکوفایی و معنای زندگی ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن انگیزش شغلی و خودشکوفایی و وجود معنای زندگی در پرستاران شاغل در این مطالعه، مدیران می توانند با فراهم کردن محیط کاری مناسب برای حفظ آن ها و ایجاد شرایطی برای افزایش بیشتر این مقادیر بهبودی هر چه بیشتر کیفیت مراقبت های پرستاری را فراهم سازند.