بیمارستان
سال:1402 | دوره:22 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

1زمینه و هدف: انتقال بین بیمارستانی به جابه جایی بیماران جهت دریافت خدمات تشخیصی، درمانی و پاراکلینیک که می­تواند مانع آسیب­های بیشتر و یا درمان موثرتر گردد اطلاق می­شود. مطالعه حاضر با هدف جمع­آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات مرتبط با بیماران اعزام شده و شناسایی عوامل مسبب انتقال بیماران، طراحی گردید. مواد و روش­ها: داده­های این مطالعه به صورت مقطعی و ثانویه از روی 11362 فرم درخواست اعزام بیماران در دانشگاه علوم پزشکی گیلان ثبت شده بود، اجرا گردید. داده­ها توسط نرم افزار آماری Spss نسخه 22 و آزمون­ آماری Chisquer  تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میزان درخواست انتقال بیماران در سال 1401 نسبت به سال 1400، معادل 9% درصد افزایش داشته است.  بین تقاضای انتقال بیماران با توزیع نامناسب نیروی انسانی متخصص، فقدان سازوکارهای بازخوردی تقاضا، برنامه­ریزی غیر اثربخش کشیک­های آنکالی و مقیمی پزشکان در بیمارستان مبدأ، مدیریت ناکارآمد منابع و تجهیزات، کمبود امکانات تشخیصی، پزشکی و دارویی و همچنین با فصول سال رابطه معنادار وجود دارد (0/05>p). بین عدم پذیرش بیماران با فقدان یا کمبود تخت مورد نیاز بیمار در بیمارستان مقصد رابطه معنادار وجود دارد (0/05>p). نتیجه­گیری: توزیع نامناسب نیروی انسانی متخصص با توجه به نیاز منطقه، برنامه­ریزی غیر اثربخش کشیک­های آنکالی و مقیمی، مدیریت ناکارآمد منابع در سطح بیمارستان و دانشگاه به عنوان دلایل اصلی تقاضا برای انتقال بیماران شناسایی شده است. تشکیل کارگروه ویژه جهت شناسایی، ارزیابی، برنامه­ریزی و نظارت بر رفع موانع به صورت متمرکز و تشکیل حلقه­های بهبود کیفیت می­تواند راهگشا باشد.

1زمینه و هدف: شیوع جهانی ویروس کرونا، به شدت بر زندگی انسان ها تأثیر گذاشته است. محدودیت های اتخاذ شده برای کاهش سرعت انتشار ویروس بر فعالیت های اقتصادی-اجتماعی و محیط زیست تأثیر می گذارد. این امر، پدیده ای چندبعدی است که آثار و پیامدهای آن در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، محیط زیست و سیاسی قابل رصد و رهگیری است. هدف از این مقاله بررسی پیامدهای بحران کرونا بر محیط زیست می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقاله مروری حیطه ای می باشد که بر اساس جمع آوری اطلاعات مقاله های منتشر شده در پایگاه های داده ای ،Science Direct, Web of Science، Google Scholar،PubMed در بازه زمانی سال های 2019 تا 2022 با هدف بررسی پیامدهای بحران کرونا بر محیط زیست انجام گرفت. نتایج: یافته های این پژوهش نشان می دهد که بحران ویروس کرونا و شرایط قرنطینه، پیامدهای متعددی برای محیط زیست به همراه داشته است. این مطالعه نشان می دهد که از یک سو، در اثر توقف بسیاری از فعالیت های بشری شاهد کاهش چشمگیر انتشار آلاینده ها به شمول گازهای گلخانه ای هستیم و از سوی دیگر، زباله ها و بخصوص زباله های طبی و پلاستیکی، به طور نگران کننده ای افزایش یافته است. نتیجه گیری: با وجود آثار مثبت کووید-19 بر عوامل محیط زیست، جنبه های منفی کوتاه مدت و بلندمدت آن شهود است. ضمن اینکه به نظر می رسد فعالیت اقتصادی کشور بعد از کرونا شدت یابد و لذا با تجزیه وتحلیل جامع اثرات کووید-19 بر چندین بخش، می بایست اقدامات جدی در این زمینه صورت گیرد.

1زمینه و هدف: تحقق اهداف و توسعه خدمات بیمارستان منوط به شایستگی و مدیریت بهینه است. مدیرانی شایسته خواهند بود که بتوانند در ایفای نقش های مدیریتی موفق عمل کنند. ایفای نقش ها، مدیریت را در جهت کارآمدی، اداره و راهبری بهینه بیمارستان پشتیبانی می کند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی و اولویت بندی نقش های مدیریت در بیمارستان از دیدگاه صاحب نظران است. مواد و روش­ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از رویکرد توصیفی تحلیلی برخوردار است. نمونه آماری پژوهش، شامل 65 نفر از صاحب نظران بیمارستان امام خمینی (ره) الشتر بودند که بر اساس روش نمونه گیری گلوله برفی و انتخابی شناسایی شدند. در این مطالعه از پرسشنامه ماتریسی خودساخته که روایی آن از منظر خبرگان تائید شده است برای گرداوری داده ها استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از تکنیک تاپسیس استفاده شد. در این مطالعه پنج معیار و سه نقش اصلی که شامل 10 نقش فرعی می باشند شناسایی شد. نتایج: تحلیل داده ها نشان داد که ارتقای تعهد سازمانی با درصد اهمیت (%2/23) با اهمیت ترین معیار و سپس معیارهای بهبود سازمانی (%9/20)، هماهنگی و انسجام (%4/19)، ارتقای انگیزه شغلی کارکنان (%7/18) و ارتقای بهره وری عملکرد (%4/18) به ترتیب به عنوان شاخص های مؤثر در رتبه بندی قرار دارند. همچنین نقش فرعی ناظر تحلیل گر (926/0) به عنوان مهم ترین نقش در بین نقش های فرعی مدیریت در بیمارستان معرفی شد. نتیجه­گیری: با توجه به اینکه نقش تصمیم گیری مهم ترین نقش معرفی شد و همچنین تبعات تصمیمات بر حال و آینده بیمارستان، لازم است مدیریت بیمارستان در ایفای نقش تصمیم گیری به منظور اتخاذ تصمیمات بهینه توجه و اهمیت بیشتری معطوف نماید.

1زمینه و هدف: محیط کالبدی بیمارستان، شامل عناصر و مؤلفه هایی است که ارتقاء آن ها، موجب بهبود کیفیت محیط های درمانی و هم چنین کاهش استرس بیماران می شود. لذا، این تحقیق با هدف ارتقاء کیفیت محیطی فضاهای درمانی با رویکرد کاهش استرس بیماران است. مواد و روش ها: بر اساس رویکرد پژوهش، توصیفی_تحلیلی انجام شده است. انتخاب نمونه پژوهش بخش جراحی عمومی (بیمارستان امام رضا بیرجند) مد نظر است. برای جمع آوری اطلاعات از یک پرسشنامه (بیمار، همراه بیمار، پزشک و پرسنل) برای اولویت بندی متغیرها استفاده شده است. روایی پرسشنامه به وسیله نرم افزار Smart PLS مورد بررسی قرار گرفت و پایایی نیز با آلفای کرونباخ سنجیده شده است. سپس اطلاعات گردآوری شده در نرم افزار 26 SPSS تحلیل گردید. نتایج: نتایج تحقیق نشان می دهد اولویت بندی معیارهای مختلف از عوامل کالبدی محیط داخلی فضاهای درمانی شامل: راحتی، انعطاف پذیری، طبیعت، نور، رنگ، هوای تازه، صدا، بافت، چیدمان مبلمان، آثار هنری و رایحه (بو) دارای تفاوت معناداری است. بر اساس آزمون کروسکال والیس، بیشترین تفاوت معنادار در اولویت کاهش استرس بیمار معیارهای رنگ، مصالح و بافت، هوای تازه، رایحه (بو) است. طبق آزمون یومان-ویتنی، جنسیت در متغیرهای رایحه (بو)، رنگ و هوای تازه دارای تفاوت معناداری می باشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیقات نشان می دهد انعطاف پذیری، راحتی و آسایش، طبیعت با توجه به آمار توصیفی بیشترین تأثیرگذاری را در کاهش استرس بیماران از نگاه سه گروه مورد مطالعه دارا می باشند. راهکارهای طراحی با رویکرد کاهش استرس بیمار در مراکز درمانی بر اساس معنادار بودن بیشترین متغیرها ارائه شده است.

1زمینه و هدف: با استقرار یک سامانه جامع اطلاعات سلامت (سامانه سیب) در بخش بهداشت نظام سلامت ایران، یکی از برنامه های مهم این کشور برای بهبود مراقبت های سلامت از طریق یکپارچه سازی اطلاعات سلامت کلید خورد. این مطالعه به تحلیل عملکرد این برنامه از دیدگاه کاربران نهایی سامانه در مراکز بهداشتی شهرستان بویراحمد پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کیفی بود که با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و جلسات گروه کانونی با کاربران سامانه، مسئولین پشتیبانی و کارشناسان ستادی در سطوح مختلف، مرور مستندات مرتبط و همچنین مشاهده عملکرد کاربران، انجام شد. روش نمونه گیری گلوله برفی و به صورت هدفمند و شبکه ای انجام شد. از تحلیل محتوای کیفی برای تحلیل داده ها استفاده شده است. برای ثبت، سازمان دهی و مدیریت داده های مطالعه پس از جمع آوری، از نرم افزار MAXQDA10  استفاده شد. نتایج: یافته های این مطالعه نشان داد که استقرار این سامانه از دیدگاه کاربران حاوی نکات مثبت و منفی بسیاری است که در پنج محور کلی، سیستم مدیریت داده ها، عملکرد مراقبین، مدیریت مراقبت ها، کیفیت مراقبت و زیرساخت ها قابل دسته بندی است. مهم ترین چالش های سامانه شامل نارسایی های فنی، نارسایی های عملیاتی، چالش آمار و گزارش دهی و زیرساخت های فنی و اجتماعی و مهم ترین مزایای آن بهبود کیفیت مراقبت، قابلیت پیگیری و گزارش دهی، تسهیل فرایند مراقبت و بهبود عملکرد مراقبین بود. نتیجه گیری: از دیدگاه کاربران، سامانه سیب به عنوان یک تجربه مثبت در ارتقاء کیفیت مراقبت های سلامت قابل تأمل است اما به دلیل وجود چالش های متعدد با اهداف نهایی خود فاصله بسیار دارد.

1زمینه و هدف: چابکی یک بیمارستان نشان­دهنده­ی پاسخگویی آن در هنگام مواجهه با تغییرات داخلی و خارجی است و عامل مهمی برای اثربخشی بیمارستان است. بر این اساس، پژوهش حاضر ﺑﺎ ﻫﺪف اراﺋﻪ ﻣﺪﻟﯽ ﻋﺎﻣﻞ مبنا ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ در نظر گرفتن ﻋﻮاﻣﻞ مؤثر، توسعه چابکی سازمانی در بیمارستان­های استان اردبیل را شبیه سازی ﮐﻨﺪ، انجام گرفت. مواد و روش­ها: ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف یﮏ ﭘﮋوﻫﺶ اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ روش ﭘﮋوﻫﺶ آﻣﯿﺨﺘﻪ و ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﺳﺘﺪﻻل ﻗﯿﺎﺳﯽ ـ اﺳﺘﻘﺮایﯽ صورت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. نمونه آﻣﺎری ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ 10 ﻧﻔﺮ از ﺧﺒﺮﮔﺎن ﻧﻈﺮی و ﺧﺒﺮﮔﺎن ﺗﺠﺮﺑﯽ بود. ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی ﺑﻪ روش ﻏﯿﺮاﺣﺘﻤﺎﻟﯽ و ﺑﻪ­ﺻﻮرت ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺑﻮده و اﺑﺰار ﮔﺮدآوری دادهﻫﺎ، ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ بود. در ﺑﺨﺶ ﮐﯿﻔﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده روش ﺗﺤﻠﯿﻞ تم ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎیﯽ عوامل مؤثر بر چابکی سازمانی ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ در بخش کمی عوامل مؤثر شناسایی شده ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش دلفی فازی اولویت­بندی شد. در نهایت ﻣﺪل توسعه چابکی سازمانی ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از رویﮑﺮد ﻣﺪلﺳﺎزی ﻋﺎﻣﻞ مبنا شبیه­سازی شده است. نتایج: بر اساس نتایج پژوهش 50 کد اولیه، 15 تم فرعی و 5 تم اصلی احصا شد. نتایج نشان داد که از بین عوامل مؤثر بر چابکی سازمانی، میزان تأثیرگذاری مدیریت سازمان از سایر عوامل بیش­تر است. همچنین خروجی ﺷﺒﯿﻪﺳﺎزی نشان داد، ﻣﺪل اراﺋﻪﺷﺪه ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑـﺮآورد ﻣﻨﺎﺳـﺒﯽ از آﺗﯿـﻪ توسعه چابکی سازمانی در بیمارستان­های استان اردبیل را اراﺋﻪ دهد. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج پژوهش، توصیه می­شود مدیران بیمارستان­ها برای توسعه چابکی سازمانی، توجه ویژه­ای روی عوامل مؤثر شناسایی شده داشته باشند.

زمینه و هدف: توسعه نظام سلامت موجب افزایش سطح سلامتی افراد جامعه می­گردد. مطالعـه حاضر بـا هـدف طراحـی و روان سنجی "مقیاس توسعه­یافتگی نظام سلامت " انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهـش حاضـر از نـوع ترکیبی (کیفی – کمی) می باشد. در بخـش کیفـی، مصاحبـه نیمـه سـاختاریافته بـا 11 تـن از خبرگان به صورت هدفمند با حداکثر تنوع انجـام و نتایج به روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی تجزیه وتحلیل گردید. در بخـش کمـی، ابتدا روایـی صـوری پرسشنامه از طریق مصاحبه با 10 تـن از خبرگان انجام شد. در نهایت روایـی سـازه بـا نظر 220 تـن از متخصصین امر بـه روش تحلیـل عاملـی اکتشـافی (با مقیاس کایزر-مایر-الکین) و تأییدی (به صورت روایی واگرا، همگرا و شاخص های برازش) بـا اسـتفاده از نرم افزارهای SPSS و لیـزرل انجام شـد. پایایی نیز بـا محاسـبه ضریـب آلفـا کرونبـاخ و پایایی ترکیبی اندازه گیری شـد. نتایج: "مقیاس توسعه­یافتگی نظام سلامت " بـا 40 عبارت حاصل از یافته های مطالعه کیفی طراحی شـد. در بخـش کمـی نسبت روایـی صـوری و محتوایی ابعاد پرسشنامه به صورت کیفی تائید شد (بــرای تمام عبــارات بین 80/0 تا 0/1). روایـی سـازه بـه روش تحلیـل عاملـی اکتشـافی و تأییدی انجام گردید و روایی همگرا بیـن 53/0 تـا 75/ 0 و روایی واگرا بین 54/0 تا 1، به دست آمـد. سازگاری درونی ابزار با ضریـب آلفـا کرونبـاخ بیـن 75/0 تـا 86/0 و ضریب پایایی ترکیبی بین 72/0 تا 80/0 به دست آمد. نتیجه­گیری: روایی و پایایی "مقیـاس توسعه­یافتگی در نظام سلامت " در این مطالعه تائید شـد. در نتیجه اسـتفاده از آن جهت سـنجش میـزان توسعه­یافتگی در نظام سلامت توسط پژوهشگران این حوزه پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: سرطان اغلب در بسیاری از جوامع داغ ننگ می خورد و این امر پیامدهای ناگواری برای مبتلایان دارد؛ هدف از پژوهش حاضر، شناخت عوامل مرتبط با استیگمای اجتماعی سرطان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش همبستگی-تحلیلی بوده و روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای بود. داده ها با استفاده از پرسش نامه استاندارد GSI و CAM گردآوری شدند. جامعه ی آماری، شامل سه دسته شهروندان، کادر درمان، همراهان بیماران در تهران بود؛ حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به ترتیب 384، 201، 384 نفر به دست آمد. جهت برازش مدل و سنجش روابط بین متغیرها، از روش مدل یابی معادلات ساختاری در قالب نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج: شاخص های نیکویی برازش (cmin/df=2.851، Rmsea=0.08، Cfi=0.945) گویای برازش مناسب مدل بودند. به جز متغیر نابرابری در درمان، سایر متغیرهای مستقل با استیگما رابطه ای معنادار برقرار کردند. ضریب تبیین r2 نشان داد متغیرهای عادت واره، خوش بینی، آگاهی از سرطان، دین داری، حمایت اجتماعی و سرمایه اجتماعی بر روی هم 48 درصد از تغییرات استیگما را پیش بینی کردند. عادت واره و حمایت اجتماعی با ضرایب استاندارد (بتا) 0.48 و 0.28- به ترتیب بیش ترین و کم ترین سهم را در تبیین استیگما داشتند. بر اساس آزمون تفاوت میانگین، میزان استیگما در بین مردم عادی بیش از دودسته دیگر بود. نتیجه گیری: آگاهی از ابعاد مختلف بیماری سرطان (مانند علائم، عوامل ایجادکننده)، زدودن کلیشه های نادرست پیرامون سرطان (مانند سرطان یعنی مرگ)، ارتباط مداوم با بیماران سرطانی و دریافت حمایت های اجتماعی لازم از سوی منابع مختلف، از جمله مهم ترین ابزارهای لازم جهت کاهش استیگمای سرطان می باشند.