مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1402 | دوره:19 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: دندان ها از نظر مورفولوژیک و ژنتیک در نژاد و شهرهای مختلف تفاوت دارند. ریشه ی رادیکس، یک ریشه ی اضافی در سمت دیستو لینگوال یا مزیوباکال در مولرهای پایین می باشد که معمولاً یک کانال دارد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی ریشه ی رادیکس در مولر اول فک پایین با استفاده از توموگرافی کامپیوتری اشعه ی مخروطی (Cone beam computed tomography) CBCT بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- مشاهده ای، 2000 پرونده ی موجود در مراکز تصویربرداری CBCT غرب تهران در سال 1397-1398 مورد بررسی قرار گرفت. 389 پرونده دارای یک یا هر دو دندان مولر چپ و راست استخراج گردید. نتایج از نظر وجود ریشه ی رادیکس در سمت چپ، راست و یا هر دو سمت ثبت گردید. داده ها توسط آزمون آماری Chi-squared تجزیه و تحلیل شدند (0/05 > p value). یافته ها: در 3/3 درصد افراد و در 2/8 درصد دندان های مورد مطالعه، ریشه ی رادیکس انتومولاریس مشاهده شد. رابطه ی معنی داری میان جنسیت و فراوانی ریشه ی سوم در مولر اول پایین یافت نشد (0/07 = p value). رابطه ی معنی داری میان سمت و فراوانی ریشه ی رادیکس انتومولاریس یافت نشد (0/76 = p value). تمامی ریشه های رادیکس یافت شده، دیستولینگوالی بوده و هیچ مورد مزیوباکالی یافت نشد. نتیجه گیری: میان جنسیت و فراوانی ریشه ی سوم در مولر اول فک پایین و همچنین میان سمت و فراوانی ریشه ی رادیکس، ارتباطی وجود نداشت و تفاوت در نژاد، اصلی ترین نقش را در فراوانی ریشه ی رادیکس انتومولاریس ایفا می کرد.

مقدمه: سسرطان زایی حفره ی دهان، فرایندی پیچیده است، تشخیص و درمان زودهنگام ضایعات سرطانی و پیش سرطانی، مهم ترین عامل در کاهش مرگ و میر می باشد. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی میزان آگاهی دانشجویان دندان پزشکی سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال 1400-1401 در مورد سبب شناسی و اقدامات درمانی سرطان سلول های سنگفرشی حفره ی دهانی بود. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه ی سرشماری انجام شد. پرسش نامه ی محقق ساز به صورت حضوری توزیع و تکمیل گردید؛ تجزیه و تحلیل دادها در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون ناپارامتری Mann–Whitney و ضریب همبستگی Spearmanدر سطح خطای 0/05درصد مورد بررسی قرار گرفت (0/05 p value ≤). یافته ها: در مطالعه ی حاضر حدود 6/60 درصد دانشجویان ترم 11 و حدود 39/4 درصد ترم 12 بودند و میانگین سنی دانشجویان 25/73 سال بود. طبق بررسی دادهای جمع آوری شده، میانگین نمره ی آگاهی 5/74 از 10 بود. تفاوت معنی داری بین میانگین آگاهی دانشجویان ترم 11 و 12 در حیطه ی سبب شناسی وجود نداشت (0/147 = p value) در حالی که بین میانگین آگاهی دانشجویان ترم 11 و 12 در حیطه ی پیش آگهی و درمان، تفاوت معنی دار وجود داشت (0/001 = p value)، همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین آگاهی دانشجویان (در دو حیطه ی سبب شناسی و درمان) با سنین مختلف وجود نداشت (0/245 = p value و 0/425 = p value). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، سطح دانش و آگاهی دانشجویان در رابطه با سرطان سلول های سنگفرشی دهان تا حد مطلوب و رضایت بخش فاصله دارد.

مقدمه: بسیاری از اعمال دندان پزشکی باعث تحریک رفلکس گگ می شود. تاکنون پژوهش های انجام شده برای کاهش این رفلکس کم اثر، وقت گیر و یا تهاجمی بوده است. در مطالعات قبلی، تأثیر تانیک اسید و عصاره ی سنجد بر کاهش رفلکس گگ تأیید شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر سینرژیک تانیک اسید و عصاره ی سنجد به فرم چسب مخاطی (پچ) به همراه مداخله ی روانشناختی در کاهش رفلکس گگ بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، تعداد 128 نمونه به شیوه ی غیراحتمالی آسان و از بین بیمارانی که در سال 1399 و 1400 به دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان مراجعه کردند، انتخاب شدند. افراد انتخاب شده به 4 گروه تقسیم شدند. گروه ها شامل گروه دریافت کننده ی پچ به تنهایی، گروه دریافت کننده ی مداخله ی روانشناختی به تنهایی، گروه دریافت کننده ی پچ و مداخله ی روانشناختی و یک گروه شاهد دریافت کننده ی دارونما بودند. داده ها جمع آوری و به وسیله ی آزمون های Chi-Squareو McNemarمورد ارزیابی قرار گرفتند. سطح معنی داری 0/001 p value < در نظر گرفته شد. یافته ها: آزمون Kruskal-Wallisنشان داد که بین میانگین تغییرات نمره ی رفلکس گگ در 4 گروه، تفاوت معنی دار وجود دارد. در تکمیل آن، آزمون Mann-Whitney نشان داد که بین گروه چسب مخاطی (پچ) و سایکولوژی تفاوت معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: در گروه دریافت کننده ی چسب مخاطی حاوی تانیک اسید و عصاره ی سنجد به همراه مداخله ی روانشناسی، بیشترین تأثیر بر کاهش رفلکس گگ مشاهده شد.

مقدمه: سرطان دهان، یک تومور بدخیم شایع در میان سرطان های سر و گردن است (Oral squamous cell carcinoma) OSCC و 90 درصد سرطان های دهان را تشکیل می دهد. تشخیص و درمان زودهنگام، مهم ترین عامل در کاهش مرگ و میر OSCC است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی میزان آگاهی دانشجویان دندان پزشکی سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در مورد راه های تشخیص ضایعه ی OSCC بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی که در سال تحصیلی 1400-1401 در بین 82 نفر از دانشجوهای سال آخر دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) به صورت سرشماری انجام شد؛ پرسش نامه ای محقق ساز حضوراً بین دانشجوها توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون ناپارامتری Mann–Whitney و ضریب همبستگی Spearmanدر سطح خطای 0/05 درصد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بود که از بین 82 نفر شرکت کننده در پژوهش، 47/9 درصد دانشجویان زن، 80/5 درصد دانشجویان مجرد و 74/4 درصد بومی بودند. میانگین نمره ی آگاهی بیش از متوسط (48/3 از 6) بود، همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین آگاهی دانشجویان زن و مرد، مجرد و متأهل و بومی و غیر بومی دیده نشد (0/05 p value >). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، سطح دانش و آگاهی دانشجویان دندان پزشکی سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان در رابطه با تشخیص ضایعه ی OSCC متوسط بود و تا حد ایده آل فاصله دارد

مقدمه: هدف مطالعه ی حاضر، بررسی شیوع پریودنتیت اپیکال و برخی فاکتورهای مرتبط با آن در دندان های درمان ریشه شده با استفاده از توموگرافی کامپیوتری با اشعه ی مخروطی (Cone-beam computed tomography) CBCT در یک جمعیت ایرانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی- مقطعی بین سال های 2017-2020 بر روی اسکن های بیماران مراجعه کننده به یک مرکز تخصصی رادیولوژی فک و صورت در شیراز انجام شد. 470 اسکن CBCT (شامل 1287 دندان درمان ریشه شده) به طور تصادفی انتخاب شدند. جهت ارزیابی پریودنتیت اپیکال از (Cone-Beam Computed Tomography Periapical Index) CBCTPAI استفاده شد. در دندان های درمان ریشه شده مبتلا به پریودنتیت اپیکال، طول پرکردگی ریشه و وجود کانال های پیدا نشده مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون Chi-squareبرای سنجش رابطه ی بین حضور پریودنتیت اپیکال و سن و جنس بیماران، محل و نوع دندان استفاده شد. سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: پریودنتیت اپیکال در 23/5 درصد از دندان های درمان ریشه شده مشاهده شد. شیوع پریودنتیت اپیکال در مردان (26/3 درصد) به طور معنی داری بیشتر از زنان (21/2 درصد) بود (0/035 = p value). شیوع پریودنتیت اپیکال در دندان های درمان ریشه شده در بیماران زیر 50 سال (26/2 درصد) به طور معنی داری بالاتر از بیماران بالای 50 سال (3/20 درصد) بود (0/012 = p value). شایع ترین دندان های مبتلا به پریودنتیت اپیکال، مولرهای اول ماگزیلا و مندیبل بودند. در بین دندان های درمان ریشه شده که دارای پریودنتیت اپیکال بودند، پرکردگی کوتاه ریشه در 37/6 درصد موارد، پرکردگی بلند ریشه در 2/16 درصد موارد و کانال پیدا نشده در 13/9 درصد موارد مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع پریودنتیت اپیکال در دندان های درمان ریشه شده نسبتاً بالا (23/5 درصد) می باشد. سن، جنس و نوع دندان فاکتورهای مؤثر بر شیوع پریودنتیت اپیکال در دندان های درمان ریشه شده می باشند

مقدمه: امروزه درمان نواحی بی دندانی با استفاده از ایمپلنت ها، بسیار رواج پیدا کرده است، اما در بسیاری از بیماران که مدت بسیاری از بی دندان بودن ناحیه گذشته است، تغییر پوزیشن سینوس باعث کامپلیکیشن هایی در هنگام جایگذاری ایمپلنت می شود که برای حل آن می توان با تکنیک های مختلف، موقعیت سینوس را تا حد نیاز جابجا نمود. هدف از این مطالعه، ارزیابی فاصله ی مدیولترالی سینوس ماگزیلا با استفاده از (Cone beam computed tomography) CBCT بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی مشاهده ای- مقطعی، از بین مراجعه کنندگان (160 بیمار) به بخش رادیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) که نیاز به تصویربرداری CBCT داشتند انتخاب شدند. برش کرونال قسمت میانی هر دندان از دست رفته، برای اندازه گیری فاصله ی مدیولترالی سینوس (عرض سینوس) انتخاب شد. در برش کرونال انتخاب شده، ارتفاع ریج باقی مانده و عرض سینوس در ارتفاع 5، 10 و 15 میلی متری از کف سینوس اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های t-test و Man-Whitney آنالیز شدند (0/05 = α). یافته ها: میامیانگین عرض سینوس در زنان در فواصل 5 و 15 میلی متری بیشتر از آقایان بود و در فاصله ی 10 میلی متری عرض سینوس در خانم ها کمتر از آقایان بود. میانگین ریج باقی مانده برای زنان و مردان به ترتیب برابر با 9/69 و 8/27 بود که نشان دهنده ی بالاتر بودن میزان ریج باقی مانده در خانم ها بود اما این تفاوت معنی دار گزارش نگردید. بیشترین ریج باقی مانده در ناحیه ی پرمولر اول بود و کم ترین میزان ریج باقی مانده در مولر اول می باشد نتیجه گیری: هر چه نواحی بی دندانی از پرمولرها به سمت مولرها می رود، شاهد عریض تر شدن سینوس هستیم و همچنین هرچه میزان ریج باقی مانده کمتر باشد، ممکن است در سطح پایین تری با سینوس مواجه شویم.

مقدمه:با توجه به اهمیت شکستگی های سر و صورت بدلیل مجاورت آن ها با عناصر حیاتی و عدم کاهش ظرفیت های بیمارستانی برای این فوریت در دوران پاندمی کرونا، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی میزان شیوع شکستگی های سر و صورت قبل و بعد از پاندمی کووید- 19 بود مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، بر روی 4942 پرونده ی بیماران دارای شکستگی صورت و فک بستری در بیمارستان کاشانی اصفهان در دو دوره ی زمانی قبل و بعد از پاندمی کووید-19 (1397 تا 1400) انجام شد. فراوانی شکستگی های سر و صورت با توجه به سن، جنس، محل و علت شکستگی بررسی گردید. داده ها با آزمون هایChi-square وt-test آنالیز شدند (0/05 > p value). یافته ها: ففراوانی پرونده های ثبت شده از بیماران زن بعد از پاندمی کووید-19 بطور معنی داری کمتر بود. بین رده ی سنی بیماران در قبل و بعد از پاندمی کووید-19 اختلاف معنی داری وجود داشت (0/001 = p value). بین بیماران در رده های سنی بالاتر، تفاوت معنی داری قبل و بعد پاندمی وجود نداشت. بیشترین دلیل شکستگی قبل و بعد از کرونا، تصادف بود. اختلاف بین شکستگی های مندیبل، دندان، استخوان های مالار و ماگزیلا، سقف اوربیت، استخوان های بینی، بیس جمجمه، بیس جمجمه، طاق جمجمه پس از پاندمی کووید-19 بطور معنی داری بیشتر بود (0/001 > p value). نتیجه گیری: تتعداد موارد شکستگی سر و صورت در دوران بعد از پاندمی کرونا افزایش داشت که علت آن می تواند افزایش مسافرت های بین شهری به دلیل کاهش محدودیت های کرونایی نسبت به قبل باشد. بیشترین دلیل آن تصادف با وسایل نقلیه، در آقایان در بازه ی سنی زیر 39 سال و در ناحیه ی بینی، ماگزیلا، دندان ها و کف اوربیت بود.

مقدمه: کیفیت محیط یادگیری در یادگیری فراگیران مؤثر است و ویژگی های خاص محیط یادگیری بر فرسودگی دانشجویان پزشکی تأثیر می گذارد. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی در مورد محیط یادگیری دندان پزشکی و ارتباط آن با فرسودگی تحصیلی انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه ی مقطعی حاضر در سال 1400 به بررسی دانشجویان دندان پزشکی عمومی شهر اصفهان از دانشگاه های علوم پزشکی اصفهان و آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) به روش نمونه گیری آسان پرداخته شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ی «زیرشاخه ی بالینی فرسودگی شغلی» و پرسش نامه ی «محیط یادگیری دانشکده ی دندان پزشکی» از طریق شبکه های اجتماعی واتسپ و تلگرام جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های Mann-whitney U، Kruskal–Wallis ، Spearman و Logistic Regression تجزیه و تحلیل شد ( p value < 0/05). یافته ها: از 300 دانشجوی داوطلب با میانگین سنی 2/72 ± 24/25 ، تعداد 54/7 درصد زن بودند. نمره ی کیفیت محیط یادگیری 0/30 ± 2/922 از 5 ارزیابی شد. بالاترین نمره ی کیفیت محیط یادگیری مربوط به بعد سازماندهی برنامه ی آموزشی (0/45 ± 3/13) بود. نمره ی فرسودگی تحصیلی 0/66 ± 2/61 از 5 گزارش شد. بالاترین نمره ی فرسودگی تحصیلی دانشجویان مربوط به بعد بار اضافی (0/87 ± 3/34) بود. بین کیفیت محیط یادگیری و فرسودگی تحصیلی، ارتباطی معکوس مشاهده شد (0/2- = r و p value <0/001). نتیجه گیری: دانشجویان دندان پزشکی اصفهان کیفیت محیط یادگیری و نیز فرسودگی تحصیلی خود را در حد متوسط گزارش کردند. با توجه به ارتباط معکوس بین کیفیت محیط یادگیری و فرسودگی تحصیلی، پیشنهاد می شود مداخلاتی در جهت ارتقاء کیفیت محیط یادگیری و به تبع آن کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان در دستور کار قرار بگیرد.