عمران و پروژه
سال:1398 | دوره:1 | شماره:3 |تعداد مقالات:6

به دلیل پیچیدگی بارهای وارده به اسکله های شمع و عرشه به دلیل نوع کاربردی ویژه آن ها به عنوان سازه های پهلوگیری، همواره طراحی چنین سازه هایی دارای چالش های بسیاری می باشد؛ به طوری که در سال های اخیر شاهد انجام پژوهش هایی نوین بسیاری در این زمینه هستیم. پس از رخ داد چند زمین لرزه شدید در کشورهای لرزه خیز دارای ساحل، مشخص شده است که طراحی لرزه ای سازه های ساحلی به روش رایج نیروئی نیاز به بازبینی دقیقی دارد به طوری که بتوان رفتار آن ها را در هنگام زلزله به درستی پیش بینی نمود تا از ایجاد خسارات به تأسیسات روی عرشه و نیز ناپایداری کلی چنین سازه هایی پیشگیری به عمل آورد. در نهایت روش طراحی براساس عملکرد به عنوان روشی با قابلیت اطمینان بالا که می تواند میزان خرابی های رخ داده در سازه تحت اثر زلزله هایی با شدت های مختلف را پیش بینی نماید، به عنوان روشی مطمئن در بسیاری از کشورهای پیشرو در زمینه سازه های دریائی برای طراحی لرزه ای اسکله های شمع و عرشه درنظر گرفته شده است. ولی همچنان شاهد استفاده از روش طراحی نیرویی در کشورمان هستیم که این مسئله ممکن است باعث شود تا در هنگام زلزله شاهد خساراتی جدی در این سازه ها و صرف هزینه های بسیار زیادی جهت تعمیر آسیبات کنترل نشده باشیم؛ لذا در این مطالعه به بررسی نتایج روش های طراحی نیروئی رایج در کشور براساس نشریه 631، استاندارد 2800 و نیز روش عملکردی براساس آئین نامه14-61 ASCE/COPRI پرداخته خواهد شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که استفاده از روش طراحی عملکردی موجب توزیع بهینه تر مقاومت در سازه، کاهش ضخامت و قطر شمع های فولادی و نیز افزایش قابلیت اطمینان عملکرد سازه در هنگام زلزله خواهد شد.

موضوع پدافند غیرعامل در جهان هستی از قدمتی به اندازه تاریخ زندگی انسان برخوردار است. پدافند غیر عامل عبارت است از مجموعه اقدامات غیر مسلحانه ای که به کارگیری آنها موجب افزایش بازدارندگی، کاهش آسیب پذیری، ارتقاء امنیت ملی، تداوم فعالیت های ضروری و تسهیل مدیریت بحران در برابر تهدیدات و اقدامات نظامی دشمن می گردد. باتوجه به اهمیت موضوع میزان شناخت پیمانکاران و همچنین نحوه پایش و نظارت کارفرما بر اجرای صحیح اصول پدافند غیر عامل در پروژه های نظامی اهمیت زیادی پیدا می کند. این پژوهش با مطالعه موردی بر روی پیمانکاران پروژه های عمرانی سعی بر بررسی میزان پایبندی و شناخت پیمانکاران نسبت به پدافند غیر عامل و همچنین نحوه نظارت و اشراف کارفرما بر روی پیمانکاران را دارد.

اهمیت کاربرد بتن به عنوان اصلی ترین ماده در ساخت سازهها امری بدیهی به نظر می رسد. به علت هزینه بالای تعمیرات، مساله دوام در آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این بین نفوذپذیری مهم ترین عامل در کاهش دوام سازه ها است به گونه ای که مقاومت در برابر نفوذپذیری بتن اولین فاکتور در تعیین عمر سرویس یک سازه به حساب میآید. از دیر باز محققین و مهندسان عمران و متالوژی به دنبال افزودنی هایی بوده اند تا به کمک آن ها خواص مکانیکی بتن را بهبود بخشند و در این زمینه موفقیت های بسیاری نیز به دست آورده اند. علاوه بر افزودنی هایی همچون نانو می توان تاثیر مواد بیرونی همچون رنگ پلی اورتان را بر روی دوام بتن بررسی نمود. جایگزین کردن بخشی از سیمان با مواد پر کننده ایده مشابه بسیاری از تحقیقات اخیر بوده است. گزارش های متعدد حاکی از استفاده از این مواد جهت بهبود خواص مکانیکی بتن است. در این میان بیشتر توجهات به استفاده از و میکروسیلیس معطوف بوده است. در این تحقیق هدف بررسی اثر رنگ پلی اورتان در بتن خودتراکم حاوی متاکائولن و میکروسیلیس بر دوام بتن مصرفی در سازه ها می باشد.

صنعت ساخت و ساز با توجه به نیازهای خود ازنظر مقاومت، دوام و نیز کارایی بالا، از استفاده کنندگان مهم مواد نانو ساختار به شمار می رود در این تحقیق به بیان و تفسیر نتایج بدست آمده در زمینه خواص رئولوژیکی و مکانیکی بتن خود تراکم تازه حاوی میکروسیلیس، نانوسیلیس و نانومس پرداخته می شود و بررسی نتایج حاصل از آزمایش های حالت تازه جریان اسلامپ، T50، زمان قیف V، و جعبه L می باشد. براساس نتایج حاصله برای، تمام طرح های ساخته شده در این پروژه، جریان اسلامپ نسبت به نمونه کنترل کاهش یافته است. با استفاده از نانومس این کاهش اسلامپ بسیار بیشتر قابل مشاهده می باشد. همچنین با توجه به کاهش اسلامپ مقدار زمان T50 با افزودن نانومواد شاهد افزایش آن بودیم که با افزودن نانومس، این افزایش زمان بیشتر از طرح های حاوی نانو سیلیس می باشد و در این تحقیق زمان قیف عبوری با افزودن نانو مواد افزایش می یابد که این افزایش در نمونه های حاوی نانو مس بسیار واضح تر می باشد. هرچند وجود میکروسیلیس و متاکائولن در تمامی نمونه های خود موجب افزایش زمان عبوری می شود و همچنین نسبت عبوری در L. Box با افزودن نانو مواد کاهش یافته و این کاهش در طرح حاوی 3% نانومس به بیشترین مقدار خود می رسد. به طور کلی استفاده از نانو و افزایش درصد استفاده آن در بتن، موجب کاهش کارایی بتن خودتراکم می شود.

در این تحقیق هدف بررسی مقاومت فشاری و نفوذپذیری در بتن های با و بدون رنگ پلی اورتان حاوی متاکائولن و میکروسیلیس می باشد. مقاومت فشاری کلیه طرح های ساخته شده با افزایش سن بتن نسبت به نمونه شاهد افزایش یافته است. با افزایش درصد نانوسیلیس این روند افزایش حفظ شده و در 2 درصد به بیشترین مقدار افزایش می رسد. همچنین در طرح های حاوی نانومس شاهد افزایش مقاومت در 1 درصد جایگزینی هستیم. هرچند در طرح های جایگزینی 3 درصد نانوسیلیس و 3 درصد نانو مس در سن 90 روزه کاهش مقاومت نسبت به نمونه کنترل بدست آمده است. نتایج آزمایش نفوذپذیری نشان می دهد که در سن 28 روزه نانو مس تا 2 درصد و نانو سیلیس تا 3 درصد، جایگزینی بهتر بوده و با افزایش سن بتن به 90 روزه نانو مس عملکرد بهتری دارد. در نمونه های بدون رنگ عمق نفوذپذیری بیشتر از نمونه های با رنگ می باشد و با افزایش سن بتن، در نمونه های با رنگ پلی اورتان شاهد کاهش بسیار بیشتر نفوذپذیری در عمق می باشیم.

از بزرگترین معضلات دوام سازه های ی بتن مسلح، خوردگی آرماتورهای فولادی در اثر نفوذ یون کلر به داخل بتن می باشد. بر این اساس، اهمیت ارزیابی صحیح مقاومت بتن در برابر نفوذ یون کلر برای دستیابی به سازه های با دوام مشخص می شود. روش های آزمایشگاهی متفاوتی به منظور تعیین پدیده مهاجرت و نفوذ یون کلر به داخل جرم بتن گسترش و توسعه یافته اند. در این تحقیق نفوذ یون کلر در نمونه ها حاوی نانوسیلیس و نانومس کاهش یافته و با افزایش سن نمونه های بتن خودتراکم روند کاهش نفوذ یون کلر مشاهده می شود. کاهش نفوذ یون کلر به معنای مقاومت بیشتر در برابر نفوذ در بتن می باشد که این مقاومت در نمونه های حاوی نانو مس بیشتر از نانوسیلیس مشاهده می شود. با افزودن رنگ پلی اورتان به نمونه شاهد کاهش نفوذ یون کلر در کلیه نمونه ها می باشیم.