مجله فیزیولوژی و پرورش گیاهان
سال:1396 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

به طور معمول، بذرهای پرایم شده گیاهان درشت تر و سنگین تری را در مقایسه با بذرهای پرایم نشده تولید می کنند. این عمل ممکن است به سادگی به دلیل افزایش سرعت سبز کردن و توسعه سطح برگ و یا به دلیل سایر فرایندهای فیزیولوژیک صورت گیرد. در این پژوهش اثر پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک و فتوسنتزی گیاهچه های گلرنگ، رقم گلدشت، تحت شرایط مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارها سطوح مختلف اسید سالیسیلیک (شامل صفر یا هیدروپرایمینگ، 400، 800، 1200، 1600، 2000 و 2400 میکرو مولار و یک تیمار از بذرهای تیمار نشده به عنوان شاهد) بودند. در بین تیمارها حداکثر سرعت فتوسنتز، شاخص محتوای کلروفیل، محتوای نسبی آب و حداکثر ماده خشک در تیمار 2400 میکرو مولار مشاهده شد. در تیمار پرایمینگ گیاهان دارای هدایت روزنه ای و سرعت تعرق بالاتری نسبت به گیاهان شاهد بودند. کمترین غلظت دی اکسید کربن زیر اتاقک روزنه در تیمار 2400 و بیشترین در تیمار شاهد مشاهده گردید. کمترین نشت الکترولیت، بیشترین کارایی کربوکسیلاسیون و کارایی مصرف آب فتوسنتزی در تیمارهای 2000 و 2400 میکرو مولار به دست آمد. به نظر می رسد پرایمینگ بذر با اسید سالیسیلیک از طریق افزایش محتوای نسبی آب موجب افزایش هدایت روزنه و در نتیجه سرعت فتوسنتز شده است. این عمل در سطوح بالای اسید سالیسیلیک موجب افزایش کارایی مصرف آب و کارایی کربوکسیلاسیون شد. کارایی مصرف آب فتوسنتزی رابطه مثبتی با سرعت فتوسنتز، کارایی کربوکسیلاسیون و محتوای نسبی آب داشت، ولی رابطه آن با غلظت دی کربن اکسید زیر اتاقک روزنه منفی بود. به طور کلی، اسید سالیسیلیک در گیاهان تیمار شده ماده خشک را از طریق بهبود محتوای کلروفیل، محتوای نسبی آب و سرعت فتوسنتز افزایش داد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این تحقیق زمان کاربرد اسید فولیک و سطوح مختلف آن روی برخی ویژگی های کمی و کیفی توت فرنگی رقم پاروس بررسی شد. گیاهان به وسیله اسید فولیک با غلظت صفر، 20 و 40 میلی مول در دو مرحله (30 روز بعد از کشت نشاء و اولین گلدهی) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در شرایط گلخانه تیمار شدند. نتایج نشان دادند که میوه های تیمار شده با اسید فولیک از نظر کمیت و کیفیت نسبت به میوه های تیمار شاهد برتر هستند. کاربرد سطوح مختلف اسید فولیک، عملکرد، وزن میوه اولیه و ثانویه و تعداد فندقه آن ها، کل مواد جامد محلول، قندهای احیا کننده، اسیدهای قابل تیتراسیون، آنتوسیانین، فنل و ویتامین ث را افزایش داد. در نهایت بهترین تیمار این آزمایش، کاربرد اسید فولیک به میزان 40 میلی مول در 30 روز بعد از کشت نشاء تشخیص داده شد. تحقیق حاضر اولین گزارش در باره اثر اسید فولیک بر افزایش ویژگی های کمی و کیفی توت فرنگی به شمار می رود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به منظور ارزیابی جنبه های مختلف رشد و متابولیسم گیاهچه در پاسخ به غلظت های مختلف NaCl، بذور سویا طی یک آزمایش گلدانی با جدایه متحمل به شوری Trichoderma harzianum پیش تیمار شدند. جدایه تریکودرما در بهبود وزن خشک و حجم ریشه گیاهچه ها در شرایط شوری ملایم سودمندتر بود. گیاهچه های حاصل از توده بذری بیو پرایم شده به طور معنی داری از سبزینگی برگ، فلورسانس کلروفیل، فتوسنتز خالص و هدایت روزنه ای بالاتری در همه سطوح تنش شوری در مقایسه با شاهد برخوردار بود. آسیب ناشی از نمک به غشای سلولی به ویژه در شوری 3 dS/m از طریق کاربرد تریکودرما جبران شد. تیمار بیوپرایمینگ تجمع مالون دی آلدهید پایین تری در شرایط شوری نشان داد. بالاترین مقدار مالون دی آلدهید در بذور پرایم نشده در سطح شوری 9 dS/m ثبت شد. عامل شایعی که به طور منفی گیاهان را تحت شرایط شور متاثر می سازد تولید انواع اکسیژن واکنشی (ROS) است. در این پژوهش فرضیه ای مبنی بر اثر ترمیمی بیوپرایمینگ بذر بر هجوم ROS در گیاهان تحت تنش مورد آزمون قرار گرفت. بالاترین فعالیت آنزیم کاتالاز در توده بذری بیوپرایم شده در سطح شوری 9 dS/m شناسایی شد. فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و آسکوربات پراکسیداز (APX) به طور معنی داری در پاسخ به تنش شوری افزایش یافت. بیوپرایمینگ بذر فعالیت آنزیم های SOD و APX را در متوسط سطوح شوری افزایش داد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که به احتمال زیاد بیوپرایمینگ بذر با Trichoderma harzianum اثرات زیان بار تنش ملایم شوری را عمدتا به واسطه تحریک نمو اولیه و سیستم دفاعی آنتی اکسیدان گیاهچه ها مرتفع می سازد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

فعالیت های انسانی نه تنها در مناطق شهری بلکه در اراضی کشاورزی منجر به افزایش قابل توجه مس شده است. این مطالعه به منظور بررسی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نهال های Eucalyptus camaldulensis در پاسخ به تنش عنصر مس طراحی شد. بذرهای اکالیپتوس در گلدان های حاوی سیلت کشت و توسط محلول غذایی به همراه غلظت های مس (0، 5، 10 و 20 میلی مولار) به مدت 10 ماه آبیاری و پس از این مدت برگ، ساقه و ریشه ها برداشت شدند. مقدار مس با دستگاه ICP-OES تعیین گردید و برخی از معیار های فیزیولوژیک، مورفولوژیک و بیوشیمیایی مانند قندهای محلول، پرولین، رنگدانه ها، پتانسیل آب برگ، محتوای نسبی آب برگ، کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POX)، سوپراکسیددسموتاز (SOD)، تعداد روزنه های زیرین و زبرین برگ، وزن اندام ها و شاخص انتقال تعیین شدند. غلظت مس در بافت ریشه بیشتر از برگ و ساقه بود و در بافت ساقه نیز غلظت مس کمتر از برگ بود (ریشه >برگ>ساقه). با افزایش غلظت مس محتوای پرولین افزایش یافت ولی محتوای رنگدانه ها کاهش پیدا کرد. در بافت های برگ و ریشه فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی CAT، POX و SOD تا غلظت mM 10 مس افزایش و پس از آن اندکی کاهش یافت. این نتایج بیانگر آن است که اکالیپتوس دارای سازوکارهای موثر در برابر سمیت مس از جمله تجمع حفاظت کننده های اسمزی و آنزیم های اکسیدانی است. همچنین اکالیپتوس در شرایط تنش مس تا چهار برابر بیشتر از شاهد توان انباشت این فلز را داشت بدون آن که علایم جدی در رشد نشان دهد. بنابراین کاشت آن به عنوان یک گیاه انباشت کننده فلزات سنگین و موثر در کاهش آلاینده های محیط زیست توصیه می شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

 یکی از پایه های پاکوتاه گیلاس به شمار می رود و هیبرید بین P. avium L.×P. cerasus L.است. ریشه زایی این پایه می تواند توسط کشت درن شیشه ای تسهیل شود. انتقال گیاهچه از محیط درون شیشه به محیط گلخانه به علت سیستم ریشه ضعیف، استفاده از ریزازدیادی را محدود می کند. پژوهش حاضر به منظور انتخاب بهترین عامل زیستی در بهبود رشد این پایه در مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان رضوی انجام شد. در این بررسی، از گونه های میکوریزا با نام های Diversispora epigaea، Rhizophagus intraradices و Rhizophagus fasciculatus استفاده شد. نتایج نشان داد که گیاهچه های تلقیح شده با Diversispora epigaea بیشترین سطح برگ، قطر ریشه، سطح ریشه و فسفر را دارند. گونه مذکور در بهبود خصوصیات رشدی این پایه موثر بود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تنش های محیطی مثل شوری و خشکی عامل محدودکننده ای در رشد و نمو گیاهان به حساب می آیند. به منظور بررسی تاثیر تنش شوری و خشکی بر گندم، یک آزمایش گلدانی به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه یاسوج در سال 1394 انجام شد. تیمارها شامل سطوح مختلف تنش شوری و خشکی با پتانسیل اسمزی مشابه (2.47-، 4.94- و 7.42- بار) در شش سطح به همراه یک تیمار شاهد بودند. شوری با استفاده از کلرید سدیم و خشکی با پلی اتیلن گلیکول 6000 اعمال شد. با اعمال تیمارهای شوری و خشکی، محتوای آب نسبی برگ و پایداری غشای سلولی، در مقایسه با شاهد کاهش یافت، در حالی که میزان مالون دی آلدهید افزایش پیدا کرد. اعمال تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلیکول در مقایسه با تنش شوری، محتوای آب نسبی برگ و میزان پایداری غشای سلولی را بیشتر کاهش داد و همچنین میزان مالون دی آلدهید در تنش شوری 7.42- بار بیشتر بود. میزان پرولین، قند محلول و گلایسین بتائین برگ گندم با افزایش سطوح شوری و خشکی روند افزایشی را نسبت به شاهد نشان دادند. بیشترین میزان قند محلول و گلایسین بتائین از تیمار 7.42- بار شوری به دست آمد. نسبت Fv/Fm بیشتر تحت تاثیر سطوح مختلف شوری در مقایسه با خشکی قرار گرفت و با کاهش پتانسیل اسمزی تا 7.42- بار کاهش یافت. کمترین مقدار کلروفیل a در هر دو شرایط تنش از پتانسیل اسمزی 7.42- بار حاصل شد. کلروفیل b روند عکس کلروفیل a را نشان داد. بیشترین مقدار کاروتنوئید در هر دو نوع تنش از پتانسیل اسمزی 7.42- بار به دست آمد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که گندم می تواند سطوح شوری قابل قبول را بهتر از خشکی، از طریق تجمع اسمولیت ها و جذب پایدارتر آب و نیز کاهش تولید مالون دی الدهید تحت تنش شوری تحمل کند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ژربرا (Gerbera jamesonii) یکی از بهترین گل های بریده جهان محسوب می شود. با وجود محبوبیت گل بریده ژربرا، این گل دارای عمر پس از برداشت کوتاهی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی قابلیت جایگزینی و مقایسه تیمول (مستخرج از آویشن شیرازی)، اسانس های نعناع فلفلی و رزماری (200، 400 و 600 میلی گرم در لیتر) با نیترات نقره (200 میلی گرم در لیتر) در محلول گلجایی گل شاخه بریده ژربرا به منظور افزایش عمر گلجایی و برخی صفات کیفی گل بود. صفات اندازه گیری شده شامل عمر گلجایی، کاروتنوئید، جذب محلول، وزن تر نسبی، قطر گل، مواد جامد محلول و pH محلول بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و با آرایش فاکتوریل با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان دادند که بیشترین عمر گلجایی مربوط به تیمار نیترات نقره بود. در عین حال گل های تیمارشده با تیمول (200 میلی گرم در لیتر) در مقایسه با سایر تیمار های طبیعی، بیشترین عمر گلجایی را داشتند و اختلاف معنی داری با نیترات نقره نشان ندادند. تیمار اسانس نعناع فلفلی (200 میلی گرم در لیتر) بیشترین میزان کاروتنوئید را داشت. بیشترین جذب محلول و وزن تر نسبی در تیمار 200 میلی گرم در لیتر تیمول به دست آمد. بیشترین میزان مواد جامد محلول و قطر گل در تیمار نیترات نقره حاصل شد. کمترین pH محلول در تیمار نعناع فلفلی (600 میلی گرم در لیتر) حاصل شد. به طور کلی نتایج نشان داد که تیمول و اسانس های نعناع فلفلی و رزماری قابلیت استفاده در محلول گلجایی گل شاخه بریده ژربرا را دارند که با تحقیقات بیشتر و استفاده از برخی ترکیبات طبیعی دیگر می توان به غلظت های مناسبی جهت تیمار گل های بریده دست یافت تا بتوان علاوه بر افزایش طول عمر گل های بریده به حفظ محیط زیست و سلامت انسان نیز کمک کرد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به منظور بررسی تاثیر تنش آبی روی محتوای فنل کل، قدرت آنتی اکسیدانی، فعالیت b -گلوکوزیداز و ویژگی های روزنه ای گیاه یونجه، یک آزمایش فاکتوریل به صورت کاملا تصادفی با استفاده از دو واریته یونجه در چهار فشار اسمزی شامل 0، 0.5-، 1- و 5.1- مگاپاسکال انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده فعالیت PPO و فنل کل در هر دو واریته در پاسخ به تنش آبی افزایش یافت اگرچه افزایش در فنل کل در واریته یزدی بیشتر از واریته قره یونجه بود، ولی فعالیت PPO عملکردی معکوس نشان داد. فعالیت b -گلوکوزیداز به عنوان شاخص سطح ABA در سلول های گیاهی در هر دو واریته افزایش و هدایت روزنه ای و مقدار تنفس در پاسخ به تنش خشکی کاهش یافت. لذا هر دو واریته به منظور کاهش تنفس تمایل به بستن روزنه داشتند ولی واریته یزدی توانایی بهتری برای انجام این کار نشان داد. بنابراین، واریته یزدی را به دلیل افزایش در مقدار ABA آزاد در برگ ها، کاهش مقدار تنفس و تجمع ترکیبات آنتی اکسیدان می توان واریته ای با تحمل بیشتر نسبت به واریته قره یونجه در نظر گرفت. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

بیان جنسیت در خیار تحت تاثیر عوامل هورمونی و محیطی مانند طول روز و دما صورت می گیرد. افزایش گل های ماده که در نهایت به میوه تبدیل می شود روشی برای افزایش محصول اس و از این رو دارای اهمیت می باشد. بیان جنسیت در اصلاح گیاهان نیز اهمیت دارد و به فرآیند اصلاح کمک می کند. هورمون اتیلن به عنوان عامل افزایش دهنده گل های ماده در بیشتر اعضای خانواده کدوئیان شناخته شده است ولی به طور استثنا افزایش تعداد گل های ماده در هندوانه توسط ژیبرلین گزارش شده است. اتیلن یک هورمون گازی است که جنسیت گل های خیار را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به این که ساختار شیمیایی استیلن تقریبا مشابه با ساختار شیمیایی اتیلن می باشد، انتظار می رود که در غلظت های بالا اثرات مشابه با اتیلن را برجای بگذارد. در پژوهش حاضر اثر محلول پاشی بوته های خیار توسط غلظت های مختلف (0، 50، 250، 500، 750 و 1000 ppm) محلول استیلن آزاد شده از کاربید کلسیم را بر بیان جنسیت سایر صفات فیزیولوژیک خیار مورد بررسی قرار گرفت. تعداد گل های ماده و برخی از ویژگی های رویشی خیار تحت تاثیر غلظت های مختلف محلول استیلن قرار گرفت. به طوری که بیشترین تعداد گل های ماده تحت اثر تیمار ppm500 استیلن به دست آمد. بیشترین سطح برگ و محتوای کلروفیل میوه با محلول پاشی استیلن با غلظت ppm 250 و بیشترین تعداد میانگره در تیمار ppm500 حاصل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با محلول پاشی برگی استیلن تعداد بیشتری گل ماده در خیار قابل دستیابی است و بیشترین عملکرد با استفاده از محلول استیلن با غلظت ppm 250 به دست می آید. تاکنون استفاده از استیلن به حالت محلول گزارش نشده است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تنش خشکی یک عامل مخرب جدی به شمار می رود و باعث کاهش رشد و عملکرد آفتابگردان می شود. خشکی سبب ایجاد پاسخ های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در آفتابگردان می گردد. از این رو، بررسی سیستم دفاعی این گیاه جهت تولید ارقام مقاوم حائز اهمیت است. در پژوهش حاضر تغییرات فیزیوبیوشیمیایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در شش لاین آفتابگردان تحت شرایط نرمال و آبیاری 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار ارزیابی شد. به این منظور خصوصیاتی از قبیل محتوای آب نسبی، میزان کلروفیل های a،b، میزان کاروتنوئید و پرولین، پراکسیداسیون لیپیدها و تجمع مالون دی آلدئید، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتاز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در بین لاین های مورد مطالعه برای خصوصیات فیزیوبیوشیمیایی و فعالیت آنزیمی تحت شرایط تنش خشکی وجود دارد. لاین های C104 و RHA266 مقاومت خوبی به تنش خشکی نشان دادند. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در برنامه های به نژادی آفتابگردان جهت تولید ارقام مقاوم به خشکی مفید باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

روزنه ها باز شدگی های کوچکی در محل اتصال گیاه با محیط هستند و نقش محوری در چرخه آب و کربن جهانی بازی می کنند. روزنه ها دو عمل فیزیولوژیکی مهم کلیدی، یعنی فتوسنتز و تعرق، را تنظیم می نمایند و بنابراین، از نظر عملکرد گونه های گیاهان زراعی به هنگام تغییر شرایط آب و هوایی از نقش حیاتی برخوردار هستند. اگرچه عوامل محیطی بر تراکم و اندازه روزنه ها تاثیر می گذارند، ولی کنترل ژنتیکی این صفت نیز به اثبات رسیده است. تنوع بالا برای این صفت در گونه های گیاهی مختلف گزارش شده است و بنابراین بهبود آن از طریق طراحی یک استراتژی مناسب اصلاحی امکان پذیر است. در چای، تراکم روزنه ها از 44.67 تا 108 عدد در یک میلی متر مربع متغیر است و این صفت همبستگی معنی دار و مثبت با میزان فتوسنتز (Pn) و کارآیی مصرف آب نشان داده است. برای تراکم روزنه ها در چای، وراثت پذیری و پیشبرد ژنتیکی بالا گزارش شده است که نشان دهنده کنترل زیاد آن توسط عوامل ژنتیکی است. بنابراین، تراکم روزنه ها می تواند به عنوان یک معیار گزینش مهم در نظر گرفته شود و در این راستا ایجاد کلون های چای کارآمد از نظر فیزیولوژیکی و نیز ارقام بذری ممکن است از طریق بهبود تراکم روزنه ها به کمک طراحی یک استراتژی اصلاحی مناسب، میسور شود.