افق توسعه آموزش علوم پزشکی
سال:1398 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:5

مقدمه: اعضاءهیئت علمی مهم ترین منابع دانشگاه ها و مسئول تربیت نیروی انسانی نظام بهداشتی درمانی کشور هستندو ارتقای رضایت مندی ایشان سبب ارتقای آموزش در دانشجویان و نظام سلامت کشور می گردد. هوش معنوی توانایی بکارگیری ارزش ها و کیفیت های معنوی است به گونه ای که بتواند کارکرد روزانه و سلامت جسمی و روحی را ارتقا دهد. به نظر می رسد افزایش هوش معنوی می تواند با ارتقاء انگیزه اعضای هیئت علمی و کاهش اضطراب باعث بهبود رابطه استاد و دانشجو و نهایتاً افزایش رضایت شغلی شود. بنابراین مطالعه حاضر جهت شناسایی همبستگی هوش معنوی با رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان طراحی شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلیمقطعی است که در سال 1398 انجام شد و جامعه مورد مطالعه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هوش معنوی کینگ SISRI و رضایت شغلی JDI و نرم افزار تجزیه و تحلیل آمار SPSS 16 بود. نتایج: در مطالعه حاضر تعداد 100 نفر عضو هیئت علمی مورد بررسی قرار گرفت که 67 نفر هیئت علمی علوم پایه و 33 نفر هیئت علمی علوم بالینی بودند. در مطالعه حاضر میانگین سابقه کار شرکت کننده ها7/4 ± 74/ 10سال بود. بین هوش معنوی و رضایت شغلی در جامعه مورد مطالعه ما ارتباط وجود نداشت. بین نمره هوش معنوی ونمره کلی رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمی علوم پایه و علوم بالینی تفاوت معناداری وجود داشت. میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمی علوم پایه بیشتر بود. نتیجه گیری: هر چند میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هئت علمی علوم پایه بیشتر بود. اما هوش معنوی بر رضایت شغلی تاثیر قابل توجهی نداشت.

مقدمه: افزایش بیماری های مزمن و صعب العلاج از یک سو و پیشرفت تکنولوژی پزشکی و تجهیزات جدید از سوی دیگر تیم درمانی را با چالش های اخلاقی فراوان مواجه ساخته که یکی از این چالش ها؛ موضوع مرگ از روی ترحم یا اتانازی میباشد. پژوهش حاضر باهدف بررسی دیدگاه پزشکان در رابطه با اتانازی انجام پذیرفت. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که در سال 1397بر روی 55 نفر از پزشکان شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهرستان جهرم انجام پذیرفت. داده ها با استفاده از فرم مشخصات فردی و مقیاس نگرش به اتانازی (EAS) جمع آوری و با نرم افزار آماری SPSS 24 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: تعداد 27 نفر (62. 8 درصد) از پزشکان شرکت کننده در این تحقیق مرد و تعداد 28 نفر (65. 1 درصد) متاهل بودند. همچنین این افراد به طور متوسط دارای سابقه کاری 2. 59± 3. 86 سال بودند به طوریکه 77. 8 درصد سابقه ای معادل 5 سال یا کمتر داشتند. میانگین نمره کل نگرش به اتانازی و ابعاد ملاحظات اخلاقی و ارج نهادن به زندگی بالاتر از حد متوسط بودکه در مورد ملاحظات اخلاقی و نمره کل نگرش این اختلاف معنی دار بود (p<0. 05). هم چنین ارتباط آماری معناداری بین نگرش به اتانازی با مشخصات دموگرافیک در پزشکان دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نگرش پزشکان نسبت به اتانازی، ملاحظات اخلاقی و ارج نهادن به زندگی در حد متوسط قرار دارد.

مقدمه: این مقاله به توصیف مراحل پیشبرد ایجاد فضای یادگیری فعال بر اساس مدل رهبری تغییر جان کاتر و ارزشیابی پیامدهای ایجاد این فضا در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می پردازد. روش: این مطالعه اقدام پژوهی از سال 1396 تا 1398 بعد از کسب مجوز از دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. رهبری این تغییر با استفاده از مدل جان کاتر پیش رفت و ارزشیابی پیامدهای ایجاد فضای یادگیری فعال با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته روا و پایا با همکاری 265 دانشجوی پزشکی علوم پایه با روش نمونه گیری در دسترس و 33 نفر اعضای هیات علمی مدرس در کلاس یادگیری فعال انجام شد. نتایج: فرایند رهبری تغییر، موفقیت آمیز بود و منجر به اصلاح بخشی از فضای فیزیکی کلاس های دانشکده پزشکی شد. در تحلیل نتایج ارزشیابی از نظر دانشجویان بر اساس یافته های این مطالعه 129 نفر(48. 76 درصد) موافق و کاملا موافق بودند که یادگیری در این فضا تاثیر بیشتری بر عمیق شدن یادگیری شان دارد. نتایج نشان داد 30 نفر(90. 91 درصد) از اعضای هیات علمی معتقد بودند که در فضای تالار قریب زمان بیشتری را به کار گروهی و تبادل نظر اختصاص می دهند. نتیجه گیری: پ به نظر می رسد تغییر فضای فیزیکی باعث تسهیل بحث گروهی و تعامل شده است. در این مطالعه ما به توصیف تجربه رهبری این تغییر و ارزشیابی نظرات دانشجویان و اعضای هیات علمی در مورد یاددهی-یادگیری درکلاس فعال اکتفا نمودیم. کاربرد این مطالعه برای مدیران و رهبران تغییر است که به دنبال اصلاح در برنامه های درسی هستند، چراکه توجه به تغییر در فضای فیزیکی همراستا با برنامه های درسی عموما مورد غفلت قرار می گیرد.

مقدمه: اخلاق پزشکی یکی از شاخه های اخلاق کاربردی حرفه ای است که اصول اخلاقی را به صورت کاربردی در حیطه عمل پزشکان و کادر درمان در تصمیم گیری اخلاق محورانه و نوع روابط حیطه درمان را بحث می کند. میزان اطلاع پزشکان حین فارغ التحصیلی از اصول اخلاق پزشکی همواره از دغدغه های دانشکده های پزشکی است. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و تصمیم گیری اخلاقی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مشهد طراحی و انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 60 نفر از دانشجویان کارورز زن و مرد پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت نمونه گیری آسان انجام شد. ابزار جمع اوری داده ها ، پرسشنامه ارزیابی قضاوت اخلاق محورانه بر مبنای مدل Rest با 20 سوال بود که جنبه های مختلفی از تصمیم گیری اخلاقی را با سناریو مورد ارزیابی قرار میدهد (دامنه نمره: 0-20). داده ها توسط SPSS نسخه 5/11 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: 40% از افراد (24 نفر) مورد مطالعه مذکر بودند. میانگین نمره دانشجویان 9/1 ± 4/11 بود. 10 نفر (7/16%) آگاهی خوب، 50 نفر (3/83%) آگاهی متوسط داشتند. نمره نهایی در دو جنس تفاوت آماری معنی داری نداشت(527/0=p). نتیجه گیری: میزان آگاهی کارورزان در زمینه اخلاق پزشکی در حد متوسط می باشد با این وجود مطالعات اختصاصی تر با بررسی مسائل اخلاقی مرتبط با هر بخش بالینی و توسعه آموزش اخلاق پزشکی در بالین توصیه میشود.

مقدمه: با توجه به اعتماد اقشار مختلف جامعه به عطاری ها به عنوان کانون های ارائه گیاهان دارویی و درمان های سنتی و بروز برخی بیماری های ناشناخته ناشی از مصرف داروهای صناعی و همچنین ترکیبات گیاهی، افزایش سطح آگاهی و دانش در بین عطاری ها ضروری به نظر می رسد. لذا این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی عطاران از نتایج آزمایشگاهی و همچنین شناخت برخی موانع پیش روی آنها، انجام شد. روش کار: این پژوهش مطالعه ای مقطعی می باشد و جامعه آماری 40 عطاری را شامل گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه مشتمل بر 22 گزاره و در چهار حیطه بود و بر اساس مقیاس لیکرت به آنها امتیاز داده شد(بسیار زیاد: 5، زیاد: 4، متوسط: 3، کم: 2، بسیار کم: 1). نتایج: امتیاز پاسخ عطاری ها به سؤالات در چهار حیطه نشان داد که؛ بیشترین امتیاز، مربوط به «گرایش به یادگیری مفاهیم آزمایشگاهی» می باشد که میانگین آن از 5 برابر با 339/0 ± 20/4 بود. همچنین کمترین امتیاز در حیطه «استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی» بدست آمد که برابر با 527/0 ± 39/3 بود. میانگین امتیاز کلی پاسخ دهندگان مربوط به تمامی حیطه های مورد بررسی 37/7 ± 38/83 از (110) حاصل شد. بین«استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی» و دو حیطه «نگرش های سنتی» و «مشکلات مهارتی آنها» رابطه معنی دار وجود داشت(047/0=p و 024/0=p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، انتخاب گیاهان دارویی توسط عطاری ها منطبق با گزارش های آزمایشگاهی صورت نمی پذیرد و با توجه به امتیازهای بدست آمده، به نظر می رسد؛ آموزش های لازم آزمایشگاهی برای عطاران از طریق رفع مشکلات مهارتی این قشر، سبب کاهش اشتباهات آنها در ارائه ترکیبات گیاهی به افراد گردد و در تأمین سلامت جامعه نقش مهمی داشته باشد.