کنترل رشد پایه پولی و نبود نظارت کافی بر نرخ های سود پرداختی به سپرده ها توسط موسسات اعتباری، موجب شد که وضعیت سلامت مالی بانک ها در سال 93 نسبت به سال گذشته بدتر شود. در این مقاله با استفاده از یک مدل احتمالی پانل به بررسی تاثیر متغیرهای کلان و اندازه بانک ها بر احتمال بدتر شدن وضعیت سلامت مالی بانک ها می پردازیم. نتایج بدست آمده نشان می دهد که با توجه به ناکارآمدی سیستم بانکی و تغذیه این سیستم از افزایش پایه پولی، کنترل تورم و در نهایت هدف گذاری تورم تک رقمی توسط سیاست گذاران پولی موجب افزایش احتمال تنزیل رتبه بانک ها و درنتیجه به خطر افتادن سلامت مالی بانک ها می شود. افزایش رشد اقتصادی موجب کاهش احتمال تنزیل رتبه بانک و افزایش نرخ بهره بازار بین بانکی موجب افزایش احتمال تنزیل رتبه بانک می شود. همچنین افزایش اندازه واقعی بانک با توجه به افزایش ناکارآمدی و کنترل ناپذیری بانک از جمله متغیرهای مهمی است که احتمال تنزیل رتبه بانک را افزایش می دهد.