دین و سلامت
سال:1395 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر رفتار انسان ها، اخلاق اجتماعی، نوع دوستی و همچنین باورهای مذهبی است که می توانند نقش اساسی در ارتقای فرهنگ سازی اهدای عضو داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی نقش اخلاق اجتماعی و نوع دوستی در تبیین نگرش به اهدای عضو با میانجی گری دین باوری می باشد.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل ساختاریابی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل 323 نفراز دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه های آزاد و دولتی شهرستان های مراغه و بناب در سال 1394 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه و Carlo محقق ساخته نگرش دانشجویان نسبت به اخلاق اجتماعی، پرسشنامه نوع دوستی و همکاران و همچنین از مقیاس دینباوری Tihana همکاران، مقیاس نگرش به اهدای عضو استفاده گردید. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری Nilson صورت گرفت. جهت آزمون مسیرهای میانجی گری AMOS و با کمک نرم افزار 22 (Sem) در الگوی پیشنهادی، از روش بوت استراپ استفاده شد.یافته ها: اثر مستقیم متغیرهای اخلاق اجتماعی (0.55)، نوع دوستی (0.37)، و دین باوری (0.02)، بر نگرش دانشجویان نسبت به اهدای عضو معنادار است (p<0.01). همچنین متغییرهای اخلاقی اجتماعی (p<0.016) و نوع دوستی (p<0.03) با میانجی گری دین باروری معنادار ئمی باشند. در مجموع، 78 درصد از واریانس متغییر نگرش به اهدای غضو در دانشجویان از طریق متغییرهای پیش بین تبیین می شود. استنتاج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که متغیرهای اخلاق اجتماعی، نوع دوستی و دین باوری بر نگرش دانشجویان به اهدای عضو نقش دارند، بنابراین به نظر می رسد با افزایش میزان اخلاق اجتماعی، نوع دوستی و دین باوری، نگرش دانشجویان به اهدای عضو بیشتر شود.

سابقه و هدف : در منابع دینی نظام خودمراقبتی، نظامی جامع و منحصر به فرد بوده و برگرفته از نظارت خداوند متعال و نظارت فرد بر اعمال خود است. از آنجا که در آموزه های اسلامی، خود مراقبتی جایگاه والایی در سلامت نفس دارد، این مطالعه با هدف بررسی خودمراقبتی اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران با توجه به مولفه مشارطه در 1393-1394 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، تعداد 269 نفر از دانشجویان دانشکدههای دانشگاه علوم پزشکی مازندران بهوسیله نمونه گیری طبقه بندی تصادفی انتخاب شدند. ارزیابی دانشجویان، با کمک پرسشنامه استانداردشده صورت گرفت که بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت تنظیم گردید. اطلاعات حاصل از بررسی، پس از جمع آوری، ثبت و با استفاده از نرم افزار SPSS 16، آزمون های آنالیز واریانس، t مستقل، t تک نمونه ای و رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین خود مراقبتی معنوی - اسلامی با مولفه مشارطه (شرط و پیمان بستن با خدا) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران با رقم 37.31 ، از حد متوسط پایین تر بود (با درجه آزادی 269 و p=0.001) در این تحقیق دانشجویان دانشکده دندانپزشکی، بیشترین و دانشجویان دانشکده بهداشت، کمترین مقدار نمره خود مراقبتی را به خود اختصاص دادند. ارتباط بین خودمراقبتی معنوی - اسلامی با سن و دانشکده های مختلف، معنادار بود، ولی با تحصیلات پدر و مادر و بقیه ویژگی های دموگرافیک از جمله جنس رابطه معنی داری نداشت.استنتاج : با توجه به اینکه میانگین خودمراقبتی معنوی - اسلامی در خصوص مولفهی مهم و تاثیرگذار مشارطه در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران کمتر از حد متوسط بود، شایسته است مطالعات بعدی معطوف به معرفی و تبیین فواید مشارطه برای دانشجویان گردد تا با بکارگیری آن در سلامت نفس و مراقبت بیشتر از خود، توانمند شوند.

سابقه و هدف: از آن جایی که رعایت حجاب ناشی از نحوه نگرش افراد می باشد، بنابراین شناخت نگرش دانشجویان نسبت به پوشش اسلامی و عوامل مرتبط، در شکل گیری آن ضروری می باشد. بر این اساس پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه سلامت معنوی با نگرش دانشجویان دختر در مورد حجاب انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی در سال 1392 در دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. نمونه های مورد پژوهش، شامل 160 دانشجوی دختر بودند که به صورت روش نمونه گیری طبقه ای وارد مطالعه شدند. داده ها توسط پرسشنامه ای شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک، سلامت معنوی و نگرش نسبت به حجاب جمع آوری گردید و از طریق خودگزارش دهی تکمیل شد. داده های به دست آمده در نرم افزار 16 SPSS و با کمک آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشان داد که 58.8 درصد (94 نفر) از دانشجویان، دارای سلامت معنوی در حد متوسط و 38.1 درصد (61 نفر) در محدوده بالاتر قرار داشتند. میانگین نمره بعد سلامت مذهبی و بعد وجودی سلامت معنوی دانشجویان، به ترتیب: 57.41±8.55 و 50.6±10.37 بود. نتایج آزمون آماری، معنیداری بین سلامت معنوی و نگرش نسبت به حجاب و میزان تحصیلات دانشجویان را نشان داد (p<0.05).استنتاج: با توجه به رابطه بین سلامت معنوی و نگرش به حجاب در بین دانشجویان، این نتایج اهمیت پرداختن به موضوع معنویت و مراقبت معنوی در بین دانشجویان را نشان می دهد و لازم است برای ارتقاء سطح معنویت در دانشجویان در آموزش دروس به امر معنویت هم پرداخته شود.

سابقه و هدف: معنویت، هوش معنوی و عزت نفس تکمیل کننده و معنا دهنده بخش های گوناگون زندگی انسان هستند و فرد را توانمند می سازد تا از تجربه های خود برای یافتن راه حلی برای مشکلات و سختی های زندگی و رضایت از زندگی استفاده کنند، بنابراین هدف از تحقیق حاضر، پیشبینی رضایت از زندگی بر اساس هوش معنوی و عزت نفس است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل250 نفر دانشجویان جدیدالورود کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه رضایت از زندگی، پرسشنامه هوش معنوی، پرسشنامه عزت نفس استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندمتغیری و آزمون t صورت گرفت.یافته ها: بررسی به عمل آمده نشان می دهد که هوش معنوی و عزت نفس در رضایت از زندگی به میزان 0.22 تاثیر مثبت و از لحاظ آماری معنادار می باشد. با توجه به مقدار ضریب تعیین، مشخص شد که 22 درصد واریانس رضایت از زندگی دانشجویان توسط متغیرهای پیشبین (هوش معنوی و عزت نفس) قابل تبیین است. از میان هوش معنوی و عزت نفس به عنوان متغیرهای پیشبین، متغیر هوش معنوی با مقدارt=7.28 وp=0.001  و متغییر عزت نفس با مقدار t= 4.54 و p=0.001 معنی دار می باشداستنتاج: مطالعه حاضر نشان داد که مولفه های هوش معنوی و عزت نفس پیش بینی کننده رضایت از زندگی دانشجویان هستند.

سابقه و هدف: شادکامی به عنوان یکی از فاکتورهای روانشناسی مثبت، امروزه اهمیت ویژهای دارد. از این رو، شناخت عوامل موثر بر آن، در افزایش بهزیستی نقش بسزایی ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین بهزیستی روانشناختی و شادکامی با جهتگیری مذهبی در دانشجویان دختر می باشد.مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه مورد پژوهش، شامل 200 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک (1394-1393) بودند که به روش نمونه گیری خوش های انتخاب شدند. آن ها به سه پرسشنامه پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (Ryffs Scales of Psychological Well-being) Ryffs، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (Oxford Happiness Inventory) و مقیاس جهت گیری مذهبی Religious Orientation Sacle Allport's) Allport) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج بهدست آمده از این پژوهش نشان داد که بین بهزیستی روانشناختی، شادکامی و جهت گیری مذهبی درونی در سطح 0.325 (p<0.05) رابطه مثبت و معنادار و همچنین بین بهزیستی روانشناختی، شادکامی و جهتگیری مذهبی بیرونی در سطح -0.137(p<0.05) رابطه منفی و معنادار وجود دارد. علاوه بر این، رابطه بین شادکامی و بهزیستی روانشناختی در سطح 0.236 (p<0.05) مثبت و معنادار می باشد.استنتاج: نتایج پژوهش حاضر بر رابطه بین جهت گیری مذهبی و بهزیستی روانشناختی با شادکامی تاکید دارند. از این رو، پیشنهاد میگردد که در برنامه های پیشگیرانه (اولیه و ثانویه)، آموزش ها و مداخلات مذهبی و همچنین شادکامی بیشتر مد نظر قرار بگیرند.

سابقه و هدف: یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در عصر مدرن، موضوع امید به آینده و بازتاب آن در جریان زندگی روزمره افراد می باشد. امید به آینده از مهمترین مولفه های افزایش کیفیت زندگی در حالت کلی میباشد که خود متاثر از چند عامل است. یکی از عوامل مهمی که در ارتباط نزدیک با این متغیر می باشد، دینداری است، بنابراین در پژوهش حاضر به بررسی نقش دینداری بر امید به آینده پرداخته شده است.مواد و روش ها: روش تحقیق حاضر از نوع پیمایشی است و جامعه آماری موردمطالعه، شامل افراد 60-20 سال شهر آذرشهر به تعداد 39601 نفر می باشد که از این تعداد، 380 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده است.یافته ها: نتایج آزمون دو متغیره بین متغیرهای مذکور نشان داد که دینداری با امید به آینده و ابعاد آن (تفکر راهبردی (p<0.05)، تفکر عاملی((p<0.05) رابطه مثبت و معنی داری (p<0.05) دارد، یعنی با افزایش میزان دین داری، میزان امید به آینده در بین افراد مورد مطالعه افزایش می یابد و برعکس. همچنین، شدت همبستگی بین متغیرهای مورد بررسی، متوسط به بالا مشاهده شد.استنتاج: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، تقویت باورهای دینی در جریان جامعه پذیری، تقویت ایمان قلبی و مشارکت دادن افراد از سنین پایین در امور مذهبی جهت افزایش میزان امید به آینده افراد، امری ضروری می باشد.

سابقه و هدف: روانشناسان مدت ها ست عنوان کرده اند که عملکرد والدین بر شکل گیری افکار، رفتار و هیجانات کودکان تاثیر معناداری دارد. به همین منظور، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شیوه سبک های فرزندپروری والدین با سلامت روان و نگرش های مذهبی در دانش آموزان دختر دورهی دوم متوسطه شهرستان بابل انجام گرفت.مواد و روش ها: روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی ساده و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن، تعداد 336 نفر دانش آموز دختر را در بر میگرفت که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده گزینش شدند تا به آزمون سلامت عمومی گلدبرگ (Health Questionnaire General - 28: GHQ-28) و سنجش نگرش های مذهبیسراجزاده (1377) و مادران آن ها به آزمون سبک های فرزندپروری (Parenting Style Inventory: PSI-I) Baumrindپاسخ دهند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرمافزار SPSS 16 انجام شد.یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین سبک فرزندپروری مستبدانه و سلامت روان رابطه منفی معنادار وجود دارد (r=-0.122, p<0.026)، اما بین دو سبک فرزندپروری سهل گیرانه (r=-0.049, p<0.375) و مقتدرانه (r=-0.036, p<0.515) با سلامت روان رابطه معناداری وجود ندارد (p>0.05). همچنین سبک های فرزندپروری مستبدانه (r=0.183, p<0.001) با مقتدارنه (r=0.142, p<0.009) دارای رابطه مثبت معناداری هستند. بدین معنا که با افزایش میزان استفاده از این دو سبک، میزان نگرش مذهبی در دانش آموزان افزایش می یابد، اما بین سبک فرزندپروری سهل گیرانه و نگرش مذهبی رابطه معناداری یافت نشد (r=-0.021, p<0.702).استنتاج: سبک های فرزندپروری بر سلامت روان و نگرش مذهبی دانش آموزان دختر تاثیرگزار است، بنابراین توصیه می شود با دادن آموزش های لازم به والدین، موجب بهبود کیفیت سبک های فرزندپروری شد.

وجود آسیب در باورها و اعتقادات هر فرد و یا یک جامعه می تواند در سلامت عمومی آنان نقش داشته باشد. مقصود اصلی این پژوهش، تبیین و نقد آرزو اندیشی به منزله یک آسیب در سلامت باورهای دینی است. شخص دیندار به واسطه ی تکیه بر قدرت لایزال الهی، در معرض این آسیب قرار دارد که بهطور غیرواقع بینانه، خود را محق و مدعی برخورداری از مواهبی بداند که برای آن تلاشی نکرده است. روش انجام پژوهش حاضر، به صورت تجزیه و تحلیل مفهوم می باشد و هدف آن است که تنها با مراجعه به فرهنگ های لغت نمی توان به مفاهیم واژه ها دست یافت، بلکه با نظر به شبکه معنایی، کشف روابط میان یک واژه و واژه های دیگر و مقایسه واژگان مترادف و متضاد، میتوان به معنای دقیق تری از واژگان و مفاهیم دست یافت.یافته ها نشان می دهدکه میان مفهوم «امیدواری» و «آرزواندیشی» تفاوت هایی وجود دارد، از جمله اینکه تکیه بر مفهوم امیدواری با سعی و عمل قابل جمع است. از آنجایی که زوج در بیشتر موارد با یکدیگر آمده است، در نتیجه امیدواری و «خوف و رجا» مفهومی آرزواندیشی از یکدیگر متمایز می باشد. از این رو اصلیترین پیامد آرزواندیشی در تربیت دینی، رشد خودمحوری و خودشیفتگی فردی و جمعی است که تبعات زیانبار فردی و اجتماعی را در پی دارد.